Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Misha

Misha

08-12-2008 om 21:11

Afwennen speen, (in)slaapproblemen

Nadat we haar al een tijdje hadden 'voorbereid' hebben we zaterdag de speen van onze dochter van 2 1/2 jaar afgeknipt en is ze voor het eerst zonder speentje aan slapen. Zaterdagavond sliep ze na wat huilbuien uiteindelijk met het licht aan in, gisteren was echt een drama. Alleen maar huilen, schreeuwen, gillen, niet willen slapen, bij mama willen zijn, naar beneden willen, ze krijst de hele boel bij elkaar. Uiteindelijk viel ze pas rond 23.45 uur in slaap, werd rond 4 uur weer huilend wakker en vanavond is het weer (letterlijk) huilen met de pet op. Troosten etc. helpt niet, het wordt van kwaad naar erger.
Kan iemand me vertellen hoe lang dit kan duren en vooral wat we kunnen doen om haar te helpen in haar strijd? Haar knuffeltje (en/of andere knuffels etc.) wil ze ook niet meer.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mamvanjoey

mamvanjoey

08-12-2008 om 21:25

Pppfff

Lees met je mee, heb ook geen oplossing maar wil al een tijdje de speen van mijn dochter weg halen. Hier ben ik dus zo bang voor, ze slaapt heel goed maar ben bang voor slapeloze nachten als ik haar speen weg haal. Het is echt haar ziel en zaligheid. Ze heeft hem al een tijd niet meer overdag, alleen in bed. Als ze boven komt rent ze eerst naar haar slaapkamer om de speen te halen. Wilde hem eigenlijk "meegeven" aan sinterklaas maar durf het nog niet aan. PPpfff zwak vind ik mezelf daarin. Moet er ook echt mee aan de slag, dochter heeft inmiddels al een aardige overbeet van die speen! (2,5 jaar) Lees dus met je mee!
Groetjes Marjolein

Misha

Misha

08-12-2008 om 21:43

Ze slaapt...

Op hoop van zegen... ze heeft zichzelf in slaap gehuild.
Tsja Marjolein, op zich wel een goede leeftijd om die speen af te leren. Bij onze andere 2 kinderen hebben we het ook gedaan met 2,5 jaar maar wat geleidelijker; eerst tijdens de middagslaapjes en na een week of zo helemaal geen speentje meer. Wel wat 'cold turkey-verschijnselen', het is echt even afkicken, maar het ging redelijk snel goed. Nu met de derde gaat het zo anders, maar hebben we ook een andere 'methode' gehanteerd. Ik weet niet of dit de juiste is geweest, maar ja, elk kind is en reageert weer anders. Vaak aangeven dat ze al zo'n grote meid is en dat speentjes voor baby'tjes zijn, doet haar wel glunderen. Maar als het moment daar is, is het dus toch wel erg moeilijk.
Heel veel succes en bedankt voor je berichtje!

Bijna 3 jaar

Zoon 1 was bijna 3 jaar toen we zijn speentjes hebben weggegooid. Hij had van die dental-dingen met massieve speen en die kauwde hij steeds kapot. Op een zeker moment gezegd dat als de volgende stuk was we geen nieuwe meer gingen kopen. Hoewel hij enorm verknocht was aan die speen ging het eigenlijk supermakkelijk. Wel wat onrustig slapen de eerste 2 nachten maar daarna geen probleem. Het heeft wel lang geduurd voordat zijn tanden een beetje normaal gingen staan. Lelijk hoor zo'n speentjesgebit. Maar goed beter dan duimen, dat heb ik zelf tot mijn 13e gedaan!
Gelukkig heeft zoon nr 2 (nu bijna 2 jaar) nooit behoefte gehad aan een speen.

Geen echte tip, maar ik denk dat je gewoon even moet volhouden Misha. Nog een paar nachtjes en dan is ze vast helemaal gewend!

ayla

ayla

09-12-2008 om 10:36

Spenenfee gegeven

wij hebben hier de speen met 2,5 aan de spenenfee gegeven. Of eigenlijk we hebben dochter verteld dat we haar spenen in een zakje deden die hingen we buiten in een boom, als dochter dan ging slapen kwam de spenenfee om alle spenen op te halen voor andere kleine kindjes. En als beloning dat zij zo groot was nu en de speen had weggegeven zou dan een cadeautje voor haar in de boom hangen. Ging eigenlijk heel goed. Dochter gign enthousiast de speen in de boom hangen en slapen, vroeg toen wel nog even erna maar weer uitgelegd en toen was het goed en de volgende dag hing er dus een cadeautje. Die avond was iets moeilijker maar voor de dag erna beloofd dat ze iets lekkers zou krijgen. Binnen een paar dagen huilde ze niet meer en sliep ze zonder

judiths mama

judiths mama

09-12-2008 om 10:38

Idee voor marjolein

Hier hebben we het aan de derde verjaardag gekoppeld. Afstreepkalender gemaakt en verteld: als je 3 wordt, dan hoef je geen speen meer.

Het werkte goed, ze hebben beide zonder problemen de spenen in de prullenbak gemikt. En de overbeet is weer helemaal weg!

Het was wel zo dat onze meiden de spenen alleen kregen in bed, dus als je de speen nu nog overdag geeft, kan je dat misschien vast gaan afbouwen.

Misha: succes, en volhouden! Ze zijn gewoon speenverslaafd!

marie

marie

09-12-2008 om 12:51

Decemberstress - even wachten

Hallo
Waarom probeer je dit in de meest hectische maand van het jaar? Wel eens van decemberstress gehoord?
Je kunt wel denken van ze is nog maar 2,5 jaar, maar peuters zijn wel extra gevoelig voor veranderingen. Ook al maken ze het "decembergebeuren" niet heel bewust mee (is Sinterklaas op psz/kdv gevierd of gaat ze daar niet naar toe?), maar ze voelen/merken wel dat het anders gaat dan normaal.
Kadootjes in schoen, van Sint, zwarte pieten, kerstboom, etc.
En dan is het juis belangrijk dat ze lekker kunnen slapen. En als dat dan met een speen is? So what? Het geeft haar rust en dat is belangrijk om goed te slapen.
Mijn advies is dus - geef haar voorlopig nog even de speen en als alles weer wat tot rust gekomen is, probeer het dan nog eens. Februari/maart ofzo.
Echt waar (eigen ervaring) dat werkt veel beter.
succes

Niet

Mijn dochter van 4 heeft tot ongeveer een half jaar geleden iedere nacht nog haar speen gehad. Ik heb ook nooit een poging gedaan om het haar af te leren. Ik weet uit ervaring (zelf heel lang gespeend) dat het voor een kind heel erg is als de speen afgepakt word en besloten dat ze er vanzelf mee stoppen.
Bij mijn dochter ging het eigenlijk per ongeluk. Ze was haar speen kwijt en we konden hem niet vinden, halve slaapkamer op de kop gehad maar geen speen te vinden. Toen hebben we dus gezegd dat ze dan maar zonder speen moest gaan slapen en daar protesteerde ze niet tegen. Ze is naar bed gegaan en ik heb haar niet meer gehoord. Later bij het wisselen van slaapkamers kwamen we het ding tegen maar toen zei ze zelf dat die wel weg kon, ze sliep nu al zonder.
Jongste zoon (21 maanden) slaapt ook met speen en ik ben er van overtuigd dat ook hij er vanzelf mee stopt.
Moet ik er ook wel eerlijk bijvertellen dat mijn kinderen geen problemen met hun gebit hebben, zoon mag zijn speen ook alleen op bed, als hij wakker is gaat de speen in de kast.

Massi Nissa

Massi Nissa

09-12-2008 om 13:49

Goh, inspiratie

Door dit draadje heb ik vanmorgen met dochter van net twee afgesproken dat ze haar speen in haar bedje moet achterlaten. Normaal gesproken zit ze als ze erg moe is met die speen in haar mond op de bank, praat er ook al omheen alsof ze een zware jongen met een sigaar is. Ik ergerde me al aan de aanblik, die stomme speen. En nu hebben we afgesproken dat ze hem alleen nog in bed mag hebben (afbouwen). Ze heeft hem samen met mij op het plankje in de slaapkamer gelegd en er niet meer om gevraagd tot ze naar bed ging. Toen stond ze letterlijk aan mijn been te sjorren en zei het woord "speen" wel twintig keer in anderhalve minuut. Toch vind ik dat het best makkelijk ging, die afspraak. Sjonge. In de kerstvakantie maar eens kijken of we 'm tot 's nachts kunnen beperken. Ze is erg gevoelig voor het "groot kind versus klein babietje"-argument.
Groetjes
Massi

Renata

Renata

09-12-2008 om 21:03

Vertrouwen geven

Ik heb tip van opvoedwinkel gekregen en dit hielp erg goed. Eerst een week elke dag 'besproken' dat de dokter heeft gezegd dat het niet goed is voor je mond en dat we dus moeten stoppen met de speen (jammer he, maar ja, de dokter heeft gezegd..). Ik dacht dat hij het niet zou begrijpen als puntje bij paaltje kwam. Dus met hem samen de speen weggegooid in een grote vuilnisbak buiten (ziet er indrukwekkender uit). Ook had ik een groot vel papier opgehangen met vakjes waarin ik stickers zou plakken bij ieder slaapje zonder speen. En hij mocht een ander speelgoedje of knuffel of wat dan ook uitkiezen om met hem te gaan slapen. (dit werd een aapje dat heel lief tegen hem vertelde dat de dokter had gezegd... enzovoorts). Toen hij ging slapen had ik verwacht dat het een drama zou worden, maar hij accepteerde het. Vroeg er wel nog een paar nachten naar, maar accepteerde het. Elke keer vertelde ik weer datzelfde verhaal. Je zegt dat de knuffels niet meer werken. Misschien de stickers nu proberen? Succes!

Misha

Misha

09-12-2008 om 21:12

Doorzetten, maar wat moeilijk

Heel erg bedankt voor jullie reacties!
Tsja, ik weet ook wel dat het niet echt een handige tijd is, maar manlief had eenzijdig de beslissing genomen en de speen doorgeknipt. Te laat... Het zij zo en nu moeten we dus doorzetten. Nu toch weer een speentje geven is geen optie. Je hebt gelijk Pelle, dan wordt het alleen maar erger. Ze is al een ontzettend dwingelandje, kan het beter met kapitalen schrijven eigenlijk. Ze heeft zichzelf weer in slaap gehuild, toen ze net in beg lag, was ze zo boos, wilde (voor het eerst) uit haar ledikantje klimmen en is op de grond gevallen (op haar rug/hoofd). Tranendal. En gisteravond (toen ze zichzelf ook in slaap had gehuild) had ze haar eigen pyama'tje uitgetrokken. Haar pyamatruitje was nat van de tranen, zo zielig. Misschien kunnen we het inderdaad met de stickers proberen. Op zich is ze wel trots dat ze zonder speentje slaapt en het rare is, op de crèche gaat het wel goed. Duurt wel iets langer voor ze in slaap valt, maar het is geen drama zoals hier. Misschien scheelt het dat de leidster op het slaapkamertje erbij gaat zitten. Nou ja, wordt vervolgd. Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje moedeloos van raak. Slaap slecht en kort, heb hoofdpijn en merk dat m'n lontje wel erg kort wordt als het om haar gaat. Maar goed, omgekeerd heeft zij dat ongetwijfeld ook

Renata

Renata

09-12-2008 om 21:29

o ja

En ik las net nog even het advies van de opvoedwinkel er op na en daar stond ook in dat je bij huilen wel moet blijven troosten en dat langzaam afbouwen. Dus eerst ga je na 5 minuten naar haar toe, troosten (jammer he, lieverd, maar het is beter voor je, of de reden die je zelf hebt bedacht), dan na 7 minuten huilen naar haar toe, weer troosten, dan na 9 minuten, troosten, etc. etc. Net zo lang tot ze slaapt. Dan 's morgens een mooie sticker omdat het zo moeilijk was en knap van haar dat het is gelukt.

Het is heel zwaar, maar kan dus een week duren!! Daarna moet je maar denken is het voor altijd over en ben je er van af!

Misha

Misha

09-12-2008 om 21:56

Ten einde raad

Kwartiertje geleden gaan kijken. Ligt ze helemaal uitgekleed (dus ook zonder luier) in haar ledikantje te slapen. Op de commode gelegd en in haar slaap begon ze al te huilen. Weer een drama en weer krijsen toen ik haar in bed legde. Heb nu een Kindival gegegeven. Word er zo langzamerhand echt gek van. Ik geloof niet zo in dat troosten, bij haar heeft het echt een averechts effect. Als ze eenmaal die aandacht krijgt, wordt het nog erger. Vind het ook hartverscheurend hoor, dat ze zo'n verdriet heeft, maar ook ontzettend vermoeiend.

Renata

Renata

09-12-2008 om 22:00

Misschien

dan toch morgen een mooie sticker?
Ik snap het helemaal hoe je je voelt.... Maar iedere dag is er 1 minder!

Misha

Misha

10-12-2008 om 00:38

Wat lief

Wat lief, Renata...
Ze was zo verdrietig, heb je advies opgevolgd. Ben met haar gaan praten, vroeg of ze zo moest huilen omdat ze geen speentje meer heeft (ja) en toen gezegd dat ik zo trots op haar ben dat ze al zonder speentje kan slapen, dat dat alleen voor kleine baby'tjes is en zij al zo'n grote meid is. Haar in mijn armen genomen, geknuffeld en gezegd dat ik bij haar bleef, maar dan moest ze wel lekker gaan liggen in haar bed. En dat deed ze. Heb haar een tijdlang over haar wang geaaid, haar ogen vielen dicht, af en toe weer die oogjes open en toen viel ze in slaap. Na een paar minuten ben ik naar beneden gegaan, werd ze toch weer even wakker, naar haar toe en gezegd dat mama even naar beneden ging. Dat was goed en toen is ze weer in slaap gevallen. Ach, het lieve meisje. Ze heeft even de tijd nodig om te ontwennen en te wennen aan inslapen zonder speentje. Maar het komt vast goed. Ga morgen kijken naar leuke stickertjes!

Misha

Misha

10-12-2008 om 00:39

En oh ja

Ze wilde ineens haar knuffeltje weer, dus we boeken vooruitgang

Dendy Pearson

Dendy Pearson

10-12-2008 om 18:44

Zakdoek

Wij hebben de speen van dochter ook coldturkey afgepakt en ons voorbereid op een paar slapeloze nachten. Maar dat viel redelijk mee. Ipv de speen hebben we haar een stoffen zakdoek gegeven waar we een knoop in hebben gedaan. Zo kon ze toch iets in haar mond stoppen. Ik denk dat dit wel een verschil heeft gemaakt.

grt Dendy

Misha

Misha

10-12-2008 om 20:25

Vervolg

Vanmiddag weigerde ze te slapen, nadat ze wederom alles tot op haar ondergoed had uitgetrokken. We zijn nu een paar dagen verder en inmiddels moet ze toch wel een slaaptekort hebben met die korte nachten. Vanavond in bad geweest en ze ligt net op bed. Weer huilen en alleen maar naar mij vragen. Het is mama voor en mama na. Vanmiddag vroeg ik haar of ze haar speentje wilde en weer gaf ze 'nee' als antwoord en dat 'speentjes voor baby's zijn'. Maar als dit zo doorgaat, weet ik het niet hoor... Ze wil echt helemaal niets. En Pelle, ze wordt vroeg in de ochtend (rond een uurtje of zes) wakker (niet zo gek dat dat niet eerder gebeurt ivm slaaptekort, ze is gewoon hartstikke moe), weer huilen. we doen dan de deuren van haar en onze slaapkamer open (het licht laten we sowieso al aan de hele nacht) en dan slaapt ze toch nog even door. En verder gooit ze ALLES haar ledikantje uit (dekentje, knuffels etc.).

Massi Nissa

Massi Nissa

10-12-2008 om 21:03

Aandacht?

Hai Misha, misschien heeft het inmiddels allemaal minder met de speen te maken en meer met speciale aandacht vragen? Onze dochter heeft namelijk net zo'n periode achter de rug, ze was jarig, toen kwam Sinterklaas en ondertussen moest ze ook nog wennen aan een totaal nieuwe peutergroep met andere leidsters en regels. Ik merkte dat ze op een gegeven moment half doldraaide en dat kreeg ik over me heen (man veel minder, terwijl ze hem de facto veel vaker ziet, ik werk meer). Het was ook mama voor en na, jengelen bij mama, mama bijten (een keer, maar toch... au). Ik werd er een beetje tureluur van. Nu, een paar weken later, lijkt de rust langzaam weer te keren in haar koppie.
Misschien zit je dochter dus ook in zo'n periode vol onrust, ik heb geen idee natuurlijk, maar in dat geval hoop ik dat het net als hier hevig maar kort is.
Hier is speen-alleen-in-bed al na 48 uur totaal geaccepteerd. Dochter zag net een foto van zichzelf met een speen in de mond en zei verontwaardigd: "Speen! Mag niet!". Nou, volgende week 's middags ook weglaten bij het slaapje, eens zien hoe dat gaat.
Groetjes en sterkte hoor, het is zo lastig als ze niet willen slapen!
Massi

Misha

Misha

10-12-2008 om 21:09

Aandacht

Nou, ik denk dat Massi daar een punt heeft en Pelle ook. Aandacht. En ze voelt mijn wanhoop en twijfel. Werd er zojuist weer gek van, alleen maar huilen, mama, huilen, mama, krijsen. Uiteindelijk heb ik haar een speen aangeboden. En.... zei weigerde! Toen ik zei dat ze moest gaan liggen en dat ik bij haar bleef, hield ze op met huilen, ging liggen, wilde zelfs haar knuffeltje en...ze viel binnen 5 minuten in slaap. Misschien is het inderdaad alles bij elkaar, onrustige periode, speentje, verlatingsangst (?). Nou ja, dan maar even het vertrouwen geven op deze manier. Ik hoop dat het helpt.
Dank voor jullie steun en adviezen, echt heel fijn!

Misha

Misha

12-12-2008 om 16:42

Terrible two

Nou, ik ben er wel over uit dat het geen issue meer over het speentje is. Wat het dan wel is, ik weet het niet. Bij onze andere 2 (oudere) kinderen hebben wij dit nooit gehad. Gisteravond weer gedonder met inslapen. Ik ben - op haar verzoek - naast haar ledikantje gaan zitten, maar mevrouw wilde niet slapen. Andere 2 naar bed gebracht, slaapkamerdeur van haar en ons open en zelf rustig op onze slaapkamer gebleven. Na 3 kwartier huilen viel ze in slaap. Om vannacht om 04.00 uur wakker te worden. Ze heeft ruim een uur geschreeuwd, gekrijst en gehuild en weer in slaap gevallen. Toen mijn man vanochtend opstond en bij haar ging kijken, lag ze weer volledig uitgekleed in haar bed. Vanmiddag weer hysterische buien. Ik lees dat je het beste deze buien kunt negeren, maar weet niet hoe en hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. We zijn er moe van.

Massi Nissa

Massi Nissa

12-12-2008 om 20:20

"nee, dat vind ik niet leuk."

Tja, het klinkt heel stom, maar dat zeg ik als dochter keihard gaat krijsen, en ze kan volgens mij iemand een permanente gehoorbeschadiging bezorgen, zo hard en hoog gilt ze. Ik zeg dat ik het niet leuk vind (op duidelijke, vrij harde toon) en loop weg. Ik geef trouwens eerst een alternatief (geleerd in het zorgonderwijs, haha): "Als je zo hard krijst, ga ik de was opvouwen in de zijkamer. Ik krijg er oorpijn van. Maar als je een liedje gaat zingen, mag je meehelpen was opvouwen". Werkt vaak als een tierelier, maar niet als ik zelf aan het eind van mijn latijn ben. Dat voelt ze aan en dan gaat ze door. Dan loop ik weg. Ik kan daar niets mee. Uiteindelijk houdt ze dan vrij snel op, want het gaat hier in elk geval puur om de aandacht.
Ik wens je veel sterkte, vooral 's avonds en 's nachts lijkt het me echt akelig. Mijn ouders negeerden het compleet, dat schijnt toch echt het beste te werken. Lastig, hoor, arme jij.
Groetjes
Massi

Onze zoon

van nu net 3 heeft dit ook 2 x een periode gehad. Krijsen, alles uitdoen etc etc (toen was tussen de 2 en 2,5). We zijn hem wel steeds gaan troosten, maar hebben hem wel in zijn bed gelaten. Uiteindelijk was ik zo moedeloos dat ik dacht zoek het uit, mama gaat douchen (de badkamer is naast zijn slaapkamer) toen ik klaar was sliep meneertje. De dagen daarna moesten we hem steeds douchen als hij naar bed ging. We denken nu achteraf dat hij het gewoon een fijn idee vond om te gaan slapen terwijl we in de buurt waren (soort verlatingsangst).

Finn heeft dit nu 2 x gehad, beide keren zijn we er ruim een week mee zoet geweest.

Misha

Misha

12-12-2008 om 21:50

De strijd opgegeven

We hebben de strijd opgegeven. Vanavond weer hetzelfde, huilen, krijsen, schreeuwen, overstuur. Weer tot 3x toe alles uitgetrokken, alles uit haar bedje gegooid. Schokkend continu mama roepen, volledig de weg kwijt. Zelf ben ik uit pure wanhoop in tranen uitgebarsten. We hebben haar een slaapzak aangetrokken, in ons bed gelegd (waar ik altijd principieel op tegen ben) en een speentje gegeven. Toen werd ze pas rustig, nu slaapt ze. Ik weet het niet, het zal een combi zijn geweest. Herkenbaar dus ook het verhaal van Teletubbie en ook weer van Massi. Ik laat het maar even rusten, denk dat dat voor ons allemaal het beste is op dit moment. Hopelijk kunnen we allemaal vannacht even bijtanken met een volledige nachtrust.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle steun, tips en adviezen.

Massi Nissa

Massi Nissa

13-12-2008 om 20:29

Wat een ellende

Joh Misha, het moment waarop ze geen speen meer hoeft, komt nog wel, hoor. Ik hoor overal om mij heen dat ze op een dag ineens begrijpen dat een speen voor baby's is. En anders misschien nog eens proberen na de feestdagen? Die fases van vreselijk peuterpuberen gaan meestal ook weer snel voorbij, het lijkt wel een soort peutergriep in hun hoofd, denk ik wel eens.
Sterkte nogmaals, hoop dat je nu zelf ook eens een lekker nachtje hebt gemaakt.
Groetjes
Massi

Mim

Mim

14-12-2008 om 17:29

Onze oudste

Wij begonnen ook met het afleren van de speen toen onze oudste dochter 2,5 jaar was, maar zijn er ook heel snel mee gestopt. Er was geen land mee te bezeilen en 's avonds en 's nachts drama. De leidster van het kinderdagverblijf raadde ons toen aan om er gewoon nog even mee te wachten. Dat hebben we gedaan. Ongeveer 3 maanden later hebben we het weer geprobeerd en dit keer ging het bijna probleemloos. Denk dat ze er 2 dagen om gezeurd heeft en daarna nooit meer. Onze jongste is nu 2 jaar en 8 maanden en is ook nog erg gehecht aan haar speen. We hebben nog geen poging gedaan om haar eraf te helpen en ik denk dat ik er nog wel even mee wacht.
Veel succes gewenst.

Sascha2

Sascha2

14-12-2008 om 20:39

Tip

Bij mijn oudste hebben we ook zijn derde verjaardag aangegrepen om te stoppen met zijn speen, met een paar weken voorbereiding (samen laatste speen kopen, kalender maken etc.). Het ging verbazingwekkend goed, alleen besloot hij vanaf dat moment niet meer overdag te willen slapen (terwijl hij die slaap nog wel nodig had) en bovendien kreeg hij rond die periode weer veel ongelukjes. Of dat laatste door het stoppen met de speen komt, weet ik niet. Wel weet ik dat we bij mijn tweede iets langer zullen wachten. Ze is net zo'n fervent speengebruiker als de eerste en haar gebit is nog goed (geen overbite). Weer vroegtijdig van de middagslaap af terwijl ze het nog nodig heeft, ik zit er niet op te wachten!
Wel heb ik inmiddels het boekje "stoppen met foppen" van Difrax in de kast liggen. En dat is de tip die ik even wilde meegeven. Een leuk boek waarin je kind in 15 dagen tijd leert om met de speen te stoppen. Wie weet iets voor jullie speenverslaafden?
Overigens, mijn derde is fervent duimster. Ergens vond ik dat een stuk rustiger hahaha! Maar of ze daar eens vanaf komt... het lijkt wel een verlengde van haar mond geworden

Misha

Misha

14-12-2008 om 21:08

Spijt

Nou, ik heb heel veel spijt van deze te abrupte methode en al helemaal in deze onrustige tijd. Ze slaapt wel beter, maar inslapen is nog steeds niet zoals vanouds en als ze 's nachts wakker wordt, ook drama. Misschien is het toch ook sinterklaas geweest, ze hangt zo enorm aan me (echt heel erg) en schreeuwt moord en brand als ik uit haar zicht verdwijn. Vandaag heeft ze ook de hele dag aan me gehangen. En ze is zo vermoeid, echt zielig. Goede tip, Sascha, ik ga gelijk even kijken hoe ik aan dat boekje kan komen.
En verder denk ik dat tijd inderdaad het toverwoord is. Het komt vanzelf wel.

MariaV

MariaV

16-12-2008 om 10:03

Hier gaat het wonderbaarlijk goed

Door dit draadje en de steeds grotere overbite van onze dochter (net 3) zijn wij ook de discussie aangegaan over het wegdoen van de speen. Die krijgt ze alleen in bed, dus al te verslaafd is ze denk ik niet. Vorige week hebben we al wat boekjes voorgelezen, maar toen wilde ze haar speen nog niet weg doen. Gisteren wel! Eerst moest ze nog huilen, maar omdat jij verteld had dat hand vasthouden hielp, heb ik dat maar gedaan. En zowaar, ze sliep binnen een kwartier! Ze is 's avonds nog één keer huilend en boos wakker geworden, toen heb ik gezegd dat ik bij haar zou blijven als ze bleef liggen, en dat ik anders weg zou gaan. Toen koos ze eieren voor haar geld, en sliep ze zo weer. En verder heeft ze de hele nacht geslapen! Nu maar hopen dat het zo gemakkelijk blijft. Misha, hartelijk bedankt en ik hoop dat het ook bij jullie snel goed gaat.
Maria

Misha

Misha

19-12-2008 om 22:25

Maria

Wat fijn om te lezen dat het bij jullie gelukt is! Waarschijnlijk went ze best snel, dus dan zijn jullie er mooi van af

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.