Dyslexie volgens Davis

Bespreking van:
Robin Temple, Dyslectische kinderen: een praktische handleiding voor ouders, Elmar 1999, ISBN 90389 09438, ƒ 32,50 (158 blz).

Dit boek vaart onder een valse vlag. Het begrip 'praktische handleiding' suggereert dat er min of meer neutrale en algemeen aanvaarde adviezen gegeven worden, terwijl het in werkelijkheid gaat om het promoten van een specifieke en nogal omstreden methode: de zogenaamde Davis-methode.

De Davis-methode is één van de vele behandelmethodes voor het verminderen van lees- en spellingproblemen, bedacht door de Amerikaan Ronald Davis.

Het orthodoxe model
Auteur Robin Temple besteedt ruim een derde van zijn boek aan het beschrijven van wat hij noemt 'het orthodoxe model'. Oftewel: alles wat niet tot de Davis-methode behoort. Hierbij maakt hij helaas geen onderscheid tussen wetenschappelijk verantwoorde therapieën enerzijds en alternatieve therapieën anderzijds. Vervolgens claimt hij dat de Davis-methode, in tegenstelling tot de eerder beschreven therapieën, de onderliggende oorzaak van de dyslexie zou kunnen wegnemen, zodat er uiteindelijk geen leerprobleem meer zou bestaan.

Effectiviteit nooit aangetoond
De rest van het boek gaat uitsluitend over het Davis-model. Temple vergeet daarbij te vertellen dat de Davis-methode bepaald niet wetenschappelijk onderbouwd is en dat de effectiviteit ervan nooit onafhankelijk aangetoond is.

Waar gaat het om?
Inmiddels vraagt u zich natuurlijk af wat die Davis-methode nu eigenlijk behelst. Dat is helaas moeilijk in kort bestek uit te leggen (Robin Temple heeft er twee derde van zijn boek voor nodig), maar ik zal een poging doen.

Volgens het Davis-model bestaat dyslexie uit drie elementen:
1. een bepaalde manier van denken ('beelddenken');
2. een natuurlijk waarnemingstalent (in dit geval: het vermogen om actief te desoriënteren);
3. een bepaalde manier om op verwarring te reageren.

Het leerprobleem zou dan (uitsluitend) bestaan uit de strategieën die het kind heeft ontwikkeld om met desoriëntatie en verwarring om te gaan.

Anderzijds houdt dyslexie ook positieve aspecten in, zoals het denken in beelden en het waarnemingstalent. Op zich vind ik dit geen slechte veronderstelling.

Met behulp van de 'Davis-cursus voor het corrigeren van dyslexie', die vijf dagen duurt, kan volgens Temple de oorzaak van de dyslexie-symptomen worden weggenomen. Het leerprobleem zou dan niet langer bestaan. Het is vooral deze claim waar ik moeite mee heb.

In de vijfdaagse Davis-cursus worden de volgende stappen uitgevoerd:
1. Een symptomenprofiel opstellen.
2. De Davis-oriëntatie-counseling, waarin het kind wordt geleerd zijn desoriëntatie weg te nemen.
3. Symbol Mastery, waarin het kind symbolen respectievelijk woorden met hun betekenis in klei uitbeeldt.
4. Therapieën voor specifieke moeilijkheden.
5. Het verzamelen van gereedschappen om mee naar huis te nemen.

Na de Davis-therapie moet het kind thuis nog een uitgebreid programma uitvoeren dat minstens een jaar duurt. De schoolachterstand is immers nog niet weggewerkt. Onder andere moeten er nog vele woorden en woordbetekenissen gekleid worden ;-)

Alternatieven
Wie meer wil weten over de Davis-methode, kan in dit boek veel informatie vinden. Maar wie geïnteresseerd is in onafhankelijke informatie over dyslexie, kan beter één van de volgende boeken lezen:

• Dus toch... dyslexie (door Arga Paternotte), een uitgave van oudervereniging Balans (tel. 030-2292204, bestelnr. 121), ISBN 90 800316 6 6.
  Dit boek is een goede gids voor ouders.
• Omgaan met dyslexie (door J.H. Loonstra en F. Schalkwijk (red.)), Garant, ISBN 90 5350 908 9.
  In dit boek wordt aan de hand van vele concrete praktijkvoorbeelden beschreven hoe de sociale en emotionele aspecten van dyslexie van invloed zijn op allerlei school- en thuissituaties.
• Ruimte voor dyslexie (door Léon Biezeman), De Toorts, ISBN 90 6020 765 3.
  In dit boek beschrijft de auteur zijn eigen (zeer herkenbare) ervaringen als dyslecticus.

Sonja Karman
[email protected]

Sonja Karman is orthopedagoog en logopedist.