Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwanger worden Zwanger worden

Zwanger worden

Lees ook op
twijfelkont

twijfelkont

04-02-2009 om 16:02

Een derde kindje... of toch niet?

Deze vraag is hier ongetwijfeld al heel veel meerdere keren gesteld, maar ik ga hem toch nog een keer stellen.
Ik ben 33 jaar, heb samen met mijn man een zoon van 5 en een dochter van 7 jaar, maar verlang bij vlagen nog heel erg naar een derde kind. Dit heel sterke gevoel wordt meestal weer teniet gedaan door allereest mijn man die niet zo nodig meer hoeft en ten tweede een aantal praktische bezwaren.
Mijn man reist veel vanwege werk, ik sta er dus geregeld alleen voor, iets wat me soms best zwaar valt. Op dit moment passen mijn ouders op wanneer ik werk (2,5 dag). Ze hebben duidelijk aangegeven dit niet meer te doen wanneer er een kindje bij zou komen, de kinderen gaan nu natuurlijk naar school en vragen een stuk minder zorg dan een baby.
Er zou dus opvang voor de baby geregeld moeten worden, dit kost uiteraard geld, mijn inkomen kunnen we niet missen enz. enz.
En toch is er dat verlangen, vooral nu ik iets ouder word en me realiseer dat het nu nog kan.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Anouschka

Anouschka

05-02-2009 om 07:29

Hier ook zo

Ik heb twee zoons van 12 en 10 jaar oud. Jaren heb ik geroepen dat het goed was zo terwijl mijn man er graag nog wel eentje bij wilde. Hij had zich er bij neergelegd dat ik niet meer wilde.

De laatste twee jaar ging langzaam bij mij de knop om. Nu kan het nog, stel dat het een meisje is, nog een keertje zo'n klein hummeltje, dat soort gedachten gingen door mijn hoofd. Ik ben inmiddels 37 en sinds 16 juli 2008 moeder van een schitterende dochter! Wat een cadeautje. Ik zou haar voor geen goud willen missen. Met twee oudere zoons is het goed te doen, zij kunnen een beetje bijspringen waar nodig (honden uitlaten, hun kamer opruimen, flesje geven e.d.)

Nu moet ik wel zeggen dat ik in de "luxe"positie zit dat mijn man hele dagen thuis is. Hij zit nl. volledig in de WAO en regelt voor zover hij kan het huishouden.

Succes met je beslissing.

Anouschka

Hanne.

Hanne.

05-02-2009 om 10:24

Wat is je vraag?

Wat is je vraag? Of heb je geen concrete vraag en wil je alleen je verhaal even doen en ervaringen horen.

Wij hebben na een jaar wikken en wegen besloten voor een derde te gaan (hebben er al 2 van 2 en 4). Ook hier was het met name man die niet zo nodig meer hoefde en praktische problemen (met name door hem geopperd).

Ik ben meer van het standpunt 'problemen zijn er om opgelost te worden, en dat regelen we tegen de tijd dat ze optreden wel'

Beslis voor jezelf of je je kind(eren) naar een kinderdagverblijf/naschoolse opvang/gastouder zou willen brengen. De kosten vind ik erg meevallen, voor het 2e kind betaal ik na de belasting teruggave nog maar 50cent per uur!

En misschien dat opa en oma toch willen, of misschien wel de oudsten maar niet de jongsten of misschien...

twijfelkont

twijfelkont

05-02-2009 om 14:18

Hanna

Ik heb eigenlijk niet echt een vraag, vind het gewoon leuk om reacties en ervaringen te horen, in de hoop dat deze mij kunnen helpen om te beslissen wat ik nou zelf echt graag wil.
Wil ik echt nog een kind of denk ik dat ik het wil omdat het eigenlijk niet heel voor de hand liggend is nu? En ga ik mijn inmiddels verworven vrijheden niet vreselijk missen? Krijg ik geen spijt? Wat als het kind wat mankeert? Want ik word dit jaar 34 en word er dus niet jonger op (uiteraard . Daarnaast heeft niemand in mijn omgeving nog heel kleine kinderen, wij gaan dan toch weer helemaal opnieuw beginnen met zo'n kleintje. Aan de andere kant lijkt het me heerlijk, ik heb zoveel meer zelfvertrouwen dan toen ik mijn 1e kind kreeg, denk dat ik er ook heel veel van zal gaan genieten.
Twijfels, twijfels, twijfels... !!!

Dees 68

Dees 68

05-02-2009 om 14:56

Hier

Een zoon van 10 en een dochter van bijna 7 en een babyzoon van 4 maanden.

We hebben lang gewikt en gewogen voordat we aan nummer 3 begonnen. Dat kwam vooral vanuit mijn man. Ook hij zag allemaal praktische bezwaren (wat is dat toch met die mannen?).

We hebben er goed en veel overgesproken en hij is op een gegeven moment overstag gegaan (vooral voor mij zegt hij achteraf).

Het heeft daarna nog heel wat voeten in de aarde gehad voordat ik eindelijk zwanger was en zwanger bleef en nu nummer 3 er is zijn we allemaal erg blij met hem.

Nu hij er is is het inderdaad erg druk en ook financieel is het inderdaad een flinke aderlating. En toch zijn we er allemaal erg blij mee en blijken er voor de meeste problemen inderdaad gewone pasklare oplossingen te bestaan. De oudste twee zijn al erg zelfstandig en helpen bovendien graag een handje mee en ik heb in de loop der jaren wel geleerd dat alles maar een fase is en dat ze veel te snel al weer groot zijn. Het is hier vooral genieten dus en vooral dat vind ik de aanwinst van de derde. Bij de oudste twee was meer bezig met overleven en had ik weinig tijd voor reflectie. Bij de derde heb ik die tijd wel en weet ik inmiddels ook dat die tijd er ook moet zijn, maw dat ik daar ook gewoon tijd voor moet vrijmaken. En dan wordt de rest maar relatief. Een lachje van mijn zoontje en alle zorgen van de wereld glijden van mij af....

Aan deze kant geen spijt dus, integendeel!

Dees 68

Dees 68

05-02-2009 om 15:06

Ik had je laatste post nog niet gelezen...

En om daar nog even concreet op in te gaan:

Ik heb mij vooraf precies dezelfde dingen afgevraagd: ga ik mijn vrijheid niet missen, wat als er iets misgaat met het kind of met mij en ook hier weinig kleintjes in de omgeving.

En het blijkt dat dat dus in de praktijk allemaal wel meevalt. Okee een goede afloop heb je niet in de hand, maar de kans dat er iets misgaat is heel heel erg klein. En voor de rest is het hier alleen maar positief. Mijn vrijheid mis ik niet (daar heb ik niet eens de tijd voor en omdat er weinig andere kleintjes in mijn omgeving meer zijn is de mijne dus zeer populair (bovendien erg handig als ik op stel en sprong even oppas nodig heb, keus genoeg ).

En vooral (en dat had ik mijn vorige post ook al gezegd), van deze kan ik echt echt genieten. Van de eerste twee heb ik ook genoten, maar met de jongste is het toch wel heel erg speciaal. En dat maakt dus alles goed...

Carolien

Carolien

05-02-2009 om 20:44

Twijfelkont

Uiteindelijk kan niemand je echt raden. Iedere situatie is anders. Wat bij een ander geldt hoeft niet voor jou te gelden en je man en jij moeten zelf de voors en tegens afwegen. Daarbij moet je goed kijken naar wat je echte verlangens zijn, maar ook wat je reële mogelijkheden zijn. Ik kan je alleen vertellen hoe het in onze situatie is gegaan.
Bij ons is wel of geen derde kind lang onderwerp van gesprek geweest. Bij ons was het -net als bij jou- mijn man die geen derde kind wilde. Bij grote beslissingen hebben wij altijd het principe dat degene die iets niet wil bepaalt, omdat je een ander niet iets tegen wil en dank kan opdringen. Zeker niet zoiets ingrijpends als het krijgen van een kind. Dat was voor ons beiden moeilijk. Voor mij omdat mijn diepe verlangen naar een kind geen vervolg kon krijgen, voor mijn man omdat hij zag dat het voor mij moeilijk was en hij het gevoel had dat hij mij iets ontnam. In die tijd zijn we er wel steeds over blijven praten. Niet dagelijks, wekelijks of misschien niet eens maandelijks. Maar het bleef op de agenda, omdat we het belangrijk vonden dat we allebei steeds wisten hoe de ander er in stond.
Mijn man zag ook een bezwaar in veel praktische dingen, zelf zag ik die dingen helemaal niet als probleem.
Ik vond altijd wel dat mijn man rationeel gezien gelijk had: twee gezonde kinderen, al wat groter en meer zelfredzaam. Hierdoor veel vrijheid, ook financieel want geen kinderen meer in de opvang. Wat wilden we nog meer. Hoewel ik heel gelukkig was met man en twee kinderen, bleef mijn gevoel iets anders zeggen. Ik had altijd het gevoel dat dat derde kindje er gewoon bij hoorde. Maar toch; ik wilde per se geen eenzijdig gewenst kind en wilde gelukkig zijn met wat ik had, dus ik besloot me erbij neer te leggen. Dat ging met wisselend succes, maar uiteindelijk had ik wel het gevoel dat het me gelukt was en was ik er al een tijdje niet meer zo mee bezig.
Toen bleek dat bij mijn man de knop was omgegaan en vertelde hij helemaal uit het niets dat hij toch nog graag een derde kind wilde. Ik was stomverbaasd, maar erg gelukkig daarmee. Omdat ik tegen de veertig liep hebben we er serieus rekenintg mee gehouden dat het niet meer zou lukken. Maar tot ons geluk was ik twee maanden later zwanger. Anderhalf jaar geleden is onze derde geboren. Oudste kinderen waren toen 6 en 8 jaar. Jongste is echt ons cadeautje en we genieten erg van het feit dat we nu met ons vijfen zijn.
Groetjes,
Carolien

mama van 4 meiden

mama van 4 meiden

06-02-2009 om 14:18

Hier geen rozengeur

Toen de tweede geboren was, wilde mijn man zeker nog een derde. Ik op dat moment niet. Toch begon het bij mij ook te kriebelen
En toen was ik zwanger van een tweeling. Die veel te vroeg geboren werd. De meisjes moesten 6 en 10 weken in het ziekenhuis blijven. Voor mij een behoorlijk traumatische ervaring, met name omdat eentje een paar keer heel slecht gelegen heeft op de IC. En daarna is ze aan het kwakkelen met haar gezondheid. Iets wat héél veel organisatietalent vergt naast mijn werk omdat er regelmatig op mijn 'vrije' dagen een doktersbezoek staat ingepland (vorig jaar 30x!!). Even oppas regelen is gewoon veel makkelijker voor één of twee kinderen.

Ik ben heel blij met mijn vier meiden, ben supertrots op het kwartet, ik hou van ze allevier met heel mijn hart, ik zou ze echt niet kunnen missen, maar... ik loop op mijn tandvlees en kan het af en toe maar moeilijk aan (ondanks dat we het echt met zijn tweeën runnen hier thuis).

Luzette

Luzette

11-02-2009 om 19:58

Twijfelkont

Hallo twijfelkont,

Doordat mijn jongste en tweede dochter van bijna 2 jaar is overleden, sta ik nu heel anders in het leven. Doordat zij is overleden, besef ik dat het leven niet te plannen is, net zoals het krijgen (en houden) van kinderen ook niet te plannen is. Het klinkt misschien erg zwaar en mijn ervaring vertelt wat over wat er ook allemaal kan gebeuren met kinderen.
Ik wil je alleen adviseren: volg je gevoel, je verstand is minder belangrijk. Of stel jezelf voor als een oude vrouw van 80 jaar, hoe zou je dan op je leven terug willen kijken en welke beslissing zou je dan op dit moment genomen hebben?
Succes met jullie beslissing!
Hartelijke groet, Luzette

Twijfelkont

Hoi,

Hahaha je lijkt mij wel ik ook 33 jaar en werk 2 dagen per week. Oma past dan op op zoon van 6 en zoon van 16mnd. Maar het idee dat er niet nog 1 komt....
Van manlief hoeft het niet zo... En bij mij komt meer het praktische boven. Zolder verbouwen, kost geld. Andere auto. Meer kosten gewoon in het leven. Afijn bij mij houden de kosten mij tegen. Maar zou zou graag nog eens willen zwanger zijn en bevallen..

moeder van een zoontje

moeder van een zoontje

23-02-2009 om 21:42

Knoop doorgehakt

Hoi twijfelkont,
grappig, precies dezelfdeargumenten vliegen hier over de tafel, maar dan gaat het om de vierde. Ik ben er nu wel uit. Ik wilvoor een vierde gaan, ondanks de financiele consequenties. Mijn man is niet overtuigd (auto, geld, drukte etc.). Ook mijn ouders hebben gezegd dat ze dan niet meer komen passen. Voor mezelf heb ik het plezier en genieten van nog een kind zwaarder laten wegen dan materiele zaken, van een kind krijg ik geen spijt, van geen kind krijg ik wel spijt. Zo simpel ligt het nu voor mij. Maar ja, als mijn man niet wil dan wil hij niet. Ik kan je geen raad geven, maar ik ben erg gelukkig met mijn drietal, en ik voel me zooooo trots als ik met alledrie over straat loop. Het is wel drukker dan twee, en rommeliger en chaotischer,maar ja, dat vindt ik dus wel oke.
Heel veel sterkte methet nemen van een beslissing.

Kim75

Kim75

26-02-2009 om 10:29

Derde

Hier twee meiden van 9 en 8 en nu een babymeisje van 2 maanden.... een kadooootje!
Wordt dit jaar ook 34 en ben idd een stuk zekerder van mijn zaak en daardoor zijn problemen ook geen echte problemen...
Ervaar het als groot voordeel dat de oudsten al zelfstandig zijn en graag meehelpen. Heb mijn moeder naast ons wonen, ook erg gunstig, als ze slaapt en ik moet weg vanwege de oudste meiden, houdt zij een oogje in het zeil, zonder echt oppas te moeten regelen.
Anders had ik er ook een hard hoofd in gehad moet ik zeggen. We wonen buitenaf en wonen twee onder 1 kap met mijn ouders. Veel vrienden van ons zitten ook met baby's, dus we zitten in hetzelfde schuitje, ook dat is fijn.
Maar als het begint te kriebelen, is het moeilijk te negeren.
Wij genieten ontzettend, maar zijn dan ook weinig vrijheid kwijt geraakt voor ons gevoel (behalve door de borstvoeding waar je dus mee op tijd staat vaak).
Succes met je beslissing, maar qua gevoel is het idd echt genieten geblazen ook al zijn er practisch gezien veel haken en ogen te bedenken, maar om het daar nou voor te laten....
Groetjes,
Kim

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.