Mauro: "Het boek bestaat uit vier delen, waarvan elk deel steeds het verhaal van een van de hoofdpersonen vertelt. Vier van de zes kinderen die samen door de wildernis zwerven op zoek naar 'goede plaatsen'. Plekken waar water en voedsel is. Ze ruiken water op een kilometer afstand. Grappig vond ik dat."

• Hoe komt het dat ze zo met z'n zessen aan het dolen zijn?
Mauro: "Hun stam 'de Maanvalk' -- een van de acht stammen van dat moment -- is aangevallen door vreemdelingen. Iedereen is dood, behalve deze zes. Suth is de oudste. Hij heeft door de aanval net zijn ritueel tot manwording gemist: in die traditie zou er een wond op zijn gezicht aangebracht zijn. Maar als hij later door een luipaard wordt overvallen die hem in het gevecht een litteken op zijn wang bezorgt, dan volstaat dat natuurlijk ook."

• Het boek neemt om de beurt een andere hoofdpersoon als perspectief voor het vertellen van het verhaal. Wat voegt dat toe?
Mauro: "Suth is op dat moment ongeveer twaalf en mans genoeg om de hele groep onder zijn hoede te nemen. Samen met Noli, een meisje met speciale gaven. Mana en Ko zijn nog kleuters. In het boek volg je de kinderen een jaar of drie, vier. De kinderen groeien op, veranderen, en groeien naar elkaar toe. Elk van die kinderen heeft zo zijn sterke kanten en specifieke kwaliteiten. Ze leren onderweg hoe ze die moeten inzetten voor de groep. Ze ontdekken wie ze zijn en wat ze kunnen, en ze worden een team. Dat de kinderen om de beurt het vertrekpunt voor het verhaal zijn, benadrukt die ontwikkeling: van het afzonderlijke naar het gezamenlijke."

"Zo is Suth in het begin onbezonnen. Een jonge man die de held wil uithangen. Hij groeit uit tot iemand met verantwoordelijkheid. Ze worden ouder. De een krijgt meer zelfvertrouwen, de ander ontdekt wat het nut is van bepaalde eigenschappen."

• In gevecht met de elementen en oog in oog met de dood ontdek je de werkelijke waarde van de dingen? Zoiets?
"Ja, ze komen in contact met van alles. Ze ontmoeten ravijnmensen, moerasmensen en demonen-mensen en dat leidt tot de vraag of dat mensen zijn en waarom. De Ravijnmensen hebben geen taal, lijkt het. Maar ze hebben wel kennis. Ze grommen, het ziet ernaar uit dat ze communiceren, en ze bewerken stenen. Ze lijken dus toch genoeg op de kinderen. Wat maakt iemand tot mens? Dat vragen ze zich af. De demonen-mensen jagen op mensen. Zijn het dan ook mensen, of zijn het dieren? In het algemeen lijkt te gelden dat hoe langer en beter ze elkaar kennen, hoe meer ze van elkaar vinden dat ze mensen zijn en geen dieren."

• En komen ze ook meer in contact met zichzelf door de strijd om het bestaan?
Mauro: "In gevecht met leeuwen, krokodillen, aardbevingen en overstromingen kom je jezelf wel tegen natuurlijk. Maar ze zijn niet helemaal op zichzelf aangewezen. Ze krijgen ook leiding van hun god de Maanvalk. Noli ziet en hoort dingen in haar dromen. Zo geeft de Maanvalk haar van alles in: Noli leert dat te waarderen en te gebruiken. Maar ook hebben ze nog contact met hun voorvaderen. Want ze vertellen elkaar 's avonds 'Oudverhalen': oude, overgeleverde verhalen die de ontstaansgeschiedenis van hun stam vertellen. Uit die verhalen leiden ze regels af over hoe ze moeten leven."

• Hoe loopt het verhaal af?
Mauro: "Het loopt niet af, het leven gaat door. Van avontuur naar avontuur. Het ene gevaar is nog niet voorbij of het volgende komt eraan. Het verhaal stopt gewoon ergens, omdat je nu eenmaal niet eindeloos door kunt gaan. En toch is het waanzinnig spannend. Zoals de andere drie boeken van deze maand ieder vertellen van een kleine dreiging die oplost aan het eind, zo vertelt dit boek van een hele grote dreiging die zolang als ze leven, nooit over zal gaan. Een groot boek."

Mauro Muraro en Justine Pardoen