Vraagbaak Opvoeding en gedrag - Archief
Ook thuis is hij vreselijk dwars, wil niet meer naar het kinderdagverblijf en doet overal moeilijk over. Dat terwijl hij daarvoor juist heel makkelijk was. U begrijpt dat dit voor onze zoon, mijn vader en voor ons heel moeilijk is.
Wij hebben onze zoon wel verteld dat opa ziek is, dat hij niet goed kan zien en dat hij heel erg moe is. Maar meer ook niet. Hoe pakken we dit op een verantwoorde manier aan? Wat vertellen we hem wel en wat niet? Nu, maar ook als over een tijdje mijn vader er niet meer is?
Alvast bedankt voor uw antwoord!
Naam bij redactie bekend
Antwoord: Het is moeilijk op afstand een advies te geven in zo'n delicate kwestie, maar ik wil het toch proberen. De reacties van uw kind wijzen erop dat het een gevoelig jongetje is. Er zijn twee principes die u goed in de gaten moet houden:
1) dat u hem zoveel mogelijk informatie geeft, maar dat geleidelijk opbouwt. Mijns inziens bent u daar al goed mee bezig. Het begrip 'dood' is voor een driejarige nog moeilijk te bevatten, maar 'ziek' wel. Dus uw aanpak (eerst over ziekzijn) in dat opzicht lijkt me goed. Proberen af en toe iets met plaatjes en tekeningen te illustreren.
2) niet forceren. Dat betekent dat u maar moet accepteren als hij (tijdelijk) afstand neemt. Het is daarbij zeer belangrijk dat u hem de gelegenheid geeft (zelfs stimuleert) zich te uiten over wat hem dwars zit (dat opa ziek is? is hij daar boos over? of bang?). Maar wel proberen om te bewerkstelligen dat hij weer eens meegaat naar opa, voor uw vader maar ook voor hem (later) belangrijk. Misschien kunt u dat koppelen aan iets leuks voor hem. Ook belangrijk om hem veel aandacht te geven deze tijd (misschien heeft de ziekte van uw vader wel tot gevolg dat u wat minder tijd voor hem heeft, en speelt dat ook een rol)
Tenslotte: als uw vader zou overlijden, dan zou ik hem meenemen naar de begrafenis. Juist gezien de band met uw vader en zijn reactie, kan het afscheidsritueel voor hem zeer belangrijk zijn.
Sterkte gewenst,
Alfred Lange