Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op

Zwaar

Wie is net als ik dolgelukkig met baby, maar vind het tevens ook erg zwaar en verlangt stiekem toch wel eens terug naar de tijd zonder baby. En...voelt zich daar dan weer schuldig over. Ik zit soms wat in de knel met al die gevoelens en weet niet goed wat normale gevoelens zijn en wat niet. ben dus vooral op zoek naar ervaringen en soortgelijke gevoelens van mede baby mama's.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hoi

Net wat Berber zegt, ik herken je gevoelens hoor. Na mijn eerste een beetje te sterk, maar dit kwam door een postnatale depressie. Nu na mijn tweede (8,5 maand) heb ik weer die gevoelens. Niet zo sterk en gelukkig niet elke dag. Maar als iets niet loopt zoals ik had gepland, dan voel ik me wel zo. Met daarbij natuurlijk de schuldgevoelens, want tja... zo mag je toch niet denken? Bij mijn eerste ging het over nadat hij 1 werd, het werd toen echt makkelijker en ik zat op een of andere manier beter in mijn vel. Dus ik kijk stiekem een beetje uit naar de 1e verjaardag van mijn meisje (in mei).
Maar lucht gerust je hart hier op het forum, doe ik ook. Enneh... in Berber vind ik altijd een "metgezel" in deze gevoelens hihi

Pff..

Ik herken het helemaal. Afgelopen week was ik geveld door griep en heb het hele weekend in bed gelegen. Dan kan je echt niks hebben en zeker geen baby die niet in zijn hum is. Ook geen baby die wel in zijn hum is. Dus manlief stond vanmorgen te trappelen bij de deur om naar zijn werk te gaan. Want het valt toch niet mee hoor, een gezin met twee kinderen te runnen. (oudste is 4,5 jaar en jongste 7 maanden)

Linda

p.s. dan is het weer extra lekker als alles weer goed loopt en baby iets nieuws kan!

mama van Linde

mama van Linde

09-02-2009 om 12:25

Ja hoor

loodzwaar vond ik het in het begin. Dolblij was ik met Linde, maar toch heel stiekem verlangde ik af en toe ook wel terug naar de tijd zonder baby. Volgens mij zijn veel van deze gevoelens aan (over)vermoeidheid te wijten. Heel langzaam aan begon het te wennen, maar ik denk dat ik pas rond de 1e verjaardag mijn draai in mijn rol als moeder helemaal had gevonden.

Voel je dus zeker niet schuldig, ik denk dat heel veel nieuwe moeders hiermee worstelen. Die roze wolk bestaat volgens mij niet eens.....

Over 9 weken verwachten wij ons tweede kindje, ik hoop dat het nu makkelijker zal gaan, omdat ik nu beter weet wat me te wachten staat. Maar stiekem zie ik er ook wel weer een klein beetje tegenop...

Overgave

Zeker herken ik het! En ook op momenten dat dingen best lekker lopen, en ook na het eerste jaar. Ik kan gewoon met grote regelmaat een beetje opzien tegen de dag met de kinders (eentje van 3 en eentje van 1) en stiekem vooruit kijken naar de tijden dat ze me wat minder nodig hebben in de toekomst.

Maar dan begin je, en dan doen ze iets schattigs of grappigs en dan besef je weer hoe lief en hoe leuk...

Voor mij was de truc: overgave. Overgave aan dat gevoel (mag je best voelen, zolang je gewoon blijft doen wat je moet doen) en ook overgave aan het moederschap: ze zijn er, ze blijven (gelukkig) en soms moet je niet te veel nadenken bij wat je er precies van vindt.
En, ook belangrijk, jezelf wat ruimte geven. Ik werk 4 dagen, en heb sowieso 1 avond 'vrij'. Dan ga ik shoppen, leuke dingen doen, afspreken of ik werk wat langer door, maar hij is hoe dan ook van mij. En ik ga zo nu en dan een weekend weg met een vriendin. Gewoon even geen mama zijn. Ben dit jaar zelfs een week weggeweest, en mijn man vond het allemaal best. Kinderen ook, geloof ik.

Kortom, maak je zeker niet druk over je gevoel, je wordt er geen slechte moeder van. Integendeel, misschien zijn moeders die ook zonder kinderen hun leven leuk vinden nog wel leuker!!

groet, lies

wanda74

wanda74

09-02-2009 om 14:04

Zeker wel zwaar

ik heb dat ook hoor. Waar is de tijd dat je zo de deur uit kon zonder gedoe. Voordat je weer eens eindelijk fatsoenlijk slaapt. Meer slaap doet wonderen.
Af en toe even geen mama zijn is idd een aanrader. Lekker even weg met een vriendin.
Geef jezelf de tijd om weer de oude te worden, want ook dat heeft er mee te maken. Ik voel mij nu na 9 maanden weer terug van weggeweest. Dan kan je alles ook wat beter aan.
En ik zou toch ook niet meer zonder mijn kleine man willen.

Bij de tweede

viel het mij ook nog best tegen. Onze eerste was toen 3,5 en ineens viel me op hoeveel vrijheid en gemak je met een bijna-kleuter al hebt tov baby. Ik kan me er wel makkelijker overheen zetten. Inderdaad zoals mamalies al zegt, laat het gevoel over je heenkomen, accepteer dat het er is en vertrouw erop dat het ook weer overgaat!

spenenmama

spenenmama

09-02-2009 om 14:52 Topicstarter

Dank!

Ohhh wat heerlijk om zo snel al zoveel reacties te krijgen. GA door!!! Het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben. Ik heb nog een grote zoon (9)uit een eerdere relatie en die is lief en makkelijk en we kunnen met hem alles doen. Ik werk op dit moment niet en heb daar ook niet echt behoefte aan, hoewel het me misschien wel goed zou doen!!
Ik voel me vooral schuldig dat ik wel eens denk: jeetje...het was wel makkelijk zonder baby, dat verlangen naar de tijd dat we met z'n drie waren en alles zoo simpel leek.
Misschien moet ik wel ook weer een avond voor mezelf gaan plannen, of zo af en toe oma laten opassen en een dag voor mezelf hebben. Lijkt me ook wel wat...
Ik hoop op nog meer reacties, want echt, ik vind het soms lood zwaar.
Enja, idd, ik herinner me ook wel vaag dat als ze 1 zijn het wat makkelijker wordt, je zo ie zo nog maar met 1 slaapje zit ipv 3 (normaal gesproken) en dus ook weer wat meer rvijheid. Nemen jullie baby overal mee naar toe?? Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Hoe jullie dat doen met slaapjes enzo.

silvester

silvester

09-02-2009 om 20:04

Ook herkenning

Ook hier dat gevoel; heel herkenbaar. Vooral bij de eerste omdat je eigenlijk van te voren helemaal niet weet wat het inhoudt om een kind te hebben. Ik voelde me soms echt van mijn vrijheid berooft en dan voel je je inderdaad ook weer schuldig. Maar ja je hebt ook veel leuke momenten gelukkig.
Ik heb vaak gedacht: kon ik hem maar een dagje uitzetten met een aan/uitknopje, even rust en tijd voor mezelf.

En bij de tweede was ik meer op dit gevoel voorbereid en dacht ik al: oke , het wordt ook wel weer een keer makkelijker. En heb ik ook gedacht: wat was het met 1 kind toch eigenlijk makkelijk, waar heb ik me toen druk om gemaakt.
Ondanks veel leuke dingen bij het hebben van kinderen zijn er gewoon ook momenten dat het niet zo leuk is en dat je graag tijd voor jezelf hebt als het jou uitkomt.

Verder ben ik op mijn vrije dagen niet steeds op pad met de kinderen. Ik ga soms een hele dag weg en laat de jongste dan wel slapen voor zover dat lukt ergens anders(meestal wel korter slapen dan).
Verder had ik vaak afspraken bij vriendinnen ofzo in de middag gepland; dan had hij 's ochtens in elk geval goed geslapen en dan maakte het 's middags niet zoveel uit, kon hij vaak wel met een klein slaapje toe (in bed, wandelwagen of auto). Nu bijna beland bij 1 middagslaapje, dus weer anders plannen.

Kiki

Kiki

09-02-2009 om 22:11

Ik herken het ook hoor.

De eerste paar weken vond ik loodzwaar. Helemaal niet wat ik ervan verwacht heb.

Naarmate ze ouder worden wordt het wel makkelijker. Maar dan de afgelopen dagen als hij ziek, hangerig en huilerig is en je geen moment voor jezelf hebt ben ik altijd weer blij dat ik weer kan werken.
Om me daarna natuurlijk vreselijk schuldig te voelen, want het arme kereltje voelt zich zo naar.
Maar oef, wat is het vermoeiend een (ziek) kleintje

En papa?

Ik was afgelopen week ziek. Nou, papa stond als een briesend paard bij de achterdeur te trappelen om naar zijn werk te gaan, hoor! Wat vond hij het vermoeiend, de zorg voor twee kinderen.... Zo zie je maar, ons werk is niet eenvoudig, al lijkt het voor sommigen zo simpel.

Linda

Barbara

Barbara

10-02-2009 om 09:36

Heftige tijden

Wauw, fijn dat er meer mensen dit zo herkennen. Je voelt je nl zo schuldig hierover. Net vers bevallen van nummer 2 ben ik helemaal vergeten hoe heftig die eerste weken waren. En het is nu nog pittiger omdat je al een peuter hebt rondlopen en je niet meer de hele tijd tussen de slaapjes door van alles kunt doen cq slapen.
Ik had altijd het idee dat iedereen maar gezellig op die roze wolk zat en ik als enige er steeds vanaf donderde. Maar dat is dus niet zo. Ik vind haar heel lief en ben erg blij met haar komst, maar zou ook zo graag een keer weer een hele nacht willen slapen. Maar 1 voordeel: ik weet nu wel dat het alleen maar makkelijker gaat worden, met ups en downs, maar uiteindelijk is die eerste periode ook weer zo voorbij (en dan gaan we weer werken.. )

Pff

Heb je je al bedacht dat de kans op een ononderbroken nacht met de geboorte van je tweede kind twee keer zo klein is geworden.

Ik verlang soms heimelijk terug naar de tijd dat de oudste 1 jaar was en op onze hoofden sprong in bed en wij verzuchtten: "we kunnen nooit meer rrrrrustig wakker worden..." Nu verlangen wij naar het moment dat de jongste juist op ons hoofd gaat springen in bed. De oudste ertussen en gieren maar. Beter als nu 's ochtends wakker gebruld worden. Want geduld? Dat heeft een baby niet! Ging hij maar even spelen in bed of zo!

Linda

mama van Linde

mama van Linde

10-02-2009 om 12:27

Wordt makkelijker

Het voordeel bij het krijgen van een tweede lijkt me dat je makkelijker kan relativeren. Oké, de eerste periode zal vast ook weer zwaar worden, door slaapgebrek enz. Maar nu wéét je dat het heel snel beter/makkelijker wordt allemaal. Bij de eerste wist ik dat niet hoor en dat maakt het denk ik ook zo moeilijk. Als je middenin zo'n zware periode zit lijkt het oneindig en denk je dat het nóóit meer overgaat, maar terugkijkend lijkt het altijd al een stuk minder erg (is mijn ervaring i.i.g.).

Ben erg benieuwd hoe het hier zal gaan met nr. 2 erbij. Nog 2 maandjes wachten en dan zal ik het jullie laten weten

mama van Linde

mama van Linde

10-02-2009 om 12:29

Baby meenemen

Ik plande afspraken in de buurt altijd om de slaapjes van baby heen. En als we verder weg gingen (langere tijd in de auto), probeerde ik het altijd zo te regelen dat de autorit tegelijk viel met het slaapje.

In de kinderwagen sliep Linde ook heel veel, dus overal wandelend naartoe en lekker laten slapen in de kinderwagen (moet het natuurlijk wel snel wat beter weer worden

hout anne

hout anne

10-02-2009 om 14:09

Pfff idd zwaar soms

vooral die eerste weken, toen ons kleintje alleen maar in je armen wilde slapen.
Nu heb ik er minder moeite mee, mijn man vind het wel moeilijk hoor, dat hij niet spontaan naar vrienden kan of uiteten, oid. Alleen kan hij natuurlijk wel af en toe gaan, maar samen weg is lastiger.
Wat helpt is af en toe bij oma logeren! Kun je weer even bijtanken en dan ziet de wereld er weer even wat rooskleuriger uit! Min zoontje is met 4,5 week al uit noodzaak een nacht gaan logeren (we waren gebroken en toen kreeg ik ook nog buikgriep!), afgelopen weekend is hij weer gaan logeren bij oma (nu 13 weken oud). Heerlijk, hij had het prima naar zijn zin, oma genoot en papa en mama zijn lekker uit eten geweest en hebben eerlijk uitgeslapen!

Qua meenemen, overdag neem ik hem wel overal mee naar toe. Liefst in de middag, zodat hij idd sochtends al goed heeft geslapen. Slaapt hij (onderweg, in de kinderwagen of op schoot) prima, zo niet dan slaapt hij thuis wel weer! Na de voeding van 19 uur slaapt hij in principe door tot de volgende ochtend 7 uur (met eén fles om 23 uur die hij half slapend drinkt). Op dat moment wil ik gewoon thuis zijn, zodat hij lekker in zijn eigen bedje kan slapen!
Binnenkort moet hij toch naar het KDV, daar zit hij 2 hele dagen en zal hij ook moeten slapen, dus ik hoop dat hij daar op deze manier een beetje aan went!

Maar ik moet zeggen, naar mate de weken vorderen heb ik er meer plezier in. Wel is het belangrijk om af en toe dingen voor jezelf te kunnen doen om het leuk te houden (nog nooit zo naar het sporten uitgekeken, wordt ik da'lijk nog slank ook! hihi)

Slaapjes

Wij gaan nu veel gescheiden op pad, passen ons aan aan de baby. Die slaapt nu eenmaal het eerste jaar veel. Meeslepen werkt bij onze jongste niet. Slapen in de kinderwagen ook niet. Dus zitten wij de komende paar maanden veel thuis. Ach, over een half jaar slaapt hij 1 keer en dan kunnen we 's ochtends en 's middags gezamenlijk op pad. Alles gaat voorbij.

Linda

spenenmama

spenenmama

11-02-2009 om 09:53 Topicstarter

Fijn die herkenning

Pffff...dank hoor voor de reacties. Doet me wel goed. Die slaapjes gaan inderdaad over en moet gewoon wat meer relativeren. DAt kan ik soms moeilijk. Vind het moeilijk om weer zoveel gebonden te zijn. Ook wij doen inmiddels meer dingen gescheiden, het gaat gewoon niet anders. MAar alles gaat voorbij......I know....
Het lijkt gewoon net om me heen of iedereen alleen maar aan het genieten is, en ik geniet ook, maar baal ook regelmatig.Ik vind het echt gewoon soms zwaar.

Het echte genieten

Begint op sommige dagen pas als het spul 's avonds ligt te slapen en ik aan een glaasje rode wijn zit!

Relativeren en vooral om jezelf blijven lachen! Vanochtend trof ik iemand bij de slager, die vertelde zwanger te zijn van de vierde. Pfff... ikke lekker niet, dacht ik toen!

Linda

Hahaha linda

Ik denk altijd precies hetzelfde als iemand vertelt dat ze zwanger is. Pfoei... ikke lekker niet!

Marielle

Marielle

15-02-2009 om 20:00

Ja!

Echt deprimerend zwaar vind ik het regelmatig! Soms denk ik: wie was IK ook alweer en wat deed ik voor zijn geboorte???? Soms moet ik mezelf echt dwingen om even afstand te nemen, om aandacht aan mijn partner te besteden, om wat voor mezelf te gaan doen.

En dan lacht ie weer naar me en dan denk ik: wat ben ik toch ook een trut, ik zou blij moeten zijn dat ik voor zo'n dotje mag zorgen! Dat ben ik natuurlijk ook. Maar die andere kant, ja die is er zeker ook. Inclusief vette schuldgevoelens!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.