Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwangerschap en bevallen Zwangerschap en bevallen

Zwangerschap en bevallen

Lees ook op
femmetje

femmetje

30-11-2008 om 10:54

Ruggenprik

Gister was erop het nieuws dat elke barende vrouw een ruggeprik kan krijgen! Ik heb een best zware bevalling achter de rug van mijn zoontje die ook af liep met de vacuumpomp... Best traumatisch geweest achteraf...
Ik zit er nu dus ook over na te denken om die prik te nemen... Moet toch in ziekenhuis bevallen over een week of 12?
Graag hoor ik jullie ervaringen goed of slecht over een ruggepik... Wie weet heb ik hem niet eens nodig maar zou er graag wat meer over weten...

liefs fem

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rembrand

Rembrand

30-11-2008 om 11:41

Nadelen.

Hoi Fem,
Ik kan mij heel goed voorstellen dat je tegen je bevalling op ziet. Ik vind het heel begrijpelijk dat de optie op een ruggenprik te vragen een stuk opluchting en minder angst kan geven. Goed dat je je licht wil opsteken over de mogelijk nadelen van een ruggenprik.
Die zijn er namelijk wel.
Als ik kijk naar mijn eigen vakgebied; borstvoeding dan kan je er meer over lezen op http://www.xs4all.nl/~mschaeff/Medicalisering-%20Rob%20Hardeman/Medicalisering%20van%20%20de%20partus.pdf ( dit gaat niet alleen over de nadelen van een ruggenprik maar over het medicalisering over de partus in het algemeen en de invloed daarvan op de borstvoeding ).
M.

Gerdi

Gerdi

30-11-2008 om 20:23

Niet goed gezet

Hoi Fem,

Ik was doodsbenauwd voor de bevalling en heb vooraf gevraagd naar een ruggeprik.
Dat was geen probleem omdat ik inhet verleden een rugoperatie heb gehad.
De prik is bij mij verkeerd gezet. Hij heeft twee keer moeten prikken. Daardoor is een zenuw beschadigd. Na de bevalling kon ik 4 weken niet lopen. Ik zakte door mijn been heen.
Wat een ellende.
De fysiotherapeut zei dat ik uberhaupt geluk heb gehad, want sommige vrouwen houden er wat aan over.
De bevalling was door de prik wel een mooie en zeer dragelijke gebeurtenis. Maar de nasleep dus minder.

Er is tegenwoordigook een andere manier van pijnbestrijdig (een pompje). Ik denk dat ik daar voor zou kiezen een evt. volgende keer. Informeer ernaar bij je gynaecoloog.

Succes!

Gr. Gerdi

Juul M

Juul M

01-12-2008 om 05:33

Hier een stuk

Hier verder onder een stukje over de risico's en nadelen dat ik heb, het is van ene Saray Buckley. Dit zijn dus risico's en de nadelen. En even snel mijn eigen inbreng voor je dat leest.

Met een ruggeprik zit je dus op bed vast met een IV lijn in, catheter in de blaas, catheter in je rug (ruggeprik) en aan de monitor. Je kan niet even op een bal, in bad, onder de douche, etc. Zoals het stukje zegt is het risico vergroot op een keizersnede of vaccuum bevalling, zeker als het je eerste is. Het kan het inderdaad langzamer maken, de bevalling. Als de bevalling voor jou lekker gaat zonder problemen en je kan de pijn verdragen met support, warm water, heatpacks, lopen, positie veranderingen, etc. zeker proberen. En een 2de bevalling kan heel anders zijn dan de eerste!
Maaarrrrr.... heb je er een nodig, dan heb je er een nodig. Ik heb vaak genoeg gezien dat een vrouw helemaal haar controle verliest en een ruggeprik nodig heeft. Vaak ontspant ze zich dan en ontsluiting gaat juist sneller. Komt de pijn terug, dan is er of een top up mogelijk of je hebt sowieso een infuus, afhankelijk van de anaesthetist. Tegen het einde kan het eventueel wat verminderd worden zodat je voelt wanneer je moet persen. Vaak heb je je gevoel snel na de bevalling terug, gaan de catheters eruit en kan je douchen en 2 uur later zit je gewoon op de postnatal ward.

Dus probeer het zonder, dat is altijd beter, maar als het teveel wordt, dan is het in jou geval beter om een ruggeprik te hebben zodat je in ieder geval een positievere bevalling hebt voor jou gevoel. VEel sterkte en hieronder dan het stukje dat ik heb:
Juul

Epidural pain relief is an increasingly popular choice for Australian women in the labour ward. Up to one-third of all birthing women have an epidural1, and it is especially common amongst women having their first babies2. For women giving birth by caesarean section, epidurals are certainly a great alternative to general anaesthetic, allowing women to see their baby being born, and to hold and breastfeed at an early stage: however their use as a part of a normal vaginal birth is more questionable3.

There are several types of epidural used in Australian hospitals. In a conventional epidural, a dose of local anaesthetic is injected through the lower back into the epidural space, around the spinal cord. This numbs the nerves which bring sensation from the uterus and birth canal. Unfortunately, the local anaesthetic also numbs the nerves which control the pelvic muscles and legs, so with this type of epidural, a woman usually cannot move her legs and, unless the epidural has worn off, cannot push her baby out, in the second stage of labour.

More recent forms of epidurals use a lower dose of local anaesthetic, usually combined with an opiate, such as pethidine, morphine or fentanyl (sublimaze). With this low-dose or combination epidural, most women can move around with support; however the chance of a woman being able to give birth without forceps is still low4. Another form of epidural, popular in the US, is the CSE, or combined spinal-epidural, where a one-off dose of opiate, with or without local anaesthetic, is injected into the spinal space, very close to the end of the spinal cord. This gives pain relief for around 2 hours, and if further pain relief is needed, it is given as an epidural. These forms of "walking epidural" may seem advantageous, but being attached to a CTG machine to monitor the baby, and hooked up to a drip which is also a requirement when an epidural is in place, can make walking impossible.

Many women have a good experience with epidurals. Sometimes the relief from pain can allow a woman to rest and relax sufficiently to go on and have a good birth experience. However deciding to use an epidural for pain relief can also lead to a "cascade of intervention", where an otherwise normal birth becomes highly medicalised, and a woman feels that she loses her control and autonomy. Often the decision to accept an epidural is made without an awareness of these, and other, significant risks to both mother and baby.

Although the drugs used in epidurals are injected around the spinal cord, substantial amounts enter the mother's blood stream, and pass through the placenta into the baby's circulation. Most of the side effects of epidurals are due to these "systemic", or whole-body effects.

One of the most commonly recognised side effects is a drop in blood pressure. Up to one woman in 8 will have this side effect to some degree5, and for this reason, extra fluids are usually given through a drip to prevent problems. A drop in the mother's blood pressure will affect how much of her blood is pumped to the placenta, and can lead to less oxygen being available to the baby.

An epidural will often slow a woman's labour, and she is three times more likely to be given an oxytocin drip to speed things up6 7. The second stage of labour is particularly slowed, leading to a three times increased chance of forceps8. Women having their first baby are particularly affected; choosing an epidural can reduce their chance of a normal delivery to less than 50%9.

This slowing of labour is at least partly related to the effect of the epidural on a woman's pelvic floor muscles. These muscles guide the baby's head so that it enters the birth canal in the best position. When these muscles are not working, dystocia, or poor progress, may result, leading to the need for high forceps to turn the baby, or a caesarean section. Having an epidural doubles a woman's chance of having a caesarean section for dystocia10.

When forceps are used, or if there is a concern that the second stage is too long, a woman may be given an episiotomy, where the perineum, or tissues between the vaginal entrance and anus, are cut to enlarge the outlet and hurry the birth. Stitches are needed and it may be painful to sit until the episiotomy has healed, in 2 to 4 weeks.

As well as numbing the uterus, an epidural will numb the bladder, and a woman may not be able to pass urine, in which case she will be catheterised. This involves a tube being passed up from the urethra to drain the bladder, which can feel uncomfortable or embarrassing.

Other side effects of epidurals vary a little depending on the particular drugs used. Pruritis, or generalized itching of the skin, is common when opiate drugs are given. It may be more or less intense and affects at least ¼ of women11 12: morphine or diamorphine are most likely to cause this. Morphine also causes oral herpes in 15% of women13 .

All opiate drugs can cause nausea and vomiting, although this is less likely with an epidural (around 30%14) than when these drugs are given into the muscle or bloodstream, where larger doses are needed. Up to 1/3 of women with an epidural will experience shivering15, which is related to effects on the bodies heat- regulating system.

When an epidural has been in place for more than 5 hours, a woman's body temperature may begin to rise16. This will lead to an increase in both her own and her baby's heart rate, which is detectable on the CTG monitor. Fetal tachycardia, or fast heart rate can be a sign of distress, and the elevated temperature can also be a sign of infection such as chorioamnionitis, which affects the uterus and baby. This can lead to such interventions as caesarean section for possible distress or infection, or, at the least, investigations of the baby after birth such as blood and spinal fluid samples, and several days of separation, observation, and possibly antibiotics, until the results are available17.

Less common side effects for a woman having an epidural are; accidental puncture of the dura, or spinal cord coverings, which can cause a prolonged and sometimes severe headache (1 in 100)18 ongoing numb patches, which usually clear after 3 months(1 in 550)19; and weakness and loss of sensation in the areas affected by the epidural, (4-18 in 10,000) also usually resolving by 3 months20.

More serious but rare side effects include permanent nerve damage; convulsions and heart and breathing difficulties (1 in 20,000)21 and death attributable to epidural. (1 in 200,000)22 When opiates are used, a woman may experience difficulty in breathing which comes on 6 to 12 hours later23.

There is a noticeable lack of research and information about the effects of epidurals on babies24. Drugs used in epidurals can reach levels at least as high as those in the mother25, and because of the baby's immature liver, these drugs take a long time- sometimes days- to be cleared from the baby's body26. Although findings are not consistent, possible problems, such as rapid breathing in the first few hours27 and vulnerability to low blood sugar28 suggest that these drugs have measurable effects on the newborn baby.

As well as these effects, babies can suffer from the interventions associated with epidural use; for example babies born by caesarean section have a higher risk of breathing difficulties29. When monitoring of the heart rate by CTG is difficult, babies may have a small electrode screwed into their scalp, which may not only be unpleasant, but occasionally can lead to infection.

There are also suggestions that babies born after epidurals may have difficulties with breastfeeding30 31 which may be a drug effect, or may relate to more subtle changes. Studies suggest that epidurals interfere with the release of oxytocin32 which, as well as causing the let-down effect in breastfeeding, encourages bonding between a mother and her young33.

Epidural research, much of it conducted by the anaesthetists who administer epidurals, has unfortunately focussed more on the pro's and con's of different drug combinations than on possible serious side-effects34. There have been, for example, no rigorous studies showing whether epidurals affect the successful establishment of breastfeeding35.

Several studies have found subtle but definite changes in the behaviour of newborn babies after epidural36 37 38 with one study showing that behavioural abnormalities persisted for at least six weeks39. Other studies have shown that, after an epidural, mothers spent less time with their newborn babies40, and described their babies at one month as more difficult to care for41.

While an epidural is certainly the most effective form of pain relief available, it is worth considering that ultimate satisfaction with the experience of giving birth may not be related to lack of pain. In fact, a UK survey which asked about satisfaction a year after the birth found that despite having the lowest self-rating for pain in labour (29 points out of 100), women who had given birth with an epidural were the most likely to be dissatisfied with their experience a year later42.

Some of this dissatisfaction was linked to long labours and forceps births, both of which may be a consequence of having an epidural. Women who had no pain relief reported the most pain (70 points out of 100) but had high rates of satisfaction.

Pain in childbirth is real, but epidural pain relief may not be the best solution. Talk about other options with your care-givers and friends. With good support, and the use of movement, breathing and sound, most women can give themselves, and their babies, the gift of a birth without drugs.

Femke

Femke

01-12-2008 om 07:11

Superfijn dat het mogelijk is

Mijn eerste bevalling duurde 36 uur. Na een uurtje of 28 kreeg ik een ruggenprik. Dat werd me geadviseerd omdat ik er helemaal doorheen zat en de ontsluiting niet vorderde. Ik vond het super op dat moment. Het zetten vond ik geen pijn doen. Mijn huid werd eerst verdoofd en de werkelijke prik voelde uiteindelijk alsof er iemand heel hard met zijn vinger op mijn rug duwde. Het is wel belangrijk dat je goed kunt ontspannen. Dus zeker even aangeven als je een wee hebt. Dan wachten ze even met prikken.
Uiteindelijk heeft t bij mij toch nog best even geduurd voordat ik volledige ontsluiting had. En toen t eenmaal zo ver was heb ik nog 2 uur moeten wachten op persdrang. Bij de meeste vrouwen gaat t sneller, omdat de totale ontspanning vaak voor snelle ontsluiting zorgt.
De prik is lager (of uit?) gezet en ik kreeg wel persdrang, maar geen persweeën. Toch heeft t persen maar een half uur geduurd. Maar dat was wel erg zwaar omdat ik t helemaal op eigen kracht moest.
Na de bevalling hebben ze de lijn uit mijn rug gehaald en heb ik eigenlijk nergens meer last van gehad. Moest wel een nachtje blijven. Het aangeprikte plekje heb ik wel bij inspanning nog vrij lang gevoeld. Geen echte pijn, maar dan voelde ik wel precies waar ze geprikt hadden.
Goede ervaring met de ruggenprik dus. En toch wilde ik bij mijn 2e bevalling niet bij voorbaat al op die manier bevallen. Deze bevalling duurde ongeveer 4 uurtjes en was goed te doen. Geen ruggenprik nodig gehad. En uiteindelijk toch ook deze keer geen persweeën, dus bij mij lag het niet aan de prik.
Nu ben ik zwanger van de 3e. Omdat ik een bindweefselafwijking heb ben ik erg moeilijk te verdoven bij bijv. hechten. Daarom gaf mijn gyn aan dat ik wel met ruggenprik mocht bevallen, dan hoefde ze geen lokale verdoving te geven bij het hechten. Maar dat wil ik helemaal niet. Wil het eerst gewoon zelf proberen, vond ik toch fijner, de laatste keer. Dat vond de gyn (Duitse) "toch zo Nederlands"
Dus mijn ondervinding; Prima dat het er is als het nodig is. Maar indien mogelijk liever op de natuurlijke manier. Je lijf is er in principe voor gemaakt..
Groetjes Femke

Femke

Femke

01-12-2008 om 07:15

Toeters en bellen

Je ligt trouwens inderdaad wel helemaal aan je bed gekluisterd. Ik had een electrode voor de baby en de weeen (inwendig). Een infuus en een catheter. Niet echt prettig. Maar ik moest dat zowieso al vanwege beginnende zwangerschapsvergiftiging.
Bij de 2e hoefde dat allemaal niet en was ik blij met de bewegingsruimte.

Fijn dat het kan

Ik heb het zelf (nog) niet nodig gehad maar het lijkt me een hele fijne optie als je het echt niet meer trekt, of als je echt bang bent voor de bevalling, en het is goed dat het mogelijk is.
Aan de andere kant zou ik het zonde vinden als we Amerikaanse toestanden zouden krijgen hier. Ik vind niet dat iedereen maar klakkeloos een ruggeprik moet krijgen die bij de eerste wee roept dat het zo'n pijn doet. Maar nogmaals, het is wel goed dat je nu zonder een hoop moeilijkheden de keuze hebt.

Biene M.

Biene M.

03-12-2008 om 09:02

Mijn ervaring

1e bevalling: duurde te lang, was te pijnlijk, ondanks smeken geen pijnbestrijding gekregen. Na 31 uur weeën en 3 uur persen kind geboren met vacuum, moeder uitgeput aan kraamtijd begonnen, mede daardoor borstvoeding mislukt. Bijna 14 jaar na dato roept deze gebeurtenis nog veel negatieve emoties bij me op.

2e bevalling: net als bij de eerste werd bij 4 cm ontsluiting de pijn te erg. Dit keer gelukkig een ruggenprik gekregen. Kan me niet herinneren dat ik iets voelde van het zetten van de ruggenprik. Met ruggenprik was de pijn niet weg, maar minder en ik kon weer een beetje tot rust komen (kreeg ook last van die vorige ervaring, wat niet hielp met ontspannen). Vervolgens in 2 uur naar volledige ontsluiting en nog één uur geperst. Kind had in geen tijd de borst gevonden en is daar nu, 9 maanden later, nog niet weg te slaan Moeder behoorlijk fit in kraamtijd. Ik kijk heel erg tevreden op deze bevalling terug.

Moet er nog wel wat bij zeggen: meestal verloopt de geboorte van je tweede een stuk makkelijker dan die van de eerste. Dat effect was bij mij waarschijnlijk minder doordat er zoveel tijd tussen zat. Iets anders is dat ik beide keren al aan het infuus en ctg lag en de baby al een draadje op zijn hoofdje had (eerste keer bijgestimuleerd en tweede keer ingeleid na langdurig gebroken vliezen). Daardoor maakte het voor het draden- en infusencircus weinig uit dat die ruggenprik er bij kwam. Een blaascatheter heb ik niet gehad, maar bij andere gelegenheden (operaties) wel en dat vond ik totaal niet belastend.

Weet je al wat de mogelijkheden zijn in het ziekenhuis waar jij gaat bevallen? De folder van mijn ziekenhuis vond ik erg leesbaar: http://www.olvg.nl/medische_afdelingen/gynaecologie_nieuw/verloskunde_nieuw/pijnbestrijding_tijdens_de_bevalling

Succes met de laatste loodjes, een mooie bevalling en gezond kindje gewenst!

Voordelen van ruggenprik

Hoi Femmetje,
Als je nadelen over de ruggeprik wilt weten dan word je daar dood mee gegooid. Komt natuurlijk ook omdat wij een bevallingscultuur hebben waarbij verloskundigen i.p.v. artsen de bevalling doen. Deze mensen mogen geen ruggeprik of andere serieuze pijnbestrijding geven waardoor dit onderwerp bij de verloskundige vaak niet of nauwelijks ter sprake komt. Ik kwam er ook nog eens achter dat een verloskundige per bevalling betaald wordt. Als jij een ruggeprik wilt, dan kan de verloskundige jouw bevalling niet doen, gevolg minder inkomsten. Zou heel nederland aan de ruggeprik gaan dan betekent dit een ernstige reductie in verloskundigen en daar zijn ze natuurlijk niet blij mee. Tot zover mijn eigen frustratie mbt pijnbestrijding tijdens de zwangerschap.
De voordelen van een ruggeprik zijn naast het feit dat je gewoon geen of nauwelijks pijn meer hebt dat je ook goed uitgerust bent voor het eigenlijke werk, het persen.
Aangezien de nadelen vooral te maken hebben bij het geven van een vroege ruggeprik (langere bevalling en kans op kustverlossing of keizersnee) is het wel aan te raden deze manier van bevallen inderdaad niet standaard te gebruiken maar alleen als de pijn niet te dragen is. Deze beslissing hoef je dan ook niet van te voren te nemen. Als je naar een ziekenhuis gaat waar de ruggeprik mogelijk is, dan kun je later altijd nog beslissen. Misschien dan wel eerst even een afspraak maken met een gyneacoloog daar.
Voor mij was de bevalling dank zij de ruggeprik van een hel verandert in een mooie ervaring. De pijn was zo erg dat ik het liefst uit het raam was gesprongen (die konden helaas niet open). Ik vroeg om een ruggeprik en kreeg die ook meteen. Voor een kindje is de bevalling ook zwaar en tijdens de periode met ruggeprik heb ik al mijn aandacht op het kleintje in mijn buik gericht. Met mijn handen heb ik contact gemaakt en haar gerustgesteld. Dat is mijn eigen ervaring en kan voor iedereen natuurlijk anders zijn. Ook heb ik een keizersnee kunnen vermijden dank zij de ruggeprik. De onsluiting vorderde namelijk helemaal niet en de operatiekamer was al klaargemaakt. Toen bleek dat dankzij de ruggeprik ik binnen 3 uur van 0 cm naar volledige onsluiting ben gegaan. Dus ik ben alleen maar dankbaar voor de mogelijkheden die ik gekregen heb.
Succes met je beslissing en voorbereiding.
Groetjes Evi

Voor mij geen epiduraal meer

Nu, na ruim 9 jaar kan ik het allemaal toch wat meer van een afstand bekijken.

Ik kreeg een ruggenprik en ja heerlijk de pijn (die me nogal overviel) was weg.

Maar dat energie opdoen voor het persen ging hier dus ECHT niet op. Voor de persweeen kwamen werden de weeen alweer steeds pijnlijker en de prik kon niet verder verhoogd worden. Toen de persweeeen eenmaal kwamen werd ik zo overweldigd door de pijn dat ik niets meer kon, ik was als verlamd. Had ik de pijn gewoon tijdens de weeen kunnen opbouwen dan was dat me waarschijnlijk niet overkomen.

Kind kwam door het gedoe ook in de problemen en hoppa: keizersnede. WEG kans om ooit nog eens thuis te bevallen! WEG vlot herstel!

Als ik het nu van een afstand bekijk was het allemaal zonder die prik waarschijnlijk beter verlopen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.