Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwangerschap en bevallen Zwangerschap en bevallen

Zwangerschap en bevallen

Lees ook op

Is dit een zinninge analyse?Vorige en aankomende bevalling.

Sorry dat ik (voor mijn gevoel) maar door-emmer over bevallingen en mogelijke scenario's. Volgende week heb ik een eerste gesprek in het ziekenhuis in mijn nieuwe woonplaats en de plek waar ik waarschijnlijk ga bevallen. Voor die tijd neem ik nu steeds in mijn hoofd mijn vorige bevalling door en kom dan tot de volgende analyse waardoor het liep zoals het (mis)liep. Graag hoor ik van jullie of het een beetje een plausibel verhaal is of dat je denkt, nee, daar klopt niets van:
- Zoon lag met 38 weken in stuit. Is met 38+3 dagen zelf nog gedraaid.
- Zoon is vervolgens niet ingedaald, ik denk doordat hij met 38+3 te groot was om nog in te dalen?
- Zoon is vervolgens in aangezichtsligging, waar hij naar toe gedraaid was, blijven liggen en tijdens de bevalling niet meer gedraaid en tijdens de bevalling dus ook niet ingedaald.
- Bevalling kwam met 41+5 weken uit zichzelf opgang. In 12 uur weeen naar 10 centimeter ontsluiting. Daarna stagnerende persweeen en daarvoor wee-opwekkers gekregen. Uiteindelijk na iets van ruim twee uur persweeen de gyneacoloog erbij die direct zag dat baby te hoog bleef liggen en de knoop doorhakte en ks heeft uitgevoerd.
- Zoon had een paarse plek op zijn hoofd en was de eerste dagen erg suf. Borstvoeding kwam daardoor moeizaam op gang. Ik denk doordat hij te lang tijdens de persweeen klem heeft gezeten tegen mijn bekken aan.

Voor zover mijn analyse van de vorige bevalling. Zou een gyneacoloog zich hierin kunnen vinden of zitten er onlogische gedachtenstappen in?
Baby ligt nu, bijna 34 weken, nog in stuit en soms voel ik hem ook duidelijk helemaal overdwars liggen. Er is dus nog geen sprake van indalen, maar ook deze baby kan natuurlijk nog draaien en alsnog indalen.
Voor mezelf moet ik een afweging maken tussen een poging doen voor een natuurlijke bevalling of aandringen op een geplande ks. Afwegingen zijn voor mij:
- Hoe ligt de baby nu/strajs tegen de uitgerekende daum? Is de baby nu wel goed ingedaald?
- Hoe groot is de baby, is de baby al te groot om nog goed in te dalen?
- Wat zijn de mogelijkheden voor pijnstilling na een eerdere ks (ik las ergens dat er ziekenhuizen zijn die liever geen ruggenprik geven bij een eerdere ks omdat een ruptuur van de baarmoeder dan moeilijker te signaleren zou zijn?)
- En wat is de visie van het ziekenhuis op ingrijpen tijdens een natuurlijke bevalling. Wat zijn voor hen de criteria om in te grijpen? Ik wil de hele toestand van vorige keer met lang weeen en persweeen en uiteindelijk toch een operatie niet nog een keer doormaken.
Zie ik dingen over het hoofd ergens?
Bedankt vast! Ik droomde vannacht zelfs over bevallingen .
Maanve

Fiorucci

Fiorucci

28-01-2013 om 12:32

Maanve

Ik kan me voorstellen dat je met deze vragen zit. Ik weet wel dat je na een eerdere ks wel pijnstilling kunt krijgen in devorm van bijv. een injectie, ik weet niet hoe het zit met een ruggeprik. Ook weet ik dat het juist bij een tweede/derde etc bevalling kinderen vaak nog tijdens de bevalling pas indalen, mijn gyn vond dat in ieder geval heel gewoon. Het lijkt mij in ieder geval heel plausibel om dit door te spreken met een nieuwe gyn en te vragen naar zijn visie hierop.

Nicky Lohs

Nicky Lohs

28-01-2013 om 16:04

Maanve

Ik herken de stress over de bevalling wel. Mijn laatste bevalling verliep ook niet bepaald gladjes en er zijn een aantal fouten gemaakt door de aanwezige verpleegkundige en arts-assistent.

Wat mij geholpen heeft is met de gynaecoloog (hoofd verloskunde) mijn dossier doornemen en precies nagaan wat er mis ging en wat anders had gemoeten. In de communicatie waren ook veel steken laten vallen dus veel wist ik niet eens.

Daarna zijn we afspraken gaan maken. Die afspraken zijn opgeschreven in mijn dossier en als ik in het ziekenhuis kom voor mijn bevalling is het eerste wat we doen de aanwezige arts spreken over de vorige bevalling en onze wensen. Een van die afspraken is bijvoorbeeld laagdrempelig ingrijpen. Bij enige twijfel wordt meteen de gyn en een ok-team opgeroepen zodat er niet onnodig tijd verloren gaat. Liever voor niets dan te laat, dat is sinds kort ook beleid in ons ziekenhuis.

Erover blijven praten en je steeds opnieuw laten geruststellen, dat hielp bij mij. Ik kwam een tijdje iedere week daar en we hadden iedere week hetzelfde gesprek. Nu kan ik het loslaten en zit er weer 2 weken tussen de afspraken, ik heb er meer vertrouwen in.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Marjanne

Marjanne

28-01-2013 om 17:28

Wat jij voelt klopt

Wat verstandig dat je eea gaat doorspreken met je gyn.
12 uur ontsluiting bij een eerste is niet abnormaal en een niet vorderende uitdrijving bij aangezichtsligging ook.
Dit houdt in dat er bij een tweede geboorte niet op voorhand te zeggen is dat het niet kan. In achterhoofdsligging waarbij het gezichtje in de meeste gevallen richting anus van de moeder wijst is de diameter van het hoofdje 'op zin kleinst (maar evengoed altijd nog au hihi).
Spreek wel af wanneer hij gaat ingrijpen zodat je vertrouwen krijgt dat als het niet lukt dat je niet te lang voor niks hoeft te persen
Succes! Marjanne

Tijgeroog

Tijgeroog

28-01-2013 om 20:04

Sterrenkijkertje

Mijn oudste was ook een sterrenkijkertje. Was wel al ingedaald, en ook redelijk groot. Hij is natuurlijk geboren, wel met knip en inderdaad een bult op z'n hoofd.
De tweede was wat kleiner, lag keurig met haar gezicht de goede kant op en is bij de bevalling min of meer gelanceerd.
Een heel verschil met de oudste dus, hopelijk een beetje een geruststelling voor je.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

29-01-2013 om 00:17

Maanve

Je analyse lijkt mij volkomen logisch, gewoon neergooien bij de gyn dus. En dan gaan ze je vast geruststellen en afspraken met je maken.

Overigens was mijn 2e ook een sterrenkijker en zijn de 2e en de 3e pas tijdens de bevalling ingedaald. Mijn sterrenkijker is "gewoon" vaginaal geboren. Echt gewoon was dat trouwens ook niet want dat deed best zeer en duurde ook best lang (geen 2 uur, 50 minuten volgens mij) en heeft mijn bekkenbodem voorgoed geruïneerd.

De antwoorden op de rest van je vragen heb ik niet, maar het lijkt mij dat een goed gesprek met de verloskundige en een gyn jou hier goed bij zouden kunnen helpen.

En verder vind ik het volkomen logisch dat je hier nu zo mee bezig bent. Mijn eerste bevalling verliep best goed, maar ik had bij de tweede ook een hele lijst met what ifs in mijn hoofd. Je gaat er natuurlijk lang niet meer zo blanco in als bij de eerste, dus dat je je dan meer probeert in te dekken lijkt me dan volkomen logisch. Zeker als je eerste bevalling richting het traumatische ging.

Maanve

Maanve

29-01-2013 om 11:24 Topicstarter

Fijn, ervaringsverhalen

Fijn om wat meer ervaringsverhalen te horen wat betreft indalen tijdens de bevalling en bevallingen van sterrenkijkers vs 'gewone' bevallingen. Naar om te horen dat de sterrenkijkers die wel via de natuurlijk weg zijn geboren heftig waren qua weeen, pijn en nasleep.
Ginny, het klopt dat er nu veel meer what ifs zijn dan bij mijn eerste bevalling. Toen dacht ik gewoon thuis te gaan bevallen, fijn in mijn eigen bed, en was ik helemaal niet voorbereid op de de impact die een bevalling kan hebben. En het woord 'traumatisch' heb ik nooit willen gebruiken na mijn eerste bevalling, maar ik merk dat de emoties erover toch hoger zitten dan ik lange tijd dacht. Misschien dus toch een klein traumaatje .
Zoals jullie adviseren ga ik inderdaad het scenario van de vorige bevalling en mogelijke toekomstige scenario's doorspreken. Aansluitend bij Nicky verwacht ik dat het ziekenhuis bij twijfel een knoop doorhakt en niet aankijkt tot aan 2 uur persweeen of het misschien toch via de natuurlijke weg gaat lukken (gyn zei later dat de kans al heel klein was dat het zou lukken via de natuurlijke weg en dat een betere anamnese tijdens de bevalling dat duidelijk had kunnen maken).
Verder merk ik dat ik gevoelsmatig neig naar het vragen om een geplande ks, omdat ik dan weet wat me te wachten staat en hoe het gaat verlopen. Controlebehoefte heet dat geloof ik... Ik vind het heel spannend om aan een natuurlijke bevalling te beginnen terwijl je niet weet hoe het proces gaat lopen. Een kwestie van loslaten en overgeven dus.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

29-01-2013 om 12:15

Traumatisch

Ja dat was mijn invulling. Maar ik denk ook dat als het je nu zo bezig houdt dat het dan toen toch wel wat met je gedaan moet hebben. Ook dat is trouwens wel normaal denk ik. Bij de bevalling van mijn oudste weigerde mijn baarmoeder bij de geboorte van de placenta opeens dienst waardoor ik een flinke bloeding kreeg. Daar was verder niet veel mee aan de hand want de verloskundige was heel alert en gaf me een flinke injectie in mijn been. Enige nasleep was maandenlang bloedarmoede en staalpillen.

Toch ben ik hier bij mij 2e zwangerschap wel mee bezig geweest. Dat was dus een van mijn what ifs. Ik heb dit op een gegeven moment uitgesproken naar de verloskundige en zij heeft me in een goed gesprek gerust weten te stellen. Ik denk dat het heel logisch is dat je ervaringen van jezelf (en van anderen) meeneemt naar je tweede bevalling.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

29-01-2013 om 12:19

En het voordeel is

Dat je nu blijkbaar beter weet wat je wel en niet wilt en dat je daar een geboorteplan voor kunt maken.

Ik zou dus specifieke afspraken proberen te maken over hoelang ze je laten aanmodderen met persen voordat ingegrepen gaat worden. Of gewoon echt gaan voor die geplande ks.

Rafelkap

Rafelkap

29-01-2013 om 14:09

Niet indalen

Mijn kinderen bleven ook de hele tijd hoog liggen en daalden nooit in, zelfs niet door weeenopwekkers (1e).. Ook hebben beiden zonen lang in een stuit gelegen. Bij de tweede werden de papieren erbij gehaald en vond de gyn het raadzaam om een geplande ks te doen. Ook omdat dat kind ook nog in een stuit lag en gezien het verloop van 1e. Toen 2e zoon een week later spontaan weer goed lag raadden ze me nog steeds een geplande ks laten te doen.
Die kans heb jij ook, dat ze jou dat aanraden. Anders goede afspraken maken zodat jij je veilig voelt.

Vic

Vic

30-01-2013 om 11:51

Hier ook een sterrenkijker

Mijn oudste was ook een sterrenkijker. Dat was bij een echo al eens opgemerkt maar verder is niet veel met de informatie gedaan. Ik wist er ook niets van, dus heb er verder niet bij stil gestaan. De bevalling begon voorspoedig, maar vanaf 7 cm. stagneerde de ontsluiting. Toch hebben ze me 7 uur laten doen over die laatste 3 cm. Vervolgens ruim twee uur persen, om het kind uiteindelijk met een vacuumpomp op de wereld te sleuren. Toeters en bellen omdat mijn hart het leek te begeven.
De tweede was een heel ander verhaal. Supersnelle ontsluiting en uitdrijving. Ik werd ingeleid en vanaf het moment dat de weeën pijn gingen doen heeft het nog een uurtje geduurd. De afloop ging vervolgens nog wat rommelig met een vastzittende placenta en veel bloedverlies, maar tot en met de geboorte van dochter ging het voorspoedig

Maanve

Maanve

30-01-2013 om 19:25 Topicstarter

Pfff....

Jongens, wat een drama-verhalen met die sterrenkijkers en ander bevallingsleed (Vic, drie centimeter in zeven uur, wat een toestand...). Bij de eerste bevalling had ik me gewoon afgesloten voor alle dramaverhalen en ging ik af op wat mensen in mijn directe omgeving die een appeltje-eitje bevalling hadden.
Het voordeel is dat ik inderdaad nu beter weet wat ik wil en ook weet wat ik niet meer ga doen (niet meer op een baarkruk en in zes houdingen persen etc). Hoop dat ik zelf op dat moment nog assertief ben en anders inderdaad een goed bevallingsplan maken en met man en gyn doorspreken.
Overigens kag de baby vanmorgen bij de verloskundige, de laatste keer, met het hoofd naar beneden. Maar inderdaad nog niet ingedaald. We wachten af, ik hoop op een prettige gyn!

Vic

Vic

30-01-2013 om 20:57

Maanve

Het is een goed idee om dingen op papier te zetten of goed door te spreken met degene die je bijstaat bij de bevalling. Misschien kun je zelfs overwegen om er nog iemand bij te vragen die niet zo direct emotioneel betrokken is als je man. Ik had bij de tweede bevalling mijn zus en een goede vriend erbij (had toen geen partner) en mijn zus heeft als een havik de hele gang van zaken in de gaten gehouden. Veel van de afspraken waren gelukkig niet nodig (zoals bijv. na een half uur persen de gyn erbij roepen, en niet pas na 2 uur).

Maanve

Maanve

31-01-2013 om 11:47 Topicstarter

Vic en andere, persoonlijke vraag

Vic, en anderen ook hoor, maar ik kom erop door her verhaal van Vic.
Ik ben gewoon heel benieuwd hoe jij/jullie na een nare eerste bevalling keken naar de tweede bevalling. Ik voel op het moment steeds meer weerzin, ook fysiek, als ik aan het hele gebeuren denk. Ik wil gewoon een baby, maar niet bevallen . Ik zoek denk ik vooral geruststelling dat mijn angsten, zorgen, de manier waarop me dit nu bezighoudt niet abnormaal is...

Vic

Vic

31-01-2013 om 13:05

Kort van tevoren

Tijdens de tweede zwangerschap heb ik over het algemeen vrij luchtig naar de bevalling gekeken. Het kon nooit zo erg zijn als de eerste, en als het al zo dramatisch zou zijn, zouden ze bovendien vast eerder ingrijpen. En als dat niet zo was, zou het sowieso binnen 24 uur afgelopen zijn en 16 uur had ik overleefd, dus 24 uur vast ook wel. Maar de belangrijkste insteek was dat een tweede bevalling 'altijd' makkelijker gaat.
Toen ik vervolgens op zaterdagochtend mocht kiezen of ik dan of maandag ingeleid zou worden, ben ik toch nog in paniek geraakt. Ik belde mijn zus en die zei dat ik het die ochtend moest doen, en dat de bevalling maandag echt niet makkelijker zou gaan en dan was ik er maar vanaf. Ik heb toen wel nog aan de arts gevraagd of er een gyn en een anesthesist aanwezig waren voor het geval dat, en dat was gelukkig zo. Omdat ik eigenlijk geen inleiding wilde heb ik gevraagd of ze eerst mijn vliezen wilden breken en dan afwachten. Bij het breken van de vliezen had ik 5 cm ontsluiting, maar er gebeurde verder helemaal niets, dus toen moest ik alsnog aan het infuus. Op het moment dat ik eiste dat ik nú een ruggeprik wilde bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en 10 minuten later was het achter de rug
Zwanger zijn vond ik niet leuk, een bevalling nog veel minder en het doet altijd meer pijn dan je je kunt voorstellen, maar in verreweg de meeste gevallen valt een tweede bevalling mee.

marjanne

marjanne

31-01-2013 om 14:41

Beste maanve

Heb je je angst al met je verloskundige besproken? Ik weet dat een groot aantal van deze vroede vrouwen goed in staat zijn om met jou over je angst te praten, sommige verloskundigen doen speciaal een opleiding coaching. Uit ervaring weet ik dat angst en bevallen slecht samen geen . Er worden dan eerder ingrepen gedaan die zonder de angst niet nodig zouden zijn ( inknippen, vacuüm ) en dat is jammer
Misschien is er een zwangerschapscursus bij jou in de buurt die aansluit bij jouw behoefte?
Zilveren kruis heeft psychoprofilaxe en hypnobirthingin het pakket.
Sterkte, Marjanne

mix

mix

31-01-2013 om 18:43

Maanve

Niemand kan je uiteraard voorspellen hoe je bevalling zal verlopen, maar tegen die erge angst is zeker iets te doe. Mensen hierboven mij gaven je al tips, ik wil daar graag hapnotherapie aan toevoegen.
Ik heb slechts 2 afspraken nodig gehad en leerde van haar tips hoe zelf de regie (indien en zover mogelijk) over de bevalling te houden en evt langdurige pijn beter te doorstaan.
Niets zweverigs, slechts het inbeelden van wat je aan het doen bent en tips hoe te concentreren op de pijn, goede afspraken maken en 1 persoon nemen die de brug is tussen jou en degene die je bevalling leidt/incl. personeel.

Zelf gebruik ik bv bij hevige pijn/tandartsbezoek nog steeds haar tips.
Succes en laat de angst niet de overhand krijgen

Fransien

Fransien

01-02-2013 om 09:10

Bij mij

Hebben nare ervaringen (en nee, ik heb ze niet zo naar gehad) geleid tot hele goede afspraken met mijn man zodat hij wist dat ik dit noooooit weer wilde en dat hij op de poot moest spelen als ik dat even niet kon. Ik heb ook aan de verloskundige vantevoren tips gevraagd om met de pijn om te gaan, na de bevalling van de derde en voor nummer vier was dat wel fijn. Ze was erbij geweest en ze wist dat het op een bepaald punt toch erg pijnlijk was geweest, ze nam me ook erg serieus en ik heb ook echt wat aan haar tips gehad.

Indalen en sterrenkijkers

Mijn eerste was nog niet ingedaald toen de vliezen spontaan braken. Ik ben meteen gaan liggen. Hij was ook een sterrenkijkertje en 9 pond. Het was een moeilijke bevalling, met de vacuumpomp, hij moest echt nog een flink eind getrokken worden.
Mijn derde was wel ingedaald, ook tegen de 9 pond aan en ook een sterrenkijkertje.
De gyn zei dat het knap was om 9-ponder-sterrenkijkers op een natuurlijke manier geboren te krijgen. Was me toch mooi 2 keer gelukt.
Succes ermee Maanve.

Valkyre

Valkyre

02-02-2013 om 17:27

Lieve maanve

Even een hart onder de riem, en mijn ervaring.

Mijn eerste bevalling duurde 2,5 dag en was een drama - meconium in het vruchtwater, naar het ziekenhuis, weeenopwekkers, na 22 uur weeen pas vier of vijf centimeter, ruggeprik, kind lag verkeerd - uiteindelijk na bijna drie uur persen (zonder persweeën) met de vacuumpomp verlost. Die bevalling was wel traumatisch te noemen (zo heb ik het wel ervaren), dus ik heb dit keer ook bij elk gesprek doorgenomen wat ik wel en niet wilde..

Mijn tweede bevalling ging hartstikke goed! (Ingeleid wegens groot kind) Vanaf het breken van de vliezen 7,5 uur, waarvan een kwartiertje persen, en dat voor een kind van bijna negen pond. Dit kind was trouwens net als het eerste niet ingedaald, maar dat probleem was binnen 1 perswee verholpen dit keer. Ik kijk, ondanks het zuurstofgebrek van peentje (dat was haast niet te voorkomen), met voldoening op die bevalling terug. Ik had nooit gedacht dat ik het kon, bevallen - maar ik bleek het toch te kunnen.

Echt, die eerste bevalling heeft geen enkele voorspellende waarde voor die tweede. Maak goede afspraken over tot waar je het wil proberen, en vanaf welk moment je hulp krijgt, en wat voor hulp dan.

Ik wens je een heel goede bevalling toe. Sterkte!

Valkyre

Eerste vs de tweede

Bij oudste had ik geen prettige ervaring. Vanaf vliezen breken flinke weeen die maar niets deden en pas na 39 uur inc 2 uur persen is zoon eindelijk mbv de vacuumpomp geboren. Hij lag ook niet goed en had notabene zijn handje tegen zijn hoofd liggen.

De bevalling van mijn jongste ging heel anders. Ingeleid omdat ik hem minder ging voelen ( bleek de navelstreng twee keer om zijn nek te hebben ). Vanaf vliezen breken duurde het 7 uur, ik lag wel aan zo'n drip om de weeen op te wekken. Persen ging prima ( bij oudste was die vk maar aan het zeuren dat ik het niet goed deed dus ik was al bang dat ik gewoon niet goed was in persen ) en de hele ervaring was zoveel beter.

Een slechte eerste bevalling hoeft dus niets over de tweede te zeggen, maar ik snap dat het je extra zenuwachtig maakt. Sterkte

Hanne.

Hanne.

07-02-2013 om 13:05

Ook groot verschil

Hier ook een groot verschil tussen de eerste en de volgende bevallingen.

Eerste vanaf vliezen breken tot bevalling 61 uur (waarvan 48 uur met flinke weeen) Een uur persen en een kind met een slechte start.

2e vanaf eerste spontane wee tot geboren zijn in 11 uur. Waarvan ik de eerste uren nog heb afgedaan als 'harde buiken'. 2x persen en een kind met een apgar van 10.

3e spande de kroon. Vanaf de eerste wee tot de geboorte in 2 uur. Wederom 2-3x persen en een kind met een apgar van 9.

Risama

Risama

08-02-2013 om 15:55

Hier ook verschillend en eerste met stip het zwaarste

Eerste, gebroken vliezen bij 37 weken, weeeen die amper ontsluiting gaven, na 24 uur weeenopwekkend infuus, weeenstorm, 50 minuten persen en gezond kind (apgar 9-10). Totale duur bevalling 27 uur.

2e,ingeleid op uitgerekende datum, weeenstorm, 10 minuten persen, kind geboren na een totale bevalling van 2 uur, 10 minuten, apgar 9-10.

3e, start met weeen na 41 weken zwangerschap, rustig een uur of 2 weeen opgevangen midden in de nacht, toen alsnog weenstorm, 5 minuten persen, gezond kind, apgar 9-10. Totale duur bevalling 3,5 uur

4e, vliezen breken na 41 weken zwangerschap, weeenstorm, 2 minuten persen, kind geboren na totaal 40 minuten bevalling. Apgar 9 - 10

5 e, rustig weeen in de ochtend na het ontbijt, 2 e Pinksterdag, 39 weken zwangerschap. Langzaam opbouwend, in de loop van de middag vk, die breekt vliezen, meconium dus naar ziekenhuis, daar rustig nog een aantal uur weeen opgevangen. Laatste 5 mimuten ineens toch heel heftig, 2 minuten persen, apgar 10-10. Totaal duur bevalling uur of 7

Kortom: geen bevalling is hetzelfde en er is geen peil op te trekken

Eerste was absoluut het zwaarst, het langst, het vermoeiends derde en vijfde vond ik de fijnste bevallingen. 4 e is als enige thuis geboren, dat vond ik wel heel fijn.

Succes!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Valkyre

Valkyre

11-02-2013 om 09:05

Maanve

Hoe gaat het nu? Heb je al een beetje rust gevonden?

Valkyre

Maanve

Maanve

12-02-2013 om 19:39 Topicstarter

Verhuizen, klusjes en ondertussen voorbereiden op...

Valkyre, leuk dat je aan me denkt! Hoe het inmiddels is... Tja, ik weet het eigenlijk niet zo goed. Een eerste goede intake gehad in het ziekenhuis waar met de gyn verschillende scenario's zijn besproken. De baby licht op het moment (35 weken + 3 dagen) min of meer overdwars, wat indicatie is voor een keizersnee. Maar, wanneer de baby goed draait en indaalt wordt er in principe een poging gedaan voor een natuurlijke bevalling. Ik heb daar denk ik wel een goed gevoel bij.
Komende vrijdag heb ik een tweede afspraak in het ziekenhuis eerst met een psycholoog (om wat beter te analyseren waar mijn angst zit) en vervolgens een kort gesprek met de gyn en psych samen om dus duidelijk te maken wat nu mijn 'pijnpunten' zijn.
Daarbij zijn we afgelopen week verhuisd (de dozen zijn dankzij heel veel hulp vrijwel uitgepakt!) en liggen er nog heel veel klusjes. Ik merk dat er daardoor veel minder piekertijd is. Eigenlijk wel goed op het moment.

Valkyre, hoe is het bij jou? Nog geen draadjes gestart zag ik bij Babytijd .

Annie

Annie

11-03-2014 om 21:03

Hier een zelfde verhaal...

Alleen duurde de ontsluitingsfase 48 uur met opgewekte weeën etc. en uiteindelijk ks. Aangezichtsligigng, niet ingedaald, niet direct een groot ventje maar wel met grote hoofdomvang. Oorzaken van niet ontsluiten waren dus bekend.
Bij de tweede ben ik wel wat meer op mijn strepen gaan staan, risico's afgewogen en daar ging gynaecoloog in mee. Als ontsluiting niet snel op gang zou komen zou er sneller (binnen 5 uur) worden ingegrepen. Dat gaf wel wat meer duidelijkheid.
Uiteindelijk daalde nr 2 niet in (en dat is wel een teken aan de wand) en is het vooraf een ks geworden. Dit was geen standaardprocedure (standaardprocedure = toch proberen) maar ik had er weinig vertrouwen in en blijkbaar gyn ook wat minder. Nr 2 bleek een nog grotere hoofdomvang te hebben, gyn gaf toen aan dat dit kereltje nooit via natuurlijke weg geboren kon worden. Dus ergens denk ik dat het voorgevoel van mij/vrouwen er niet zoveel naast zat.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.