Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Hoe doen jullie dit nou (ingrijpen of niet)

Zoon moet nog 5 nachtjes slapen en dan is hij 2, maar toch alvast maar even hier.

Als een kind iets van jouw kind afpakt, of je kind pijn doet, wat doen jullie dan? Behalve het troosten van je eigen kind natuurlijk.

Er wordt bij zoon namelijk nog wel eens wat - hardhandig - afgepakt. Zoon huilt dan. Ik troost hem maar meestal ziet de andere moeder het niet of doet niets. Zou ik dan toch dat andere kind vragen om het terug te geven? Dat zou ik mijn zoon immers ook laten doen.

Ook wordt zoon wel eens omgeduwd of pijn gedaan. Weer, als de andere moeder het niet ziet of niets doet, zeg ik wel eens iets tegen het andere kind. Gewoon zo van "he joh, het is niet lief om te duwen/slaan".

Maar ik vraag me af of ik me hier meer buiten moet laten, zoon moet toch leren om voor zichzelf op te staan. Of is hij daar nog te jong voor?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Hanne.

Hanne.

20-12-2008 om 22:43

Ik zeg er wat van

Ik zeg er wat van, maar wel twee kanten op.

M'n eigen kind troost ik en zeg dat als iemand iets doet wat ie niet leuk vindt dat je moet zeggen dat wil ik niet.

Tegen het kind dat het deed zeg ik dat je een ander geen pijn mag doen/niet mag afpakken en ja, ik laat het terug geven. Als de moeder in kwestie er niets van zegt is dat haar probleem.

Ik heb het vermoeden dat als ik haar handtas afpak ze het ook op een 'brullen' zet en eist dat ik 'm terug geef....

Niet doen

Ik zou in dit geval niet ingrijpen. Kinderen moeten met dat soort dingen leren omgaan. Zolang het niet structureel en ernstig is zoals bij het aangevallen kind hierboven, zou ik het denk ik laten gaan. Je kunt er niet altijd bij zijn.

Hangt ervan af

Als een kind mijn kind echt pijn doet zeg ik er wel wat van maar ik grijp niet bij ieder "afpak-incident" in. Ik ken een kindje wat echt al begint te huilen als een ander kind maar wijst naar wat zij in haar handen heeft, omdat ze nooit geleerd heeft om voor zichzelf op te komen. Als mijn kind dat zou doen zou ik er stapelgek van worden. Mijn jongste (bijna 2) kan (nog wel) goed delen maar als er iets van hem afgepakt wordt dat hij echt graag zelf wil hebben pakt hij het wel terug. Even zo vaak interesseert het hem niet, draait zich om en pakt iets anders om mee te spelen.

ayla

ayla

21-12-2008 om 19:47

Ligt eraan wat

dreumessen en peuters zijn nou eenmaal niet echt tactvol, dus gebeurt het vrij regelmatig dat ze elkaar pijn doen of iets afpakken wat van een ander is. het zijn gewoon vrij egoistische wezentjes. Ik laat het vaak gaan, oke pijn doen mag niet, als een ander mijn kind pijn doet of mijn kind doet een ander pijn dan grijp ik wel in, ook als de andere moeder erbij staat en niets doet. Bij het afpakken laat ik het wat vaker lopen. Alleen bij heel geliefde speeltjes grijp ik in. Ieder kind heeft namelijk recht op zijn favorieten vind ik

Poppy

Poppy

22-12-2008 om 08:50 Topicstarter

Terugpakken

Dat doet zoon dus niet, ik probeer hem sowieso te leren dat afpakken niet mag dus hoe zit het dan met terugpakken.

Ik ga in ieder geval beginnen met zoon te leren dat hij kan zeggen "niet doen" als er iets gebeurt, maar ik vind hem eigenlijk nog zo jong om hem bij afpakken niet te helpen. Deden jullie dat ook niet toen jullie kind nog net 2 was? 3, 4 vind ik al wat anders...

En als jullie niet helpen bij afpakken, laten jullie het dan ook gaan als het jullie kind is dat afpakt? Want dat zou ik dan ook moeten negeren.

Rafelkap

Rafelkap

22-12-2008 om 09:40

Ik bemoei

me er ook meer mee bij mijn kind van 2. Ik vind dat je wel het goede voorbeeld moet geven, sociaal (wensbaar) gedrag moet je leren. Altijd ingrijpen is niet nodig, kan ook niet, maar hier en daar een beetje helpen vind ik wel nodig bij zo'n jong kind.

worried

worried

22-12-2008 om 11:34

Duwen enzo

Ik ben die van het bericht hierboven.
Ik vind dit een interessant onderwerp. De anderen hebben je al goede adviezen gegeven. Mijn kind is vanaf haar geboorte zoveel mogelijk bij andere kinderen geweest. Ze liet zich toen ze 2 was ook nog veel afpakken, maar als ze ging huilen heb ik haar gezegd dat ze dan gewoon heel hard nee moest zeggen. Inmiddels is ze heel goed in 'Nee, niet doen!' en laat zich niet meer zoveel afpakken.
Maar omduwen is moeilijk, want meestal is ze de kleinste. Ik zeg regelmatig dat ze best terug mag duwen en bij mamma en pappa doet ze dat ook, maar bij kindjes zelden. Het is gewoon een vredelievend kind. Volgens mij een goede eigenschap.
Ik vind het belangrijk om mijn kind weerbaar te maken, maar het is best moeilijk in de praktijk te brengen.

Mamvantwee

Mamvantwee

22-12-2008 om 13:04

Weerbaar

Ja, lastige situaties altijd als kinderen onderling onaardig doen.

Ik leer mijn kinderen dat ze duidelijk nee moeten zeggen als een ander iets tegen hun zin doet. Dus als er speelgoed wordt afgepakt, hoor in intussen ook duidelijk dat ze het er niet mee eens zijn. Dochterlief gaat zelfs achter de 'dief' aan om dat nog eens duidelijk te zeggen en eist het speelgoed terug.

Maar: ik leer hen ook dat ze niet zomaar iets mogen afpakken, ook niet als de ander het eerst van hun heeft afgepakt. Ik wil nl niet dat ze er maar op los meppen als dat zo uitkomt, dan ben je niet beter dan de ander. Dus ze moeten ook hun 'verlies' dragen, er boven kunnen staan. Ik zeg dan ook in zo'n situatie dat er jammer genoeg altijd kinderen (en grote mensen) zijn die niet aardig zijn. Dat ze nu iets anders moeten pakken om mee te spelen, etc.

Natuurlijk zijn er wel gradaties in mijn ogen: als ze bij ons thuis ruzie hebben over speelgoed gaat bovenstaande op. Maar als op straat een 'vreemde' speelgoed afpakt, dan mogen ze het terugpakken, of ik doe dat.

Mama Marjan

Mama Marjan

22-12-2008 om 14:55

Leren

Mijn peutertje (net 2) staat juist aan de andere kant: ze pakt speelgoed af (wel mn als anderen aan haar eigen speelgoed zitten) en als iemand speelgoed van haar afpakt gaat ze duwen of, erger nog, slaan of aan haren trekken. Ik ben hier natuurlijk helemaal niet blij mee (sterker nog, de eerste keer schrok ik me dood) en zeg er ook altijd iets van en zet haar even apart. Ik vind ook dat de moeder van een "slachtoffertje" hier iets van mag zeggen als ik niet in de buurt ben. Kinderen die zo jong zijn moeten leren wat sociaal wenselijk gedrag is, maar daar hebben ze nog sturing bij nodig van ons, het zal niet uit henzelf komen. Bij hele kleine dingetjes neem ik wel de tijd om te observeren hoe ze er zelf uit komen hoor, mar geweld accepteer ik niet. Ik hoop altijd maar dat andere mama's me hierin steunen op een positieve manier. Dus niet zoals laatst een papa in de speeltuin die erg boos werd op mijn dochtertje en tegen mij riep dat ik háár maar eens moest slaan...tja.

Mama Marjan

Mama Marjan

22-12-2008 om 15:01

Mamvantwee

'Ik zeg dan ook in zo\'n situatie dat er jammer genoeg altijd kinderen (en grote mensen) zijn die niet aardig zijn."

In navolging van mijn bovenstaande bericht: van deze zin kan ik best verdrietig worden. Mijn afpakkertje is namelijk héél aardig, ze moet alleen nog veel leren. Misschien kun je ook tegen je kinderen zeggen dat zij al heel goed kunnen delen en dat dat heel knap van ze is, maar dat andere kindjes dat moeilijk vinden. Iedereen blij denk ik, dan hoef je geen uitspraken te doen over het aardig zijn van een peuter. Want, zoals hierboven ook gezegd, in feite zijn het op die leeftijd allemaal heerlijke egoistjes

groetjes marjan

Mamvantwee

Mamvantwee

22-12-2008 om 15:27

Mama marjan

Ik wilde niemand 'verdrietig' maken. Ik geef alleen aan mijn kinderen mee dat het gedrag van kinderen en 'grote mensen' niet altijd lief is, waarmee ik niet wil zeggen dat de kinderen/mensen zelf niet aardig zijn. Maar om dat onderscheid nou bij mijn peuter en kleuter duidelijk te maken....is wat lastig. Ik had wellicht in mijn posting moeten zeggen "...die niet aardig doen", dat geeft het beter aan.

Nou ja, een ander voorbeeld dan: als mijn dochter (kleuter) thuiskomt met een verhaal dat op school een klasgenootje heeft gezegd dat haar schoenen lelijk zijn, dan zeg ik niets over het gedrag van dat andere kind, maar vraag ik aan mijn dochter wat zij er zelf van vindt. Meestal zegt ze dan dat ze haar schoenen mooi vindt, en dat ze de opmerking van die klasgenoot niet leuk vindt. En daaruit trekken we dan de conclusie dat iedereen een andere mening mag hebben. Daar hoeft ze zich dus niets van aan te trekken, ze mag wel op school zeggen dat ze het niet leuk vindt wat dat kind zegt en hiermee laten we anderen ook in hun waarde.

groet, Mamvantwee

Poppy

Poppy

22-12-2008 om 20:41 Topicstarter

Zoals we het nu doen is dus best goed. Ik grijp niet gelijk in, kijk eerst wat zoon doet, maar als hij er zelf niet uitkomt help ik.

Mijn vriendinnen doen trouwens ongeveer hetzelfde dus dat helpt. Over een tijdje probeer ik mijn hulp af te bouwen, moet zoon toch leren om dingen zelf op te lossen.

Als een kindje iets onaardigs doet bij zoon probeer ik daar niet veroordelend over te doen. Bv hij heeft een vriendje dat heel hardhandig is, maar hij praat nog bijna geen woord. Bij hem is het duwen een soort van contact maken, en dan zeg ik ook tegen zoon dat het niet leuk is om te duwen maar dat x-je graag wil spelen en weet niet hoe hij dat moet vragen.

Bedankt

Renata

Renata

23-12-2008 om 16:22

Petal

Precies wat jij doet, doe ik ook. Zoontje is nu 2,5 (en oudste van 4), langzaam heb ik hulp afgebouwd en wachtte ik totdat ze het echt niet meer konden oplossen en dat werkt. Ze kunnen goed voor zichzelf opkomen en speelgoed terug vragen of pakken als het nodig is.

Wat ik ook vaak toepas is 'afpakken mag niet, maar je kunt wel vragen of je het even mag lenen en dat je het straks terug geeft' en 'dat kindje mag het niet afpakken, maar misschien mag hij het even lenen van je?' (dan pak ik het eerst terug en dan vraag ik het aan mijn kind en als die toestemt geef ik het aan dat andere kind. Thuis heb ik vaak geoefend met 'lenen', wat dat is. Dan vraag ik of ik iets mag lenen en dan geef ik het een paar minuten later terug.

lukke

lukke

31-12-2008 om 21:06

Weerbaar

Ik begeleid het nog wel. Weerbaar worden ze niet door bang te zijn en op die leeftijd kunnen ze zelf nog niet zoveel. Doe maar netjes en vriendelijk voor, dan leert hij het ook zou ik zeggen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.