Uitslag Prijsvraag:
Hoe speel je een gezelschapsspel met kleine kinderen?
februari 1997
Onze januari-prijsvraag leverde talloze reacties op. Dank! Lof! Een groot deel moesten we echter terzijde leggen, omdat niet aan de opdracht was voldaan. Het ging niet om het noemen van soorten gezelschapsspellen (dat Memory het goed doet wisten we al), maar om het bedenken van strategieën.
De goede inzenders waren allemaal even goed; we konden geen beredeneerde keuze maken. Een eerlijke loting met de random-generator van het redactionele spreadsheet leverde als winnaar:
"Kind bedenkt regels zelf"
Paulien Schoof, Haarlem
Hartelijk gefeliciteerd. U ontvangt onze prachtprijs, de gloednieuwe Domus CD-ROM van de Pink Panther, binnenkort per snail-mail bij u thuis. Ter lering ende vermaak laten we de goede inzendingen hieronder nog even staan.
Inzendingen
Kind bedenkt regels zelf - 23 januari 1997 Prijswinnaar
Er is geen winnen of verliezen maar alleen spelen. Laat je kind zelf de regels maar bedenken terwijl het spel aan de gang is. Elk spel ziet er dan anders uit dan de bedoeling was van de makers, maar de lol is er niet minder om. Mijn man zat laatst te 'dammen' met onze dochter van 2½. Ze hadden een echte opstelling en ze schoven heel professioneel met de damstenen, verder leek het nergens op. Maar een plezier dat ze hadden!
Paulien Schoof, Haarlem
[email protected]
Schrap het competatieve element... - 5 februari 1997
Wij spelen niet om te winnen maar om het spel. Bij kwartetten streven we ernaar alle kwartetten kompleet te maken en dat is het doel, niet wie dat doet. Ook mensergerjeniet is er op gericht alle mannetjes zo snel mogelijk naar huis te brengen.
Door het competatieve element te schrappen worden spelletjes veel leuker. Ook voor mij want ik kan niet tegen mijn verlies (ook niet tegen winnen trouwens).
Mirjam van Buuren
[email protected]
Ga mee en zie hoe het ook kan... - 5 februari 1997
Kinderen geven op hun eigen manier inhoud aan een spel; voor domino met dieren is niet het aanleggen leuk of het eerste je stenen kwijt zijn, maar het benoemen van de dieren, het opeten of wegduwen van andere dieren: ga daar in mee en af en toe laat je spelenderwijs zien hoe het ook kan. Op dat moment doen ze er niets mee, maar ze pikken het wel op, dat merk je later. Met een damspel kun je ook hele mooie torentjes bouwen en omgooien.
Het belangrijkste van spelletjes spelen op jonge leeftijd is samen bezig zijn op een niveau dat voor het kind op dat moment aantrekkelijk en aanvaardbaar is. En soms een klein stapje verder gaan om de ontwikkeling te prikkelen.
Kees van der Wal
[email protected]
Af en toe de regels wijzigen - 26 januari 1997
Tip: verander af en toe de regels. Bijvoorbeeld:
Niet verliezen als je als laatste binnenkomt, maar winnen.
Degene die de 'zwarte piet' heeft is de winnaar.
Iedereen die in de pot komt, heeft gewonnen, en allemaal juichen.
Ook heel leuk: met z'n allen een computer-spel spelen. Bijvoorbeeld Asterix, bij ons favoriet!
Pauline Bormans, Hellevoetsluis
[email protected]
Geduldig uitleggen - 22 januari 1997
Leg het spel duidelijk uit, met veel geduld.
Laat daarnaast wel zien dat u zelf het spel ook leuk vindt. En geef een ieder aan de tafel voldoende aandacht, zodat het spel ook intressant voor ze blijft. En degene die zich het meest op het spel concentreert, mag het volgende spelletje uitkiezen.
William Simons, Arnhem
[email protected]
Drie tips - 18 januari 1997
Tip 1
Om gelijkwaardig te zijn met de spelertjes, maak ik (soms) op een iets overdreven manier dezelfde fouten als de kleintjes. Daardoor wordt het voor ze duidelijk dat het zó niet moet. Hilariteit; 'wat ben jij dom', 'let toch op' ten spijt, maar het spel wordt er een stuk leuker door.
Tip 1
Bij varianten op een spel mag eerst de jongste speler bepalen hoe er gespeeld wordt. Een tweede spel degene, die een andere spelvariant kent. Vaak kunnen ze het spel beter uitleggen dan een volwassene.
Tip 3
Winnen is niet het belangrijkste. Ik leg uit dat een eerlijke verliezer eigenlijk de echte winnaar is i.p.v. de oneerlijke winnaar.
P.J.M. de Winter, Alkmaar
Zelf omdraaien, zelf benoemen - 12 januari 1997
Ik laat onze Anouk van amper 2 jaar bij Memory de kaarten zelf omdraaien en zij benoemt wat er op de kaart staat. Bij de medespelers laten we haar ook bewust benoemen wat er op de kaart staat; hier lijkt zij veel plezier aan te ondervinden en het blijft spannend, voor de medespelers amusant en voor ons als ouders vertederend als je ziet hoeveel plezier ons Anouk hier van heeft. Last but not least wordt haar woordenschatontwikkeling op deze manier vergroot.
Th.W. Smulders, Eindhoven
[email protected]
Tip voor 1-op-1 spellen (dammen, stratego, enz). - 12 januari 1997
Probeer de winstkansen voor de 'opponent' te vergroten. Bij stratego kun je een 'domme' opstelling nemen en met de verkeerde mannetjes gaan lopen. Bij bijv. dammen ligt het iets moeilijker, je moet wel de spelregels volgen (niet zien dat je moet slaan is valsspelen). Bij dammen mogen kleintjes (tot 7-8 jaar) best een zet terugnemen, en wijs ik ook soms een goede zet aan (waarbij ik zelf iets verlies dus), zodat ze hem leren zien.
John Zondag, IJsselstein
[email protected]
Tip voor meer dan 2 spelers (kwartetten, kinder-monopoly). - 12 januari 1997
Het is best leuk om een kind te helpen, en dat hoeft helemaal niet 'onzichtbaar'. Als de kinderen groter worden, help je gewoon minder. Als je 7 kinderen hebt zoals wij, is het ook mogelijk om een grote aan een kleine te 'koppelen'. De grote vindt het leuk en de kleine speelt zelf al mee met d'r 4 jaar en wint!
John Zondag, IJsselstein
[email protected]
Speel niet te lang - 12 januari 1997
Algemene tip: speel niet te lang. Mijn ervaring is dat kinderen (net als volwassenen trouwens) moe worden en minder geconcentreerd gaan spelen. Na 2 potjes dammen of een half uurtje kwartetten stop ik er echt mee. Want anders gaan ze steeds langzamer spelen of naar buiten kijken of 'op elkaar letten'. Je kunt dan best iets anders gaan doen, ravotten of kleuren of (nou ja, je bent zelf ouder, verzin een list), maar even geen 'geestelijke inspanning' meer.
John Zondag, IJsselstein
[email protected]
Teams maken - 9 januari 1997
Mijn tip: het kind koppelen aan een volwassene, waardoor kleine teams ontstaan van 1 kind en 1 volwassene, of 1 klein kind en 1 groot kind, die tegen elkaar spelen. Op deze manier kunnen kinderen worden begeleid bij kleine frustraties tijdens het spel. (Faalangst wordt ondervangen omdat ze niet alleen verantwoordelijk zijn voor de ontstane spelsituatie). Ook kunnen volwassenen op een onopvallende manier het spel een beetje sturen om het bijv. spannend te houden of te maken.
Door dit alles wordt de frustratietolerantie van kinderen verhoogd en het sportieve element van het spel meer benadrukt.
De meeste gezelsschapsspellen kunnen zo, mits de spelregels niet al te moeilijk zijn, tot een goed einde gebracht worden.
Bert Kremer, Den Haag
[email protected]
|
![[Januari-prijsvraag]](teaser7a.gif)