Altijd compleet over de rooie bij dokter of iets dergelijks
Vandaag naar de osteopaat met dochter van 3 ivm obstipatie. Ik had al mijn twijfels en heb het bewust geen dokter genoemd. De man ziet er ook niet uit als een dokter (geen apparaten of witte jas). Ik heb haar licht voorbereid, niet teveel en uiteindelijk kadootjes of snoep in het vooruitzicht gesteld, maar ze ging weer compleet door het lint. Niet bij mama op schoot, helemaal niks. Ze bleef maar krijsen: ik wil niet, ik wil niet. Ze wilde niet eens even op de bank zitten op mijn schoot.
Dit is dus ook bij het cb het geval. We zijn al 2 keer terug geweest voor de ogentest, maar nog steeds niet gelukt.
Ook bij de gewone dokter waar we gelukkig met haar bijna nooit heen hoeven is het altijd pet.
Idem bij de tandarts. Tanden tellen lukt echt niet.
Wat moet ik hier nou mee? ik heb elke keer de hoop: als ze iets ouder is....maar ze is bijna 3,5 jaar!
Er is ook nog niet iets gebuerd, ze heeft geen pijn gehad bij een dokter of door een dokter, niks verder. Als zoon moet (die gaat altijd braaf en vindt alles bere interessant) gaat ze braaf mee, maar o wee als de man naar haar wijst! 
Iemand ervaring en DE tip?
dank
Wel ervaring....
...maar niet DE tip. Ons zoontje doet precies hetzelfde. Op het moment dat hij merkt dat er iets van hem 'verwacht' wordt dan is het alleen maar huilen, niet op schoot willen, weg, weg en nog eens weg. Ben in zijn hele korte leventje (hij is bijna 2,5 jaar) nog nooit ergens geweest (CB, ha, hap, fysio) zonder dat er een drama aan te pas komt.
Gisteren moest ik zelf naar de tandarts, kies afgebroken, en ik had me al voorbereid op zijn reactie (huilen, weg willen enz.) Moest hem namelijk wel meenemen ivm gebrek aan oppas en ik weet dat, ook al is het niet voor hemzelf, dat hij toch gaat huilen en trekken en weg willen. Geloof het of niet maar kind heeft ademloos bij mijn voeten staan toekijken (een half uur lang!) wat de tandarts wel niet allemaal met mama en haar tandjes deed. Hij kwam zelfs wat dichterbij om het beter te kunnen zien toen de tandarts dat tegen hem zei! En geen kick gegeven...nog nooit meegemaakt. Maar ja, ik kon natuurlijk ook geen kick geven....en behandeling was niet bepaald pijnloss....
Maar een tip heb ik dus niet voor je. Ik hoopte ook dat het minder zou worden als hij ouder werd. Kan je het beter uitleggen enz. maar ik zie nog geen progressie daarin. Op gisteren na dan....
Ik lees dus met je mee!
Ook ervaring
maar ook niet de tip, hier een peuter die inderdaad ook steeds alles bij elkaar brult...... tja, ik troost hem en laat ondertussen alles wel doen, maar hoe je dat bij een ogentest moet doen???? Misschien heel veel oefenen thuis door het na te spelen?
dat werkt bij mijn meisje van 4 namelijk wel, zij moest naar het ziekenhuis voor een operatie; de eerset keer was dat een drama, maar nu heb ik heeeeel veel dokterjte gespeeld, ook met het kapje voor de narcose en nu ging het al veel beter.
Sterkte
Hellen
