Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op

Moeilijke baby's deel 2

Het draadje over moeilijke baby's welke ik een tijdje geleden opgetsart heb kan ik niet meer vinden. Dus ga maar even verder in draadje moeilijke baby's deel 2.

Het gaat iets beter hier, sinds M kan kruipen en lopen langs de bank. Hij kan zichzelf soms 2 uurtjes redelijk vermaken. Hij is nu 9.5 maand oud.

Ik vraag me af hoe lang jullie baby'tjes van rond de 10 maanden zichzelf inmiddels zoet kunnen vermaken. En.. zitten ze nog wel eens in de box??? En hoe gaan de nachten en het slapen. Hoeveel slapen jullie baby'tjes overdag. 2 slaapjes, 3 slaapjes???
Ben erg benieuwd...

Pilar


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Lieve pilar

..ik had destijds ook al eens gereageerd, en je verteld over mijn wat mopperige jongste dochter. Snel piepen en jengelen, snel verveeld, lijkt het. Ondertussen trouwens een stralende maar temperamentvolle dreumes van bijna 2.

Ik heb de afgelopen tijd her en der (hier en in gezellug) opgepikt dat je het moeilijk blijft vinden om je lekker en ontspannen te voelen. Ook dat herken ik erg. Misschien ook omdat ik in het verleden psychische klachten heb gehad (angst- en paniekstoornis), misschien is het ook wel de aard van het beestje want ook ik ben nogal perfectionisctich, geneigd met anderen te vergelijken en contole-behoeftig. Dus ja: ik kan 's ochtends erg opzien tegen de dag als ik alleen met de kinderen ben, en vind het moeilijk om om te gaan met veranderingen in hun ritme en schema. Zeker toen ze jonger waren was ik veel bezig met 'is dit normaal?'

Ik denk dus dat het heel goed is dat je probeert die gedachtepatronen wat te gaan ombuigen, zoals ik begreep dat je gaat doen in therapie (toch?).

Maar...volgens mij moet je om te beginnen echt af van het idee dat M een moeilijke baby is! Alles wat ik van hem lees en zie is het juist een enorm 'makkelijke' babay (Waarmee ik niet zeg dat jij het ook als makkelijk hoeft te ervaren natuurlijk...). Twee uur zelf spelen? Dat kan mijn zoon van 4 nog niet eens, en is volgens mij heel bijzonder! Goeie slaper, goeie eter, kruipt en loopt langs randjes...hij doet het toch helemaal goed?

Nogmaals, ik wil niks bagatelliseren van je gevoel, maar ik denk dat het zou schelen als je het idee zou loslaten dat M moeilijk is. M is eerder makkelijk dan moeilijk, maar voor jóu is het soms moeilijk om de hele dag om te gaan met een baby. En dat vind ik dus maar al te herkenbaar.... Misschien is het makkelijker ontspannen om te gaan met een baby die je ziet als makkelijk dan als moeilijk, en volgens mij doe je kleine M daarmee ook recht!

Of zie ik het verkeerd?

Veel liefs,
Lies

zon

zon

19-08-2009 om 13:43

Pilar

Hoi Pilar,
Wat fijn dat je zoontje zich inmiddels iets beter zelf kan vermaken.
Wat je vragen betreft kan ik je met 3 verschillende kinderen, 3 totaal verschillende antwoorden geven zowel wat het zelfstandig spelen betreft (van nauwelijks tot heel goed) en wat het slapen betreft (van vaak en goed tot weinig en slecht). Mijn idee is alleen dat je er niet zoveel aan hebt. Herkenning is natuurlijk prettig maar het is ook heel belangrijk dat je kijkt en uitgaat van je eigen kind en hem accepteert zoals hij is. Het maakt bijv. niet uit of andere kinderen nu 1 of 3 keer slapen, jou zoontje slaapt zoveel als hij nodig heeft.
Ik zeg dit omdat ik zelf heb gemerkt dat het voor mij makkelijker was toen ik alle ideeen over hoe het hoort en hoe andere kinderen het doen losliet. Mijn kind is zoals hij is, ik kijk naar zijn behoefte en pas me daar op aan. En dat betekende in ons geval dat de oudste met 10 maand 's morgens en 's middags een keer sliep, de middelste genoeg had aan 1 slaapje en de oudste nog 3 keer slaapt. Met spelen idem. Het ene kind vraagt meer aandacht als het andere en daar heb ik me aan aangepast. Net zo goed als dat het ene kind de eerste maanden in de kinderwagen sliep, de andere alleen bij mij op de buik en de derde gewoon in zijn eigen bed.
Wat andere kinderen doen is niet belangrijk, het gaat om jou zoon, accepteer hem zoals hij is en dat het goed is zoals hij is en probeer daar zo goed mogelijk naar te handelen zou ik zeggen.

Kiki

Kiki

19-08-2009 om 16:38

Pilar, ik wilde hetzelfde zeggen als mammalies

Als jouw zoontje zich kan vermaken twee uur lang is het een modelbaby.

Mijn zoontje gaat zich echt niet twee uur zonder mij vermaken. En mensen (en ikzelf ook natuurlijk) vinden al dat mijn zoontje echt superzoet is.

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 10:34 Topicstarter

Mammalies

Lieve mammalies,

Dank je wel voor je lieve berichtje. Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen.
Ja, ik ga een intensieve training volgen om mijn gedachtepatronen te leren ombuigen. Ik ben er al een beetje mee bezig. Wat me nu heeeel erg helpt is om constant te herhalen of op te schrijven wat allemaal GOED gaat. Ik ben in al mijn perfectionisme zoooo gefocused op alles wat fout/minder gaat dat die dingen vaak alle goede dingen overheersen.
En tja, misschien moet ik zelfs wel af van het idee dat M een moeilijke baby is. SOms denk ik: hij is best makkelijk, want idd...hij eet goed, hij slaapt goed, hij speelt regelmatig erg goed. We kunnen hem zonder problemen te slapen leggen bij vrienden, we nemen hem mee naar strand en noem maar op. waarom, waarom denk ik dan toch steeds dat het een bewerkelijk mannetje is?? Hij piept regelmatig, kan regematig maar een half uurtje zelf lief spelen. Of is dat ook al heeel goed voor een baby'tje van 9 maanden?? ik weet het gewoon niet.
Dat is de reden dat ik zo naarstig op zoek ben naar andermans ervaringen. Hoe doen jullie kindjes het??? Dan kan ik zien en merken dat M misschien helemaal niet zo moeilijk is. Herkenning zoek ik. Dat jengelen zo af en toe doodnormaal is, dat af en toe niet eten niks bijzonders is enz enz.
Maar wat je zegt over dat ik M ook recht zou doen als ik inzie dat hij helemaal niet zo moeilijk is, raakt me enorm.
Ik ga mijn best doen....
Dank

Pilar

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 10:38 Topicstarter

Zon

Zon,

Je hebt gelijk, het doet er niet toe hoe andere kinderen het doen. Ik moet leren M te accepteren zoals hij is. Daar zit wel iets in, ik vraag me idd wel eens af of ik hem wel accepteer zoals ie is.
Toch vind ik de herkenning wel fijn. het lezen over andere kindjes, hoe verschillend ze zijn, maar juist ook de dingen die hetzelfde gaan. Ik ben erg op zoek naar ervaringen van andere moeders om mijn eigen kindje in een helder perspectief te kunnen zien. Zoiets...snap je...

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 10:39 Topicstarter

Kiki

Kiki: dank voor je reactie. Dat bedoel ik dus....Fijn dat je schrijft dat jouw zoontje zich echt niet 2 uur zelf gaat vermaken. Het maakt dat ik op dagen dat die van mij het ook niet kan, weet dat dat 'normaal' is.

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 10:41 Topicstarter

Berber

Berber,

Ik heb jouw verhaal in de tijd wel een beetje gevolgd. alleen niet of misschien 1 keer gereageerd. Ik ben alleen een beetje kwijt wanneer er bij jou nou een omslagpunt was naar de goede kant. wanneer ging het beter, hoe kwam dat?? Omdat je hulp gezocht had, of omdat je kindjes ouder en iets makkelijker werden, of...???
DAar ben ik wel erg benieuwd naar.
Fijn dat je nu de controle hebt losgelaten en daardoor controle hebt. Mooi!!!!

Pilar

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 11:29 Topicstarter

Berber

Berber: ben zooo blij dat het weer goed met je gaat. hoe oud is je tweeling nu inmiddels. Ben het een beetje kwijt. Ze zijn alwel 1 geweest he!! Hoe zijn ze nu?? Zijn ze nog steeds 'moeilijk'????
enne...mijn M vermaakt zich niet elke dag 2 uur zelf hoor. Hahahha. Maar idd. soms lukt het hem aardig. Dan zit ik op deb bank en hij rommelt om me heen. Soms geef ik hem dan een koekje, of wat te drinken als ie dreigt te gaan piepen, of ik zet de teletubbies aan.
wat ik me nou altijd zooo afvraag he...is...wat doen jullie met je baby's als ze zich niet 2 uur zelf kunnen vermaken. Ik zou dat best eens willen weten. hoe gaat dat dan?? speel je dan met ze??? Of ga je elk half uurtje wat anders doen. Wandel je veel, ga je vaaaaaaaaaaaak boodschappen doen (dat doe ik nl.) Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik de dag moet indelen. Wat ik met hem moet doen. Dragen jullie je kindjes veel??? Hoe ziet dan bv 2 uur eruit??? Ga je gewoon stoffen en zuigen?? Waar is die kleine dan??? M gaat al piepen als ik naar de keuken loop soms. Dus ik zit vaak op de bank met laptop en M speelt dan....
Hoe komen jullie die uurtjes door dat ze wakker zijn???

Pilar en berber

Pilar, nou niet je schuldig gaan voelen dat je M geen recht zou doen, hoor!! Da's uiteraad niet nodig. Maar ik meen serieus dat ik echt denk dat er met hem helemaal niets geks is en dat hij eerder aan de makkelijke kant dan aan de moeilijke kant zit.

Wat doe je dan in die wakkere uren, vraag je. Ze maar een beetje over je heen laten komen? Ik vrees dat dat het antwoord is. Het is precies waar ik over pieker en een beetje buikpijn van krijg, op dagen dat ik thuis ben, 's ochtends vroeg: wat ga ik nou toch de komende TWAALF uur met ze doen? Zal dat wel 'goed' gaan? (Whatever that may mean, dat weet ik zelf ook niet echt). Maar uiteindelijk is het toch een boel gekeutel. Ik ben niet zo'n speel-moeder. Ben na 10 minuten een balletje heen en weer rollen het wel weer zat, dus de voornaamste activiteiten zijn toch wel: eten, drinken, slapen en erop uit. Inderdaad boodschapjes, zandbak, kinderboerderij, afspreken met anderen, artis, zwembad etc. Maar ik doe ze regelmatig, op regenachtige dagen, ook wel midden op de dag in bad. Hebben we dat weer gehad, en je bent zo weer drie kwartier verder. (Ik hoorde een keer van een vriendin dat ze van gekkigheid met haar eenjarige drie keer op een dag onder de douche was gegaan, toen hij een keer slecht in zijn hum was. Oh, wat was dat geruststellend! Dat dat bij anderen ook voorkwam!). Verder ontstaat er natuurlijk al de nodige dynamiek doordat ik er twee heb, op de dagen dat ik thuis ben. Dat geeft op zich al activiteit, zoals voorkomen dat ze elkaar de hersens inslaan

Ik geloof dat ik het eerder ook al zei: ik heb grote bewondering voor thuisblijfmoeders die alle dagen zo doorbrengen. Ik werk vier dagen, en vind die ene dag soms al best een klus. In het weekend hebben we wat meer gezinsactiviteiten. En tja, ik blijf ook denken dat kinderen die wat sneller verveeld zijn (zoals de mijne) ook erg op hun plek zijn op een kdv!

En wat betreft piepen: tja, het blijven baby's die zich helaas nog niet anders kunnen uitdrukken. Ze zullen toch op één of andere manier kenbaar moeten maken dat ze honger/dorst/een pijntje/verveling/kou/warm of wat dan ook hebben. Piepen is dan nog tamelijk beschaafd. Bij mijn dochter werd het vrij snel schreeuwen

Nog even ter vergelijking: mijn beide kinderen (nu bijna 2 en bijna 4) hebben zich nog nooit 2 uur zelf vermaakt. Wel soms een kwartiertje, soms een half uurtje etc. Ik denk dat het zeer uitzonderlijk is, en dat je het dus zou moeten loslaten als streven.

Berber, dat is dus de term: een aanpassingsstoornis. Ik denk dat dat goed past bij de angst- en paniekaanvallen die ik na de geboorte van nr. 1 had. Ook bij mij resulterend in uiteindelijk 4 dagen onderduik bij mijn moeder en daarna veel extra hulp en medicatie. Ging weer beter toen ik weer ging werken. Ik heb ook ervaren dat na de geboorte van nr 2 ik alles makkelijker vond juist omdat ik die emotionele aanpassing aan het moederschap niet meer hoefde te maken. Het was niet meer zo'n shock. Hoewel ik wel heel bang was om een tweeling te krijgen, dat leek me dan weer wel een shock. Petje af voor de tweelingmoeders!

Pilar, succes ermee!

Liefs,
Lies

liora

liora

20-08-2009 om 12:23

Pilar

Hoi Pilar,

Ik herken wel dat het soms fijn is te horen dat je baby normaal is. Dat is fijn aan dit forum. Zelf heb ik momenteel ook erg veel vriendinnen met baby's, dat is ook fijn. Lekker ervaringen uitwisselen en erachter komen dat je baby in sommige opzichten uitmuntend is en in andere misschien wat bewerkelijker.
Heb jij vriendinnen met kinderen in de buurt? En zo niet, dan zijn er soms wel kruipgroepen waar je met andere moeders in contact komt en hoort hoe die baby's slapen, spelen, eten, enz.

Toen mijn oudste ongeveer 1 jaar was ging ik vaak expres naar een verre Albert Heijn. Stukje fietsen erheen, dan boodschappen halen, dan weer terugfietsen. Hij at dan wat in het boodschappenkarretje. En dan waren de uurtjes wel weer om, kreeg hij een fles melk en ging weer slapen.
Ik ging ook heel veel weg. Even speeltuin, stukje wandelen, bij iemand langs, want een hele dag thuiszitten kon niet. Dan werd hij lastig of wilde de hele tijd iets van me. Dus dan ging ik liever naar buiten.

En nu heb ik een tweede zoontje en die zal het vast allemaal anders willen en doen.

Jouw zoontje klinkt mij ook juist heel makkelijk in de oren, of op zijn minst heel normaal.

Liora

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 12:24 Topicstarter

Berber

Daar ben ik nou zo vaak bang voor...dat het nooit meer echt licht wordt. Ik voel steeds een constante spanning en hoelang houdt een mens dat vol. Zie je...nu neig ik weer om heeel negatief te denken... Ipv te denken dat het allemaal best aardig gaat de laatste weken. En dat het allemaal wel goed komt.. Angst...angst voor een crisis ligt steeds op de loer, zo voelt dat. Moeilijk, moeilijk. Ik ben niet gevlucht naar moeder, maar heb me 2 dagen laten opnemen. IK was bang dat ik mezelf wat aandeed, of...weet ik veel, te bang om thuis te blijven. Moeilijke dagen, moeilijke weken volgden.
De drang om echt beter te worden is groot...de drang om te genieten van mijn wrs helemaal niet zo moeilijke mannetje is groot. Maar het lukt gewoon niet zo goed. Nog niet...
Pfff...ik moet huilen....

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 12:28 Topicstarter

Mammalies: ik ben moeilijk

Ik herken veel van wat je schrijft. Vooral ook degevoelens van wat moet ik de komende 12 UUR met ze doen?? Bijna lachwekkend zo'n gedachte... Moeilijk. Keutelen, ja dat is dus iets wat ik niet goed kan. Ik moet structuur en duidelijkheid. KAn moeilijk afwijken van vaste patronen, dus MOET M 1.5 spelen zelf, daarna half uurtje samen schommelen en dan boodschappen doen, fruitje en naar bed. Zoiets. Het liefst elke dagdeel hetzelfde. Dus ga ik 2 keer op een dag boodschappen doen. Loslaten van die vaste patronen vind ik moeilijk.
M is niet moeilijk denk ik ook, als ik heeel eerlijk ben. IK ben moeilijk idd!! MAar M is ook niet makkelijk. Hij is ee lawaaipapagaai. Hij piept best veel als iets hem niet zint. maar ja...het kan idd altijd erger, hij zou ook kunnen schreeuwen. hahahha. Dat doet ie NOG niet. Ik ben bang...bang dat hij niet 'normaal' is, bang dat anderen niet zien dat het een lief jochie is, bang voor van alles en nog wat.
IK BEN MOEILIJK

Pilar

Pilar

20-08-2009 om 12:34 Topicstarter

Liora

Liora,

Dank voor je berichtje...
Ik heb vriendinnen in de buurt met kidnjes. Daar ga ik ook wel regelmatig heen, maar het moeilijke vind ik dat die 2 kindjes nu net van die makkelijke spelers zijn. die spelen echt ALTIJD 2 uurtjes zonder te piepen. Mijn M kan het ook, maar moet wel degelijk goed in zijn velletje zitten dan. Anders gaat ie piepen en schaam ik me ofzo. Ik weet niet wat dat is. JA, ik denk schaamte. Drang naar perfectie. Het moet perfect, anders is niet goed. Erg he!!!

Ik kijk ook er uit naar de tijd dat M loopt en ik bv naar een speeltuintje kan, of even naar de kinderboerderij. Daar kijk ik echt heeeel erg naar uit. Nu kan je nog zo weinig. het begint een beetje te komen, maar naar een speeltuin, daar is ie te klein voor. dus zit ik veel binnen met hem , soms bij een vriendin, maar daar zit ik dan ook nooit echt helemaal rustig. altijd opgejaagd en zenuwachtig of het wel goed gaat. Ik kan het moeilijk nemen zoals het komt.

Ik werk eraan en het gaat beter. Ik probeer te kijken naar alles wat GOED gaat en positief is. Dat is best veel. ER zijn veel genietmomentjes op een dag. Ik laat ze teveel overschaduwen door de moeilijke momentjes.
Ik heb nog een hoop te leren....

Och pilar

allemaal herkenbaar, zo herkenbaar. Weet je, als jij behoefte hebt aan schema's, dan moet je dat denk ik ook gewoon doen. Maar dan wel met wat marges voor die gekke dagen dat M opeens 3 keer wil slapen ipv 2, om 10 uur al moe is ipv om 11 uur, het regent ipv droog is. Die flexibiliteit moet je jezelf toestaan.

Ik zorg ook altijd dat ik een globaal plan heb met mijn dag. Niet iedere keer hetzelfde, maar wel een plan. Anders vliegt het me makkelijk naar mijn keel 's ochtends. Dus denkend aan de leeftijd van jouw kind zou zo'n plan kunnen zijn:
- voor het eerste slaapje even naar de winkel en de bakker, op de terugweg eten we samen een krentebolletje;
- tussen eerste en tweede slaapje: een uurtje naar de zandbak (dat kan al heel goed op deze leeftijd), eten en drinken mee, bij thuiskomst in bad
- na tweede slaapje wat keutelen, evt wat tv, boekje lezen etc.

Oh ja, en tijdens zijn eerste slaapje bereid je alvast het avondeten voor en tijdens het tweede slaapje doe je een dutje. Altijd fijn, zeker als je niet zo lekker draait (ik vluchtte altijd graag in mijn dutjes).

Trouwens, die vriendinnen met kinderen die úren zelf spelen...die geloof je toch niet, he? Tijdnes de uren wordt er vast heel wa afgepiept, gehuild, samen gespeeld etc.

Mijn oma zei altijd, en dat herhaalde mijn moeder als ik wat vast dreigde te lopen in mijn controledrang en mijn kind opeens nét anders deed dan wat ik in mijn hoofd had: 'ze hebben altijd wat en het is altijd wat geks'. Is wel een beetje zo.

Tink

Tink

20-08-2009 om 15:39

Spelen

Even los van de problemen die spelen: ik vind 2 uur achter elkaar spelen voor een baby van 9 maanden echt rázend knap! Waar vind ik zo'n baby . Een kwartier is al lang voor zo'n uk.

Hier vonden ze het ook altijd prima zolang ze maar gewoon bij me in de buurt waren. Bv. als ik kook, kindje in de kinderstoel (of wipstoel toen ze nog kleiner waren) in de keuken. Ik wat poetsen in de kamer, kind in de box. Boven poetsen? Ukje even in bed.
En verder ging ik, vooral met oudste, veel wandelen. Ritje naar oma, daar even spelen, en dan weer terug. Onderweg even een rondje door de supermarkt, zodat ik de boodschappen ook weer binnen had. Dan was een dag zo om.

Jongste is inmiddels bijna 2 en 'helpt' gezellig mee. Van de wal in de sloot natuurlijk. En doordat de anderen naar school gaan zitten we vanzelf al in een vrij strak schema. (Nou ja, na de vakantie weer dan. Momenteel heerst hier de totale anarchie )

Yaron

Yaron

20-08-2009 om 15:50

Moeilijke baby's

Ik heb mijn tweede vanaf het begin de stempel moeilijk gegeven en vond hem ook moeilijk, zeker vergeleken bij de oudste. Hij huilde de eerste maanden regelmatig, hij had driftige buien vanaf een maand of 9 en luisterde niet. Maar achteraf (hij is nu 5) was hij denk ik helemaal niet zo moeilijk, vooral doordat ik dacht dat hij zo moeilijk was heb ik nie t echt genoten van zijn baby, dreumes en peutertijd, dat vind ik echt jammer. Daarom geniet ik nu maar van mijn, af en toe best moeilijke, kleuter. Onze jongste van bijna 2 is veel moeilijker, maar daar geniet ik wel van en ik denk er niet teveel aan dat ze moeilijk is, maar dat dat er gewoon bij hoort. Ik ben er nu achter dat dat veel gemakkelijker is dan dat ik dacht.

Sera

Sera

20-08-2009 om 20:18

Niet moeilijk hoor

Ik vind jouw zoontje helemaal niet moeilijk klinken. Je schrijft dat hij goed eet, goed slaapt en zelfs wel zich zelf kan vermaken. Wel een half uur lang en soms langer! Dat is toch juist heel goed al voor zijn klein kindje?
Uit je berichtjes klinkt M. echt niet als een moeilijke baby. Huilt M. soms veel? Daar kun je heel moe van worden weet ik, vooral als je er niet achter komt wat er aan de hand is. Of is hij wel een vrolijke baby?

Mijn oudste dochter was denk ik een hele makkelijke baby. Zij was gewoon heel zoet. Als ik haar in de box of in een schommelstoeltje legde kon ik haar daar rustig een uur laten liggen. Ze ging dan niet huilen of piepen en leek alles heel leuk te vinden. Ze sliep ook heel veel dus ik kon haar heel makkelijk overal mee naar toe nemen.

Toen ik mijn zoontje kreeg vond ik hem ook best bewerkelijk. Hij was wel een hele vrolijke, wakkere baby maar hij huilde ook veel en kon zichzelf helemaal niet vermaken. De derde was precies zo. Ik denk eigenlijk dat mijn eerste meer een uitzondering was dan de tweede of de derde. Ook als ik mijn kinderen vergelijk met die van vriendinnen dan zijn ze niet zo veel anders.

Wat ik veel deed toen ze baby waren was gewoon op stap gaan en niet de hele dag thuis te blijven. Ik ging vaak een paar uur wandelen in het bos als het droog weer was. Ik sprak veel met vriendinnen af in de stad. Dan gingen we wat drinken op een terrasje of bij een kindvriendelijk restaurant wat lunchen. Dan waren we er allemaal even uit en de kinderen vermaakten zich dan met elkaar. De afwisseling van omgeving was voor mij goed. Dan was ik ook weer vrolijker want de hele dag thuis zitten vond ik nooit zo leuk.

Ik ging 1 à 2 keer per week met de baby zwemmen. Vooral 's winters als er buiten minder te beleven is dan gingen we vaak zwemmen. Verder natuurlijk dingen als boodschappen doen, naar het postkantoor, naar de bibliotheek, naar de kinderboerderij, even naar de markt of de stad in gaan....

Bij de jongste was ik ook lid van een speelgroep. Elke twee weken kwamen we met een groepje moeders bij elkaar om koffie te drinken terwijl de kinderen speelden. Dat doen we nog steeds en de kinderen zijn inmiddels al peuters.

Thuis inderdaad uitgebreid baby in bad doen, boekjes voorlezen, spelen met baby............ Tijdens het eten koken baby er bij in kinderstoel en dan steeds tegen baby zingen en praten. Als ze zo klein zijn is het echt heel normaal dat ze zich niet veel alleen kunnen vermaken.

Lekker veel er op uitgaan vind ik zelf wel een aanrader. Dan heb je ook meer geduld als je weer thuis bent. Ik spreek altijd graag met mensen af. Oh en met een vriendin heb ik een soort oppas ruil. De ene week pas ik in een ochtend op mijn en haar kind en de andere week past zij een ochtend op. Dan hebben we allebei een ochtend van ons zelf en de andere ochtend heb je twee kinderen dus die vermaken elkaar ook weer. Dat doen we al vanaf dat de kinderen vier maanden zijn.

Oh en als ik even geen zin heb in andere mensen dan ga ik lekker alleen naar het bos om te wandelen.

Asa Torell

Asa Torell

20-08-2009 om 20:54

Tijd voor een nieuw clubje

met meer moeders(/vaders) en kinderen met doorsneebaby's in plaats van de twee modelbaby's die jij kent! Dat lijkt me inderdaad moeilijk om tussen te zitten, terwijl jouw zoon heel gewoon klinkt. Zoals je hier ook kunt lezen.
Ik denk trouwens dat het ook nog een rol speelt dat hij wel meer gejengeld heeft toen hij nog niet kon kruipen (in dat draadje van een paar maanden terug klonk het echt best moeilijk) en dat je nog met de stress daarvan in je lijf zit bij elk piepje nu.

Kiki

Kiki

20-08-2009 om 22:01

Maar pilar

Ik ben dus de moeder van een vrij makkelijk kind. Je kan hem overal mee naartoe nemen. We kunnen uitgebreid met hem uit eten.
Hij huilt en moppert zeer zelden. Iedereen vindt hem leuk.
Mijn vriendin heeft dus wel een dwingelandje thuis zitten en mijn nichtje ook. Het zijn sterker karaktertjes die als ze hun zin niet krijgen het duidelijk laten merken.
Denk je dat ik daar mee zit? Denk je dat jouw vriendinnen daarmee zitten, dat ze jouw kindje misschien horen piepen? Dat geloof ik niet, want zo werkt het niet bij vriendinnen.
En dan denk ik niet dat jouw kindje zo bewerkelijk is als het kindje van mijn nichtje of mijn vriendin.
Het kan mij werkelijk niet schelen. Ik vind het gewoon gezellig dat mijn zoontje met andere kindertjes kan spelen en stiekem hoop ik dat hij uiteindelijk ook eens voor zichzelf opkomt.
Dat de kinderen van mijn nichtje en mijn vriendin een stuk aanweziger zijn als mijn zoontje is echt geen issue.

Dus ga nou eens koffie drinken bij je vriendinnen en ontspan gewoon! Want zij vinden het echt geen probleem hoor, daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken

Kiki

Kiki

20-08-2009 om 22:06

O ja en wat ik dus doe

maar mijn zoontje is anderhalf, dus iets ouder als jouw kindje.

We gaan naar de kinderboerderij, naar de speeltuin.
Boodschappen doen.
Thuis scharrelt hij lekker rond met zijn duplo of we lezen boekjes.
Meestal ben ik dus ook bij vriendinnen en kunnen de kinderen samenspelen
Bij slecht weer gaan we zwemmen, maar daar heb ik zelf eigenlijk een enorme hekel aan. Maar hij vindt het zo leuk.
Fietsen vindt hij leuk of ik ga naar het strand in de ochtenduren.
Pff het klinkt inderdaad erg kneuterig Ik zou het overigens ook niet elke dag kunnen, dan zou ik helemaal stapelgek worden denk ik

zon

zon

20-08-2009 om 22:15

Hoe ik de dag door kom

Hoi Pilar,
Ik snap best dat het lastig is invulling te geven aan je dag met een baby. Inmiddels heb ik 3 kinderen en gaat de jongste mee in het ritme van de anderen maar ik weet wel dat ik bij de oudste en ook nog wel bij de middelste ook moest zoeken naar een prettige daginvulling.
Ik probeer mijn dag een beetje als volgt in te vullen (zo was het ook bij de eerste 2):
Rond zeven uur opstaan en even snel douchen een aankleden. Baby krijgt eerst alleen melk en terwijl hij vervolgens even zelf speelt ruim ik de afwasmachine uit en ruim wat op. Rond 8 uur gaan we rustig aan tafel ontbijten. Baby eet een broodje en vermaakt zich daarna even aan tafel met een speeltje terwijl ik rustig 2 kopjes koffie drink en de krant lees. Daarna kleed ik hem aan en afhankelijk van hoe moe hij is gaat hij of eerst weer slapen of gaat hij nog even (half uurtje a een uurtje) spelen met af en toe aandacht of een spelletje samen tussendoor. Na het slapen ga ik meestal of eerst brood eten en dan iets doen of andersom. Naar de winkels, naar het dierenpark of even ergens koffiedrinken. Vervolgens thuis alweer slapen. na het slapen gezellig aan tafel fruit eten. Dan weer even zelf spelen. Als het nog vroeg is nog even naar buiten en dan is het alweer etenstijd. Na het eten nog even spelen, lekker in bad en naar bed.
Ik merk dat ik altijd genoeg te doen heb en er door alle eet en slaapmomenten al bijna nooit twee uur over is waarin mijn zoontje überhaupt zelf zou kunnen spelen. Door alles rustig aan te doen en ruim de tijd te nemen voor eetmomenten aan tafel, afgewisseld met zelf spelen, buiten de deur iets doen en slapen maakt dat de zelf speelmomenten vaak niet langer als 1 uur duren en dit lukt wel als hij maar af en toe aandacht krijgt.
En verder mag een kind ook best af en toe even jengelen vind ik. Ook merk ik dat ze eerder jengelen als ze je zien dus soms helpt het om gewoon uit het zicht iets te gaan doen en je vooral niet te laten zien. Soms verstop ik me gewoon

Pilar

Jouw gevoel komt mij zeer bekend voor. Ik sluit me aan bij Berber die stelt dat het altijd weer licht wordt, ook al lijkt dat niet zo. Ik heb me in mijn donkerste buien daar echt aan vast gehouden (voor zover dat lukte). Ik heb ook moeite met de dagen doorkomen. Ik vraag me 's morgens regelmatig af hoe ik de dag door moeten komen, dan reken ik alvast uit over hoeveel uur manlief weer thuiskomt. Achteraf blijkt de dag meestal toch best snel voorbij te zijn gegaan en eigenlijk heb ik dan een leuke dag gehad.
Ik vul mijn dagen wel met dingetjes doen, kleine uitstapjes maken, boodschapjes doen, even langs oma. Dat soort dingen. Als ik de hele dag thuis zou moeten blijven zitten word ik echt knetter!
Ik weet van mijn eerste dat het beter gaat als uk een jaar of 2 is, 1 slaapje doet ipv 2 en je wat vrijer de deur uit kan gaan. En als uk naar peuterspeelzaal gaat wordt het helemaal feest, dan heb je zomaar 2 dagdelen echt voor jezelf! En de oudste gaat nu voor het 2e jaar naar de kleuterschool en dat vind ik super. Hij heeft het geweldig naar zijn zin op school. En omdat hij een paar uur weg is, heb ik als hij thuis is veel meer geduld. Plus een strakke dagindeling door de schooltijden, heerlijk!
Nu dochterlief nog, maar die is nog maar 15 maanden

Nog even over genieten

moest net tijdens mijn rondje hardlopen (goed voor lichaam en geest; sport jij ook?) nog denken aan jou, en hoe je steeds benadrukt dat je zo graag wil genieten. Of bijna MOET genieten. Dat lukt natuurlijk niet op commando.

Ik vond dat ook altijd; ik MOEST genieten van mijn baby. Maar weet je, ik ben eigenlijk helemaal niet zo'n genieterig type, daarvoor ben ik altijd net wat teveel bewust van mezelf en bezig met mezelf en mijn gevoelens. Dat wil niet zeggen dat ik nooit geniet, en ik ben ook best opgewekt, maar het zijn echt momenten, kort en voorbijgaand. Maar genoeg om weer een tijdje op door te kunnen. De rest van de tijd ben ik tevreden of soms minder tevreden, gelukkig of soms niet, maar nee, ik zit niet de hele dag te genieten.

Ik weet nog dat na de geboorte van de eerste iedereen tegen me riep:"En nu genieten, he?!", terwijl dat het laatste was wat ik voelde. Ik vond het ontroerend, overweldigend, beangstigend, ingrijpend, grappig etc. maar genieten? Nee. Vond het veel te spannend allemaal. Tussen al die mensen die riepen "GENIET!!" was er één buurvrouw die alleen maar zei: 'Heftig, he?' En dat was het precies.
Sindsdien schrijf ik op felicitatiekaarten voor collega's die net bevallen zijn tussen al die 'en nu genieten' krabbels altijd: 'heftig ,he?'....

Dus Pilar: M hoeft niet makkelijk te zijn en jij hoeft niet te genieten. Ook dan is het allemaal goed. Scheelt dat?!

Lies

femmetje

femmetje

21-08-2009 om 07:49

Lieve pilar

Je krijgt al zoveel verhalen en tips te horen.
Ik wil alleen maar zeggen dat ik je begrijp.
Je bent een kanjer!

Liefs.

Sascha2

Sascha2

21-08-2009 om 08:19

Wat een herkenning!

Ook ik vraag me regelmatig af wat ik toch een hele dag met de kinderen moet doen, hoe de dag gevuld moet worden en hoe lang het duurt voordat manlief terug is. Ik heb er zelfs aan gedacht om fulltime te gaan werken en man een stap terug te laten doen (we werken nu allebei 4 dagen per week), maar dat wil ik toch niet. Er zit wel degelijk een wens in mij om bij mijn kinderen te zijn en dat geeft mij altijd weer houvast. Het komt vanzelf goed! Ik heb drie kinderen, vierde op komst en na de geboorte van de tweede en derde beide keren een ppd gekregen. Maakt de start reuzemoeilijk en inderdaad, zoals hierboven werd opgemerkt: genieten? Heftig!
Inmiddels zijn mijn kinderen 4,3 en 18 maanden. Mijn dagindeling is eigenlijk niet zo spectaculair. Het stomme is, dat ik vaak beren op de weg zie als ik er alleen met de kinderen op uit moet trekken. Ik plan bijv. de boodschappen een avond van tevoren zodat ik niet met alle kinderen op stap hoef. En dat is onterecht, want als ik wel op stap ga met ze, is het èn heel gezellig èn ze luisteren prima. Het zit op die momenten dus in mijn hoofd, dat ik het niet kan, dat het niet kan en dat het ingewikkeld is. Steeds vaker krijg ik de rust terug in mijn hoofd en ga ik er lekker op uit. Mijn oudste twee zijn natuurlijk wat ouder en dat maakt het wel weer makkelijker. Momenteel ben ik 31 weken zwanger van de vierde en zo wendbaar als een dikke dinosaurus... Ik breng de dagen dan ook thuis door. Echt een stuk fietsen of wandelen zit er helaas door bekkenklachten even niet in. Ik compenseer het 'uitgaansleven' met de kindjes op de dagen dat mijn man thuis is, dan gaan we er regelmatig met zijn allen even op uit.
O ja, wat voor mij trouwens een goed idee was, was een vaste afspraak op de avonden dat ik een dag thuis was. Ik werk niet op woensdag en ben op die avond een cursus gaan volgen. Heerlijk, alleen voor mezelf met praat van volwassenen om me heen. Manlief houdt er met zijn rooster rekening mee en is op tijd thuis. Zo hoef ik alleen de kinderen het avondeten te geven, op bed leggen doet mijn man. Het helpt mij omdat ik, als ik er op zo'n dag even doorheen zit, alleen maar hoef te denken aan de ontspanning die 's avonds komt.
En echt, echt, het komt helemaal goed. Ik heb deze dagen nog wel regelmatig hoor, maar lang niet meer iedere keer. Ben wel erg benieuwd hoe het straks na de bevalling zal gaan, keep my fingers crossed.
En hou jezelf voor dat hoe andere kinderen ook zijn, hoe snel zij zich ontwikkelen, of hoe rustig ze zijn, het blijven andere kinderen. Niets is te vergelijken.
Over wat andere mensen zouden denken als jij met M komt: niet druk over maken! Het grootste geheim van de wereld zijn nog steeds de gedachten van anderen. Je kunt niet weten wat een ander denkt. Voor hetzelfde geld denken jouw vriendinnen wel dat M een heerlijk ventje is, dat ze wilden dat hun kinderen wat meer pit hadden en zich zo ontwikkelen. Je weet het gewoon niet. Mocht je je bezwaard voelen om naar je vriendinnen toe te gaan, dan kun je dat misschien bespreekbaar maken?
Hou je taai hoor, ooit komt het goed.
Sascha

Pilar

Pilar

21-08-2009 om 11:28 Topicstarter

DAnk voor alle reacties. Sommige heb ik half huilend zitten lezen. Wat een herkenning en begrip. Doet me enorm goed.
Over genieten. Ik geloof dat mammalies dat zei. Ik ben idd wel erg gefocussed op ik MOET genieten. Ik heb het idee dat iedereen zoooo geniet van zijn baby en moederschap en dan denk ik: dat wil/moet ik ook. Ik weet niet: ik wil gewoon zooooo graag gelukkig zijn. Ik ben erg depressief geweest en soms nog erg angstig en ben erg bang voor een terugval. Ik kon toen nergens van genieten en was alleen maar somber. Misschien dat het daarvandaan komt. Het gefocussed zijn op genieten....

Kiki, jij vertelde dat je een makkelijk kindje hebt die zelden piept of huilt, maar dat je het heerlijk vindt om vriendin met moeilijk kindje over de vloer te hebben. Dat is wel een eye openener, maar ook een heeeeeeeeel moeilijk punt. Ik geloof, hoe erg ik het ook vindt, dat ik me schaam als ik met een piepend/huilend kind ergens ben. Ik ben dan bang dat mensen denken dat ik een moeilijk ventje heb, het niet goed doe enz enz. Stom, ik weet het. Ik voel me snel erg opgelaten, daarom ga ik ook niet zo makkelijk naar anderen. Daarbij komt, dat die allemaal zo'n kindje hebben die ik nooit hoor, die niet lijken te piepen enz. Moeilijk dus. Ik vind het heerlijk om eruit te zijn, als het allemaal goed gaat, maar M piept nu eenmaal regelmatig en dat vind ik erg moeilijk.

Fijn om al die dagindelingen te lezen. daar heb ik veel aan. Misschien moet ik toch wat vaker gaan wandelen. Dat doe ik niet erg vaak en niet erg lang.
ne misschien dat een zandbak opzoeken al best kan op deze leeftijd idd. Ik schommel wel veel met hem. Dat werktr erg goed.

Ik kan nu even niet verder tikken. M is ziek en huilt erg. dus ga even naar hem toe. moeilijke dag vandaag want hij piept aan 1 stuk door.
Wish me luck

Pilar

Pilar

21-08-2009 om 12:58 Topicstarter

Geen piepkuiken, maar konijn

Tja, meerdere schreven al dat ze mijn M niet moeilijk vinden klinken. En misschien heb ik dus idd niet zo'n moeilijk piepkuiken als ik wel eens denk. Het heeft wrs idd te maken met beleving.
Berber: ik zou graag eens bij je komen meedraaien. Hahaha. Misschien dat ik dan een wat realistischer beeld van de werkelijkheid kan krijgen. Dat de mijne wel meevalt. Hahahahhaha. Dank voor je woorden.
Oja, en die van ons is geen kuiken, maar een konijn: een piepkonijn zoals we hem noemen....

Pilar

Pilar

21-08-2009 om 12:59 Topicstarter

Femmetje

Femmetje, dank je voor je lieve woorden.

Pilar

Pilar

21-08-2009 om 13:25 Topicstarter

Yaron

Ik kan me helemaal voorstellen dat je nu niet genoeg hebt genoten van je kindje, omdat je dacht/vond dat ie zo moeilijk was. Ik ben daar ook wel een beetje bang voor. dat ik nu teveel hang aan: HIJ IS MOEILIJK. En daardoor vergeet te genieten en vergeet in te zien dat het wellicht allemaal wel meevalt.
dank dat je me er even op attent maakt.

Arme m

dat hij ziek is, en arme P ook natuurlijk. Zorgen voor een ziek kind is altijd moeilijk. En ja, nu zal hij wel extra piepen, maar dat mag dan ook.

Succes saampjes. Misschien kan iemand het even een uurtje overnemen, dat je even op een bankje in de zon kan gaan zitten?

Lies

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.