Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op
Amasja

Amasja

07-08-2009 om 10:00

Postpartumdepressie


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fem

Fem

17-08-2009 om 09:19

En vandaag

Gaat het redelijk. Weer slecht geslapen ondanks de slaappil. Word gewoon telkens wakker wanneer Kyan wakker wordt. Als hij wakker is, ben ik dat ook. Daar hoeft hij niet eens voor te huilen of geluid te maken. Dat had ik ook bij de andere kids, toen ze nog zo klein waren. Mooi iets, dat moederinstinct. Maar niet altijd handig. Hier kan geen slaappil tegenop. Dat vertelde de psych ook toen ik ooit 's om een zwaardere slaappil vroeg.
Tsja en eenmaal wakker, houd ik mezelf ook wakker met mijn gepieker. Echt heel irritant. Last van nachtelijke herbelevingen ook. Niet alleen van de separeer, maar ook van andere dingen uit mijn verleden.
Ga zometeen mijn psychiater bellen. Merk echt dat ik behoefte heb aan hulp bij het verwerken van mijn trauma's . Dat kan ik duidelijk niet alleen. Ben momenteel echt de balans kwijt.
Zo hadden we gister de verjaardag van mijn vriend. Gisternacht sliep ik ook zo slecht. We waren al bijna geneigd de verjaarsvisite af te bellen. Maar wilde het toch proberen. Vanwege vakantie waren er toch niet al te veel mensen. Toch zag ik er als een berg tegenop. Maar het was uiteindelijk zomaar supergezellig! Het bleek een enorm fijne afleiding. Heb de hele middag voor hapjes en drankjes voor de gasten gezorgd, gezellig gekletst etc. Maar het kostte wel veel energie.
Tsja, maar even kijken wat mijn psychiater er van zegt. Hele fijne man gelukkig, die overal voor open staat, suggesties geeft, maar me absoluut niks oplegt en compleet in mijn waarde laat. Dat is precies wat ik nodig heb.
Pilar, ik las trouwens je reactie in het draadje over die "ziekenhuisheimwee'. Heel herkenbaar. Heb ook lang gedacht dat ik de enige was. Tuurlijk is dat niet zo. Het is gewoon fijn om eens verzorgd te worden zonder dat je zelf hoeft te denken dat je lastig bent. En inderdaad, in het ziekenhuis is het veilig. Wij hebben dan wel een psychose gehad, maar dat wil niet zeggen dat we gek zijn! Merk zelf ook vaak dat ik geneigd ben te denken dat mijn gevoelens gek zijn. Terwijl dat absoluut niet zo is. Wist je dat een psychose ontstaat uit de behoefte aan veiligheid? Een psychose is een truc van de natuur. Een mechanisme om te kunnen overleven wanneer er gevaar dreigt. Ook al ervaar je dat in de angstige momenten van een psychose niet zo. Merkte zelf dat ik op bepaalde momenten in mijn psychose een gevoel van veiligheid heb ervaren dat ik daarvoor nooit heb gekend.

En vandaag?

En hoe is het vandaag met je Fem????

Fem

Fem

18-08-2009 om 13:48

Hey pilar

Gaat wel. Merk dat ik het gewoon ontzettend zwaar vind zonder de kids afleiding te vinden. Kan gewoon mijn rust niet vinden nu. Maar wel lekker gewandeld met Kyan. Buitenlucht doet me altijd goed.
Gister wel een heerlijk gesprek gehad met mijn moeder, over het verwerken van trauma's. Hoezo hulp uit onverwachte hoek? Heb me altijd afgewezen gevoeld door haar, hoezeer ze uiteindelijk ook haar best doet. Zij heeft zich ook zo gevoeld toen ze de kans kreeg haar trauma's te verwerken. Zij is zelf veel te jong haar vader verloren.
Merk nu pas dat ik mijn moeder onbedoeld zo ontzettend veel kwalijk ben blijven nemen, en dat ik dat helemaal niet zo heb bedoeld.

Fem: traumas

Kan me voorstellen dat het moeilijk is om afleiding te zoeken. Verveel je je dan een soort ook?? Dat heb ik vaak. Ik verveel me best vaak en op den duur weet ik dan niet meer waar ik het zoeken moet en duik mijn bed maar in van pure ellende.
Ik ben begonnen in Heleen van Royen. Na het lezen van haar bevallingsverhaal heb ik een nacht van nachtmerries gehad. verschrikkelijk was dat zeg. Niet dat ik 2 zware bevallingen heb gehad, maar haar plastische manier van schrijven over haar kut heeft me geloof ik erg geraakt. Het was denk ik een soort trigger voor mij. erg bizar. MAar wat een prachtboek. ik ben nu bij dat ze met haar schrink naar de crematie gaat. ik begreep dat voorjaar 2010 het boek verfilmd is.
Hoe oud is jouw Kyan nu ook weer?? ben het een beetje kwijt. Is het een makkelijk mannetje???
Je traumas verwerken...Tja...ik ben er inmiddels van overtuigd dat dat niet in zijn geheel gaat. Ik ben weinig tot niet met mijn verleden bezig, maar dan opeens door zo'n boek word ik getriggerd. Onvoorstelbaar wat er dan zomaar effe boven komt. gek ook. Onverwacht. Ik weet niet, traumas die zo ingrijpend zijn geweest gaan denk ik nooit meer helemaal over. ZAl altijd wat van blijven. Misschien heb ik het mis, het klinkt ook wel een beetje deprimerend. Ik praat altijd liever over; met je traumas en de gevolgen leren omgaan. dat kunnen we leren denk ik, om ze onder controle te houden, je gedachtes en gevoelens te leren beheersen.
Nou, ik ga weer aan de slag met M. die trommel ik z'n bedje uit, anedrs gaat ie vanmiddag niet meer slapen. Hij zit vandaag op 3 slaapjes ipv 2.

Fem

Fem

18-08-2009 om 18:16

Pilar

Begrijp helemaal wat je bedoeld. Ja, dat zijn inderdaad triggers. Je bewust worden van pijnlijke gevoelens die je krijgt bij bepaalde associaties.
En trauma's verwerken.. ach.. als de tijd daar is komt dat vanzelf.
Kyan is nu bijna 7 maanden. Hij heeft een behoorlijk eigen willetje hahaha.

Fem

Fem

18-08-2009 om 18:22

Pilar

Over die afleiding zoeken; nee dat herken ik niet. Ik ben juist te veel bezig met dingen in mijn hoofd, daardoor kán ik niet slapen en wil ik mijn bed uit. En als ik dat ga merken weet ik dat het tijd is voor antipsychotica. Ik neem dan Zyprexa, dat werkt voor mij beter dan een slaapmiddel. Mijn psychiater heeft me verzekerd dat de lage dosering die ik daarvoor gebruik mag in combinatie met borstvoeding.

Fem

Jij slikt dus Zyprexa zo af en toe. Ik slik een onderhoudsdosis haldol. Wordt je ook wat rustiger van. Daarmee mocht ik geloof ik wel bv geven, maar ben er niet aan begonnen zoals je misschien wel weet.
Ik heb dus juist wel de neiging om teveel in bed te liggen. Ik verveel me veel en daarvan raak ik dan in paniek en dan denk ik: dan maar naar bed, slapen, lekker even geen zorgen aan m'n hoofd. Moeilijk vind ik dat.
Hoe gaat je de verzorging van Kyan af?? Ik vind het bij tijd en wijlen erg zwaar en moeilijk. ook M is een pittig mannetje, denk ik....vooral ongeduldig.

Nou, ik ga M uit bed vissen. die zit vandaag op 3 slaapjes ipv 2. Hijn was erg moe.

Fem

Fem

19-08-2009 om 09:06

Hey pilar

Vannacht in elk geval een stuk beter geslapen. Zyprexa helpt me momenteel een stuk beter te slapen. Heb nu een stuk minder last van angsten.
Weet je Pilar, ik zie depressie als een pijn. Pijn voor verandering. Maar veranderingen doen geen pijn. Veranderingen maken je beter. Zo zie ik ook mijn verleden. Ik heb het op een hele harde manier geleerd. Dat deed pijn, heel veel pijn.
Als iets je pijn doet wíl je het niet vasthouden. Zo zie ik trauma verwerking ook. Trauma's verwerken doet pijn, zo nu en dan heel veel pijn. Maar pijn is niet eng. Pijn heb je nodig om los te kunnen laten.
Ik zie depressie als groeipijn. Het doet nú even pijn allemaal. Maar dat komt weer goed. Die instelling geeft me enorm veel kracht.
Leven vanuit het positieve levert écht het meeste op. Weet je Pilar, als je vanuit het positieve leeft, vanuit liefde, kun je alles. Werkelijk alles.
Als je het negatieve los kunt laten ben je er.

Fem

Ik denk dat je gelijk hebt. Als je het negatieve los kunt laten kan je 'alles'. Ik hang veel aan het negatieve. Dat is mijn probleem. en laat er alle goede momenten door overschaduwen.
we gaan door, we werken eraan.

Hoe is het vandaag met jou???

Fem

Fem

21-08-2009 om 12:33

Hoi pilar

Hier gaat het goed!
Gister besloten toch maar even door te gaan met de zyprexa (antipsychotica) i.p.v. ze te slikken als zijnde slaappil voor de nacht. Het is een hele lage dosis, dus de bijwerkingen vallen mee. Zijn vooral nu een beetje lastig, wat duf, bibberig etc.

Vannacht op aanraden van de psych toch even van slaappil gewisseld. Kyan lekker bij Rutger beneden gelaten. Rut op de bank, kyan in het campingbedje. En dat heeft gewerkt. Heb geslapen van 21.00 tot 7.30, daarna heb ik Kyan gevoed, en daarna weer tot 11.30 geslapen. Heeeerlijk!!!

Gaat helemaal goedkomen hier.

Zag dat jij t beneden er over had dat je baby even wat moeilijker is. Maar meis, ik denk dat dat een logisch gevolg is van de spanning die ook rond jou zelf hangt. Je kindje voelt het feilloos aan wanneer je je niet zo lekker voelt. Het zal vast beter gaan wanneer jij je ook weer wat lekkerder voelt, daar ben ik van overtuigd!

Fem

Fem

28-08-2009 om 09:34

Waar is iedereen?

Iedereen diep onder de lakens gekropen met dit weer ofzo? Het is ook zo wisselvallig, merk het aan mijn humeurtje.

Hier

Ook hier wisselvallig humeur. De muren komen geregeld op me af. Moeilijk vind ik het. Ben bang om depressief te worden, het ging best lekker.
we gaan door....

Fem

Fem

30-08-2009 om 13:57

Pilar

Ik begrijp je angst. En het ís ook gewoon moeilijk. Is het misschien een idee om 's met je psychiater over je medicatie te praten? Misschien is er iets dat je beter helpt dan haldol? Ik weet het niet hoor, maar misschien een idee?
Ben zelf in elk geval heel blij met mijn keuze weer Zyprexa te gaan slikken. Het is gewoon een ontzettend goeie angstremmer voor me. Daarnaast heb ik gewoon nog gesprekken met mijn psycholoog, wanneer ik dat wil.
Merk dat ik weer een boel aan t verwerken ben, en ben heel blij dat ik de regie in handen heb. Dat is een fijn gevoel.
Als je t helemaal voor t zeggen had (heb je ook hoor, maar toch) wat zou je nu dan willen doen? En wat kost je op dit moment het meeste energie?

Amasja

Amasja

30-08-2009 om 19:32

Terug

Hoi allemaal,

Zo, daar ben ik weer. Terug van vakantie. Hoe het was? Ach, beetje dubbel gevoel daarover. Enerzijds hebben de kinderen enorm genoten. Wat wil je ook met zulk mooi weer, en een park met veel water, zand, en klimtoestellen. En een treintje, niet te vergeten! Iedere dag wilden ze toch wel minstens één rondje over het park maken.
We sloegen de middagdut van oudste zoon (3) over, waardoor we het hele spul vroeg op bed konden leggen (ergens tussen half zes en half zeven), waardoor manlief en ik ook steeds een lekker lange avond voor onszelf hadden.
Maar ik merkte dat het mij eigenlijk niet zo lukte om de hele dagen vol te houden, zeker omdat ik daar ook weer slecht sliep. Miste toch wel mijn dagen-zonder-kinderen, die ik normaal heb als ze naar school/KDV zijn. Dat zijn de dagen waarop ik vaak bijtank. En dat viel toch wel tegen, dat dat niet lukte. We zijn vrijdagochtend al vroeg terug gekomen, en van de 3 dagen dat we nu thuis zijn heb ik er eigenlijk 2 op bed gelegen. Zat er even helemaal doorheen.
Speelt ook manlief eind deze week voor 8 dagen naar Italie gaat. Dan moet ik het dus wel alleen doen, en dus moet ik nu nog zoveel opladen om het die 8 dagen vol te kunnen houden. Net geregeld dat middelste zoon bij opa en oma gaat logeren, dus dat scheelt al wel weer wat.

Heb op vakantie nog wat proberen te lezen. Valt niet mee. Hebben jullie dat ook, dat je aan het eind van de zin niet meer weet wat er aan het begin van de zin stond? Ben nu bezig in een boek over mindfullness en depressie, en daar haal ik wel veel uit. Bijvoorbeeld het inzicht dat de (natuurlijke) neiging om te proberen uit die depressie te komen (door er over na te denken) je juist verder er in brengt (doordat de focus komt te liggen op dat je niet tevreden bent met wie of waar je bent). En dat door simpelweg te "zijn" de overige overactieve delen van je geest tot rust kunnen komen (net als met een glas troebel water: blijf je roeren dan blijft het troebel; stop je met roeren dan wordt het water weer helder). Kortom: ik ben zeer benieuwd naar de rest van het boek en denk dat het me wel zal kunnen helpen.

Groetjes,

Amasja

Amasja

Amasja

30-08-2009 om 20:31

Binding met de kinderen

Sascha,

Allereerst: hoe gaat het met je zwangerschap? Zit je buik al erg in de weg? En kun je een beetje tegen de warmte?

Je vroeg naar de binding met de kinderen bij ppd. Ook ik kreeg die vraag steeds van huisarts e.d. En ik vond het lastig om te beantwoorden. Want ik had geen nare gevoelens naar mijn jongste toe, maar voelde eigenlijk helemaal niets. Wel de plicht om voor hem te zorgen, dus als hij huilde ging ik op de automatische piloot of sleurde me met heel veel moeite naar zijn wieg. Ik schoorf dat "geen gevoel" hebben op het feit dat ik dat toch wat minder met pasgeborenen heb. Krijg pas wat meer met kinderen als ze op me reageren (heb eigenlijk hun bevestiging nodig). En omdat ik bij zijn geboorte nog een flinke dosis pethidine in mijn lijf had, en het moment supreme dus eigenlijk niet zo bewust heb meegemaakt . Bij jongste had ik pas na 3 maanden op een ochtend ineens het gevoel "ik ben helemaal verliefd op je". En dat is sindsdien ook zo gebleven. Achteraf denk ik dat dat gevoelloze toch wel met die ppd te maken heeft, want bij 2e en 3e had ik wel veel eerder dat verliefde gevoel.

Dus nee, ik had geen gevoelens dat ik hem wat aan wilde doen of zo, maar ook positieve gevoelens.

Bij mijn oudste heeft het (achteraf gezien) ook wel een poosje geduurd voordat ik daar helemaal gek op was. Bij de tweede en derde (geen ppd) ging dat veel sneller. Ikzelf dacht eigenlijk altijd dat dat kwam doordat ik toen meer ervaring met een baby had, rustiger was geworden, etc. Maar achteraf kan dat dus toch ook wel te maken hebben met het feit dat ik geen ppd had bij 2e en 3e.
Nu ben ik gek op al mijn kinderen. Maar ik merk wel dat ik bij oudste meer moet investeren. Daar moet ik veel bewuster oog hebben voor haar mooie en unieke kanten. Bij 2e en 3e gaat dat meer vanzelf. Geen idee of dat door de ppd komt, of doordat oudste qua karakter meer op mij lijkt en we daardoor meer botsen (lees: ik zie veel dingen in haar terug van mezelf waar ik niet blij mee ben).

Amasja

Amasja

30-08-2009 om 20:35

Baby-extra

Ik weet zo 123 niet wat precies de doelstelling van baby-extra is, en of dat mee is dan het versterken van de moeder-kind-relatie. Wat ik begrepen heb is dat ze met die video-opname kijken hoe je met je kind omgaat. Dat kijk je dan later samen terug, en je wordt dan gewezen op wat er allemaal goed gaat. Juist vrouwen met depressieve klachten zijn vaak negatief over zichzelf en onzeker, en door oog te krijgen voor wat ze goed doen, helpt ze dat. Als ik het me goed herinner is het dus oorspronkelijk opgezet voor de moeder-kind-relatie, maar zijn ze er in de praktijk achter gekomen dat het depressieve moeders helpt. En doen ze nu een onderzoek om dat wetenschappelijk te bewijzen.

Amasja

Amasja

30-08-2009 om 20:50

Pilar

Even een dikke knuffel voor jou. Ik zie dat je het enorm moeilijk hebt. Wou dat ik je de gouden tip kon geven, maar dat gaat helaas niet. Wil alleen maar even laten weten dat ik aan je denk en met je meeleef. Sterkte!

Fem

Fem

01-09-2009 om 07:45

Hey

Volgens mij is de band met je eerste kindje zowieso anders. Het hele moederschap is dan nog zo nieuw. Je komt in zo'n vreemde mix van emoties terecht. Hormonen doen gekke dingen met je, zoveel was me wel duidelijk.
En een knuffel voor iedereen en Pilar in het bijzonder. Zou willen dat ik iets voor je kon doen, meis. Kan me zo goed voorstellen hoe rot je je nu voelt.
Weet dat het raar klinkt, maar ik kijk uit naar de winter. Lekker dikke trui aan, kol omhoog, dikke jas en wanten en dan door de vrieskou in het bos wandelen. Daarna binnen een lekkere douche of warm bad nemen en met een warme kop chocolade op de bank ploffen. Ideaal dipweer.
Ja, hier hebben we het diepste dal weer gehad volgens mij. Ben weer optimistisch.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.