Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Dramaqueen

Dramaqueen

06-03-2009 om 19:39

Bij alles altijd een drama

Ik word er nu echt een beetje gek en moedeloos van. Jongste van 3,5 jr maakt overal een drama over. Een paar voorbeelden: ze moet naar kdv, ze wil een zomerjurk aan, nu ben ik de lulligste niet dus dat mag best maar wel met een tshirt met lange mouwen. Ja zegt ze. Puntje bij paaltje zegt ze NEEEEEEEEEEEEEEE. Ik leg het even geduldig uit, ze zegt: oke. Ik wil het aan doen en weer NEEEEEEE en gaat om zich heen slaan. Ze zet me steeds op het verkeerde been omdat ze eerst zegt dat ze de 'afspraak' aangaat. Ik ben dus dan ook wel geneigd om ook bij mijn standpunt te blijven. Het draait dan weer uit op een strijd waar ik eigenlijk helemaal niet aan wil.

Avondritueel, ze moet tanden poetsen. 'Eerst boekje lezen, dan tanden poetsen'. Prima zoals ik al zei ik ben de lulligste niet . Boekje klaar maar ho maar tanden poetsen. Eindigt ook met een houdgreep en een hoop stampij. Dat is toch niet leuk meer?

Met eten idem. Eten op tafel. 'Ik hoef niks'. Nou je weet de afspraak 1 hapje proeven. 'Ja'.
Eten is bijna klaar en zij moet het hapje nog. Begint te drammen en te krijsen. 'Bij drammen mag je even weg in de keuken staan.'Nee ik ben klaar'. Hier is het hapje dan. Gaat weer drammen. We zetten haar in de keuken, mevr. dramt verder en zegt: ja hapje ja hapje'. Zit weer aan tafel en gaat weer drammen en niet het hapje nemen.
Wat moet ik daar toch mee?

We hebben ook al eens besloten dat ze dan maar niet eet, maar dan gaat ze ergens anders over drammen.
Ik ben nu zo ver dat maar denk ik gewoon haar geen eten meer geef s avonds. Blijf dan maar helemaal weg, misschien dat dat werkt.... maar eigenlijk is dat totaal mijn stijl niet.

Oudste ging nooit zo ver. Dus ik weet niet wat me overkomt. Dit drammen en krijsen en drama gedrag doet ze ook bij tandarts en dokter. Ik hoopte dat dit beter zou gaan nu ze iets ouder wordt maar helaas....
Ook zegt ze elke dag dat ze op de wc gaat poepen maar elke keer wil ze toch een luier tot grote drama's aan toe als je haar op de wc zet (ze is gewoon plas zindelijk alleen poepen op wc wil ze niet).

Zo n sterke wil, maar ook gewoon geen afspraken mee te maken. Wie heeft de tip? Voor mijn gevoel zijn we erg consequent en ook best toegeeflijk bij onbelangrijke dingen (dus we picken onze battles) maar als we een keer op een spoor zitten dan blijven we daar ook bij met als gevolg elke dag drama drama drama.....zucht........


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

07-03-2009 om 09:15

Tip?

als iemand de gouden tip vindt voor dit soort kleuterpubergedrag, dan wordt het een bestseller!

Hou je in elk geval voor dat het NIET PERSOONLIJK is. Ze heeft het nodig om grenzen te testen, en dat is gewoon een rotperiode.

Verder is het ene kind is meer gebaat met meer vrijheid en de ander juist met erg duidelijke regels. Even uitproberen dus.

Wat hier helpt (maar crisispartijen komen nog steeds voor hoor) :
- vaste rituelen. Mijn zoontje heeft het nodig te weten wat er gebeurt. Dus alles elke avond in vaste volgorde.
- Op tijd naar bed. Als hij moe is, dan is het echt drama
- van te voren waarschuwen. Dus niet "we gaan nu je schoenen aandoen", maar "we gaan zo je schoenen aandoen". Die 5 minuten psychologische voorbereiding is onontbeerlijk voor hem.
- Negeren. Indien mogelijk, en hij heeft een crisis, dan negeer ik hem. Ik zet hem op z'n kamer om uit te razen, en hij mag weer terugkomen als hij weer normaal kan praten.
- Humor. Hem nadoen, heel erg overdreven doen, etc. Als hij merkt dat ik niet boos wordt, dan barst hij vaak ook in lachen uit, en dan lukt alles opeens wel.
- Geen voorwaarden stellen, waar je je niet aan houdt. Dus wat eten betreft zou ik niets zeggen. Gewoon eten geven en vooral het gezellig houden aan tafel. Als hij niet gezellig is, dan mag hij naar z'n kamer. En eigenlijk is dat een hele tijd geleden dat dat gebeurde. En de ene keer eet hij beter dan andere keren. Prima.

Sterkte! Ik denk dat iedere peuterouder zich er wel iets bij voor kan stellen.

Jo Hanna

Jo Hanna

07-03-2009 om 13:54

Waar is je kind gevoelig voor?

Mijn zoon heeft af en toe dit soort buien en dan helpen de volgende ingrepen:
Negeren - als hij eerst gezegd heeft dat hij chocopasta op zijn brood wil en vervolgens hageslag eist, zeg ik twee keer dat hij erom gevraagd heeft en dat hij op zijn volgende boterham hagelslag krijgt. Dat helpt over het algemeen niet en dus richt ik me op mijn dochter en voer een gesprek met haar. Hij blijft nog een tijdje piepen en begint dan na een paar minuten aan zijn boterham.
Tellen - om de een of andere mysterieuze reden vinden mijn kinderen (oudste ook toen ze jonger was) het helemaal niet leuk als ik ga tellen. Als ik al zeg 'ik tel tot drie en dan ..' begint zoon al te protesteren, nee, niet tellen! Ik hoef maar een enkele keer tot drie door te tellen. Meestal kiest hij eerder eieren voor zijn geld.
Op de trap - ik zonder de kinderen zeer zelden af dus
als ik ze op de trap zet, is de grens echt, echt, echt bereikt. Dat weten ze en dat vinden ze niet leuk. Als zoon (dochter is ouder en is niet meer zo dramatisch) maar door en door blijft gaan, ik hem verschillende keren heb gewaarschuwd en hij mij overduidelijk aan het uitdagen is - zie ik in zijn blik - dan waarschuw ik hem dat hij op de trap moet. Dat helpt meestal. Helpt het niet dan gáát hij op de trap en dat vindt hij niet leuk. Daarna is de spannigsopbouw verbroken en is het (voor dit geval over.
Maar ja, het gaat er om waar JOUW kind gevoelig voor is, wat bij haar binnenkomt. Als zij nergens gevoelig voor is, wordt het moeilijk. Hopelijk duurt het niet te lang, ik leef met je mee! Ik vind het al moeilijk af en toe met mijn zoon die als het erop aankomt heel goed te hanteren is.
Groet, Jo Hanna

MLN

MLN

07-03-2009 om 13:59

Jo hanna en tellen

Wat grappig! Hier ook een knulletje die het helemaal niks vindt als ik ga tellen! Als ik zeg: moet mama tot 3 tellen?, dan roept hij al: neehee, mama niet tellen...!!!!

dramaqueen

dramaqueen

08-03-2009 om 11:34

Nog niet goed ontdekt

Ze lijkt nergens gevoelig voor te zijn en breekt de 'afspraken' met gemak. Dus ze moet even in de keuken want ze blijft krijsen. Ze roept na 1 minuut: ik ben klaar. En dan gaat ze gewoon weer verder met waarom ze in de keuken moest, dus weer terug...etc. en dat elke dag over hetzelfde. Zeer hardleers. Ze blijft de ruimte bij ons zoeken. Ik denk dat we NOG NOG NOG consequenter moeten zijn maar jemig zo zit ik helemaal niet in elk geval. Soms wil je ook gewoon een beetje relaxed een uitzondering kunnen maken. Ze neemt overal een loopje mee....pfffffff

Misschien

IS dit een idee:

zorg dat jullie in de hand houden wanneer ze terug mag. Dus als zij zegt dat zij klaar is, prima, maar dan moet ze nog 1 minuut (ofzo) blijven zitten tot jij klaar bent. Dan ben je heel duidelijk dat jij beslist wat er gebeurd en niet zij. Daarbij kan je dan ook aangeven dat ze goed gewacht heeft en of ze dat hapje kan nemen, zegt ze ja, dan pas aan tafel. Mocht ze weer een hele scene trappen, dan was ze dus nog niet klaar!

Weet het niet, maar

Dramaqueen, is het niet een idee om op te houden met dat afzonderen? Het is zo'n gedoe. Kind gaat in de keuken/op de trap/op het stoeltje, lijkt zich te gedragen, mag terugkomen, begint weer, en dan moet jij de hele riedel weer door.

Als je nou dat afzonderen eens gewoon niet doet en haar alleen maar opzichtig negeert ('Als je zo doet praat ik niet meer tegen je')? Dan hoef je niet iedere keer heen en weer naar die keuken enzo.

Wij zijn hier nooit aan zo'n afzonderaanpak begonnen, ook omdat ons huis zich er lastig voor leent (alleen open trappen en open keuken bijvoorbeeld), maar 'ik praat niet met je' helpt nog wel eens. Overigens ook niet altijd, en mijn zoon lijkt een iets minder grote dramaqueen dan jouw dochter (al staat-ie op dat punt zijn mannetje, moet ik zeggen. Ik voorzie een acteercarriere...)

Sterkte ermee

Temet

dramaqueen

dramaqueen

08-03-2009 om 19:01

Temet

Ja dat afzonderen deden wij ook echt nooit maar onze zoon raakt gewoon 'overstuur' van dat gekrijs van haar. Hij zit dan met handen op de oren: ik kan er niet tegen. Hij is wat dat betreft heel gevoelig....
De keuken grenst aan eettafel met deur dus op zich is het 1 stap weg. Ze kan ons zien (glas).
Maar inderdaad wat eerder werd gezegd ZELF in de hand houden hoe het gaat is ook wel een goeie. Ik geef haar elke keer het voordeel van de twijfel. Net weer hoor en ik trapte er weer in: eerst boekje lezen dan tanden poetsen....dan heeft ze het leuke al gehad
Boekje klaar: NEEEEEEEEEEEEEEEE niet tanden poetsen.
Ik heb nu heel rustig gezegd dat ze NU kon beslissen haar mond open te doen anders houdgreep. Ik heb haar in de houdgreep moeten nemen maar ze gaf de strijd heel snel op en deed zelf haar mond open...
Dit is een pittige dame. Zoon is veeeeeeeeeeeeeeele malen cooperatiever.

Jacobien

Jacobien

08-03-2009 om 20:41

Belonen

Hier ook 2 kids met een pittig karakter. Wat ik bij mijn kids merkte is dat we in een negatieve spiraal zaten. Kind wist dat het met gedrag (negatieve) aandacht kreeg, en ik wist dat de kans groot was dat het mis ging dus mijn houding straalde al negativiteit uit. Op een dag hebben wij besloten om al het straffen af te schaffen (hielp toch niet) en op een aantal belangrijke punten een beloningssysteem in te zetten. Dat werkte een stuk beter, sfeer was een stuk leuker en de strijd was eruit. Misschien het proberen waard?

Succes!

Wat hier werkte

Ik heb picto's geprint op sclera.be, van alle mogelijke gebeurtenissen op een dag. Het avondritueel bv plakten we dan op de koelkast ( ik had er magneetjes achter gemaakt). En op één of andere manier was alles wat op de plaatjes stond gewoon "waar" en werd geaccepteerd. Als ik zeï: nee hoor, er staat hier éérst tanden poetsen, dan was het ok. Voor zo'n kleintje zijn gesproken afspraken nog best lastig, maar plaatjes-afspraken, daar kan je niet omheen.
Ik merkte ook dat mijn zoontje die plaatjes handig vond omdat hij nu zelf kon overzien wat er ging gebeuren, ( had meer zicht op zijn dagindeling) daardoor was de strijd hier een heeeel stuk minder. En reken maar dat het hier een drama is geweest!!!

Mathilde

Mathilde

09-03-2009 om 16:45

Altijd

eerst de vervelende dingen, daarna de leuke dingen. Anders gaat het hier ook niet goed . De tips hierboven zijn allemaal prima, ik wil je alleen maar een hart onder de riem steken. Hier ook een bijzonder koppige peuterdochter (inmiddels bijna 6) die eens bij vrieskou en snoeiharde wind in een dun zomerjurkje de straat op ging voor een wandeling. Na ongeveer drie straten een keihard krijsend en besnot kind. Toen mocht ik thuis een broek onder die jurk aantrekken . Gelukkig is mijn jongste (3) een stuk makkelijker. Oudste is nog steeds eigenwijs, maar heeft door schade en schande al veel geleerd haha.
Mathilde

Massi Nissa

Massi Nissa

09-03-2009 om 17:22

Breek me

de bek niet open. Kijk in het woordenboek bij het woord 'eigenwijs' en daar staat een foto van dochterlief. Hier werkt straffen eigenlijk niet. Negeren soms. Afleiden werkt vaak. En strakke ritmes aanhouden waar je niet van afwijkt. Dat was de tip van mijn moeder: zorg dat ze niet beter weten. Dat helpt wel. Het blijft zoeken met zo'n pittig vrouwtje in het gezin, maar we lachen ook heel wat af. Gisteravond kreeg ze een standje van papa omdat ze de pas gedweilde keukenvloer had ondergesmeerd. Dochter hoorde papa aan, kreeg grote dikke krokodillentranen in haar mooie ogen en riep: "Ik wil naar oma toeeee. Oma is lieeeef.".
Groetjes
Massi

Ritmes

Hoi,
ja daar gaat het bij ons dus fout. ritmes...echt niets voor mij. bij ons staat niet veel vast eigenlijk, we leven zoals wij het prettig vinden, zoals we ons voelen.
Dat merk je aan de kinderen. ze weten dat ze iets te kiezen en zeggen hebben.
Ik weet dat ik dan zeker niet mag klagen,maar soms...

maar...geloof me als ze ouder worden, zijn het leuke kinderen. tenminste, mijn oudste 2. ze weten wat ze willen en kunnen goed hun eigen mening verkondigen.

Mathilde

Mathilde

10-03-2009 om 20:45

Haha

Oma's wet! Die heb ik dan ook door schade en schande geleerd (onze oudste is dubbelzijdig erfelijk belast met eigenwijsheid hihi).
Ik was ook altijd van de laat-maar-waaien afdeling, maar met mijn oudste ging dat echt niet goed. Een keer zo'n bijna bevroren kind is nog wel te doen, maar elke dag van die scenes... Ik werd er gek van. Daardoor ben ik veel strakker geworden en voor de kinderen waarschijnlijk veel duidelijker. Verder mogen ze best veel kiezen, maar het dagritme ligt vast. Wel grappig om de verschillen tussen de kinderen te zien. Mijn oudste vindt het heerlijk om zelf te mogen kiezen en die wisselt dus uit zichzelf ook dingen af (broodbeleg bijvoorbeeld). Maar jongste wil gewoon altijd alles hetzelfde. Die eet dus al bijna twee jaar 's morgens een boterham met pindakaas en eentje met chocopasta. En zijn sjaal moet altijd NA zijn jas aan. Daar is hij heel fel op, erg grappig.
Mathilde

Esc

Esc

11-03-2009 om 21:22

Ik heb dit draadje een paar keer doorgespit...

... watn we worden er helemaal gek van op het moment. Mevrouw luistert gewoon niet, afspraken zegt ze ja en doet het vervolgens gewoon niet, iets leuks beloven lukt ook niet want dan wil ze nog een keer, nog een keer en dan hebben we dáár weer strijd om. Boos worden helpt ook niet, maar belonen dus ook niet. Ik heb nu die pictogrammen geprint, hopelijk werkt dat want anders weet ik het even echt niet meer.

dramaqueen

dramaqueen

12-03-2009 om 09:50

Esc

Errug herkenbaar en heel irritant.
Wij hebben nu besloten haar echt wat korter te houden. Het stomme is dat de oudste enorm wel vaarde bij wat meer eigen beslissingsvrijheid. Wat ik bij hem deed en doe is: aankondigen dat bijv tv over 5 min. uit moet. Daar zei hij dan JA op. Dan waren de 5 min. voorbij en werd hij boos. Dan vroegen we hem: wat zou je dan willen? dan noemde hij iets (bijv wijzen op de klok nog 5 min) dat stonden wij dan toe en dan deed hij hem zelf uit en hield ook zelf de klok in de gaten. Werkte als een speer en ik begon altijd wat eerder met aankondigen zodat uiteindelijk mijn tijdstip toch 'gehaald' werd.
Dochter kan deze vrijheid blijkbaar niet hanteren. We zijn nu echt begonnen met aankondigen (maar dat deden we al) en dan krijgt ze 1 kans het zelf te doen en anders doe ik het (bijv meewerken bij tanden poetsen. Dan hou ik haar dus vast en maak haar mond open, terwijl we eerst 4 keer afspraken aan het maken waren en dan nog een boekje en mevr. werkte alsnog niet mee).
Ook kwam hier de suggestie bij het eten voorbij om dat los te laten maar ze hoeft van ons ook niet te eten. Maar gezellig is het alsnog niet met haar. Ze verzint altijd wel iets om over te mekkeren of te krijsen.

Dus tja: 2 kidsuit zelfde gezin...maar dezelfde benadering werkt echt niet en dat wisten we op zich wel maar dan is het wel weer even zoeken naar de juiste. Ik moet ook zeggen dat de benadering richting onze zoon veel meer bij me past dan die richting dochter. Dat maakt het extra moeilijk....

groet

Mathilde

Mathilde

12-03-2009 om 12:51

Geen onderhandelingen

In zo'n fase doe ik niet meer aan onderhandelen of afspraken maken of zelf laten kiezen. Ik kondig 1 keer aan en dat is het dan. Krijsen? Doe dat maar op de gang, ajuus. Na een dagje strakke aanpak heb ik dan een kind dat opeens wel op normale toon 'mamma, mag ik een boterham' kan vragen. Soms moeten ze weer even weten wie er de baas is in huis . Bepaald gedrag hoef je niet te pikken, vind ik, en dan mag je best eens flink boos worden. Bedenk maar dat je ze nu nog onder de arm kunt steken. Dat lukt over tien jaar niet meer en als ze zich dan nog steeds zo gedragen.... Brrrrr. Dus dat houd ik mezelf dan maar voor als ik er tegenop zie om flink te corrigeren.
Groetjes, Mathilde

MLN

MLN

14-03-2009 om 22:02

And the oscar goes to.....

Hier een korte scene uit de film die 'The daily life of X-je' heet.
Scene 1:Mama komt de trap af met haar handen vol met was. Kind ziet een vestje wat van hem is en het volgende tafereel ontvouwt zich:
Kind: MI (verbastering van zijn naam en betekent eigenlijk 'ik')VEST HEBBEN, JAHAAA!
Mama: Nee, mama gaat vestje wassen. Is vies.
Kind: NEEHEE, MAMA NIE WASSEN. MI VIESE VEST AAN, JAHAHAHA!
Mama: Je hebt een vest aan en aan deze zit snot. Mama gaat die nu wassen.
Kind: NEEHEE!!!! MAMA VEST NIE WASSEN. MI DIE HEBBEN. MI VIESE VEST HEBBEN, JAHAAAAAA!
Camera zoomt uit en toont kind met veel snot, tranen, boehoehoe en weeeeeeeh. Veel drama, heel veel drama. Kind gaat door over vest en blijft drammen. Moeder is inmiddels in bijkeuken en laadt de wasmachine. Camera zoomt in en close-up toont dat mama er langzaam aan genoeg van krijgt.
Scene 2: kind staat bij bijkeuken en mama draait zich om met het betreffende vestje in haar handen. Ze gooit het vest achter zich neer.
Mama: Weet je, hier heb je je vest!
Kind: NEEHEE, MI NIE VEST HEBBEN. MAMA DIE WASSEN!!!!!! MI NIE VIESE VEST, NEEHEE!!!!!! MAMA DIE WASSEN, JAHAAAA!!!!
Camera zoomt langzaam uit en laat een moeder zien die een verbijsterende blik op haar gelaat heeft, terwijl kind de laatste woorden spreekt: mama snapt er niks van....
PS waargebeurd verhaal

S@s

S@s

15-03-2009 om 14:27

Whoeaaaa!!! mln zó herkenbaar!

Ik probeer me niet te laten verleiden, maar toch... minstens 1x per dag trap ik er toch weer in. Voorbeeld: Meneer wil "in de maneschijn" horen op de liedjes-cd. Zodra de eerste tonen te horen zijn, wilde hij toch liever "alle eendjes". Ik denk: oké dan. Mispoes. Huilen. hij wilde tóch "maneschijn"... zet ik die alsnog aan, is het nog meer drama!!! met als gevolg dat allebei de liedjes dus niet meer goed zijn. Toch weer ingetrapt, grrr... Zo gaat het met alles. Hij wil niet in de stoel, maar ook niet uit de stoel. Hij wil géén muesli eten, maar ik mag het ook niet wegzetten. Papa mag géén kus geven, maar hij mag ook niet zonder kus weglopen. Zucht! Wat bij ons werkt is denken: "Adem in... adem uit..."
Saskia

Massi Nissa

Massi Nissa

15-03-2009 om 15:27

Lig in een deuk

MLN, wat ontzettend herkenbaar. Net nog met dochter hetzelfde aan het handje gehad. Dochter komt uit bed, eet een fruithapje en een koekje, drinkt wat.
Papa: "Kom Dingetje, we gaan samen fietsen."
Kind: "Neeeeee, ik wil niet fietsen. Ik wil televisie kijken, poes en muis (= Tom & Jerry)". Gaat dramatisch op de grond liggen en trapt tegen haar knuffelolifant.
Papa: "Okee, dan ga ik alleen fietsen." Trekt jas aan.
Kind: "Wel fietsen! Ik wil met papa mee! Mamaaaaa....".
Mama: "Okee, maar dan moet ik wel even je haartjes kammen."
Kind: "Neeeeee, niet haartjes kammen!" Werpt zich op de bank en verstopt gezicht in handen.
(Drie minuten later: haartjes zijn gekamt, laarsjes zijn aangetrokken)
Kind: "Nee, wil niet met papa mee. Ik wil thuis blijven. Weeeehhh."
Papa: "Prima, ik ga. Dag dag, kusje." En hij vertrekt.
Kind zit twee minuten op de bank en kijkt naar Tom en Jerry. Na twee minuten: "Ik wil met papa meeeeeee! Ik wil op de fieeeeeets! Weeeeehhhhh! Papaaaaaaaa! Waar is papa? Mama, ik wil met papa mee! Pahahapaaaaaa". En dat nu al iets van tien minuten.
Groetjes
Massi
PS: Misschien leuk voor aanstaande ouders, een boekje "Gesprekken met Dwarse Peuters".

MLN

MLN

15-03-2009 om 18:07

Boekje

Ik denk dat als er zo'n boekje is, geen enkele (aanstaande) ouder je zal geloven. Of op zijn minst denkt: ja maar die van mij zal zo niet worden..... DREAM ON!!!
Wat ik echt heel frappant vind, is dat zowel het verhaal van Sas als van Massi, letterlijk bij ons ook is voorgekomen. Hebben wij kloontjes ofoz???

Vakantie verpest, help ons

wie helpt ons? we zijn ten einde raad. hier ook een peuter die net doet als jullie omschrijven,maar sinds een paar dagen gaat het te ver...
eerst een paar nachten 4-5 keer huilen en vragen om water. water gegeven. donderdagnacht de hele nacht huilen, ik ernaartoe, kusje geven, ik weg en meteen weer huilen. uren lang. ze komt haar kamer uit en gaat niet slapen. uiteindelijk heb ik haar in de woonkamer op de bank gegooid en ik ging ernaast liggen,toen sliep ze weer.

Vrijdag gingen we een weekendje weg, het was drama. Niet slapen, steeds roepen, uit haar kamer komen. de nachten en ook overdag. we zien het niet meer zitten,weten niet meer wat te doen.
laten huilen lukt niet, want ze komt haar kamer uit. ze eist ook van alles. kus, dan knuf,dan high five. doe je het niet, huilt ze. loop je weg, ben je net weg, begint ze weer.
wat moeten wij doen?

Onze vakantie is verpest. ze was zo moe van het niet huilen,dat ze de hele dag huilde bij alles wat we deden. in het zwembad, met wandelen,alles. savonds tot 10 uur huilen, heen en weer in en uit bed. het ging pas goed als ik bij haar lag. ik lag snachts ook bij haar en dan ging het goed.
Ik ben aan het einde van mijn latein, ben doodmoe en doe haar bijna wat aan.

Nu dus ook. Ik leg haar in bed, ze doet normaal, liedje, knuffeltje, kusje. ik ben net weg en ze begint weer. slokje water wil ze, kus van mij, kus van zoon. doe je het niet, blijft ze huilen. doe je het wel, begint ze weer te huilen als je weglooopt.
ze komt steeds haar kamer uit, ik leg haar weer neer,maar ze gaat niet eens liggen dus ik loop maar weer weg terwijl ze weer staat.
Overdag trek ik het nog wel,maar het idee dat ze het vanavond weer doet, sloopt me.

Wie helpt?
groetjes,annemieke

Mathilde

Mathilde

16-03-2009 om 13:11

Oordopjes in

Ik denk dat dat het enige is wat helpt: denkbeeldige oordopjes in. Hoe meer je probeert ze te pleasen, hoe erger het gedrag wordt. Diep ademhalen, je meest stoicijnse gezicht opzetten en laten razen.
Sterkte, Mathilde (heel erg hard gelachen om de andere verhalen, zo herkenbaar!)

Rembrand

Rembrand

16-03-2009 om 13:36

Boekentip voor annemir.

Werkboek voor ouders van kinderen met slaapproblemen van Ruttien Schregardus.
http://www.bol.com/nl/s/boeken/zoekresultaten/N/1430/secnd/no2nd/Ntk/nl_books_all/Ntt/Ruttien+Schregardus/Nty/1/Referrer/ADVNLGOO0020080562at2/index.html;jsessionid=2180005603E5EBB260BD19A39050F4CB.ps74
Voor mij heeft het gewerkt !
M.

Annemir

Behalve de tips van bovenstaande posters: misschien helpt het belonen met stickers als kind zich koest houdt.

Wij hadden geen problemen met inslapen, maar met doorslapen. Kind werd elke nacht minstens 1 x, maar meestal vaker, wakker. En ik zag mijn geest al dwalen, want in verwachting van nummer 2 (oudste is ruim 3 nu). Sticker beloofd als hij ons 's nachts niet zou storen (behalve als hij moest plassen, dan mag het wel. Maar dat hoeft-ie eigenlijk nooit). Het duurde even voor hij het door had, maar uiteindelijk werkt het wel en slaapt hij vaker wel dan niet rustig door. Tot mijn enorme opluchting, mag ik wel zeggen.

Sterkte ermee

Temet

Dus...

Hoi,
bedankt voor jullie adviezen.
blijf ik dan dus bij haar in de kamer zitten als ze eruit komt? dat is namelijk wat ze wil, dat ik bij haar blijf en dat is dus eigenlijk wat ik niet aan wil wennen...

stickersysteem lijkt ze me wat jong voor, ze is 2,5. toen ze donderdagnacht bleef huilen, had ik al gezegd dat als ze niet ophoudt, gaat ze niet mee op vakantie. zij gillen: ik mee, ik mee. na rijp beraad toch besloten dat ze mee ging(mijn man zou thuis blijven met haar) was ze blij: jaaaa ik mag mee. maar op het moment dat ze huilde, leek het haar niets te doen. ze bleef toch doorgaan.

er spelen dingen mee: haar broersliggen in de kamer naast haar, ze worden er dus wakker van.
Onder haar de buren met wie we problemen hebben wegens geluidoverlast, die zijn er ook al niet blij mee.

dus...naar bed brengen, ritueel doen en weg. komt ze terug, dan weer terugleggen. maar weet je, vanmiddag deed ik dat, alleen krijg ik haar al niet liggend zonder geweld. ze gaat gewoon niet liggen. als ik dan wegloop, ligt ze niet eens, ze staat al naast me, hoe kan ik dan weggaan?

help me, ik weet het echt even niet meer. nadeel is dat ik niet thuis ben vanavond maar op mijn werk, mijn man moet het doen. ik heb al gezegd: als het echt niet lukt, ga maar naast haar bedje zitten maar haal haar in godsnaam niet in ons bed.

Ook

hoi,
ik heb het boekje eens bekeken, ik heb hem ergens gehad toen we ook problemen haddenmet middelste kind.

Maar die problemen begreep ik. Dit is volgens mij geen slaapprobleem, geen doorslaapprobleem, maar een machtstrijd.
ze heeft het met eten al geprobeerd en dat is haar niet gelukt en het enige wat kleintjes je nog mee kunnen pakken is slapen.
Ik heb hele sterke kinderen maar zij spant de kroon. Het is een machtstrijd geworden.

Vandaar dat ik ook zo bang ben het fout te doen en dat ze "wint". dit speelt overigens pas een paar dagen hoor. ik ken wel nachten dat ze vaker wakker worden in een periode, maar dit slaat echt alles.

Rafelkap

Rafelkap

16-03-2009 om 18:53

Slopend!

Dit soort situaties zijn altijd zo vreselijk slopend voor jullie ouders! Het boek van Rembrand heb ik ook gelezen maar was niet mijn/onze manier. Dat is (misschien kort door de bocht) vertellen hoe je het vanaf vanavond gaat aanpakken, speentje etc. klaarleggen en vooral: niet meer de kamer in komen na het slaapritueeltje. Dat kan ik niet. Ik bleef wel erbij blijven zitten en elke avond steeds dichter naar de deur, en later: op de gang of in de kamer erna al zingend allemaal dingen doen zodat kind wist dat ik er nog was.
Ik ging wel de kamer uit als zoon nog stond hoor, die ging uiteindelijk wel vanzelf liggen.
Vooral rustig blijven en haar, al is het de 100 x weer rustig terugbrengen naar bed, zonder al teveel woorden. Het wordt echt beter over een poos! (maar daar heb je nu niks aan) Ook elke zoveel min., ook al is kind stil even hoofd om de hoek wilde ook wel helpen hier.
Sterkte!

Rafelkap

hoi,
ze staat niet! ze loopt gewoon naar de deur en gaat er weer uit. we wonen in een flat,dus ze staat meteen in de huiskamer

Rafelkap

Rafelkap

16-03-2009 om 19:19

Annemir

Och jé. Ik hoorde wel dat mensen om die reden een slotje op de deur deden, gewoon een oogje en haakje zodat de deur op een kier bleef.
een snelle oplossing is om haar wellicht samen met een broertje of zusje op een kamer te leggen. Bij onze jongste was toen het slaapprobleem in 1 klap over. Ze heeft kennelijk behoefte aan geborgenheid.
Ik bleef zelf (en nog steeds) even in de kamer ernaast zitten (nu dus), dan horen ze me nog even op het toetsenbord rammen
Sterkte, ik weet het, het is vreselijk, zo'n dwingelandje. Je moet er alleen niet aan toegeven. Als er niks aan de hand is, dan is het gewoon tijd om te slapen!

Blijven zitten

ik heb net mijn man gesproken. weer drama dus. hij is bij haar gaan zitten en ze ging slapen.
voor een kwartier, daarna begon het weer opnieuw.
dat was donderdagnacht ook. je kon erbij blijven dan sliep ze maar zodra je weg bent wordt ze wakker en gaat ze huilen.
is tijdelijjk bij haar gaan liggen dan een optie?
dat bij haar zitten vind ik een strak plan hoor, geen probleem. maar als ze wakker blijft worden....

Ze heeft vanmiddag niet geslapen en ik denk dat we het middagdutje dus weg moeten laten dat ze iig moe wordt.

Denken jullie dat het gewoon een kwestie van tijd is?
groetjes,annemieke

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.