Wanneer beperkte energie een rol speelt, kunnen alledaagse strubbelingen een extra lading krijgen. Zeker als je ondertussen pubers opvoedt. In dit artikel delen we waardevolle inzichten en praktische tips van ervaringsdeskundige Lottie van Starkenburg. Zij is een ouder die de kunst heeft geperfectioneerd om met beperkte energie haar tienerkinderen op te voeden. Of je nu op zoek bent naar manieren om je kinderen te betrekken bij het huishouden, je eigen tempo te bepalen of grenzen te stellen aan het onvermijdelijke puberale gemopper... Deze vijf tips delen we met jou om jou en je gezin door deze uitdagende maar boeiende fase te leiden.
Het betrekken van je kind bij huishoudelijke taken is op elke leeftijd een goed idee. Zit je kind in de tienerjaren, dan kan het praktisch gezien meer voor je betekenen. Samen koken, boodschappen dragen of een andere huishoudelijke taak delen; voor mij kan dit het verschil maken tussen een gezellige avond of uitgeblust moeten bijkomen van de dag.
Ik merk dat ik veel meer kan bereiken als ik op een lager tempo werk. Als we gaan fietsen, passen mijn kinderen zich aan mijn tempo aan. Voor langere afstanden gebruik ik een elektrische fiets - dan kunnen zij het tempo bepalen. Op sommige dagen merk ik ook dat mijn denken trager gaat. In die gevallen moet een enthousiast kind langzamer praten, anders kan ik het niet goed volgen. Mijn kinderen begrijpen inmiddels hoe dit werkt, wat onze communicatie aanzienlijk verbetert.
Pubers kunnen behoorlijk klagen. Niets lijkt goed genoeg. Elke onvoldoende wordt geweten aan het lesmateriaal, de leraar, klasgenoten, maar nooit aan de puber zelf. Hoewel klagen bij deze leeftijd hoort, stel ik er wel grenzen aan. Het aanhoren van alle negativiteit vergt veel energie van me. Ik heb ontdekt dat je hier grenzen aan kunt stellen. Tien minuten klagen, daarna is het een kwestie van stoppen of een vriend(in) bellen. Bij mij ligt de grens op tien minuten, maar misschien kun je meer of minder hebben. Je grens kenbaar maken, is niet gemakkelijk. Wel wordt het beloond met meer energie overhouden.
Ik vind het geweldig om oudere kinderen te hebben. Het ouderschap lijkt lichter te worden. Ze fietsen zelf naar hun sportactiviteiten, poetsen zelfstandig hun tanden en denken zelf aan hun gymtas. Mijn oma zei vroeger: "Kleine kinderen, kleine zorgen; grote kinderen, grote zorgen." En hoewel dat inderdaad waar blijkt te zijn, heb ik ontdekt dat het verschil ook ligt in de wijze waarop we ons leven plannen en organiseren. Het vermogen om prioriteiten te stellen, activiteiten te plannen en mijn kostbare energie op doelmatige wijze in te zetten, maakt een wereld van verschil voor mijn welzijn en dat van mijn gezin.
Het hebben van een ouder met beperkte energie is niet altijd gemakkelijk. Er zijn echter ook positieve kanten aan verbonden. Ik geef mijn kinderen bijvoorbeeld het voorbeeld dat je niet altijd alles alleen hoeft op te lossen. Dat is toch een waardevolle les? Naast mijn energiebeperkingen heb ik ook dieetbeperkingen. Hierdoor kan mijn oudste dochter echt koken, met verse kruiden en zonder kant-en-klare mixen. Dit is een vaardigheid waar ze haar hele leven profijt van zal hebben. Ik zal ook nooit de dag vergeten waarop mijn dochter thuiskwam en vertelde over een klasgenoot met een chronische ziekte. Tijdens een uitstapje was de docent onbedoeld over de grenzen van de klasgenoot gegaan. Mijn dochter begreep wat er gebeurde en bood hulp aan. Leven met energiebeperkingen betekent vaak dat je moet opboksen tegen onbegrip van anderen. Af en toe iemand tegenkomen die het wel begrijpt, is fantastisch.
Het navigeren door de ups en downs van het ouderschap met pubers, terwijl je kampt met een energiebeperking vergt creativiteit en vastberadenheid. De tips die we hebben gedeeld, zijn slechts enkele manieren om de balans te vinden tussen de behoeften van je tieners en je eigen welzijn. Onthoud dat je niet alleen bent en dat het oké is om hulp te vragen. Het is een bijzondere fase van het ouderschap om door te komen en onze tieners te begeleiden naar volwassenheid, terwijl we onszelf niet uit het oog verliezen.
