Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
karin

karin

21-05-2009 om 10:26

Dochtertje 3 jaar schreeuw regelmatig en slaat,dat is toch geen normaal gedrag?

Ik schrik de laatste tijd een beetje van ons dochtertje,als ze iets niet mag of ik zeg eventjes wachten of zo begint ze soms hard te schreeuwen en te roepen zoals gister,toen was ik naar de zwemles aan het kijken van ons zoontje,nu was het ook wel erg warm daar binnen,dus vroeg ze om drinken,ik zei we zijn net hier even wachten en toen begon ze plots te schreeuwen,(als ik met ons zoontje bezig ben thuis ofzo,dan schreeuwt ze ook weleens als ze dan geen aandacht krijgt,maar dat is anders)ze sloeg me plots en toen heb ik haar duidelijk aangesproken en gezegd dat dit niet mag en dat ze rustig moet blijven praten en niet moet schreeuwen!(ik had het gevoel dat die mensen om me heen allemaal keken)
Dit is niet de eerste keer,dus ik heb zo'n gedrag nog niet eerder gezien,mijn moeder zij in de gaten houden ,maarja ik weet er verder ook geen raad mee(ja bij dat slaan natuurlijk straffen als ze dat vaker doet)ze dit gedrag alleen nog maar bij mij heeft gedaan,hoewel laatst op de verjaardag van ons zoontje pakte ze haar winkelwagentje uit de handen van een tweejarige en zei die is van mij,daar mag jij niet mee spelen,maar dat hoort erbij,hoewel ik natuurlijk gezegd heb dat ..... daar alleen maar even mee speelt!(maar op school praat ze niet en volgens de juf doet ze wel alles goed mee en speelt ze met anderen mee en heeft dan normaal gedrag(verlegen en niet praten enz.)
En tegen haar broertje doet ze ook wel eens zo schreeuwen en slaan(natuurlijk is mijn zoontje ook niet altijd een lieverd,maar die schreeuwt en slaat niet)
Herkent iemand dit gedrag?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Normaal voor pittige peuterdames

Ze is gewoon op zoek naar haar grenzen.

liora

liora

21-05-2009 om 11:50

Inderdaad

Lijkt me normaal peutergedrag, blijkbaar heeft je zoon dat niet gehad.

Het enige wat ik wel een beetje vreemd vind, is dat ze niet praat op de peuterspeelzaal.

Liora

Massi Nissa

Massi Nissa

21-05-2009 om 12:30

Nou, dan hier ook zeer abnormale peuter

Hier een dametje van 2,5 dat er geen been in ziet om mijn been te slaan (hoger komt ze niet, hihi) en "Toute mama!" te roepen als ze iets niet mag. Dan gaat ze wel in de hoek, trouwens. En schreeuwen als haar iets niet bevalt, doet ze al zeker anderhalf jaar. Soms gaat het wat beter en denk ik: hee, ze groeit eroverheen. Dat blijkt nog niet het geval te zijn, juist de afgelopen dagen heb ik weer een piep in mijn oor van het krijsen.
Bij papa is dochter liever, op het kdv kan ze wel chagrijnig zijn (nukkig), maar heeft ze geen grensoverschrijdende driftbuien.
Groetjes en sterkte, haha
Massi

Rafelkap

Rafelkap

21-05-2009 om 13:30

Karin

Straffen helpt niet. Lees anders eens een goed opvoedkundeboek. "Luisteren naar kinderen" van Thomas Gordon.

Eens met liora

Dat slaan is inderdaad normaal peutergedrag. Ik zou me eerder zorgen maken dat ze niet praat op de psz!
Ook eens met Rafelkap: straffen helpt niet, kom je in een neagatieve spiraal terecht (weet ik uit ervaring met mijn oudste) een kind wat zich niet begrepen voelt enz enz.

Massi Nissa

Massi Nissa

21-05-2009 om 15:54

Rafelkap, sharon

Straffen helpt niet, maar even apart zetten tot de kalmte is teruggekeerd werkt hier wel, hoor. Dochter staat toch wel een paar keer per week in de hoek tot ze weer rustig kan praten en reageren. Ze komt er zelf uit als ze 'klaar' is en zegt dan zelf "Sorry, mama/papa". Van mij hoeft ze er vooral niet bij te zeggen dat ze het nooit meer zal doen, dat is grote onzin. Ze kan het niet eens echt helpen, denk ik, het hoort zo bij die leeftijd. In de hoek staan (of op de trap zitten, of wat je maar kunt bedenken als redelijk alternatief) kan best nuttig zijn soms. Ze heeft me een keer flink gebeten en toen rende ze zelf maar vast naar de hoek, haha.
Groetjes
Massi

dc

dc

22-05-2009 om 07:37

Pff

ja hoor, hier ook een peuter dat er af en toe flink op los kan schreeuwen, slaan en vooral met deuren smijten.

Hij heeft een sterk willetje, en hij weet nog niet hoe hij om moet gaan met z'n emoties als hij niet krijgt wat hij wil. Daar moet je als ouder bij helpen gewoon. Duidelijke grenzen aangeven en proberen veel al van te voren uit te leggen. (zodirekt ga ik even met je broertje dit of dat doen, en daarna gaan we ...)

zon

zon

22-05-2009 om 20:38

Straffen

Even iets over dat straffen. Misschien dat straffen niet helpt in de zin van dat ze het vervolgens niet meer doen maar ik vind het wel belangrijk, ook voor de andere kinderen, dat je wel iets doet, vooral bij slaan e.d. Allebei mijn dochters (bijna 4 en 2) slaan of duwen wel eens. Ze moeten dan altijd sorry zeggen en een kusje geven. Doen ze dit niet meteen dan zet ik ze op de gang om na te denken totdat ze sorry zeggen. Vooral bij de jongste duurt dit soms even als ze boos is maar ik leg ze steeds maar weer uit dat je best boos mag zijn maar nooit iemand pijn mag doen. Doe je dat wel dan moet je sorry zeggen en een kusje geven om het weer goed te maken. Hebben ze dat gedaan dan prijs ik ze altijd de hemel in en krijgen ze een knuffel.
Verder is mijn ervaring dat het helpt altijd concequent te zijn en ze voor te bereiden op wat er gaat komen. Door deze voorspelbaarheid is er veel minder vaak aanleiding om boos te worden.
Wat het schreeuwen betreft. Ik luister sowieso niet naar geschreeuw. Als ze iets willen moeten ze het gewoon vragen en zelfs dochter van 2 snapt dit al prima. Schreeuwen uit boosheid accepteer ik nog wel van dochter van 2 (liever niet natuurlijk) maar bij dochter van bijna 4 stel ik duidelijke grenzen. Als ze schreeuwt uit boosheid vraag ik haar te stoppen met schreeuwen. Ik zeg dat ze best boos mag zijn maar dat ze niet zo hoeft te schreeuwen. Wil ze toch nog even verder schreeuwen dan moet ze dat even op de gang doen. Meestal stopt ze dan vanzelf, soms gaat ze even naar de gang. Komt ze rusig terug dan krijgt ze een dikke knuffel en praten we er over.
Maar geen zorgen dus, schreeuwen, slaan, het is allemaal normaal. Als je maar duidelijk je grenzen aangeeft.

Goh..

Die van mij zijn dus ook geen uitzondering..

Hier is het ook inmiddels 2 kindjes die aardig driftig kunnen worden als iets niet mag..
De jongste heeft alleen de vervelende neiging om zich om te gooien ( en dus ook op stenen vloeren enzo) dus die moet je dan wel ff opvangen zeg maar..

Maar de oudste ( bijna 4) is oud genoeg om te weten dat je niet hoeft te gaan slaan duwen knijpen enzo..wat ze rustig doet hoor ook bij haar zusje..
Hier is het ook even goed duidelijk maken dat je niet iemand pijn mag doen omdat jij boos bent. En ook probeer ik geschreeuw te negeren en kunnen ze op de gang uitrazen.. als ze rustig zijn luister ik weer..

Maar moeilijk is het soms wel hoor.. dat zal ik er eerlijk bij zeggen.. maar het lukt aardig..

Mathilde

Mathilde

25-05-2009 om 16:27

Herkenning

Mijn jongste is heel braaf maar ook een ontzettende driftkikker, dus hij kan ineens ontploffen en dan beginnen te schreeuwen (en slaan). Of steeds harder praten tot schreeuwen toe omdat hij het ergens niet mee eens is. Dat valt bij mij in de categorie 'brutaal' en als het heel erg is, zet ik hem op de gang of mag hij even niet meer meedoen. Als het minder erg is, negeer ik hem. Hij schreeuwt ook meer als hij moe is, dan kan hij gewoon minder hebben. Dat zichzelf op de grond gooien heeft hij ook een tijdje geprobeerd, maar toen kwam hij er al snel achter dat tuintegels erg hard zijn . Slaan doet hij bij mij niet meer, want dan zet ik hem meteen op de gang. Wel raakt hij (zelden) nog slaags met een ander kind op het kdv. Overigens vind ik dat wel een beetje 'jongensachtig', dat elkaar na wat geschreeuw over en weer meteen beginnen te meppen. Meiden kunnen het vaker verbaal af (en dat is vaak ook niet zachtzinnig).
De oudste was al weer een tijdje schreeuwer-af, maar die is dus opnieuw begonnen (ze steken elkaar aan). Voor je het weet, schreeuw je net zo hard mee, dus ik moet nu ook op mezelf letten .
Mathilde

Herkenbaar

Dit is voor mij ook herkenbaar. Ik heb dit met mijn oudste dochter ook gehad. Er waren op dat moment enige ingrijpende veranderingen in het gezin (verhuizing, operatie, geboorte). En hoewel mijn man en ik deze onderwerpen bespraken als de kinderen sliepen, pikte ze toch een hoop van deze spanningen op. Dit uitte zich in "abnormaal" gedrag: hysterich worden (soms 3-4 uur lang!), schoppen, krijsen, etc.
Wij hebben het volgende gedaan, maar dat wil niet zeggen dat jij dit ook moet doen, hoor, want zoals ik het lees, is het nog niet zo erg bij jou.
We zijn met haar naar de huisarts gegaan en ze kreeg toen net weer een hysterische bui, dus hij kon het zelf zien. Hij heeft een kinderarts ingeschakeld. Uiteindelijk is besloten haar naar een medisch kdv te sturen. Het was of dit of ziekenhuisopname, wat op dat moment uit den boze was. Hier is ze 9 mnd geweest en ik heb er nog steeds geen spijt van.
Wat het uiteindelijk was? Geen idee, ik denk dat ze erg gevoelig was voor de spanningen die we op dat moment hadden. Plus het feit dat ze misschien niet de woorden kon vinden om zich goed uit te drukken. Ze was toen ook nog maar 3. Uiteindelijk is ze een paar weken na haar 4e verjaardag naar het regulier basisonderwijs gegaan. Ik heb nu een heel ander kind dan 2 jaar terug.
Nogmaals, ik zeg niet dat dit de oplossing is, maar misschien kan het consult bureau met iets helpen.
Wat betreft de ogen van andere mensen, trek je daar niks van aan. Mensen kijken altijd. Probeer rustig te blijven en schaam je ook niet als je haar tijdens de zwemles in een hoek moet zetten. Het is jouw kind en jij weet wat het beste voor haar is.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.