|
|
24 juni 2012
De auteur van 'Zindelijk maken is kinderspel' vindt helemaal niet dat ons experiment mislukt is. Lees hier haar reactie op de verslagen, met peptalk & tips.
door Henk Boeke
en Debby Mendelsohn
"Eerst zien, dan geloven," zeiden we een paar maanden geleden, toen we het boekje Zindelijk maken is kinderspel (Met anderhalf jaar uit de luiers) zagen. Waarop we een experiment startten met zeven gezinnen, die met het boekje aan de slag gingen.
We gaven de resultaten in twee delen: deel 1 met de resultaten na 2 weken, en deel 2 met de resultaten na 6 weken. Volgens ons was het experiment mislukt, omdat geen enkele ouder na 6 weken een zindelijk kind had. Twee ouders haakten zelfs helemaal af.
Maar Debby Mendelsohn, de auteur van het boekje, vindt helemaal niet dat er sprake is van een mislukking. Integendeel. Ze vindt de resultaten juist heel bemoedigend. Hieronder haar reactie op de verslagen, met peptalk & tips. De belangrijkste boodschap: houd vol!
Redactie Ouders Online
Beste Judith, Paula, Marjolein, Leonie, Cindy, San en Marloes,
Wat leuk dat jullie met zo veel enthousiasme mijn boek hebben gelezen en ermee aan de slag zijn gegaan. Ikzelf heb met veel plezier jullie verslagen gelezen en ben vooral heel blij dat jullie wat aan het boek gehad hebben. Zo te zien heeft het jullie in ieder geval op weg geholpen.
Na het lezen van de verslagen denk ik dat de meeste van jullie kinderen toch wel op jonge leeftijd uit de luiers zullen zijn. Hieronder mijn reactie voor iedereen persoonlijk.
Voor Judith
Gefeliciteerd met het zindelijk maken van Roan! Met 5 jaar behoorde hij weliswaar niet tot de doelgroep, maar een kind met Down-syndroom is waarschijnlijk nog extra lastig zindelijk te krijgen.
Zoals je zelf al zei, zal het met je zoon Dieuwer waarschijnlijk ook gaan lukken. Misschien niet nu, maar later wel. Het lijkt me een goed idee om in de zomervakantie verder te gaan. Het is geen wedstrijd ;-).
Ik was blij om te horen dat mijn boek geholpen heeft (bij het zindelijk krijgen van Roan). Maar jij als moeder moet het toch ook wel handig hebben aangepakt!
Voor Paula
Uit je verslagen blijkt dat het gestructureerder aanbieden van het potje je toch wel heeft ondersteund. Dat is al heel wat! En zoals je zelf al zei: "Het zal vast binnenkort wel het gewenste resultaat geven." Dat lijkt mij ook. En dan heb je het toch goed gedaan!
Probeer wel je eigen lijn te volgen. Je zei: "Als ik hem een onderbroek probeer aan te doen, is het huilen en roepen dat hij de luier wil. Dus dan doen we de luier maar weer aan." Zo toegeeflijk zou ik niet zijn.
Jij bent de moeder, en wanneer jij er vertrouwen in hebt dat je kind geen luier meer nodig heeft, dan kun je hem dat gewoon uitleggen. Bijvoorbeeld: "Jij hoeft geen luier meer om. Een luier is toch voor baby's, en niet voor een stoere jongen?" Vervolgens krijgt hij dan geen luier meer. Jij bent degene die de grenzen moet (en mag en kan) aangeven.
Voor Marjolein
Leuk, die zelf gemaakte 'poeptroon'! Maar zoals je ziet, is een mooi potje niet genoeg.
Toch zijn er voldoende aanknopingspunten om je dochter alsnog zindelijk te maken. Je zei: "Het toeval wil dat Nora altijd poept na het opstaan." Wanneer je dat soort signalen ziet, is het handig om je kindje direct na het wakker worden op het potje te zetten en te gaan spelen. De kans op succes is dan heel groot.
Wat me ook opviel, is dat je je dochter vraagt of ze op haar potje wil. Dat is niet handig. Beter is het om samen een verhaaltje te gaan lezen of samen te gaan spelen (op het potje). Dus niet vragen, maar gewoon doen.
Een ander aandachtspunt is rust. Een kind moet leren om rustig op het potje zijn behoefte te doen. Laat haar dus niet rennen door de huiskamer (waarna haar vader uitglijdt over de poep, zoals je vertelde. Dat lijkt me wat te hectisch. Voor iedereen.)
Dus: maak gebruik van de aanknopingspunten die je ziet. Zet je kind bij het wakker worden op het potje (én na de maaltijden, én na de tussendoortjes). Vraag ook geen toestemming aan je kind. En geef duidelijk aan waar ze wel en niet haar behoefte mag doen.
Een observatie tot slot: dat Nora "psss" en "prrr" zegt, betekent dat ze wel degelijk bezig is met zindelijk worden. Aan jou om door te pakken. Succes ermee en hou er samen plezier in!
Voor Leonie
Je ziet dat je zoon het vervelend vindt om een vieze luier te hebben: "Hij weigert te eten en te drinken en bevestigt mijn vraag of hij gepoept heeft". Volgens mij reageer je daar heel adequaat op.
Ook heel goed is dat het potje een plezierige routine is geworden, zowel voor je zoon als voor jezelf. Dat hij na 6 weken nog niet helemaal zindelijk is, is helemaal niet erg. Zoals je zelf al zei, ben je zeker op de goede weg. Hij is pas 15 maanden. Dus hij kan nog prima met anderhalf jaar zindelijk zijn. En zoals ik ook al zei bij Judith: het is geen wedstrijd!
Tip: probeer de routine erin te houden en door te zetten. Ook wanneer de nieuwe baby er is. Natuurlijk is dat allemaal niet makkelijk (én zindelijk maken, én een eigen zaak, én zwanger zijn, én straks nog een kind erbij), maar toch is het belangrijk. Succes ermee!
Voor Cindy
Door je werk, en de verhalen van – onder andere – je schoonmoeder, weet je dat een kind met anderhalf jaar al zindelijk kan zijn. Het lijkt me goed om dat in je achterhoofd te houden, zodat je je blijft realiseren dat het echt kan.
Gelukkig vindt je zoon het potje reuze interessant, en verwacht je zelf ook binnenkort wel resultaat. Dus, zoals je zelf al zei: "Even doorzetten, ook al is het niet altijd makkelijk."
Heel veel succes ermee!
Voor San
Je vertelde dat je dochter van 16 maanden zelf aangeeft wanneer ze een vieze luier heeft. Ook bij de eerste keer op de wc zetten volgt al snel resultaat. Dat is natuurlijk motiverend!
Het is nu aan jullie – als ouders – om het vóór te zijn. Dat wil zeggen: dat ze haar behoefte op het potje doet, en niet in de luier. Dat kan gewoon door de luier weg te laten, en zodra ze wat doet: neerzetten op het potje en iets zeggen als: "Goed zo! Doe maar op het potje!"
Kennelijk moet ze nog even doorkrijgen dat ze haar behoefte niet meer in de luier maar op het potje moet doen. Dan kan een paar (kleine) ongelukjes tot gevolg hebben, maar daarna weet ze wat de bedoeling is.
Wanneer ze het geluid van Donald Duck nadoet, kan dat betekenen dat ze aandrang voelt. Vraag haar dan niet of ze wil plassen, maar zet haar op het potje en ga samen de Donald Duck lezen. ("Zullen we eens kijken wat Donald en de neefjes vandaag doen?") Zo reageer je op haar signaal, en help je haar om op de juiste plaats haar behoefte te doen.
Blijf je dochter overigens ook zélf regelmatig op het potje zetten, als onderdeel van de dagelijkse routine. Al met al zijn jullie op de goede weg. Blijf volhouden!
Voor Marloes
Volgens mij doen jullie het heel goed samen! (Los van het feit dat je even gestopt bent.) Je dochter plast en poept in het potje, en gaat er zelf op zitten om rustig haar behoefte te doen.
Maar bij zo'n kleintje moet je wel geduld hebben. Dus blijf haar na de maaltijden (en de tussendoortjes en de slaapjes) neerzetten op het potje en geef haar de kans om haar blaas te legen.
Ze heeft al een paar keer aangegeven dat ze zelf naar het potje wil. Ze begrijpt dus waarvoor het bedoeld is. Dus: wanneer je zelf weer zin hebt om je dochter te helpen met zindelijk worden, pak het dan weer op! En bedenk: opvoeden is niet altijd makkelijk en ongelukjes horen erbij.
Voor je het weet zal ze niet alleen op de momenten dat jij haar neerzet iets in het potje doen, maar het ook nog eens zelf aangeven. Dat gebeurt geleidelijk. Elk kind in zijn eigen tempo.
Succes ermee!
Debby Mendelsohn
p/a [email protected]