Ouders Online
Archief
Van de redactie

17 juni 2013

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat kinderen beter af zijn met een vader dan zonder. Toch zegt dat nog weinig over vaderloze kinderen.
 

Vaders zijn belangrijk, maar niet héél belangrijk

Henk Boeke

Vandaag kreeg ik een nieuw zakmes voor vaderdag. "Om scherp te blijven", zeiden de gulle gevers. Dat schept verplichtingen. Twee scherpe gedachten dus, naar aanleiding van het wetenschappelijk onderzoek over vaders.

In een recent weblog vatte oud-hoogleraar Louis Tavecchio nog even de pedagogische betekenis van vaders samen:

  • sociaal functioneren - kinderen die zich gesteund voelen door hun vader, zijn beter in staat om zich (buiten het gezin) sociaal te gedragen;
  • hechting en ontwikkeling - vaders zijn belangrijk voor het hechtingsproces. Dat is belangrijk voor een voorspoedige ontwikkeling (tot ver in de puberteit);
  • probleemgedrag - vaderloze kinderen gebruiken vaker drugs, vertonen vaker riskant seksueel gedrag, hebben meer psychische problemen, zijn vaker werkloos, zijn vaker crimineel, en gaan eerder dood.

    Nou, nou, dat is me nogal wat. En het is nog wetenschappelijk bewezen ook. Hoe komt het dan dat ik als vaderloos opgegroeid kind toch goed terecht ben gekomen?

  • Ten eerste moet je natuurlijk onderscheid maken tussen de grote getallen enerzijds en de specifieke gevallen anderzijds. Al dat onderzoek zegt alleen iets over grote groepen en niets over individuele personen. De kans dat er iets mis gaat zónder vader is groter dan de kans dat er iets mis gaat mét een vader. Dat is alles. Zonder vader kan het nog steeds heel goed gaan.

  • Ten tweede gaat het natuurlijk niet om biologische vaders, maar om 'een vaderfiguur'. Ook andere personen kunnen een vaderrol vervullen. In mijn geval was dat mijn opa. Bij anderen kan dat een oom, een stiefvader of een buurman zijn.

    Kortom: trek je niet zoveel aan van al die onderzoeken. Op zich zullen ze wel correct zijn, maar je moet er wel scherp bij blijven.

    Henk Boeke
    [email protected]

    Reacties

    1.

    Helemaal mee eens. Ikzelf ben wel een persoon die altijd een vader heeft gehad en ik kan ook de vader voor de kinderen zijn. Belangrijk is de rol van een samenleving. De voorbeeldrol van de naaste en de samenleving heeft een enorm grote impact op opgroeiende kinderen.

    Als ouder kan je het enorm goed doen maar toch kan het kind zich verliezen in alle perikelen van school, straat , sport enz. Als ouder heb je een taak om het kind sociaal stabiel in die omgeving te zetten. De omgeving wordt een stuk eenvoudiger als deze zich vormt naar een socialer geheel. Aantonen dat individualisme niet zonder verbondenheid kan.

    Kinderen zijn volgers, niet alleen van ouders maar ook van alles wat een voorbeeldrol speelt in de ogen van de kinderen. Als de samenleving die voorbeeldrol gaat versterken dan krijgen de kinderen vanzelf een stabieler en begrijpbaar bestaan.

    Ik las jouw eigen verhaal dat je zonder vader bent opgevoed maar veel hebt gehad aan de mensen in je omgeving. Het zou normaal moeten kunnen zijn.

    Jo Immers

    Henk Boeke is redacteur van Ouders Online.