Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

07-02-2009 om 14:42

Middag vermaak

Hallo allemaal.
Het is misschien iets simpels voor iemand anders,maar ik zit ermee dat ik een zoontje van net 3 jaar heb en een dochtertje van 6 maanden.
Nu is het zo dat als ik een dag niet buiten ben geweest ik niet zo leker in mijn vel zit.
Dit komt omdat voor dat ik kinderen kreeg ik een echt buiten mens was en nu ik kinderen heb dit natuurlijk veel minder kan.
Ik voel me hierdoor best opgesloten en dan is het nog zo dat mijn zoontje hier al aan gewend is geraakt dat we bijna iedere dag weggaan of wandelen of bij iemand op visite.
En als we een keer niet gaan heeft hij en ik moeite met ons te vermaken.
Ik heb het idee dat ik de oorzaak daarvan ben dat hij zich verveeld en dat hij heel de middag voor de t.v hangt wil ik eigenlijk ook niet.
Dus de vraag:Wat doen jullie om de middag zo leuk en relaxt door te komen?
Enige tips en vooral waarom voel ik me zo schuldig.
Het is niet dat ik helemaal niks met hem doe alleen heel de middag met hem te spelen nee ik heb ook andere dingen te doen.
Hoe doen jullie dat.Alsjebliefd antwoord als iemand een soort van oplossing heeft,want ik voel me al schuldig zat als ik vaak nee zeg.
Alvast bedankt.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

07-02-2009 om 15:01

Hier

Leuke dingen die wij doen:
- boekjes lezen
- koekjes bakken
- knutselen (verf en klei zijn favoriet)
- zelf spelen (ze is nu met 3 groot genoeg om alleen boven te spelen en dat vind ze super)
- in de tuin spelen (ja, zelfs in de winter)
- blaas een paar ballonnen op, vinden peuter geweldig

amk

amk

07-02-2009 om 16:00

Zelf rommelen

dochterlief rommelt ook gewoon gezellig om mij heen. Ik moet wel regelmatig even kopje thee komen drinken bij haar.
Boekjes lezen, koekjesbakken, knikkerbaan, knutselen.
Hetzelfde dus als Linda. Het rommelt gewoon weg zo'n dag. Wij hebben zelfs dagen dat we onze pyjama's niet uit komen. Dan zijn we gewoon de hele dag aan het rommelen.

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

07-02-2009 om 17:29

Huishouden

En hoe doe jullie dat dan als je nog de nodige dingen moet doen in het huishouden?

Waarschijnlijk maak ik het mezelf wel erg moeilijk denk ik.
Gr Anneke.

Elleke

Elleke

07-02-2009 om 18:12

Gewoon

Mijn kinderen keutelden gewoon met me mee. Ging ik de badkamer doen, dan speelden ze boven, was ik beneden bezig, dan speelden ze beneden, wilden ze helpen dan mocht dat ook: plantjes water geven, was vouwen, stofzuigen, enz. Niks bijzonders, iedere dag een boodschapje, een boekje, even huishouden, een spelletje, gewoon de hele dag keutelen. Bij amk heet het rommelen, hier keutelen, maar nu ik het een paar keer heb getypt vind ik het wel een heel raar woord, keutelen.

Ik denk dat je het jezelf misschien inderdaad moeilijk maakt. Verwacht niet dat je opschiet met een kind om je heen, nee, alles gaat in kindertempo. Als ze even lekker zelf spelen kan je even snel opschieten. Ik brak de dag ook altijd in stukjes: nu gaan we koffiedrinken, daarna ga ik de was ophangen. Als ik de was heb opgehangen zullen we dan samen een boekje lezen? Ik miste het echt toen ze naar school gingen.

amk

amk

07-02-2009 om 21:32

Doekje in de hand

en laat maar achter je aan rommelen.
Daarbij doe ik het huishouden gewoon als ze bij haar vader is. Het grote voordeel van gescheiden zijn. Je hebt ook tijd zonder kind.

Maar stofzuigen kun je prima samen doen. Afwassen ook, ok, je kunt daarna gelijk dweilen maar gezellig is het wel. Aardappels in de pan mikken. Zelf de brocoli snijden (mijn destijds 2, nu 3 jarige is zeer behendig met scherpe mesjes. Botte vind ik gevaarlijk) Ze kunnen ook prima de was in en uit de wasmachine doen. Ondertussen rommel ik wat in de keuken of haal even snel een doekje door het toilet.
En meestal vind ze er gewoon geen bal aan en gaat ze gewoon spelen waar ik niet bezig ben.
Opruimen doe ik als ze naar bed is. Er is weinig speelgoed dus dat duurt 5 minuten.

Angela

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

08-02-2009 om 10:06

Depressie

Bedankt dst jullie zo fijn antwoorden geven,maar wat het ook is ik zit op het moment te kampen met een depressie.
Het gaat op het moment heel goed hoor?
Maar ik heb ook aangegeven in gesprekken bij het g.g.z dat de combinatie huishouden en kinderen voor mij erg moeilijk is.
Dit omdat ik voorheen alles op een vaste dag deed en nu het maar kan doen wanneer het uitkomt.
En als miijn zoontje wil spelen dan wil ik dat wel,maar dan heb ik in mijn hoofd nog zoveel dingen die ik wil doen dat genieten soms uitblijft en ik er een haastig spel van maak.
Daarom voel ik me vaak schuldig ,want wanneer en hoe doe je het goed?????
Zo te horen hebben jullie een perfecte balans gevonden daarin en dat benijd ik!

Esc

Esc

08-02-2009 om 11:30

Beetje herkenning

Ik snap dat wel hoor, dat gevoel dat je vindt dat je eigenlijk ergens anders mee bezig zou moeten zijn dan met spelen, maar uiteraard ook heus wel mee wil spelen, en daardoor je altijd schuldig voelen, waar je ook mee bezig bent. Je wilt misschien ook weer geen strak schema, want ook daar lijken genoeg nadelen aan te zitten, maar ook loslaten en alles over je heen laten komen past niet bij je. Is het misschien een idee om de grote huishoudelijke klussen uit te besteden of in het weekend te doen (zodat je man kan helpen en desnoods één van jullie zich met jullie zoontje bezgihoudt)? Ik doe door de week alleen de (af)was, een vlug doekje en de boodschappen en dat is allemaal al intensief genoeg met een peuter erbij. Verder zitten we op peutergym (zou eerlijk gezegd voor mij niet hoeven maar ze vindt het geweldig en dat maakt het leuk), en nodig ik vaak de buurkinderen uit (naast elkaar spelen gaat veel beter dan alleen spelen en ruzies oplossen vind ik ook veel leuker dan een zich vervelende peuter 'van me af duwen'). Ik voel me ook niet schuldig over dingen die ik niet leuk vind om te doen, zoals kleien en verven, want puzzelen en spelletjes vind ik wél leuk. Ik zorg er ook voor dat als ik iets moet of wil bij het tuincentrum of Ikea o.i.d. dat ik dat dan doe als zij mee kan, want dan sla ik twee vliegen in één klap (de vissen bij het tuincentrum en de kerstopstellingen zijn het goedkoopste vermaak: ik kan het winkelwagentje met kind erin er letterlijk bij parkeren). En ja, ik zorg er ook voor dat er momenten zijn dat ze het even zelf moet uitzoeken, dat lukt niet zo goed, maar dat hangt ook heel erg af van hoe ze zich voelt, in deze kwakkelperiode is dat gewoon lastig hoor ik van iedereen. Soms zet ik iets klaar (maar dat werkt soms averechts), soms doe ik een la open (leve de rommel-la), soms roep ik wat suggesties vanaf de bank.

Massi Nissa

Massi Nissa

08-02-2009 om 11:30

Joh anneke

Wat naar! Op zich fijn dat het beter gaat, maar ik begrijp best dat het gebrek aan vaste momenten om iets te doen heel veel onrust kan brengen. En eh, perfecte balans? Ik ben blij dat het zo overkomt in mijn postings, maar in werkelijkheid vind ik het moederschap een en al kunst- en vliegwerk. Niks balans, het is meer: als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Ik moet wel meegaan in het ritme van onze peuter, zij heeft namelijk geen boodschap aan mijn bezigheden.
Vanmorgen heb ik bijvoorbeeld een uurtje zitten nakijken (dictees, bah, haha) terwijl dochter Nijntjefilmpjes bekeek. Vervolgens ben ik een uurtje wezen wandelen met haar, schaapjes kijken, ganzen voeren. En nu zit ik te OOL-en en loopt dochter vooral vreselijk lastig te doen. Ik negeer het maar en ruim straks de rommel wel op.
Groetjes
Massi

Rafelkap

Rafelkap

08-02-2009 om 12:19

Nog een idee wellicht

Als je een depressie hebt is het ook goed voor jou om er uit te gaan. Ik snap dat je voor de jongste niet in de regen wilt lopen, maar bijv. de bibliotheek is ook een leuk uitje voor je oudste, vooral als de jongste slaapt (hoewel je die best even kan laten rondkruipen?
En speelafspraakjes? Gaat je oudste naar een psz? Dan heb je misschien ook even lucht.
Jonge kinderen vragen nu eenmaal heel veel aandacht, het ene kind kan beter alleen spelen dan het andere, daar kan jij als ouder vaak ook weinig aan doen.
Perfecte balans? Heus niet altijd hoor.

Probeer een ritme te vinden

Ik herken het probleem wel een beetje. Ik ben net bevallen van zoontje nr 2 en mijn eerste zoontje is 2,5.
Wat ik gedaan heb is gewoon een vast ritme in de dagen te maken. Zodat het voor jezelf voorspelbaar is, maar ook voor je kinderen.
Mijn zoontje weet precies wat er gaat gebeuren en hij helpt mij waar hij kan. En maak van de kleine dingen een grote gebeurtenis. Bijvoorbeeld het brood eten.Hier mag hij zelf zijn broodje smeren en we doen er regelmatig wat 'lekkers "bij zoals gekookte eieren (mag hij dan zelf pellen) of vissticks Je bent dan wel eventjes bezig, maar kinderen vinden het erg gezellig om samen te kokkerellen of zelf de dingen te doen.
Wat ik ook regelmatig doe is met vriendinnen afspreken die ook kleine kinderen hebben en dan bijelkaar laten spelen, vind mijn zoontje ook erg gezellig. Of naar de ballenbak (als het vies weer is).
En je zoontje is 2,5? Gaat hij dan ook naar de psz?
En wat ook leuk is, geef jullie op voor peutergym of zwemmen. Moet je alleen wel natuurlijk oppas regelen voor de andere kleine, maar das ook erg leuk om te doen!
succes

Depressie

lees dat je ook een depressie hebt, juist met een depressie is het goed om een vast ritme te vinden. Zo is het voorspelbaar voor jou en voor de kinderen. Zo weten zij wanneer jij een moment voor jezelf hebt en wanneer jij lekker met je kids gaat spelen of een activiteit doet. En indd hier keuteld de peuter ook gezellig mee met de huishoudelijke taken en soms moet je de dingen maar laten en komt het de volgende dag wel weer.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

09-02-2009 om 12:26

Op pad

Ik ga ook altijd op pad als ik met mijn zoontje thuis ben. Het liefst spreek ik af met vriendinnen die ook kinderen hebben, soms ga ik bij mijn moeder langs. Verder boodschappen doen, naar de speeltuin, kinderboerderij, dierentuin, tuincentrum, bibliotheek oid. Verder lezen we veel boekjes en kijkt hij soms een half uurtje tv.

Mijn zoontje kan zich niet zo goed zelf vermaken en dan is het behoorlijk vermoeiend om een hele dag thuis te zijn. Hij moet van mij afentoe zelf spelen, maar als hij dat 10 minuten vol houdt is het veel. Zeker met een depressie lijkt het me pittig zeg! Ik zou proberen allerlei activiteiten te plannen, heb je zelf ook wat meer houvast om dingen te ondernemen.

Sterkte ermee!

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

09-02-2009 om 14:18

Begrip.

Hallo iedereen.
Wat fijn dat jullie met mijn meedenken.
Ik weet het eingenlijk ook wel,alleen ik vind het altijd zo sneu als ik nee zeg.
Mijn oudste is een heel gemakkelijk kind en de tweede eingenlijk ook.
Ik ben echt een moeder van de 3 Ren als jullie begrijpen wat ik bedoel.Rust Regelmaat en Reinheid.
Het valt ook allemaal niet mee.
Ik ben dolgelukkig met mijn kindjes alleen ik wil ze heel de dag zien lachen.
binnenkort begin ik met een cursus voor mensen met een negatief zelfbeeld en hoop dat ik daar wat aan heb.

Ik stel ook te hoge eisen aan mezelf en wil het leven hanteren als toen we nog geen kinderen hadden en ja dat gaat natuurlijk niet dat weet ik ook,maar het is zo moeilijk om dingen te laten liggen voor later.
Ik geniet zo van een schoon en opgeruimd huis daar kan ik echt van genieten.
En het klinkt misschien raar,maar als mijn zoontje er een enorme rotzooi van gemaakt heeft dan kan ik daar ook van genieten,maar zodra hij op bed ligt dan moet alles wel weer glad zijn.
Kortom ik heb nog veel te leren.

En ik moet zeggen met behulp van de medicijen die ik nu al een tijdje slik gaat het al stukken beter ik wil er ook nog niet vanaf het leert me om anders met dingen om te gaan en een keer de boel de boel te laten als het zo uitkomt.

Een mens zit raar in elkaar,maar toch lief dat jullie reageren je kan er maar mee zitten en dan is het fijn om te weten dat er mensen zijn die met je meedenken ook al ken je ze niet.
Is toch een beetje een houvast dank jullie wel.
Dikke knuffel Anneke.

Rieke

Rieke

09-02-2009 om 17:05

Ja, is lastig

Ha Anneke,
Heb ik ook. Mijn zoon is 6 en we hebben een meisje van bijna 2 die elke middag uren slaapt, heeft ze gewoon nodig. Mijn zoon zit dan weliswaar op school maar na 3 uur is hij ook weer thuis. We hebben nu ook al bijna 2 jaar niets gedaan buitenshuis 's middags. Behalve wanneer mijn man thuis is of oma sporadisch komt oppassen doen we ook niets en daar baal ik ook van. En ik ben ook heel netjes, dus altijd aan het opruimen. Daar probeer ik ook vanaf te komen....
Maar ik troost mezelf maar met de gedachte dat het een fase is in ons bestaan. Mijn zoon speelt veel thuis met lego ed. en af en toe bij een vriendje, maar lekker met mama naar de bieb of de stad in of naar een theatervoorstelling is er even niet bij. helaas. je kunt natuurlijk een oppas te nemen voor en paar uur 's middags, een buurmeisje ofzo die er is terwijl je andere kindje slaapt, dan kun je even met z'n tweetjes weg, doen wij af en toe...sterkte ermee, klinkt als een luxe probleem, maar het is best zwaar allemaal.

Ik ook!

Lieve anneke,

Ik heb een zoontje van 2 en half. Ik ben ook een echt puur buiten mens! Altijd zelfstandig geweest, vroeg het huiis uit etc. Ik woon in het buitenland in het platteland en heb voordat ik M'n zoontje had een geweldige grote groentetuin, en kruidentuin en ging paar keer per week paardrijden of met de honden wandelen etc. Voor mij was het binnen zitten ook erg erg moeilijk en ben ook vaak depressief om geweest. Wij hebben daarom ook besloten toen hij 8 mnd was om hem 2 ochtende per week naar de creche te brengen om mij dan een pauze te geven, Verder had ik erg veel geluk met een schoonmoeder die elke week 1 ochtend kwam opassen. Nu is zoon lief wat ouder en ik heb allerlei skiepakken en regenpakken in huis gehaald en we gaan weer of geen weer lekker naar buiten!!!! Toen hij klein was ging ik toch wel elke dag wandelen.....ik had zo'n super draag-rugzak voor peutertjes en zo heb ik veel buiten kunnen zijn. S'middags slaapt hij nog lekker 2 uur. verder heb ik ook mijn reinheid en routine op moeten geven en heb me aanmoeten passen aan kleine. Maar het is me gelukt en soms gaan de dagen heerlijk voorbij maar ook soms niet. Ik verlang naar de zomer en naar een iets ouder kind, ik weet dat die tijd eraan komt. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn, valispert helpt ook! hou de moed erin, het is uiteindelijk helemaal de moeite waard en je wordt er een rijper mens van! En schuldig hoef je je nooit te voelen want je houd van je kinderen en ze hebben alles wat ze nodig hebben, dan maar leren op hunzelf spelen, hoort er ook bij!

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

10-02-2009 om 21:49

Wanneer doe je het goed

Wat lief dat jij Louise en Rieke zo'n medeleven tonen.
Ik kijk er elke keer weer naar uit of er iemand heeft gereageerd en gelukkig wel.
Het is zo fijn om te lezen dat er ook andere vrouwen zijn die er zo over denken.
Soms voel ik me echt een slechte moeder om al die dingen waarvan ik denk dat het moet helemaal niet moeten,maar leuk moeten blijven en ongedwongen gaan.Volgen jullie mij nog?

Weet je voor sommige moeders gaat alles vanzelf voor mij niet denk ik.
Ik vind het belangrijk dat ook ik aan mijn 10 minuten tijd voor mezelf kom.
misschien heel egoistisch gezegd,maar ik denk wel zo.
Ik schaad mijn kindjes daar niet mee,maar het eeuwige klote schuldgevoel daar heb ik zo genoeg van!!!
Als je weet hoe vaak mij zoontje op een dag zegt mama ik vind jouw lief dat zeg toch eingenlijk genoeg,maar dan nog vraag ik hem of hij het leuk vind bij ons stom hé?

En liefde in overvloed want knuffelen en kroellen ja dat doen we graag.
Ach wat wil ik eingenlijk bereiken?
Een beter in mijn vel gevoel???
Wanneer doe je het eingenlijk goed als moeder??
Liefs Anneke.

Lieve anneke

Ik vond (en vind) het soms ook lastig hoor. En dan heb ik er maar eentje, wat toch gemakkelijker is als je dingen wilt ondernemen.
Wat voor mij goed werkt (ben ik achteraf achter gekomen) is dat ik op de dagen dat ik alleen met dochter thuis ben, we 'vaste' dingen doen. Op de maandag moet ik voor mijn hobby ergens in de buurt een sleutel halen, dus even wandelen, daarna gaan we naar de overbuurvrouw die haar kleinzoon (van de leeftijd van mijn dochter) die dag heeft (of ze komen bij ons). In de zomer gaan we dan vaak naar de vlakbij gelegen kinderboerderij. Eventueel daarna nog even naar de winkel en dan is het alweer tijd voor het slaapje van dochter en is het tijd voor mij. Ik ga dan vaak met mijn hobby bezig (zang studeren) of met de was maar zeker nooit alleen maar het huishouden. Als je zoontje niet meer slaapt 's middags kan je de buitendingen mooi 's ochtends plannen en dan 's middags binnen zijn terwijl je wat aan het huishouden doet (niet overdreven veel).
Op de woensdag ga ik met dochter naar de ochtendmarkt in een nabijgelegen dorp/stadje. Allerlei fruit en groente kopen, visje eten, draaiorgel luisteren... Ik heb wel even moeten zoeken waar er een redelijke markt was, die van ons dorp stelt niks voor.
En verder herken ik je gevoelens wel hoor. Komen bij mij voort uit onzekerheid. Je moet maar gewoon aannemen dat jouw kind altijd van jou zal houden, ook al ben je soms wat gestrest.
En accepteren dat het huishouden met kleine kinderen wat slonziger is dan je misschien zou wensen. Accepteren is de eerste stap!

Vonda

Idd accepteren en loslaten

Het zijn 2 makkelijke woorden om op te schrijven, maar indd moeilijk in de praktijk soms uit te voeren.
Ik herken het gevoel heel erg toen de 1e geboren was. Ik was helemaal hyperdepiep! Ik wilde zo perfectionistisch zijn dat ik gewoon met mezelf in de knoop raakte. Ik wilde leuke dingen doen met mn zoontje, het huis spik en span hebben, de perfecte werkende moeder die alles kan combineren zonder dat het een centje pijn koste. Ik ben er na 1,5 jaar achter gekomen dat ik dit niet kan en dat ik er indd niet een leuke moeder van werd. Ik ben gestopt met werken en dat gaf voor mij al een stukje rust en daarnaast ben ik indd dingen los gaan laten. Het huis hoeft niet spik en span te zijn en we moeten niet altijd leuke dingen doen. De dag mag ook wel eens "saai"zijn met de gewone dagelijkse dingen. En ook door een ritme te vinden in de dag en de week, voelde ik me helemaal happy. Tuurlijk blijft het moeilijk, ook hier. Het is altijd zoeken naar een goede balans.

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

11-02-2009 om 10:13

Ondernemen.

Lieve Vonda en Thein.

Wat fijn dat ook jullie reageren en dat er inderdaad veel begrip en herkenning is.
Dat doet me goed.
en weet je wat zo fijn is.Je kan eingenlijk alles zeggen op dit forum wat je dwars zit en dat lucht enorm op kan ik jullie wel zeggen.
Wat ik van mijn naaste altijd mee krijg is dat je nooit moet denken dat het gras bij iemand anders groener is en dat die alles beter doen dan jij.
Helaas gaat dit niet altijd op bij mij,want als ik bij iemand op visite ben met ook een zoontje van 3 en die gaat uit zichzelf op het potje zitten dan neem ik me dat zelf kwalijk dat mijn zoontje het nog heerlijk in zijn broek doet.
Zie je het is een karaktertrek van mij dat gespiegel van anderen op mezelf en dat is niet goed.
Mijn kinderen zitten in een prima balans en lachen ook heel veel en ja toch wil ik dat ik op een dag kan zeggenit is mijn gevoel en zo doe ik het en zo denk ik erover en iedereen doet het op zijn manier!

Wat ik meestal zoek is bevestiging en heus geen schouderklopje,want alles wat ik voor mijn kindjes doe doe ik met liefde.
Binnenkort start ik met een cursus voor mensen met een negatief zelfbeeld.
Stom,maar ik heb er reuze zin in om het in groepsverband te gaan hebben over het sterker worden van je eigen ik.
Ik hoop dat ik ooit wel een gevoel krijg dat ik het goed doe en dat ik makkelijker beslissingen kan nemen zowel voor mezelf als voor mijn kindjes.
Anneke

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

11-02-2009 om 10:27

Lieve louise!

Lieve louise.

Wat fijn om te horen dat jij het binnenzitten ook maar niks vind.En wat mij zo nieuwsgierig maakt is dat je in het buitenland woont mag ik vragen waar?
En volgens mij hebben we best wat gemeen samen.Ik heb ook twee honden en ik heb ook altijd paard gereden(En zou het dolgraag weer een keer oppakken.)
Ik ben in het begin toen de jongste geboren is depressief geworden.Niet door haar,maar dat alles anders werd.Daar komt nog bij dat ze niet zo'n lekkere start heeft gehad en dat alles plus het binnen zitten heeft het er niet beter op gemaakt.Nu slik ik al geruime tijd medicijnen voor die depressie en het gaat me goed af ik kan weer genieten van de dagen,maar als manlief thuiskomt en als de kinderen op bed liggen dan pak ik de riemen van de honden om toch even helemaal alleen een ronde te gaan maken en even het verstand op nul lekker even niks.

En hoe doe jij het met het huishouden dan?
wordt jij er niet stik chagerijnig van als het steeds maar weer blijft liggen en je er niet aan toe komt?
Ik moet zeggen dat op het moment dat ik dit schrijf er ook een enorme berg strijkgoed op mij lig te wachten en dat ik dit nu gedwongen voor mezelf doe om er even niet aan toe te geven dat als de oudste even naar de opvang is ik dan altijd gelijk als een razende aan het werk moet snap je dat?
Maar als hij straks thuis komt en het ligt er nog ja dan baal ik er wel van maar heb ik toch mijn stukje ontspanning gehad even helemaal niks geen radio,
alleen het getik van het toetsenbord en het gesnurk van de hondjes hi hi hi!!!
Blijf a.u.b schrijven,want ik bloei er zo van op!!
Liefs Anneke.

Anneke

Kijk das al een goeie instelling! Laat de boel de boel. En dat strijkgoed, moet dat nou echt allemaal gestreken worden? Hier doe ik echt alleen wat echt echt nodig is en ik kom op 1 lakentje per week! (verder hang ik alles zo nat op dat het redelijk glad de kast in kan). Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt, want tuurlijk er kan heel veel gestreken worden (bij mijn eerste strijkte ik om de dag stapels wasgoed!)maak het jezelf makkelijk. De eerste stap heb je iig al genomen, laat de boel de boel en doe eventjes wat jezelf wilt.
Ik ga nu ff lekker een tukkie doen, de kids liggen op bed en eigenlijk moet er nog een was opgevouwen worden en in de kast worden gelegd en eigenlijk moet er nog een afwas gedaan worden en gestofzogen worden, maar ach dat kan later ook wel. Welterusten! En volgens mij komt het allemaal wel goed met je!

Salie

Salie

12-02-2009 om 13:31

Herkenbaar

Hoi Anneke,

Heel herkenbaar. Ik voel me ook vaak schuldig. Ik ben niet zo'n moeder die de hele dag met d'r kind bezig is. Niks ten nadele van een ander hoor, ieder zijn ding. Mijn zoon van 3 kent bijv. de kleuren nog niet, dan voel me ik schuldig van had ik niet meer.. Zo kan ik wel veel voorbeelden geven hoor. Zeker nu in de winter, ik voel me dan vaak narrig en dan zit ik liever even achter de pc dan dat ik naar de speeltuin ga.

Ik denk toch proberen los te laten. Zal het tegen mezelf ook zeggen.)

Gr. Salie

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

13-02-2009 om 13:45

Hoi salie

Wat leuk dat ook jij je hierin herkent.
Ik heb namelijk een zus die heel creatief is en veel met haar kinderen bezig is.
die heeft niks met computers en is nog lekker "ouderwets".
Ik ben daar best eens jaloers op(eingenlijk altijd.)
Want zij weet precies hoe ze alles moet doen en dat doet ze niet expres,maar dat is een gegeven van haar.dus in mijn ogen is ze een echte moeder!!Snap je het nog?

Nu is dat alleen maar mooi,maar als ik dan eens iets anders doe dan denk ik vaak dat dat verkeerd is.
Gelukkig weet ze hiervan en probeert me op elk gebied te helpen.Het is een schat,maar ik benijd haar wel.

En wat betrefd het spelen met mijn oudste ben ik ook blij dat ook jij het zo ziet.
Het is niet dat ik helemaal niks met hem wil doen,maar het is zo fijn als hij ook gewoon lekker alleen speelt.
Misschien verlang ik wel teveel van hem wie weet.
Hij doet het al zo goed.
Ik weet soms gewoon geen nee te zeggen bang dat ik hem tekort doe als moeder nou zie daar maar eens mee om te gaan.
Ik vind altijd dat andere het beter doen stom hé?
Ect idioot,maar goed soms duren de dagen erg lang en ben ik blij dat ik weer even helemaal alleen naar de supermarkt kan.Een even alleen uitje.

Gr Anneke.

lukke

lukke

17-02-2009 om 20:37

Naar buiten

Ik werk vier dagen, en ben dus drie dagen thuis met mijn dochter. Op die dagen gaan we er altijd op uit. Anders verveelt ze zich te pletter en ik ook. Lekker eendjes voeren, naar de bakker, naar de Ikea, naar de (binnen)speeltuin, naar het park enz enz

Na een paar uur op pad kan ze zich weer beter zelf vermaken. En verder doe ik even zelf spelen, even met mij spelen, even 'helpen', even tv kijken enzovoort.

Niet schuldig voelen hoor! Vervelen hoort er ook een beetje bij, als hij full-time entertainment krijgt de hele dag wordt het later lastig...

lukke

lukke

17-02-2009 om 20:40

Cursus

Goed idee van die cursus zeg! Knap hoor om zo'n stap te nemen. En met vergelijken (en dan natuurlijk alleen maar met mensen die iets beter kunnen dan jij, en ja, iedereen kan wel iets beter dan een ander) schiet je niks op. Ik hoop dat je leert om te doen wat bij jou past, zo te lezen ben je een fijne meid die het best verdient om blij naar zichzelf te kijken.

Anneke Schipperen

Anneke Schipperen

18-02-2009 om 14:18

Ja naar buiten.

Hoi Lukke.

Wat fijn dat ook jij reageerd.
Ja ik ga er al redelijk veel op uit,alleen is het niet altijd even handig,dit omdat de jongste pas 6 maanden is en natuurlijk ook haar dutjes nodig heeft.en omdat ik een moedertje ben van de drie r en vind ik het voornaam om ze thuis in haar bedje te laten slapen.Nu ken ik ook moeders die het ritme naar hun maatstaven aanpassen,maar ik kijk naar mijn kind en ja dan is het somd best lastig om iets te ondernemen.De oudste wil graag schommelen in de speeltuin en de jongste ligt te jengelen ja dan heb ik geen zin meer.Het is allemaal wat.de ene moeder doet zoiets gewoon en ik ben zo'n moeder die overal een berg tegenop ziet en het me dan makkelijk gaat maken met het vaste patroon van elke dag,want dat is 'veilig'!
Als ik dit schrijf denk ik ook gelijk,wat maak ik het mezelf toch moeilijk zeg?
Weer een reden om eens over na te denken.
gelukkig zijn er nog heel veel meer moeders geboren om goede adviezen te geven.

Dank jullie wel en fijn dat jullie blijven schrijven dit helpt enorm.
Alles van je af schrijven is geloof ik nog het beste medicijn.
Liefs anneke.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.