1 oktober 2010

Lotje&co is een nieuw tijdschrift 'voor gezinnen met een zorgintensief kind', zoals de ondertitel luidt. Ervaringsdeskundige Marijke de Vries is enthousiast.
 

Lotje&co - aanwinst voor ouders met zorgenkinderen

door Marijke de Vries

Wie een baby krijgt, weet dat er flink wat tijd in de zorg voor zo'n hummel gaat zitten. Baby's kunnen niet zelf eten, zijn niet zindelijk, en moeten een aantal keren per dag (en nacht!) verschoond worden. Ze kunnen zichzelf niet verplaatsen en moeten dus gedragen of geduwd worden, zichzelf vermaken is lastig, en 's nachts zoet doorslapen kun je zeker de eerste maanden wel vergeten.

Maar goed, ze groeien en leren snel, en na een paar jaar is die intensieve zorg niet meer nodig. In de meeste gevallen dan. Want er zijn ook kinderen die nooit zindelijk worden, nooit leren lopen of spelen, of nooit zelf leren eten. Voor de ouders van deze kinderen (en anderen die bij de zorg voor hen betrokken zijn) is er nu het tijdschrift 'Lotje&co' met als ondertitel: 'voor gezinnen met een zorgintensief kind'. ('Lotje' verwijst naar het gelijknamige boek van Dick Bruna, over een meisje in een rolstoel.)

Prachtig tijdschrift
Om met het uiterlijk te beginnen: het is een prachtig tijdschrift geworden. De cover is nog net niet glimmend, maar verder heeft het blad een glossy uitstraling. Veel en mooie foto's, heldere opmaak, weinig advertenties (met uitzondering van de sponsor, de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind, die 7 volle pagina's tot zijn beschikking heeft). Kortom: aantrekkelijk.

Dan de inhoud. Die is minstens zo aantrekkelijk. Een evenwichtige mix van interessante interviews, diepgaande reportages, handige weetjes, een discussie, en luchtiger onderwerpen zoals mode, gadgets en aangepaste uitstapjes.

Human interest
Tennisser Paul Haarhuis is samen met zijn vrouw Anja een negen pagina's lang interview gegund, waarin hij vertelt hoe hun leven met een autistisch kind eruit ziet. Over hoe je perspectief verandert als je een kind krijgt dat zoveel zorg en begeleiding nodig heeft, wat dat betekent voor je relatie en je gezinsleven, en hoe de zorg voor dit kind er praktisch uit ziet.

Over de speltherapie die hun zoon volgt wordt niet heel veel verteld, maar dat is voor de geïnteresseerde lezer eenvoudig te vinden via de link die wordt genoemd. Zo kun je ook meer informatie vinden over autisme-geleidehonden.

Tijd voor elkaar
In een ander interview vertelt een ouderpaar wat zij doen om nog tijd voor elkaar te vinden, naast de zorg voor hun gehandicapte dochter.

Tijd. Dat heb je nooit genoeg als ouder van een zorgintensief kind. Dus staat er in Lotje&co een modereportage waarbij alle kleding eenvoudig te bestellen is bij Wehkamp. Het gezin dat hiervoor een dagje fotomodel was, heeft uiteraard een gehandicapt kind.

Ook handig voor wie tijd te kort komt: een paar pagina's koken, onder de titel 'Hoogstandjes met haast', met recepten die snel klaar zijn, of zelfstandig een poosje kunnen pruttelen.

Acceptatie
Na de gadgets (voor de heb), de beautyproducten (om je uit de kreuk te helpen), het speelgoed (dat de zintuigen prikkelt), en de vakantiebestemmingen (waar ouders eindelijk een boek kunnen lezen) stuitte ik op een artikel over 'acceptatie'.

Voor mij had juist dat artikel – dat zo prominent op de cover wordt aangekondigd – wel wat diepgravender gekund. Het is bijna een open deur, dat het accepteren van de handicap van je kind vergelijkbaar is met een rouwproces, dat 'accepteren' met vallen en opstaan gaat, en dat een vertrouwenspersoon bij wie je terecht kunt met je verdriet en boosheid heel belangrijk is. Voor de meeste ouders met zorgintensieve kinderen zal dat allemaal wel bekend zijn...

Indrukwekkend
Nee, dan maakte het interview met de moeder die zich afvraagt of het leven van haar 11-jarige zwaar gehandicapte dochter wel zin heeft, meer indruk op mij. Wat voor leven heb je, als anderen altijd alles voor je beslissen, als je meerdere epileptische aanvallen per dag hebt, en als je mensen om je heen niet echt herkent?

Deze moeder durft een taboe te doorbreken, als ze zegt: "Het zal verdrietig zijn als ze er niet meer is, maar het verdriet is er al 11 jaar. Het zal ook een opluchting zijn om te weten dat het lijden aan het leven van Livia voorbij is. En dat zeg ik uit pure moederliefde."

Geen somber blad, integendeel
Toch is Lotje&co geen somber blad. Integendeel. De makers weten duidelijk waar ze het over hebben: het hebben van een zorgintensief kind is af en toe loodzwaar, en je wenst het niemand toe. Soms is er verdriet, soms is er boosheid, en zorgen zijn er zeker. Maar dat is geen reden om niet te genieten van alle leuke kanten van het leven met een bijzonder kind.

Daarmee is dit blad een aanwinst voor ouders met een zorgintensief kind, én een aanrader voor iedereen die beroepshalve met deze kinderen (en hun ouders!) in aanraking komt. In januari mogen we het volgende nummer verwachten, en daar verheug ik me nu al op. Het enige wat ik me afvraag, is wat de volgende afleveringen nog toe kunnen voegen na dit eerste nummer, dat al zo boordevol leuke en interessante artikelen zit.

Marijke de Vries
[email protected]