Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op
Marielle

Marielle

27-02-2009 om 18:38

Baby en werk

Gisteren heb ik op mijn werk te horen gekregen dat ik na mijn ouderschapverlof terug moet naar mijn oude aantal uren (4 dagen). Anders is het exit, dus. Ik heb een week gekregen om te ' kiezen'.

Mijn zoontje is 6 maanden en nu werk is met ouderschapsverlof tijdelijk 2 dagen. Dat vind ik redelijk ok. Drie dagen zal ook nog wel gaan, maar 4 dagen lijkt me zo veel! Dan zie je je kind toch echt heel erg weinig? Waarom heb je dan een kindje gekregen als je een groot gedeelte van de tijd er niet bent, denk ik dan. Anderzijds geef ik met deze baan misschien wel mijn carriere op (ik zit in een moeilijke branche) Lastig, lastig, lastig...

Hoe staan jullie hier tegenover? Hoeveel werken jullie en hoe bevalt dat?

Marielle


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pijn in mijn hart

Bij de eerste was ik lang thuis terwijl ik wilde werken (zat zonder werk)... en je raadt het al... bij de tweede moest ik weer gaan werken terwijl ik liever was thuisgebleven.

De reden dat ik bij de eerste wilde gaan werken was dat ik bang was om de boot te missen, niet dat ik bij mijn kind weg wilde. Ik vond het wel zwaar omdat hij een huilbaby was.

Bij de tweede ben ik bij vijf maanden gaan werken. Drie dagen per week. Ik vond het verschrikkelijk. Nu bijna vier jaar later kan ik me nog het hartzeer herinneren. Iedere vakantie weer die twijfel of ik terug zou gaan. Het werd pas beter na de 1e verjaardag. Heb wel nog een jaar 2 dagen gewerkt toen ik ouderschapsverlof kon opnemen, maar toen mijn zoon net 2 was begon ik in een veeleisende baan van 3 dagen plus veel thuis doen.

Mijn conclusie, en die kan alleen maar voor mijzelf gelden. Ik wil niet werken in het eerste jaar. Je vormt dan een 2-eenheid met het kind. Heb ook lang bv gegeven, en dat is veel prettiger zonder kolven.

Echt, laatst werd ik midden in de nacht wakker en ik voelde weer het gemis in mijn hart.

Ik ben vier jaar zonder werk geweest, dus ik wist in mijn hoofd wel waarom ik doorging met werken. Inmiddels zijn ze 7 en 3 en werk ik 3 dagen per week. Volgend jaar moet ik meer gaan werken, maar dan probeer ik het extra werk onder schooltijd te houden.

Ik heb geen advies voor je. Ik vond het heel erg zwaar omdat mijn kinderen ook lang niet doorsliepen. Bij de tweede heb ik een arbeidsconflict uitgevochten om ouderschapsverlof af te dwingen. Is gelukt zonder groot gevecht. Was wel heel erg vervelend. Als jij in vaste dienst zit kunnen ze juridisch gezien maar moeilijk 3 dagen werken ('zwaarwegend dienstbelang'). Maar ja, dan zijn wel de verhoudingen foetsj.

Succes met je keuze. Volg je hart. Maar laat je tegelijkertijd niet afserveren, kom op voor je rechten.

liora

liora

27-02-2009 om 19:49

Advocaat

Hoi Marielle,

Ik vraag me af of je werkgever dit mag bepalen. Volgens mij heb je recht op aanpassing werktijden. Ik ken iemand die met veel moeite de strijd won en nu al jaren voor dezelfde werkgever inderdaad drie dagen werkt. Ze hebben haar wel debiele targets gesteld voor die drie dagen, maar die haalde ze nog ook! Inmiddels is iedereen eraan gewend.

Ik zou dit echt laten uitzoeken!

Verder nog even voor rodebeuk: hou het bij jezelf! Je eigen persoonlijke beleving hoef je niet te veralgemeniseren. Ik vond het destijds heerlijk om na 10 weken weer aan het werk te gaan.

Liora

Elleke

Elleke

27-02-2009 om 19:59

Nou liora

Ik weet niet hoe je zin bedoeld is (Verder nog even voor rodebeuk: hou het bij jezelf! Je eigen persoonlijke beleving hoef je niet te veralgemeniseren). Maar ik vind dat rodebeuk heel duidelijk haar eigen beleving omschreef en niets aan het veralgemeniseren was.

Asa Torell

Asa Torell

27-02-2009 om 20:16

Altijd 4 dagen gewerkt

De eerste keer pas na een half jaar want voor die tijd was ik werkloos. Zoon ging wel al vanaf 10 weken voor 3 dagen per week naar het kdv. Bij de jongste meteen met 3 maanden weer voor 4 dagen aan het werk gegaan.
Maar ja, ik vond het gewoon echt helemaal niet moeilijk. En dat is voor jou kennelijk heel anders. Dus ik denk niet dat je hier veel aan hebt. Het enige wat ik er uit mijn ervaring over kan zeggen waar je misschien wat aan hebt, is dat het niet voelt als 'een groot deel van de tijd er niet zijn' en dat de kinderen er volgens mij ook helemaal geen last van hebben. (maar ook dat verschilt per kind).
Het enige wat ik er trouwens wel lastig aan vond in de babytijd is de moeheid, althans bij nr. 2, vanwege gebroken nachten, en het gedoe met kolven. En dat het voor mij bij het werk nog steeds voelde (en voelt) als best wel weinig.
Misschien is het een idee om het te proberen? Je kunt altijd nog vertrekken als het niet gaat. Maar ik zou zeker eerst kijken naar de tips van de anderen, of je niet gewoon recht op andere werktijden hebt.
Of misschien kun je je ouderschapsverlof nog weer aanpassen naar 1 dag per week zodat je nog een hele tijd op 3 dagen werken zit?

dc

dc

27-02-2009 om 20:29

Lekker juist

ik vind 4 dagen helemaal niet veel. Ik werk zelf voltijd. Af en toe wel moeilijk, maar ik stel mezelf de vraag ook niet de hele tijd. Ik moet gewoon werken, in vind mijn werk leuk en ik geniet 's ochtends, 's avonds en in het weekend van mijn kinderen. Mijn sociale leven is verder ongeveer in de vriezer, maar je kunt niet alles tegelijkertijd doen, en mijn vrienden begrijpen dat wel.

Ik zou echt mijn carriere niet opgeven. Maar goed, je kunt meer over mijn mening teruglezen in het draadje in relatieproblemen

Sterkte met je keuze!

Mama Marjan

Mama Marjan

27-02-2009 om 20:35

Hier wel 4 dagen

Toen mijn oudste dochter precies 3 maanden was ben ik begonnen met werken: een soort vervolgopleiding waarbij ik 3 dagen werk (plus nog wat diensten) en 1 dag les krijg. Ik moet dus ook studeren en opdrachten voorbereiden in het weekend en 's avonds. Ik vond het toen erg spannend om te beginnen, maar het was goed te doen, ik vond het zelfs erg leuk en wilde niet minder werken dan 4 dagen. Ik heb opvang thuis geregeld, zodat ik niet elke dag hoefde brengen en halen, dat scheelt al een hoop stress. Mijn man werkte ook 4 dagen. HEb trouwens ook lang BV gegeven, kolven vind ik geen belemmering.

Máár: de jongste is nu 5,5 maand en ik begin as maandag weer met werken. Nu zou ik wel graag wat minder willen, maar dat mag niet (staat in de CAO, wist ik dus van tevoren). En ik ben benieuwd hoe dat gaat, ook omdat de jongste snachts niet goed slaapt (zie mijn posting hierboven). 3 dagen lijkt me nu veel fijner, maar gaat gewoon niet.

Waarom ik dan een kind heb gekregen als ik zoveel werk? Die vraag heb ik mezelf echt nooit gesteld hoor. Ik dump ze niet zomaar, maar heb veel moeite gedaan om oppas te regelen waar ik me goed bij voel en de kinderen bij gedijen. Ik vind het heerlijk om iets voor mezelf te doen en, een beetje cliché misschien, krijg er energie van om daarna weer fris met de kids aan de slag te gaan.

Mijn ervaring met werken en kids is dus wel positief. Maar ik besef ook dat het gewoon heel persoonlijk is waar je je prettig bij voelt. En wat betreft het einde van je carriere: kun je niet ergens anders solliciteren, of een iets andere weg inslaan? HEt klinkt een beetje als een dreigement dat je anders weg moet....
BEn benieuwd naar je verdere overpeinzingen!

Succes!
Marjan

dc

dc

27-02-2009 om 20:50

Rodebeuk - bv

ik geef nog steeds borstvoeding. En op werk heb ik niet gekolfd. Wel heb ik een paar maanden ouderschapsverlof genomen om inderdaad rustig de bv goed op te bouwen.

Mijn jongste van nu net een jaar slaapt ook nog niet door, maar als je regelmatig vroeg je bed induikt valt dat wel mee. Ik heb alleen veel minder tijd om te lezen en tv te kijken, maar daar kan ik wel mee leven

Hetty,*

Hetty,*

27-02-2009 om 21:47

Marielle

Ter info:
"Op grond van de Wet Aanpassing Arbeidsduur (WAA) heeft iedere werknemer die één jaar of langer in dienst is, het recht om parttime te gaan werken. Alleen als uw werkgever daardoor in ernstige problemen komt, kan hij uw verzoek afwijzen.
Wanneer u echter bij een instelling met minder dan tien werknemers werkt, geldt deze regeling niet. Uw werkgever moet dan zelf een regeling treffen.
Wanneer u op basis van de Wet Aanpassing Arbeidsduur een verzoek bij uw werkgever wilt indienen om minder te gaan werken, dan gelden de volgende voorwaarden:
-u bent minstens één jaar in dienst van uw werkgever;
-u heeft uw verzoek minimaal vier maanden voor de ingangsdatum schriftelijk bij de werkgever ingediend;
-de werkgever moet met u over het verzoek overleggen;
-de werkgever moet zijn beslissing over het verzoek schriftelijk aan u meedelen;
-indien de werkgever het verzoek niet inwilligt, moet hij schriftelijk de reden aangeven;
-als de werkgever één maand voor de ingangsdatum niet heeft gereageerd, dan mag u doen alsof hij akkoord is gegaan met uw verzoek, ook al is dat misschien niet het geval. De arbeidsduur wordt automatisch aangepast overeenkomstig het verzoek. De werkgever kan hier dan niets meer tegen doen.
Als u het niet eens bent met de beslissing van uw werkgever, dan kunt u dit voorleggen aan een rechter."
Groetjes Hetty,*

Welkom allemaal

in het houhetbijjezelfdraadje.

Liora,

Wil jij eerst lezen en dan reageren?
Bij voorbaat zeer dank.
Ik zeg expressis verbis dat ik het ALLEEN over mezelf heb.

Limi

Limi

27-02-2009 om 21:54

Gestopt

Ik ben met 3 maanden weer begonnen en met 6 weer gestopt. Dat waren maar heel weinig uren en dat ging allemaal best, maar ook te weinig om een oppas van te kunnen betalen en bovendien op een rottijd. Ik nam mijn zoontje altijd mee, maar toen hij ging kruipen ging dat niet meer.

Ik heb geen ervaring met het opgeven van een carrière dus (ik kon sowieso al niks vinden, vandaar zo'n minibaantje), maar wel met thuisblijven en ik vind het nog steeds prettig. Er zitten overal wel voordelen aan, dus daar heb ik mij op gericht.

Nog een toevoeging voor marielle: werk

Ik heb je eigenlijk maar de helft verteld. Want hoe denk ik over werk?

Ik wilde altijd minimaal vier dagen blijven werken. Op mijn werk zag ik dat je dan goed kunt meedraaien, op de hoogte blijft van alle nieuwtjes, goed contact met de werkvloer houdt. Collega's die drie dagen werkten met jonge kinderen begreep ik niet goed, ik vond dat ze hun kinderen maar voor hun werk moesten opofferen. Nu zie ik dat heel anders, ik zie het niet als een luxe maar als een heel persoonlijke keuze voor hoe je je voldoende een eenheid kunt voelen met je kinderen. Nogmaals, een persoonlijke keuze.

Verder wilden partner en ik alles delen, zowel werk als zorg. Dat is wel uitgekomen want hij doet zelfs meer dan ik. Hij werkt vier dagen in de buurt van waar we wonen dus het meeste halen en brengen komt op hem neer.

Maar hoeveel ik wil werken is dus heel erg veranderd toen ik eenmaal in de positie kwam te zitten. Misschien ook omdat ik nu een hectische baan in de zakelijke dienstverlening heb met veel reizen en overwerk, en voordat ik kinderen kreeg had ik een baan bij de rijksoverheid. Ook wel eens druk maar nooit op die manier de klant in je nek.

Nu baal ik gewoon als ik een paar avonden per week de kinderen niet zie, of juist verschrikkelijk vroeg moet vertrekken. Ik voel mijn/onze persoonlijke grenzen. Meer dan twee avonden per week, eerlijk gezegd zelfs meer dan een avond per week, wil ik niet van huis zijn. Ik wil ook de leidsters van de bso een keer zien (gebeurt hooguit 1x in de maand) en de juffen van school spreken. Ik moet om half tien of eerder naar bed om het allemaal vol te houden dus ik zie het vier dagen werken niet zitten. Gelukkig heb ik een supertof bedrijf gevonden met een toffe baas. Dus het zal wel 28 uur worden, waarvan misschien een uur of 20-22 op kantoor.

Carolien

Carolien

27-02-2009 om 22:02

Het is zo persoonlijk

Je kunt hier ervaringen van anderen horen, maar dat zegt natuurlijk niets over hoe het jou zou bevallen om vier dagen te werken.
Zelf heb ik na de geboorte van de oudste full time gewerkt en na de geboorte van de tweede ook nog een tijd. Dat beviel goed. Ik had wel werk waarbij ik in ieder geval drie en een halve dag overdag werkte en ook een deel in de avonden (grotendeels ook buitenshuis) en veel in de weekeinden. Daarna ben ik 28 uur gaan werken, later 20 uur (dat vond ik veel te weinig, maar ik wilde die baan zo graag dat ik dat op de koop toe nam) en dat is uitgebreid naar 24 uur. Het werk dat ik nu heb is vooral overdag.
Ondertussen is ruim anderhalf jaar geleden kind drie gearriveerd. Misschien heb ik de mogelijkheid nog een dag erbij gaan werken. Dat lijkt me fijn, want ik werk heel erg graag. Maar tergelijk merk ik dat ik ondanks dat met uitbreiden ook wel willen wachten tot jongste naar school gaat. Ik weet eigenlijk niet goed waarom. Alleen: omdat ik in een beroep zit waar de uren niet dik gezaaid zijn, is dat geen optie als ik nu de mogelijkheid heb uren bij te krijgen. Over tweeënenhalf jaar zijn die uren er vrijwel zeker niet meer. Dus als ik de mogelijkheid krijg om het te doen, ga ik het zeker doen om te zien of het bevalt.
Sterkte met de afweging die jullie (ik neem aan dat je dit samen met je partner overlegt) maken.
Groetjes,
Carolien

Liora "en die kan alleen maar voor mezelf gelden"

Ik ben toch niet helemaal tevreden met wat ik hierboven aan je heb geschreven want jouw sneer raakt me echt en dat heb ik niet duidelijk genoeg opgeschreven.

Dit is wat Marielle vraagt:"Hoe staan jullie hier tegenover? Hoeveel werken jullie en hoe bevalt dat?"
En dit is wat ik antwoord:"Mijn conclusie, en die kan alleen maar voor mijzelf gelden. Ik wil niet werken in het eerste jaar."

Dus nogmaals, lees eerst even wat ik schrijf. Ik geef gewoon antwoord op de vraag die gesteld wordt. Ik vind het vervelend dat je zo reageert omdat ik me een beetje afgezeken voel, ten onrechte in de hoek gezet.
Het gaat ook nog eens over een heel persoonlijk onderwerp, ik geef me bloot, die pijn die ik beschrijf heb ik gewoon gevoeld. Wat kun jij daar nou aan toevoegen? Jij hebt toch gewoon jouw ervaringen? Moet ik voortaan onder voorbehoud reageren? Ongeveer zo:
"Mijn conclusie, en die kan alleen maar voor mezelf gelden, en tevens even afgezien van de situatie waarin Liora beter weet hoe de dingen in mekaar zitten en hoe ik me voel en hoe de wereld werkt of dat zij dingen anders voelt, maar goed, stel dat Liora het met me eens is of dat ze met haar hand over haar hart strijkt, dan vind ik ...."

Carolien

Carolien

27-02-2009 om 22:06

Toevoeging

De reden dat ik na de geboorte van de tweede gestopt ben met full time werken had niets te maken met de combinatie werk-kinderen. Ik wilde ander werk gaan doen en dat was full time niet voorhanden.
Groetjes,
Carolien

Blijft moeilijk

Ik wilde na de 1e ook zeker 4 dagen gaan werken. Vond dat het allemaal makkelijk moest kunnen en begreep niet waar men altijd zo moeilijk over deed.
Toen m'n dochter er eenmaal was heb ik haar met tranen naar het KDV gebracht de 1e keer en ze is nooit 4 dagen gegaan. Ik ben uiteindelijk met ouderschapsverlof 3 dagen p/w gaan werken en dat doe ik nog steeds. Nu het 3e kind en heb telkens dmv ouderschapsverlof 3 dagen kunnen werken. Heb er zelfs een rechtszaak voor gevoerd. Weet zeker dat ik niet meer dan 3 dagen wil werken, in elk geval niet meer dan 3 dagen opvang. Evt. wel thuis werken ofzo. Maar ik zal ooit ook weer naar 4 dagen moeten (volgend jaar..). Ik weet niet wat ik dan ga doen. Ik wil zeker blijven werken. Wil financieel niet afhankelijk zijn, krijg ook energie van m'n werk, en het geeft bij ons meer evenwicht in de relatie.

Ik vind dat het werk wel makkelijker wordt als de baby ongeveer 1 jaar is. Wellicht kun je je beslissing tot dan uitstellen. Nu is het zwaar, borstvoeding, gebroken nachten, hormonen die nog niet weer normaal zijn, wennen aan moeder zijn enz.

Misschien kun je met je werk wat afspreken? Tot dan 2 dagen, dan 3 dagen en dan 4 dagen. Dat geeft je wat rust om erover na te denken en je laat wel je goede wil zien.

En 4 dagen opvang is voor elk kind anders. Mijn oudste had dit nooit getrokken, mijn middelste en jongste kind waarschijnlijk wel. En het soort opvang maakt ook nog uit natuurlijk. Wij hebben een combinatie van oppas aan huis en KDV en dat bevalt ons goed.

Nou ja, veel succes met je besluit. Ik vind een week tijd overigens wel erg kort.

Asa Torell

Asa Torell

27-02-2009 om 22:46

Rodebeuk

Gek, ik had hetzelfde gevoel als Liora terwijl je inderdaad heel duidelijk opschrijft dat het alleen voor jezelf geldt. Bij mij komt dat door het 'je vormt dan zo'n twee-eenheid', daardoor lijkt het (voor bepaalde lezers zullen we maar zeggen) ineens alsof het algemeen bedoeld is.
Wat lijkt me dat moeilijk trouwens, dat je dat zo gevoeld hebt en dat het nog steeds af en toe boven komt!

liora

liora

28-02-2009 om 00:01

Rodebeuk

Hoi Rodebeuk,

Heb je posting nog eens nagelezen en inderdaad schrijf je het anders dan ik het las.
Het komt vooral door deze zin: "Ik wil niet werken in het eerste jaar. Je vormt dan een 2-eenheid met het kind. Heb ook lang bv gegeven, en dat is veel prettiger zonder kolven."

Dat schrijf je algemener dan je het waarschijnlijk bedoelt. Ik denk dat je je net zozeer een 2-eenheid kunt voelen als je wel werkt, en voor sommigen is bv geven in combinatie met werken ook heel goed te doen.

Maar sorry als ik je verkeerd heb begrepen.

Liora

Bedankt

voor de rustige reacties.

Mijn gebruik van het woord 'je' is inderdaad niet duidelijk. Het schijnt typisch Rotterdams te zijn, ik heb het van mijn vader overgenomen.

Maar goed, het hele idee was om voor Marielle wat voorbeelden neer te zetten. En geloof me, ik ben altijd zo'n feminist geweest dat ik er eigenlijk pas nu een beetje van bijkom dat het allemaal zo anders is uitgepakt dan ik van te voren bedacht had. Vandaar ook dat ik me kwetsbaar voel in mijn verhaal.

En over die bv: ik heb een operatie gehad aan een borst in mijn tienerjaren waardoor er een deel van de melkkanaaltjes was doorgesneden. Daardoor moest ik altijd opletten voor ontstekingen. Voeg daarbij een kind dat om vier uur 's nachts wilde eten en dan pas weer om 10 uur, als ik al naar mijn werk was, waardoor ik heel veel moest kolven.

Uiteindelijk beschouw ik het moederschap als een van de grootste cadeau's in mijn leven. Ik ben heel dankbaar dat ik het heb mogen meemaken en ik denk dat 'goed genoeg' moeder zijn een prima uitgangspunt is. Dus ik maak mezelf ook geen grote verwijten verder, ik heb gewoon alles geprobeerd om zo goed mogelijk te werken en te zorgen.

Ik ben alleen een beetje verbaasd dat het zo anders kon voelen dan verwacht. Het delen van de zorg met anderen vond ik namelijk ook geen punt, ik had altijd een antwoord klaar als mensen zeiden dat kinderen één volwassene nodig hebben om zich veilig te hechten. Ik zei dan altijd dat het er best een paar kunnen zijn, en dat dat heel veel vrijheid voor de moeder kan opleveren. Daar sta ik ook nog steeds achter. Alleen het slaaptekort en het een plek vinden in een nieuwe baan waren voor mij te zwaar. Dan is dat babyjaar echt flink doorbijten.

En, ten overvloede, met al die overpeinzingen bedoel ik niets over anderen te zeggen.

Kiki

Kiki

28-02-2009 om 11:51

Ik werk ook vier dagen

Ik heb 1 kind en ben in verwachting van de tweede. Het werken bevalt me prima, maar soms wel zwaar. Zeker met opvangproblemen.

Wat is wat je zo moeilijk vindt Marielle? Is het dat je zelf 4 dagen van huis bent of dat je kindje meer dagen opvang nodig heeft?
Want dat zijn twee heel verschillende redenen.

Ik zou namelijk niet zo prettig werken als mijn zoontje vier dagen naar de crèche zou gaan. Ik heb bewust voor een andere oplossing gekozen. Ik kan ook niet uitleggen waarom. Ik heb niets tegen kinderdagverblijven. Als iemand mij vertelt dat hun kind vier dagen naar een creche gaat denk ik ook niets raars. Ik neem het voor kennisgeving aan. Ik werk zelfs in de kinderopvang. Maar het is puur een gevoelskwestie. Dus ondanks dat er eindelijk duidelijkheid is over de bezuinigingen in de gastouderopvang in 2010 en ik fors meer zal moeten betalen omdat mijn oppas buiten de gastouderopvangstelsel gaat vallen, waar ik niet blij mee ben, zal ik toch blijven kiezen voor de kleinschalige opvang.
Als je de opvang moeilijk vindt kan je ook tegen je man zeggen dat hij vier dagen moet werken (als hij dat nog niet deed) Jouw werk is ook belangrijk en het is ook zijn kind.

Maar als jij het idee hebt dat je niet vier dagen van huis kan zijn zonder je kind, ja dat is een moeilijker probleem en ook puur een gevoelskwestie natuurlijk. Het enige wat ik daar op kan zeggen is, probeer het een maandje of twee. Kan je het niet aan of wil je het niet aankunnen kun je altijd nog stoppen. Wie weet valt het mee en twee maanden is voor jou en je kindje te overzien.

Ik weet nog wel de eerste keer dat ik mijn zoontje naar mijn moeder bracht. Het deed gewoon letterlijk pijn. In mijn hoofd zat ik mezelf voor ontaarde moeder uit te maken omdat ik mijn eigen werk boven het zorgen van mijn zoontje zette. Maar het werd makkelijker na de eerste week (voor mij dan)

marielle

marielle

28-02-2009 om 12:39

Jeetje!

Ik kijk net op mijn draadje: wat een reacties al van jullie allemaal! Heel erg fijn, bedankt!

In mijn geval ligt het vraagstuk zelfs nog ingewikkelder: ik zit daar in een detacheringsconstructie. De afgelopen jaren is mijn contract steeds met een maand of vier verlengd. Echt heel erg vermoeiend. Maar het is wel echt te gek werk, dus dat hield me daar steeds. Dus de wettelijke regelingen gaan voor mij wel op, maar zijn niet tegespitst op deze baan. (volgen jullie het nog Met andere woorden: de inlener (daar waar ik nu werk) kan gewoon eisen stellen aan wie ze op de opdracht willen. En sinds mijn zwangerschapsvelof, waarin ik ben vervangen, hebben ze het gewoon voor het kiezen. En ik krijg sterk het gevoel dat ze iemand met een kind, en de haken en ogen die daar in hun ogen aan zitten, niet zo zien zitten. Het gaat niet om mij of hoe ik mijn werk doe, dat is wel verteld. Dat is denk ik ook de reden dat ik mag ' kiezen'. Of ik doe het zoals zij willen, of helemaal niet.

Wat het voor mij nog ingewikkelder maakt, is dus misschien ook wel dat ik wellicht best zou willen investeren door vier dagen te werken (denk ik , maar dat er geen is duidelijk perspectief is. Ook het volgende contract zal voor vier maanden zijn en wat daarna gebeurd is zeer onzeker. Dus dan wordt de vraag niet alleen: wil ik wel vier dagen werken, maar: wil ik wel vier dagen werken de komende vier maanden (en zo een groot deel van het eerste jaar van mijn kindje missen, althans, zo voel ik het), zonder enige zekerheid op vervolg.

Maar natuurlijk is het ook het gevoel naar mijn kind. In reactie op Kiki: het is voor mij beide. Ik vind een kinderdagverblijf een beetje naar, en ik heb moeite om hem los te laten. Mijn partner past nu 1 dag op en mijn moeder de andere dag dat ik werk. Maar vier dagen bij hem weg vind ik (denk ik) teveel.

Maar wellicht moet ik het inderdaad gewoon proberen. Als het niets wordt, dat kan ik dat altijd nog melden...

Nou ja, zo dus een beetje. Wat een gedoe, he!

Massi Nissa

Massi Nissa

28-02-2009 om 14:44

Praktisch (marielle)

Ik werk zelf ook vier dagen. Elf weken na de geboorte van onze dochter moest ik er ook weer aan geloven en heb ik met (letterlijk!) pijn in het hart en kramp in mijn maag dochter weggebracht. Het viel echt mee. Mijn werk is dermate druk en vereist zo'n hoge concentratie dat ik minder aan dochter dacht en haar minder miste dan ik van tevoren verwachtte. Daarnaast is er 's morgens, in de namiddag en 's avonds nog veel tijd voor je kind, en in de drie dagen dat je niet werkt.
Er worden hierboven zeer zinnige dingen gezegd: zet je sociale leven op een zeer laag pitje tot er sprake is van doorslapen (door iedereen in het gezin), ga vaak vroeg naar bed, regel goede opvang (goede, fijne, betrouwbare, lieve opvang is in mijn ogen voorwaarde nummer 1 om veel te kunnen werken als ouder).
En het cliche is echt waar: je geniet meer van je kind als je de hele dag hebt gewerkt. Ik kan beide situaties vergelijken omdat ik een zomervakantie van zeven weken heb. Als ik week in week uit 24/7 met dochterlief doorbreng, worden we elkaar echt zat. We moeten elkaar een beetje kunnen missen, geloof ik, dat is er echt ingeslopen in twee jaar tijd .
Groetjes en sterkte met je beslissing
Massi
PS: Ik kan trouwens een heel eind meegaan met rodebeuk (leuk dat je weer terug bent), maar kan ter geruststelling aandragen dat je die 2-eenheid ook voelt als je je kind niet de hele dag ziet. Wat bij mij heel erg goed heeft gewerkt is samen met het kind slapen. Dochter heeft ruim een jaar bij mij in bed gelegen. Ja, het wordt vaak afgeraden, maar voor ons was het een gouden oplossing.

liora

liora

28-02-2009 om 15:52

Massi

Massi: "Daarnaast is er 's morgens, in de namiddag en 's avonds nog veel tijd voor je kind, en in de drie dagen dat je niet werkt."

en niet te vergeten: 's nachts!

angel3

angel3

28-02-2009 om 19:20

Herkenning en hoe ik het beleef

Bij de 1e had ik het niet super naar mijn zin op het werk. Ik vond het GEWELDIG die babytijd. Ik wilde echt niet terug. Ik heb de 1e tijd 2 dagen gewerkt door ouderschapsverlof te nemen. Zoon ging met maand of 6 voor het eerst naar kdv. Daar heb ik nooit iets 'tegen' gehad. Prima. Mega super leuk kdv hier overigens met speciale filosofie.Maar dat terzijde. Ik vond het zo leuk die babytijd dat ik overwogen heb een tijdje leidster ofzoiets te gaan worden, gelukkig achteraf ben ik niet aangenomen (logisch ook want had niet de juiste papieren). Bij de 2e was ik inmiddels van baan geswitchd en daar voelde ik me als een vis in het water. Ik ben toen 3 dagen gaan werken na de gewone 16 weken verlof. Dochter ging dus met 3 mnd naar kdv. Ik kolfde op het werk. Ik werkte in die nwe baan sowieso al 3 dagen dus verder geen aanpassing. Ik vond het heerlijk om weer te gaan werken. Heb het met de 1e echt anders beleefd....hartezeer en huilen bij het kdv ...
Ik zat dan ook op mijn werk maar te dubben. Er klopt iets niet. Ik heb een shit baan en moet mijn kind daarvoor wegbrengen..... het rijmde totaal niet met elkaar. Ik heb toen alsnog na een jaar ontslag genomen en heb 5 mndn thuis gezeten, waarna de leuke baan en de volgende zwangersch kwam.

Op zich qua functie zou ik wel 4 dagen willen werken, maar ik vind het zwaaar die opvangdagen. Ik moet zelf meestal brengen en halen (man werkt veeeeeeeeeeeeeeer weg, veel reistijd). Dus 2 dgn in de week nu met 2 kids die MOE!!!! zijn en dan nog eten etc etc. Dat vind ik echt zat. Ik kan het niet anders regelen met opa s en oma s e.d .
Als jongste 4 is ga ik 1 dag schooltijden werken dan kom ik op circa 28 a 30 uur. Prima lijkt me dat.
IK vind voor mezelf 2 dagen opvang genoeg, voor de kids maakt 2 of 3 dagen weinig uit, maar IKZELF trek 3 dagen slecht

groet

Detachering

Hoi Marielle,
ik zag dat je op detacheringsbasis werkt. Dan heb je het in deze tijd natuurlijk niet voor het zeggen. Maar: wellicht wil je inhuurder toch wel naar 3 dagen. Ik heb zelf vaak met mensen op detacheringsbasis gewerkt. En als iemand is ingewerkt, en het gaat goed, dan heb ik liever die persoon voor 3 dagen dan een ander voor 4. En misschien kun je wel naar bv. 3,5 dag, 3 dagen op kantoor en een halve thuis. Misschien is dat wat voor je? Ik zou dan denk ik toch de stoute schoenen aantrekken en het voorstellen.

Succes!!

Tihama

Tihama

01-03-2009 om 14:50

Tip

Eerst even mijn ervaring: op zich valt het in tijd gerekend best mee hoe veel/weinig je je kind ziet. Die van ons was altijd om 5 uur wakker en sliep 's avonds pas tegen 21 uur.

Mijn man en ik hadden onze werktijden van elkaar verschoven (ik werkte van half 8 tot 16 uur en hij van half 10 tot 6). Allebei 5 dagen destijds. En dan hadden we allebei nog 50 snipperdagen per jaar (officieel 36 urige werkweek).

Ik kreeg vaak de vraag of ik mijn kind niet te veel miste, maar echt snappen deed ik die vraag nooit. Het voelde namelijk niet zo.

Maar dan de tip: wij hadden een huishoudelijke hulp die 10 uur per week bij ons werkte. Dat betekende dat vrije tijd ook echt vrije tijd was.

Als je moet kiezen tussen 2 dagen salaris inleveren (en je baan verliezen) of 4 dagen werken, wat schuiven met werktijden van je partner én huishoudelijk werk uitbesteden, dan kan de balans er wel eens anders uitzien.

Tihama

Woensdag vrij!

Hoi, Ik vind vier dagen heel goed te doen, maar geniet er wel erg van dat mijn vrije dag op woensdag is. Die twee keer twee dagen werken zijn zo voorbij: de ene dag ben je blij dat je weer 'mag', de volgende dag kan je je al weer verheugen op de dag erna. Ideaal. (en inderdaad huishoudelijke hulp, geen borstvoeding en een redelijk flexibele man).
Maar goed, ik hou erg van mijn werk, en heb vanaf het begin van mijn moederschap niet de drang gehad zoveel mogelijk bij mijn kind(eren) te zijn. De combi van tijd met kind, tijd met man, tijd met zijn allen en tijd alleen (al of niet aan het werk) is hoe ik graag mijn leven leid. Ik heb dus nooit veel herkenning gehad bij de uitspraak:'waarom zou je kinderen willen als je er nauwelijks bij kan zijn?'. Ik ervaar de tijd samen niet als (te) weinig en vindt juist de combinatie van alles heel fijn. Dus nee, een 2-eenheid heb ik me nooit gevoeld....na de zwangerschappen althans.

Bij mij

Bij mijn eerste werkte ik 3 dagen.Nu jaren later bij mijn tweede zoon heb ik altijd 4 dagen gewerkt én jaren BV gegeven én het was geen doorslaper en toch is het gelukt.Moet zeggen dat het wel fijn is dat man veel in huis doet en me af en toe eens laat uitslapen.
Als ik in de positie was zou ik liever 3 dagen werken maar dat is is niet zo dus er is geen keus. Dat is eigenlijk wel makkelijk ook, hoef ik nooit te piekeren of ik me schuldig zal gaan voelen of niet.Het kind is erg gelukkig en ik raak niet overspannen dus het zal wel goed zijn zo.
Als je er zo tegenop ziet zou ik toch uitzoeken of er meer opties zijn. Ben je lid van een vakbond?

Damajo

Oops

Had even je uitleg gemist over je baan...

Damajo

Ik vond het heerlijk

Toen de oudste net 6 weken was ging ik weer 5,5 dag werken. Toen de jongste 12 weken was ging ik weer 4 dagen aan het werk.
Ik vond het heerlijk en herken niets van de ervaringen hier van anderen over brok in de keel en pijn in het hart.
Ik liet mijn kinderen thuis in goede handen achter. (Bij de oudste een huishoudelijke hulp die ook voor Dirk zorgde en alles verder in huis deed, bij de jongste bleef papa thuis).

Ik heb gewoon niets anders dan moedermelk gegeven (als ik werkte gekolfd), en lang. Dirk kon al lang en breed lezen toen hij stopte.

4 dagen werk betekent dat je 3 dagen WEL bij je kind bent. En trouwens ook 7 dagen en nachten. Want je werkt toch geen 24 uur per week?

Iets heel anders is dat je werkgever je min of meer voor het blok zet. Op een nogal onaardige manier. Willen ze je nog wel, of is dit gewoon een poging om je weg te krijgen?

Mayte*

Mayte*

02-03-2009 om 10:57

Een typisch nederlands vraagstuk

Laatst hebben we dit onderwerp als groep vriendinnen besproken, waarvan meer dan de helft in Spanje (en andere buitenlanden) woont. Toen werd me duidelijk dat dit hele vraagstuk typisch Nederlands is. Spaanse vrouwen werken nooit part-time (een heel enkele uitzondering daar gelaten), je kan zelfs geen part-time crèche plaats krijgen. Het is full-time of niet.

Dat neemt niet weg dat ik er zelf heel anders over beslis in mijn leven. Bij mijn eerste twee kinderen ben ik na 3 maanden weer part-time gaan werken (24 uur per week). Ik kon toen in eerste instantie niet in mijn oude functie verder. Een beetje zoals bij Marielle. Dat heb ik toen op de koop toe genomen; dan maar minder leuk werk. Totdat er een andere manager kwam, die dat complete onzin vond en ik als het ware 'in ere hersteld' werd. Het loont in ieder geval de moeite om uit te zoeken wat je rechten zijn Marielle.

Nu ik zwanger ben van ons derde kindje en na het verlies van ons zoontje, denk ik nog anders over weer aan het werk gaan. Werken, carriere, het is allemaal erg van secundair belang geworden voor mij (en gelukkig verkeren we in de omstandigheden dat ik wat dat betreft ook even pas op de plaats kan maken). Zoals ik er nu over denk zal ik de eerste 6 tot 8 maanden niet werken. Eerst dit kindje maar eens goed laten landen op de wereld.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.