Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
AO

AO

22-05-2009 om 22:01

Scheiden

Beste leden,

Ik heb een schat van een dochter van 2 1/2 jaar, is altijd een vrolijke griet. Een maand of 4 geleden hebben mijn vriend en ik besloten om uit elkaar te gaan. Geen ruzie, geen gedoe, maar het werkt domweg niet meer. Wij zijn nu om de week bij mijn dochter in huis, aangezien huisvesting nog een probleem is. Mijn dochter is dus altijd in haar eigen omgeving, slaapt in haar eigen bedje, eigen speelgoed etc etc Natuurlijk weet ik dat kinderen niet gek zijn en heus wel merken dat er wat aan de hand is. Zeker in het begin vroeg ze steeds als papa bij haar was, waar mama is en andersom. Dit doet ze nu al niet meer en zegt zelfs als ik weg ga "Nou, doeiiiiii" en gaat weer vrolijk verder spelen. Ook doen we gezamenlijk nog leuke dingen met haar. Dierentuin en speeltuinbezoekjes zijn geen uitzondering. Ik heb aan de mensen uit haar omgeving (opa, oma, peuterleidster, vrienden) gevraagd of zij merken dat mijn dochter anders is dan voorheen. Maar ik hoor van iedereen hetzelfde "nee hoor, ze is een gezellige meid".

Maarrrrrrrrr....toch zit ik met wat vraagtekens en hoop dat jullie daar jullie mening over kunnen geven. Overdag kunnen we met haar lezen en schrijven, maar naar bed *oef*. Een paar weken geleden was er onweer. Ben toen bij haar op de kamer blijven zitten, met als gevolg dat madam nu wenst dat ik iedere avond bij haar blijf. Ik heb het al weten te verplaatsen naar de trap, maar veel verder kom ik niet. Moet ik nu toegeven en bij haar blijven of moet ik het langzaam afbouwen?

Daarnaast komt ze 's nachts standaard om 2 uur. Dit is volledig onze eigen schuld. In het begin van onze scheiding hebben we haar wel eens in bed genomen. Om haar het vertrouwen, warmte en liefde te geven, want ze voelde dondersgoed dat er wat aan de hand was. Maar ja...nu komt ze dus iedere nacht en gaat echt niet meer slapen tot ze bij de andere ouder in bed ligt :-S Ze gaat dan liggen en slaapt rustig door tot de volgende ochtend.

Moeten we ons toch wat harder opstellen en niet toegeven of is het juist gezien onze situatie het beste om het kind geborgenheid en veiligheid te bieden en geen drama's veroorzaken???. Als het straks wat rustiger is dan weer het slaapritueel oppakken en weer in haar eigen bedje slapen.

Alvast bedankt voor jullie reacties

gr Annet

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

23-05-2009 om 22:03

Tja

ik heb ergens gelezen dat een kind dat bij de ouders in bed slaapt een zelfverzekerder mens wordt dan een kind dat alleen slaapt, alle situaties eromheen daargelaten.

Nu is de vraag of je er wel zin in hebt. Nu misschien geen probleem, maar als je een nieuwe partner krijgt, krijgt ze natuurlijk wel het gevoel dat het zijn schuld is dat ze weer naar haar eigen bed moet, niet echt bevoordelijk voor de relatie tussen hem en haar of haar zelfvertrouwen.

Ik zou dus even bedenken hoe lang je alleen denkt te slapen en of je dan genoeg tijd hebt om haar weer aan haar eigen bedje te laten wennen voor ze geconfronteerd wordt met een "ander". Als je denkt dat dat minder dan een jaar is in totaal, dan zou ik nu even hard en duidelijk zijn en nu al haar in haar eigen bedje laten slapen. Kinderen passen zich snel aan, ook onder dramasituaties, wat me bij jullie niet eens het geval lijkt.

Trouwens top hoe jullie het regelen hoor!

Ook tja

Hoe je het ook wendt of keert, je zet het leven van je kind volledig op de kop. En dat zal zich toch op de een of andere manier uiten.
Kunnen jullie niet gewoon de boel weer oppakken zoals het voorheen ging?
Ik snap dingen als 'het werkt niet meer gewoonweg niet'. Zal wel aan mij liggen hoor, maar ik zie een relatie waar kinderen bij betrokken zijn toch echt als long term ventures waar je niet uitstapt voor het kind op eigen benen kan staan.

Rafelkap

Rafelkap

24-05-2009 om 08:52

Dirksmama

'Kunnen jullie niet gewoon de boel weer oppakken zoals het voorheen ging?
Ik snap dingen als 'het werkt niet meer gewoonweg niet'
Dus Dirksmama: je bedoelt: beter niet uit elkaar. Ben ik met je eens hoor, dat dat verboden moest worden
Maar Annet (ik zou een andere nick kiezen, je bent erg herkenbaar zo)heeft verder niet uit de doeken gedaan (en moet dat ook niet doen) waarom zij en haar partner uit elkaar zijn. Er speelde vast meer mee, dat kan jij/wij toch verder niet beoordelen? En daar gaat haar vraag ook niet over.
Wat de vraag betreft: Ben het eens met dc. Heel veel peuters hebben lastige fasen en behoefte aan geborgenheid. Ik vind het helemaal niet verkeerd: kind in bed. Maar als jij/jullie er niet goed door kunnen slapen moet je er wel wat aan doen, weer aan het bedje laten wennen en beseffen dat het veel tijd en geduld gaat kosten. Bedritueel, er naast gaan zitten of liggen, op de gang/kamer ernaast zitten zodat ze je hoort, er zijn nog zat tips te vinden in het archief.

amk

amk

24-05-2009 om 09:52

Peutergedrag en scheiding

Leg niet alle verandering van gedrag op de scheiding. Want als je dat verhaal er niet bij verteld had iedereen hier gezegd dat het normaal peutergedrag is.

Mijn dochter was nog geen 1 toen haar vader min of meer van de een op de andere dag besloot weg te gaan.
Ook aan mijn dochter heeft de buitenwereld nooit verschil gezien. Pas als ik dan vertelde dat haar vader weg gegaan was bleek ze in eens anders te zijn. Yeah, right!

Inmiddels zijn we ruim 2 jaar verder en huppelt zij vrolijk heen en weer tussen 2 huizen en vind dat volledig gewoon. Het is maar net wat je als ouders uitstraalt. Zo realiseerde ikzelf pas dat mijn gezin anders was toen ik een relatie kreeg met mijn ex. Toen was ik 19. Ik heb het vroeger als volkomen normaal beschouwd dat mijn zus niet bij ons woonde maar in een inrichting. Dat hebben mijn ouders ook altijd uitgestraald. En daar win je het meest mee, want kinderen zijn meesters in het lezen van lichaamstaal.

Pippie

Pippie

24-05-2009 om 10:29

2,5 jaar

Het moment om meer los te gaan, Het jij-en-ik gaat uit elkaar. Dat is heel groot voor zo'n kleine hummel. En je kind voelt dat dan vooral op het moment van naar-bed-gaan. Want dan ligt ze ineens zo alleen daar in de kamer. En dan voel je net even meer de behoefte aan het idee dat ouders er voor je zijn. Of die ene ouder. En dan is het heerlijk als je dat gevoel ook zo krijgt. Het geeft veiligheid en het geeft tegelijk een waarborg dat je je los kan maken. Dat hele proces heet hechting. Er komen nog veel meer van dat soort momenten. Het is mooi dat jullie de geborgenheid wel geven.

Ik ben het eens met amk, zie het los van je eigen scheiding. Dit is het eigen proces van je kind. En zo te horen, gaat dat redelijk goed.

Mooie oplossing (voor nu dan) dat je kind in eigen omgeving blijft en jullie wisselen.
Heb je trouwens het boekje van Charlote visch: kinderen en gescheiden ouders, gelezen? Echte aanrader!

Pippie

Massi Nissa

Massi Nissa

24-05-2009 om 13:40

Gewoon doen

Ik weet niet zoveel over scheiden (behalve dan dat je het niet doet als het niet nodig is, volgens mij). Wel weet ik dat onze dochter als baby ruim anderhalf jaar bij mij in bed heeft gelegen, en dat dat uitstekend ging. Met 18 maanden wilde ze zelf steeds vaker in haar eigen bedje (wel bij ons op de slaapkamer). Met 22 maanden verhuisde ze naar haar eigen kamertje, en is daar heel tevreden. Is ze een keertje ziekig, dan wil ze het liefst op de bank van de woonkamer inslapen en dan in haar eigen bed gelegd worden. Bij papa en mama in bed wil ze op het moment helemaal niet meer (wat ik een beetje jammer vind, ik was zo gewend aan die geurige haartjes vlakbij mijn neus, haha).
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij andere kinderen verloopt, maar ik zou de gok er op wagen. Als je kindje het nodig lijkt te hebben, waarom niet? Ik onderschrijf de postings van onder andere dc. Kind in ouderlijk bed is iets doodnormaals.
Groetjes
Massi

'ik heb ergens gelezen dat een kind dat bij de ouders in bed slaapt een zelfverzekerder mens wordt dan een kind dat alleen slaapt'

Ik vraag me altijd onmiddelijk bij dit soort beweringen af waar ze op gebaseerd zijn! Is dat onderzocht?
Ik geloof er niks van!

Rafelkap

Rafelkap

24-05-2009 om 19:50

Sharon

Hier vind ik iets http://www.natuurlijkouderschap.org/wat-zijn-de-effecten-van-samen-slapen-op-de-lange-termijn-voor-mijn-baby/
Mij lijkt het vrij logisch, al is het met sommige kinderen in bed nemen lastig slapen (voor de ouders) en dat lijkt me ook weer niet gewenst.

Annet

Annet

24-05-2009 om 22:03

Voor mij de beste keuze

Ok Nick aangepast, alhoewel ik het geen probleem vind dat iedereen weet wie ik ben.

Ik was eerst van plan om niet te reageren op de post van dirksmama, maar ik doe het toch. Ik wilde gewoon even checken of de slaapproblemen een gevolg zijn van de scheiding of dat dat weer zo'n beruchte fase is. Ik denk dat het een combi is. Wat betreft een nieuwe relatie, dat is wel het laatste waar ik me mee bezig houd op het moment. Dus ik neem haar lekker bij me vannacht en koester haar. Zo slapen we allebei lekker, ipv een hoop gejank. Als we straks een eigen huisje hebben gaan we weer eens verder met het bedritueel.

Iedereen droomt van een gelukkig leven, met een lieve man, leuke kind(eren) etc etc. Als ik met dit prachtige weer buiten ben en ik zie die gezinnetjes gezellig met elkaar op pad gaan, krijg ik een brok in mijn keel. Want ooooh zo had ik het ook graag gezien. Ik ga hier verder niet uit de doeken doen waarom wij hebben besloten om uit elkaar te gaan, maar het is zeker niet een beslissing die je zomaar neemt. Ik heb een 16 jarige relatie achter de rug. Op het moment dat je ongelukkig bent in je relatie en je geen nacht meer slaapt omdat je weet dat er geen toekomst meer in je relatie zit, moet je keuzes maken. En dan kies je niet alleen voor jezelf, maar ook voor het geluk van je kind en uiteindelijk ook voor het geluk van je ex. Ik durf hier hardop te zeggen dat wij uiteindelijk gelukkiger zullen zijn in de toekomst, dan hoe wij er de afgelopen 2 jaar aan toe waren. Wat moet een kind met een moeder en/of een vader die zich niet happy voelt?? Is dat goed voor een kind?? Ik geloof van niet! Hoe moeilijk het nu soms ook is, het komt weer goed. Daar vertrouw ik op.

gr Annet

Sterkte

Ik vind het heel vervelend voor jullie allemaal. En zoals ik al schreef, ik kan het niet echt begrijpen, maar ik wens jullie heel veel sterkte.

Rafelkap

Denk ik toch weer aan causaal verband. Er is vast een verband aangetoond, maar is die ook causaal. Misschien is het zo dat kinderen die bij hun ouders in bed mogen slapen over het algemeen al in gezinnen opgroeien waar meer warmte heerst?
Net als verband borstvoeding - intelligentie kind. Er is een evrband aangetond, maar ook niet per se causaal. Het kan zijn dat kinderen die bv hebben gekregen over het algemeen intelligenter zijn omdat ze uit gezinnen komen waar de ouders over het algemeen hoger zijn opegelid.
Snap je wat ik bedoel?
Ik ben zelf altijd heel voorzichtig met dit soort uitkomsten omdat heel makkelijk een uitslag te 'manipuleren'is naar de uitslag die en onderzoeker wil

Overigens

Heet onze oudste de eerste jaren bij ons in bed geslapen en hij is van onze 3 kinderen het bangs en meest onzeker aangelegd... Onze jongste die voornamelijk in haar eigen bed slaapt (behalve als ze ziek is) is het meest zelfverzekerd

Rafelkap

Rafelkap

25-05-2009 om 18:59

Sharon -beetje o.t.)

Tja, ik vond het ook een beetje een zweverige site. Maar ik vind het wel logisch klinken dat als je een angstig kind alleen laat, dit niet goed is voor het zelfvertrouwen. Maar er zullen nog zoveel andere factoren zijn, daar heb je gelijk in.
Onze beide zonen mogen alleen in bij ons in bed als ze ziek zijn en zich koest houden (komt dus bijna nooit voor).
Ik snap alleen mensen niet die zo bang zijn hun kind in bed te nemen, als dat angstig is, dat ze er nooit meer van af komen. En hun pasgeboren baby's zo snel mogelijk in een kamer apart doen..
maar we dwalen af

dc

dc

25-05-2009 om 20:49

Tja

ik ben zelf gek op samen slapen. Mijn oudste alleen absoluut niet, en nu blijkt mijn jongste ook lekkerder te slapen in zijn eigen bed.

Tijd voor een nieuwe baby

En sharon, ik weet niet meer waar ik het gelezen heb (is alweer 3 jaar geleden dat ik me er echt in verdiepte), maar ik ben aardig kritisch, dus neem niet elk onderzoek gelijk voor waar aan. Maar goed, ik ben ook langs zat onderzoeken gehobbeld die moord en brand schreeuwen over het samenslapen, dus je vindt natuurlijk ook wel een beetje wat je zoekt.

Annet

Jammer dat je relatie stuk gelopen is. Sterkte daarmee. Het gedrag van je dochter lijkt me typisch peutergedrag. Ze gaat zich nu realiseren dat ze alleen op haar kamertje ligt en vind het gezelliger om bij jou of je ex te liggen. Dat jullie nu uit elkaar zijn lijkt mij er weinig mee te maken te hebben.

En om nog even op de opmerking van Dirksmama terug te komen: mijn eigen ouders hadden een heel slecht huwelijk en zijn desondanks altijd bij elkaar gebleven. Maar voor mij en mijn zussen was het op zijn zachtst gezegd niet bepaald een pretje om op te groeien in een huis waar de spanning vaak te snijden was! Ik wil echt niet pleiten voor scheidingen, maar soms is dat toch echt voor iedereen (dus ook de kinderen!) de beste oplossing.

*bella*

*bella*

25-05-2009 om 23:27

Wat je wil

Wat mij betreft zijn er weinig regels. Gewoon doen wat het beste voelt voor je. Samen slapen was hier heel normaal. En ik ´weet zeker´ dat dat voor mijn kinderen het beste was. Dacht wel dat ik (vrij angstig aangelegde) zoon er nooit uit zou gaan krijgen. En het heeft ook lang geduurd. Maar nu is hij 7 en wil steeds minder, nu pas is er bij hemzelf sterk de behoeft om in eigen bed te slapen. Dus het gebeurt ooit toch wel.
Met bij haar blijven, hier helpt komen kijken erg goed. Bij zoon niet meer zo nodig maar dochter van 5 vindt dat nog erg fijn. En soms is ze zo onrustig, dat ik vooral boven aan het rommelen ben, en ze me dus gewoon kan horen en dan loop ik ook wat sneller binnen. Maar soms dan lukt het haar heel slecht om de rust te vinden te gaan slapen en dan ga ik gewoon even bij haar liggen. Ik zou eigenlijk niet weten waarom niet, en vind het ook geen probleem. Ook een dame waarmee overdag alles prima gaat, harstikke zelfstandig enz enz. En dan ´s avonds soms even heel klein, prima toch?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.