Ouders Online
Archief
Opvoeding en gedrag - Games

13 april 2007

Bespreking van:
Gameverslaving – Probleemgebruik herkennen, begrijpen en overwinnen
uitg.: SWP
ISBN 978 90 6665 805 9
EUR 17,90
 


Wat doe je tegen 'game-verslaving'?

door Justine Pardoen

Veel ouders melden zich bij ons met de vraag wat er te doen valt aan de game-verslaving van hun kind. Meestal gaat het daarbij om jongens, en vaak gaat het om het spel 'World of Warcraft' (WoW) dat online gespeeld wordt en razend populair is.

Op dat soort vragen kunnen we moeilijk antwoord geven, omdat er naar 'game-verslaving' nog maar weinig onderzoek is gedaan. Eigenlijk bestaat het nog helemaal niet, in de reguliere gezondheidszorg. Eventuele adviezen kunnen dus alleen maar gebaseerd zijn op gezond verstand.

Voorlopig zou ik gamende jongeren het voordeel van de twijfel willen geven. Zolang het goed gaat op school, zolang ze hun afspraken nakomen, en zolang ze interesse blijven houden in andere dingen en andere mensen, is er weinig aan de hand.

Verslaving
Lang niet alles waar je intensief of gepassioneerd mee bezig bent, is een verslaving. Zelfs niet wanneer het je leven ingrijpend beïnvloedt. Onze kinderpsychiater Aleid Grijpma gaf ooit het voorbeeld van verliefdheid, wat invloed kan hebben op eten, slapen en schoolprestaties. Met verliefdheid ga je echter niet naar een afkick-kliniek.

Daarmee is niet gezegd dat jongeren geen problematisch game-gedrag kunnen vertonen. Problematisch game-gedrag bestaat wel degelijk. Maar wat je dan ziet, is dat het bijna altijd samengaat met andere problematiek, zoals problemen in het gezin, op school, met drugs, of met alcohol.

Vluchtgedrag
Een ander begrip dat vaak genoemd wordt in verband met gamen, net als verslaving, is vluchtgedrag. Het zou dan gaan om een vlucht uit de werkelijkheid, en met name uit het sociale leven.

Ook daar wordt veel te ongenuanceerd over gesproken. Er wordt ál te gemakkelijk een beeld geschetst van de gamer als een zielig stukje mens in een donkere wereld, die de werkelijkheid niet aankan en daarom zichzelf terugtrekt in een schijnwereld waar hij steeds verder ingezogen wordt tot hij eraan kapot gaat.

Men mag dan graag verwijzen naar voorbeelden in Korea of China, waar inderdaad wel eens iemand dood neervalt van het gamen. Maar aan zulke incidenten, die zich voordoen in volstrekt andere culturen, mag je natuurlijk nooit conclusies verbinden voor Nederlandse jongeren.

Zelf nadenken
Zolang er nog onvoldoende wetenschappelijk onderzoek voorhanden is waar we ons op kunnen baseren, zullen we moeten vertrouwen op ons gezonde verstand, en zelf moeten nadenken.

Een goede hulp daarbij is het boek 'Gameverslaving' van Jeroen Lemmens, die Audiovisuele Media en Communicatiewetenschap studeerde aan de UvA. (Gameverslaving – Probleemgebruik herkennen, begrijpen en overwinnen. uitg.: SWP, ISBN 978 90 6665 805 9, EUR 17,90.)

Lemmens komt tot de slotsom dat ouders het hoofd koel moeten houden, en met beide benen op de grond moeten blijven staan. De tips die hij geeft, lijken ons alleszins redelijk en nuttig.

Problemen voorkomen
Lemmens geeft de volgende tips, om problemen te voorkomen:

  • bepaal duidelijk wanneer, hoeveel en welke games er gespeeld mogen worden;
  • handhaaf de regels en leg beperkingen op als de regels worden overtreden;
  • laat je kind vóór het spelen eerst zijn huiswerk maken;
  • laat geen games toe in de slaapkamer;
  • probeer samen spelen te bevorderen, maar niet alleen online;
  • speel ook zelf games met of tegen uw kind;
  • laat je kind ten minste een meter afstand tot het scherm bewaren;
  • zorg voor voldoende licht;
  • laat je kind niet gamen vlak voor het slapen.

    Drie gouden regels
    Het bovenstaande lijstje kan gemakkelijk worden uitgebreid met nog veel meer concrete suggesties. Maar altijd zullen ze neerkomen op mijn eigen drie gouden regels:

    1. Zelfredzaamheid kweken - help pubers hun tijd te leren indelen, discipline te ontwikkelen, thuis én op school. Leer hoe ze zichzelf kunnen belonen met iets leuks (internet) nadat het nodige werk gedaan is.

    2. Positief benaderen - praat niet over verslaving maar over verantwoordelijkheid. Help je kind zich aan de regels en afspraken te houden. Vaak willen ze het wel, maar lukt het ze niet. Versterk hun vaardigheden en voorkom dat ze voortdurend het idee hebben dat ze falen.

    3. Je inleven - begrijp wat ze aan het doen zijn, waarom ze dat zo leuk vinden en hoe dat alle besef van tijd kan doen vergeten. Geniet van wat ze beleven en heb oor voor hun verhalen, zónder vooroordelen.

    Kortom: creëer geen problemen waar ze niet zijn en blijf opvoeden.

    Justine Pardoen
    [email protected]