Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
quinta

quinta

21-01-2009 om 12:19

Onhandelbare peuter

Ik heb een neefje die onhandelbaar is.
Ik heb van de week een verhaal gehoord waar ik mee zit, ik kan dr niet bij en weet niet of ik gewoon me mond moet houden of dat ik wel wat mag/kan zeggen.
Het gaat om het volgende: Hij kreeg het in zn bol en kiepte een vol glas drinken om, hij word op de gang gezet door zn moeder, mocht later weer terug komen loopt weer naar de tafel doet het zelfde werd door zn vader op de gang gezet (hij ging spelen op de gang) vervolgens mag hij weer terug komen en loopt weer naar de tafel toe en zou nog een glas pakken toen werd er net optijd ingegerepen, gaat vervolgens even spelen er word even niet op gelet en toen was het derde glas aan de beurt, hij werd op de trap gezet door zn opa dat had wel effect. Toen hij terug kwam zei hij steeds niet meer op de trap hoor!!!

Wat moet ik hier mee ik word er een beetje naar van denk zelf dat het kind onhandelbaar begint te worden.
hebben jullie tips voor me, of ideeen hoe dit zou komen.
Hij word erg makkelijk op gevoed, mag erg veel in mijn ogen

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vic

Vic

21-01-2009 om 12:33

Je hebt van die dagen...

Quinta, heb je zelf een peuter (gehad)? Die hebben wel eens van die dagen. Ik denk niet dat jouw goede adviezen op prijs worden gesteld.

Hanne.

Hanne.

21-01-2009 om 12:38

Is dat alles?

Als dat alles is vind ik de term 'onhandelbaar' nogal overdreven...

Sluit me bij Vic aan. Peuters zijn peuters en hebben van die dagen. Niet mee bemoeien.

Best consequent

Zo te horen zijn ze ook nog best consequent: hij wordt steeds op de trap gezet bij ongewenst gedrag. Ik lees echt helemaal niks raars, ongewoons of verontrustends in deze posting. Normaal peutergedrag lijkt me.

Kersen

Kersen

21-01-2009 om 13:06

Herkenbaar

ja, inderdaad, een peuter heeft eenmaal van die (irritante) dagen, het is gewoon uitdagen, en kijken hoe ver hij kan gaan.
En vaak gebeurt dat als er bezoek is, dan wil het kind de aandacht trekken. Het beste is soms negeren, dan is de lol snel eraf, of proberen ergens mee af te leiden.
Als het daarbij blijft, er is niets aan de hand.

quinta

quinta

21-01-2009 om 13:12

Is niet alles

ik snap jullie reactie hoor, maar hier blijft het niet bij zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen, zal als boos zijn dat hij iets niet mag en dan een tafel omgooien in een restaurant, pindakaas aan de bank smeren, vanalles op de grond gooien en dan lachen of niet eens schrikken enz enz. het zijn grenzen zoeken maar wanneer is dat een x berijkt bij iemand. (ouders)

Ik heb zelf nog een baby, maar kan niet begrijpen dat je het zo ver laat komen en dr zo goed als niks van zegt en ik begrijp goed dat een peuter nou eenmaal zo kan zijn maar ik zie in me omgeving genoeg van deze leeftijd maar zie het niet zo exreem.

Ik heb dr ook nog nooit wat van gezegt hoor, alleen als het bij mij in huis gebeurt, als de ouders dr niks van zeggen uiteraard, dan trek ik me mond open op een manier dat het kind het wel bergijpt natuurlijk (schreven heeft geen in )

Nog steeds

Denk ik dat het tamelijk normaal peuter-uitprobeergedrag is. Peuters zoeken nou eenmaal grenzen op, de een wat meer dan de ander. En dit lijkt me een exemplaar van "wat meer". Het allerbelangrijkste is dat de ouders die grenzen aangeven, steeds weer, al is het 100x op een dag. Mijn mantra (na een bijzonder moeilijke peuterpuber) is: consequent zijn, grenzen stellen (echt stellen, niet alleen zéggen, maar dus inderdaad ook consequenties aan verbinden, op de gang of zo), en daarnaast: heel veel liefde geven en positief gedrag belonen (dat kan gewoon door het te zeggen, hoeft niet met snoepjes oid). Het is belangrijk dat de peuter regelmatig hoort dat hij iets goed doet, ipv alleen maar commentaar krijgt (wat een valkuil is bij een moeilijke peuter).
Als ze er echt zo goed als niks van zeggen, lijkt me dat erg onverstandig. Maar in je eerste bericht wordt hij toch 4x op de trap gezet, tot het ongewenst gedrag ophoudt.

Quinta

Vermoedelijk zal je over 2-3 jaar nog aan deze discussie terugdenken. Misschien heb je een makkelijk kind getroffen en valt het mee. Misschien doet jouw kind straks nog veeeel ergere dingen...

Groeten,

Temet

quinta

quinta

21-01-2009 om 13:28

Bedankt

Ik denk dat dit komt omdat er weinig tegen hem gezegt word, wat wel en niet mag (wat goed en fout is)

heb ik nog een vraag. hoe kan het zijn dat hij steeds naar mij kijkt als hij iets uithaald. ik zeg dr bij een ander niks van (is mijn huis en kind niet) maar als hij bij ons is (komt heeeel weinig voor) zonder ouders dan is het een lieverd is dit omdat hij bij een ander is of kan dit komen omdat ik heel consqeunt ben.
en nog iets is het zo dat kinderen minder goed naar de ouders luisteren dan naar andere op deze leeftijd en hoe komt dit?

Vreemde ogen dwingen

Quinta, er is een spreekwoord: 'vreemde ogen dwingen'. Kinderen gedragen zich bij buitenstaanders anders dan thuis. Dat hoeft dus niets te zeggen over jouw opvoedkwaliteiten, ook al denk jij vermoedelijk van wel .

groeten,

Temet

Engeltje

Mijn zoon was een engel op het kdv, ze stonden daar echt met hun oren te klapperen als ik eens een tipje van de sluier oplichtte. Vreemde ogen dwingen, inderdaad. Mijn moeder (niet eens vreemde ogen, maar toch niet die van mij) krijgt mijn inmiddels kleuter zonder mankeren terug zijn bed in als hij komt spoken. Letterlijk met één blik. Ik heb er dan toch weer wat meer werk aan. Bij de meest vertrouwde mensen (oha de ouders/verzorgers) voelen peuters zich veilig genoeg om ook echt de grenzen op te zoeken.

Hanne.

Hanne.

21-01-2009 om 15:09

Als ze van je houden

"als ze van je houden en je vertrouwen durven ze ook hun grenzen bij je op te zoeken, en zich helemaal te laten gaan omdat ze weten dat jij ook van hun houdt"

Werd mij ingefluisterd door een wijze consultatie bureau arts toen ik het over mijn "draakje" had.

Dus dat mijn kind zich bij mij af en toe flink misdraagt en bij opa en oma of de buurvrouw of op het KDV engeltjes zijn beschouw ik maar als compliment. Van mij houden ze blijkbaar het meeste...

Daarnaast heb ik een rol behang aangeschaft.

Kort lontje

Hier ook een 2-jarige met een errrrrrg kort lontje (zie ook mijn eerder posting over griep). Mevrouwtje is wel weer beter, maar echt in een draakje veranderd. Driftbuien met stampen, krijsen, hoofdbonzen, op de knieen hupsen, lichaam strakzetten etc. als reactie op hele simpele dingen als "we gaan eten", jasje aan, schoenen aan, tv uit, geen koekje. Gisteravond wilde ze haar kinderstoel niet in en manlief heeft haar op de gang gezet (ik moet wel eerlijk zeggen dat hij in mijn ogen te laat of te weinig resoluut is) en haar al krijsend 6 keer terugggezet. Na een halve minuut (na de 7e keer) kwam ze oorverdovend snikkend bij mij staan en heb ik gezegd dat ze sorry moest zeggen en toen ging ze rustig in haar stoel zitten. Het probleem hier was, denk ik, dat mijn man niet meteen resoluut genoeg was, maar ik kon/wilde het op dat moment niet van hem overnemen, vanwege het ondermijnen, alhoewel ik haar dan ook nog een paar keer op de gang gezet zou hebben. Maar voor mijn gevoel had het niet geholpen omdat het in het begin al verkeerd aangepakt was. Hierover hebben we dus best vaak discussie, te meer omdat ze op mij veel beter reageert.
Tips anyone?

ayla

ayla

21-01-2009 om 16:13

Chris

ik had het anders aangepakt, niet in de kinderstoel willen is niet eten, mama en papa negeren je en gaan lekker eten, pas als je gaat zitten krijg je iets. Dat werkt trouwens wel alleen als je een peuter hebt die honger heeft6 of 7 keer op de gang zetten wordt vaak een machtsstrijd waar je beter niet aan kunt beginnen.

Hier trouwens een bijna 2 jarig draakje, die bij andere idd heel lief is. Laat zich door oma braaf verschonen, wij moeten het met 2 man doen, wordt maar zelden boos bij andere, terwijl bij ons thuis vaak de borden van de tafels vliegen en de auto's door de kamer. En we zijn wel streng maar het is gewoon een peuter met de bijbehorende fratsen

Ayla

Tja, daar heb je wel wat. Als ze al zit en na een paar happen, of geen hap, gaan smijten, moet ze idd haar bord inleveren (en dan moeten we ook meteen alle gooibare spullen uit de buurt halen en mag ze nog een toetje proberen, maar met het nog niet eens in de stoel willen, hadden we nog geen ervaring. Dat de volgende keer maar proberen, want mn hart brak echt gisteren hoor.....

Massi Nissa

Massi Nissa

21-01-2009 om 17:27

Monsters van kinderen....

....draken van ouders, zo heette een opvoedboekje over de Jeugd Van Tegenwoordig dat ik tine jaar geleden vaak tegenkwam (werkte in boekwinkel, haha). Ik denk vaak aan die titel terug: ben ik nu een draak omdat dochter regelmatig een monster is? Grapje hoor. Ik herken veel in deze draad, dochter maakt er vooral bij mij een machtsstrijd van, bij anderen is ze gezeglijker. Ik ben juist heel consequent, zet haar op de gang tot ze aanspreekbaar is. Dat werkt wel, maar het opzoeken van de grenzen gebeurt eigenlijk voornamelijk bij mij. Daarover ben ik ook al eens in tranen geweest, ik word er moe van en voel me soms een beetje de gebeten hond. Daartegenover heeft ze mij ook het hardst nodig als ze ziek is of verdrietig. Dat maakt wel weer iets goed.
Het is een schat van een kind, meestal zonnig en gezellig, maar ze heeft een zeer sterke eigen wil en is vreselijk koppig. Afleiden werkt eigenlijk beter dan straffen, bovendien wil ik niet de hele dag straf geven. Daar word ik zelf niet goed van. Misschien dat de ouders van het neefje van quinta ook zo denken. O ja, dochter is bij anderen vaak veel lastiger dan thuis, maar is bij oma een volmaakt engeltje. "Dochter is bij anderen vaak veel lastiger dan thuis": onduidelijke zin. Ik bedoel: als ik samen met dochter ergens op bezoek ben, is ze vaak lastiger dan thuis. Ze is dan dus opnieuw mij aan het uitproberen.
Groetjes
Massi
Groetjes
Massi

quinta

quinta

21-01-2009 om 19:46

Er staat me nog wat te wachten dus

Zo te horen staat er mij nog heel wat te wachten hahaha ik hou dan de gedachten maar dat ze bij de ouders (waar ze het meest van houden) het ergste zijn, en dat ik dat maar als een compliment moet zien.

Even terug te komen op waar ik over begon, ik heb wel zelf het idee dat je meer berijkt als je conseqeunt bent, dit mag wel en dat mag niet, dan weet een kind waar hij/zij aan toe is. Ik ben zelf best streng hoor als ik met iets drijg dan doe ik het ook als dr niet word geluisterd maar dat zal bij mijn kleine dan niet altijd resultaat hebben (ben ik bang, hij is nu nog maar 5 maanden).

Zouden jullie wel reageren als het bij jullie in huis gebeurt of zeggen jullie niks (reageren als de ouders niks zeggen hoor)ben benieuwd hoe jullie het dan aan zouden pakken

groetjes quinta

Limi

Limi

22-01-2009 om 10:49

Hoeft niet

Wij hebben een heel braaf kindje. Ik zit me nu af te vragen wat ik zou doen als we een vervelend kindje op bezoek zouden krijgen. Geen idee! De kindjes die we hier hebben gehad waren ook heel braaf. Ik kan me er dus niks bij voorstellen.

Waar ik me ook niks bij kan voorstellen is dat je een kind zo dicht bij je glas laat komen. Eén keer omgegooid = alle glazen buiten bereik, toch? Als er hier een glas omging, zou ik de rest wegzetten. Tenslotte ben ik degene die de rommel moet opruimen. Tegen een kind van 1 of 2 zou ik niks zeggen; een kind van 3 of ouder zou ik het zelf laten opruimen, denk ik.

Driftig

Nou, net maar even wat artikelen op internet gelezen over driftbuien en het is net of ze mijn dochter beschrijven.......
Vanmorgen voor achten al 2 driftbuien gehad en in de auto een halve, toen bij de oppas (opa en oma) weer een. En net belde ik hoe het ging en ja hoor, ook daar een paar driftbuien. Eentje zo erg dat oma koud water in haar gezicht gooide en toen kalmeerde ze eindelijk.
Maar ja, toen moest ze nog gaan eten en dan naar bed. Hoe dat afgelopen is, hoor ik vanavond bij het ophalen wel........

quinta

quinta

22-01-2009 om 17:49

Dirftbui

Als je (schoon) moeder een glas water in dr gezicht moest gooien om dr tot rede vatbaar te krijgen dan zijn de drift buien wel erg (ik zou met me handen in het haar zitten) Hoe ga je daarmee om??? en wat doe je er tegen om te stopppen?? Heb jij het wel eens mee gemaakt dat een kind die bij jou op viste is iets doet waar je niet mee eens bent en de ouder zegt er niks van, zeg je dan wel wat of hou je je mond?

groetjes quinta

amk

amk

22-01-2009 om 21:31

Mijn huis, mijn regels

dus ja, dan zeg ik er wel degelijk wat van. Ik heb de twee oudste zonen van mijn vriendin als eens beiden op een trap geparkeerd omdat ze iets aan het slopen waren.
Dat werd me in eerste instantie niet indank afgenomen. Nu is ze nog 3 zonen verder (totaal 6) en heb ik mijn gelijk wel gekregen.

Echte driftbuien heb ik nog niet meegemaakt, bij geen van de kinderen van vrienden maar in die gevallen dat het toch wel een beetje driftbui is parkeren we ze meestal op een mat. Ga daar maar driftig zitten wezen en als je uitgeraast bent mag je weer binnen komen.

groet,
Angela

Hier

Ik heb ook een peuter van bijna 2 die af en toe enorm driftig kan worden. Hem zet ik dan ook in de gang of in zijn bed om uit te razen en geef hem even helemaal geen aandacht meer. Meestal is hij dan na een paar minuutjes wel weer afgekoeld en weer handelbaar. Het hoort volgens mij ook echt bij de leeftijd.

Bij andere zoon van ruim 4 werkt het heel goed om de dingen die gaan komen ruim van te voren aan te kondigen. Dus 'over 5 minuten gaan we eten' en niet 'NU aan tafel' en 'als ik klaar ben met de jongste aankleden moet jij naar boven komen om je ook aan te kleden'. Hij heeft dan het idee dat hij zelf meer grip op de dingen heeft en is daardoor veel handelbaarder.

Lastig

Tja, in de artikelen die ik gevonden heb, stonden idd tips als negeren, op veilige plek zetten/leggen, maar een kind van 2 kan errrrrrg goed lopen en gaat dan alsnog op de grond liggen bonken, dus dat werkt niet echt. Negeren dus ook niet, want een kind moet zichzelf niet verwonden natuurlijk. Ik vind het heel, heel lastig om ermee om te gaan.
Vanmmorgen bijv. ging alles prima, totdat de schoentjes aanmoesten. Dus manlief heeft schoenen, jas en kind opgepakt, in de auto gezet en is naar het KDV gereden (500 m. van huis) en heeft haar daar hysterisch afgeleverd. Daar hebben ze haar op een mat neergelegd en is hij weggegaan. Even later reed hij nog even langs en toen was ze lekker aan het spelen, maar mijn hemel, het is echt extreem naar mijn gevoel hoor....

Als kindjes bij ons zijn en ze zijn ondeugend, zeggen de ouders er wat van. Heb het nog niet meegemaakt dat ze er niets van zeiden en anders zou ik er zelf wat van zeggen.

Mathilde

Mathilde

23-01-2009 om 19:23

Krant lezen

Oudste bleef ook nooit braaf op een mat staan/liggen bij een driftbui, die gooide zich demonstratief aan mijn voeten neer (krijsend natuurlijk). Uiteindelijk heb ik een keer de krant gepakt en ben gaan lezen. Driftbui was na drie regels afgelopen. Daarna heb ik driftbuien nooit meer serieus genomen. Mijn jongste had de neiging tot hoofdbonken, maar dat negeerde ik ook en dat was tamelijk snel over (stoeptegels geven niet mee).
Hier ook nog nooit kindjes gehad die ondeugend waren zonder dat de ouders ingrepen. Ik heb wel een keer mijn neefje moeten uitleggen dat hij niet met een lepeltje in de mica ruitjes van de houtkachel moet prikken . Maar dat had zijn moeder gewoon niet gezien.
Dat met die bekertjes drinken herken ik wel (in andere varianten). Ze proberen je gewoon uit. Mijn oudste had er een handje van om iets stouts te doen terwijl ze een oog op mij gericht had. Gewoon, om te kijken hoe ik zou reageren. En als ik dan reageerde, kreeg ik een hele brede grijns: mamma, je bent er weer ingetrapt . Bij haar hielp negeren wel, bij mijn jongste moet ik echt ingrijpen (bijna 3), want die maakt het anders helemaal te gek. Kort zeggen dat dit niet mag en voorwerp afpakken werkt bij hem het beste.
Mathilde

lukke

lukke

24-01-2009 om 22:43

Onhandelbaar

Nou als je dat onhandelbaar vindt, dan kan je je borst nog natmaken.

Of hij vindt omvallen en nat worden héél leuk of, en meer voor de hand liggend: dit is zijn manier om aandacht te vragen, op een negatieve manier. In een bijzondere omstandigheid (was er een feestje?) of altijd.

Dan helpt het consequent bestraffen/negeren van negatief gedrag het beste en het belonen van goed gedrag met véél aandacht.

Wat maak jij je trouwens druk over iets waar je niet eens bij was? En dan gelijk onhandelbaar noemen? Het klinkt een beetje bemoeizuchtig.

Lukke

quinta

quinta

25-01-2009 om 15:24

Reageren

kijk jij kan het zo zien, dat ik bemoeizuchtig ben, (neem aan dat je het over mij hebt) maar jij kent de hele situatie niet. en dan vind ik het vreemd dat je zo reageerd. Kijk ik heb nog een kleintje maar ik weet best wel wat gedrag is wat je in kan dimmen. Dit gedrag vind ik dus voor een onhandelbaar kind. Maar dat is mijn mening dr over en jij hebt jou mening (prima maar probeer niet te regeageren dat ik me dr "niet mee moet bemoeien"). Ik zie en hoor het en zit er mee dus ik vind dat ik hier op mag reageren op een forum en niet tegen de ouders.

lukke

lukke

25-01-2009 om 20:33

Bemoeizuchtig

Nee, ik kan niet zien dat jij bemoeizuchtig bent en dat bedoel ik ook niet te zeggen.
Ik vind dit gedrag bemoeizuchtig: een situatie waar je niet bij was, uit de tweede hand, en op basis daarvan een peuter onhandelbaar labelen. Onhandelbaar is ongeveer de zwaarste kwalificatie, en dat te benoemen, aan de hand van één geval waar je niet eens bij was, terwijl je eigen kind veel jonger is. Ja, dat vind ik bemoeizuchtig gedrag.
Er zijn genoeg mensen die over andersmans kinderen op basis van 'gehoord over één bepaald moment' een label opplakken.
Stel je voor dat een vriendin van mij jouw kind eens een middag mee zou maken en dat aan mij zou vertellen en ik je kind dan als onhandelbaar zou betitelen.

Maar goed, ik verbied je geensinds om iets te zeggen hoor. Ga ik helemaal niet over. 'K vind het alleen bemoeizuchtig en daar ga jij dan weer niet over.

.

dc

dc

26-01-2009 om 07:17

Ach

ik weet nog alle idealen die ik had voor ik kinderen had, en toen mijn peuter nog een baby was. Al dat soort gedrag zou ik NOOIT accepteren.

En tja, dan zit je er middenin. En dan merk je dat je je strijdpunten uit moet kiezen. En je soms gewoon geen zin hebt om boos te worden, zeker niet als er bezoek bij is.

Een kind wordt niet enkel opgevoed door zijn ouders, het is een wisselwerking. Ouders reageren ook op het kind. En als ik weet dat mijn zoontje heel erg moe is bijvoorbeeld, dan kan ik wel blijven straffen, of hem juist wat liever aanpakken. Uit ervaring weet ik dat het eerste aanpak eindigt in een hysterisch kind, en de tweede in een kind dat wat beter meewerkt.

Ik vind het nogal makkelijk om vanuit de zijlijn dit te beoordelen en van alle kanten insinueren dat jou dit nooit zou overkomen omdat jij wel consequent bent. Ik hoop voor je dat je een makkelijke peuter krijgt.

quinta

quinta

26-01-2009 om 17:03

Beoordelen

Ik heb niet gezegt dat dit mij niet zal overkomen maar ik laat het niet zo verkomen en om even duidelijk te zijn, dit was een voorbeeld waar ik zelf niet bij was maar ik heb veel gezien (heel veel) en misschien hebben jullie ook wel gewoon gelijk dat ik het niet als onhandelbaar moet zien maar meer dat dit onhandelbaar zou kunnen worden.

Kijk mijn mening kan heel anders zijn dan die van iemand anders en daar heb ik respect voor. Maar er zijn gewoon dingen gebeurt dat ik niet snap maar laten we het in het midden houden.

Ik kan heel goed begrijpen dat jullie die strijd niet steeds aan willen met jullie kind op een gegeven moment voel je je meer een politie agent dan een vader of moeder.(dat zal ik zeker ook nog krijgen in de toekomst) maar wanneer gaan jullie die strijd wel aan waar ligt de grens???? (dit is geen kritiek of iets negatief maar iets waar ik van zou kunnen leren)

Hanne.

Hanne.

27-01-2009 om 09:18

Pick your battles

Om aan te haken op je laatste vraag (wanneer ga je de strijd aan, en waar ligt de grens)

Pick your battles, als je niet continu als politieagent op wil treden moet een paar dingen kiezen waar je echt tegen optreedt, de overige dingen laat je dan een beetje 'liggen', of probeer je te voorkomen dat ze optreden.

Welke dingen je kiest en waar je grens ligt hangt denk ik van het kind en van de ouder af.

dc

dc

27-01-2009 om 21:32

Mee eens

Het belangrijkste voor mij is dat er een gezellige sfeer is thuis. Er zijn een paar punten waar ik wel heel duidelijk over ben en dat is zijn broertje pijn doen, slaan, schoppen of bijten in het algemeen, dingen stuk maken, maar dat is het eigenlijk wel.

En als hij zich echt onmogelijk gedraagt, dan is dat meestal omdat hij of te moe is of teveel energie heeft. Bij geval 1 wil de tv wel helpen (slapen kan hij echt enkel op vaste tijden), in het tweede geval ga ik met hem naar buiten om te fietsen of te rennen.

Als je overal moeilijk over gaat doen, dan word je gek van jezelf. En ik laat me echt niet gek maken door een geval van nog geen meter hoog!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.