Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

(bijna) 3-jarige die zichzelf niet kan vermaken

Onze zoon wordt volgende week 3, maar heeft eigenlijk altijd al dit probleem gehad. Hij kan zichzelf niet vermaken en wil de hele dag vermaakt worden. Als ik niet met hem bezig ben, probeerd hij me op alle manieren te claimen. Nu de scholen (hier iig) weer begonnen zijn en het dagelijks ritme ook weer is begonnen lijkt het wel alsof hij nu weer veel meer moeite er mee heeft.(aan de ene kant ook logisch, want nu zijn we ook veel minder weg, dus wordt minder vermaakt) Het enige waar hij zichzelf mee kan vermaken is de tv. Maar ja om hem daar uren achter te zetten, lijkt me geen optie. Ik probeer hem wel te stimuleren om ergens mee te spelen en speel dan ook eventjes mee, maar zodra ik erbij weg ga, dan is het spel dus ook gestopt en eist dus van mij dat ik weer met hem speel. Maar (sorry dat ik het zo zeg) ik ben geen entertainer en wil gewoon dat hij zelf gaat spelen en zichzelf vermaakt, of eis ik nu te veel?
Mijn vragen zijn eigenlijk:
-hoort dit bij deze leeftijd?
-en als jullie het herkennen, hoe gaan jullie hier mee om? En hoe pak ik dit nu aan.
Ik merk dat ik op een gegeven moment er steeds geirriteerder van wordt en (klinkt lullig) dat ik hem zo zat ben.
Tips en herkenning is welkom!

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mama75

mama75

28-08-2009 om 17:32

Hier ook

mijn oudste heeft zich ook nooit goed alleen kunnen vermaken.

Wat ik altijd probeer te doen, is haar eventueel op weg helpen met iets, vervolgens duidelijk een tijd afspreken (mama gaat nu even strijken/lezen/poetsen, over een kwartier maken we samen een puzzel). Dan op de klok aanwijzen wanneer het kwartier om is (of kinderklok naast de gewone klok zetten, met de wijzers op de afgesproken tijd). Na die tijd ook echt die puzzel maken en het kind prijzen voor het wachten / alleen spelen. (Ook al heb ik honderd keer naar die klok moeten wijzen).

Mijn dochter blijft het moeilijk vinden om zich alleen te vermaken, maar deze aanpak heeft wel geholpen. Sinds ze op school zit is het wel minder geworden, maar ze blijft er moeite mee hebben. Ze is nu 7 en als ze nu echt moeite heeft om even iets alleen te doen en mijn (leuke) voorstellen ook niet leuk zijn om te doen stel ik meestal iets minder leuks voor (kamer opruimen, buiten opruimen, tafel dekken) en dan vindt ze ineens wel iets om te doen

Guinevere

Guinevere

28-08-2009 om 18:54

Kindafhankelijk

Het hoort volgens mij niet alleen bij de leeftijd, maar vooral bij het kind.
Onze oudste zoon kon zich van zijn 0e tot zijn 5e ook werkelijk geen tel vermaken. Alleen als wij meededen ging het goed. Op een gegeven moment zijn we ook met timertjes gaan werken (boven spelen) en dat steeds meer gaan uitbouwen. Dat gaf ons in elk geval heel even "lucht". Het heeft nog geduurd totdat ie 6 was. Nu (7 jaar) kan hij zich opeens reuze goed vermaken, hebben we er af en toe urenlang geen kind aan. Wel moeten we de hele tijd meekletsen ("ja, fantastisch!", "ja, doe het maar zo!") maar dan gaat het ook best goed.
Basis voor dat zelf spelen is toch wel gelegd in zijn peuter- en kleutertijd, door 'm niet de hele tijd voor de tv te zetten maar te investeren in het samen maken van bouwwerken en knip- en plaksels. Daar plukken we nu de vruchten van. Gisteren heeft hij zelfs een uur lang een "boek" zitten maken voor zijn kleine broertje.
Hou vol, investeer in speelvormen waar hij later profijt van heeft. Het kan goed komen!

buzz

buzz

28-08-2009 om 21:27

Mijn zoontje is 4

en heeft zich ook altijd erg slecht zelf kunnen vermaken. Nu nog trouwens, soms gaat het wat beter omdat hij met zijn kleine zusje speelt.
Zij kan zich heel erg goed zelf vermaken, soms zelfs zo goed dat ik me er niet mee mag bemoeien. Ik ben aan het zoeken wat het beste werkt, complimentjes maken als hij eens wel zelf speelt, op afstand (onder het was opruimen of poetsen mee spelen met woorden, en dan stikum steeds minder) Aan de gang helpen en dan zeggen dat hij zelf even verder moet gaan omdat ik even....anders moet ik dat vanmiddag nog en dan hebben we geen tijd om dan weer samen wat anders te doen.
Maar de goede echt werkende manier heb ik nog niet uitgevonden, dus ik lees met intresse mee.
Zou het trouwens iets temaken kunnen hebben met de oudste zijn? Het valt mij op dat niet alleen hier maar ook om me heen in de buurt enz, als mensen het er over hebben het heel vaak met de oudste is.

buzz

buzz

28-08-2009 om 21:28

Bijna 4

bijna 4 hij is nu nog 3 haha

thein

thein

29-08-2009 om 07:01 Topicstarter

Bedankt

voor de vele reacties al. Ik ben al blij dat mijn kind niet de enige is en zal het indd aan de oudste liggen?
Investeren vind ik een goeie, maar hoe? Ik heb regelmatig geprobeerd om met hem te spelen, maar daarna zit hij me dagelijks gewoon te claimen.En moet ik elke dag,dag in,dag uit hetzelfde doen met hem. Dus hoe vind ik een goeie balans in het samenspelen en zelfstandig spelen?
Dat met de tijd/wekker werken is ook een idee. Ga ik ook zekers uitproberen!

Rafelkap

Rafelkap

29-08-2009 om 08:34

De koning

Kan heel goed zijn dat oudste zich vaker niet zelf kan vermaken dan jongste. Oudste was de koning, kreeg alle aandacht, jongste heeft z'n hele leven de aandacht moeten delen.
Zo'n wekker zou niks voor mij zijn, je moet het denk ik niet te strikt nemen, 5 minuten dit en 5 minuten zelf. Over een poosje kan je kind beter samen spelen en kan je vaker kindjes over de vloer organiseren.
Een cd-tje met liedjes zorgt hier ook vaak voor minder geclaim.

Rafelkap

Rafelkap

29-08-2009 om 08:39

Zou

het ook iets zijn van deze tijd? Kinderen meer bewust genomen en gemakken als bijv. de wasmachine? Vroeger hadden moeders geen tijd om veel met het kind te spelen en leerden kinderen dat waarschijnlijk makkelijker zelf. Als ik zit te niksen op de bank komen ze eerder naar me toe dan als ik bezig ben
Meer naar buiten helpt hier ook, samen uitgebreid boodschapjes doen, als we dan weer thuis zijn gaan ze vaker zoet spelen.

Guinevere

Guinevere

29-08-2009 om 11:15

Oudste

Hier ligt het denk ik niet aan het feit dat zoon-1 de oudste is. Hij was vanaf zijn geboorte al heel claimend en aandacht eisend. Het bleek later samen te hangen met zijn ADHD (waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat dat bij alle moeilijk alleen spelende kinderen het geval is!).
Investeren: daarmee bedoel ik dat wat je er nu insteekt, later wordt uitbetaald! Dus als je je zoon nu leert om toch met zaken te spelen die hij ook alleen kan doen, heb je daar later profijt van.
Dat wekkertje: het klinkt streng, maar het was voor onze zoon wél heel duidelijk. "Nu ga je even zelf spelen, en als het klokje gaat piepen, dan gaan we samen een koekje eten."

Tango

Tango

29-08-2009 om 15:10

Bij ons

Is het ook juist de jongste die zich het slechtst zelf kan/kon vermaken. Tangodochter, de oudste, kon het wel goed, die kon vanaf heel jongs af aan al goed zelf spelen, hoewel ze samen spelen ook altijd erg gezellig vond.
Tangozoon, nu bijna 5, had er veel meer moeite mee, die had altijd anderen nodig om te spelen. Toen hij 2 of 3 was nodigde ik vaak een vriendin met een kindje van zijn leeftijd uit, of gingen we daarna toe. Dan had je geen kind aan hem. Toen hij 4 werd ging het geleidelijk aan beter, hij kan nu wel zichzelf een tijdje vermaken al wisselt het wel per dag. Maar hij speelt nog steeds liever samen met iemand.
Wat ik vaak doe is regelmatig wat 'nieuw' speelgoed tevoorschijn halen, dat een tijdje opgeborgen is geweest. Daar kan hij dan vaak wel weer een tijdje bezig mee zijn.

thein

thein

30-08-2009 om 06:59 Topicstarter

Kindeigen

Het zal inderdaad kindeigen zijn en rafelkap, wat jij zegt klopt ook wel. Als ik druk bezig ben, dan rommelt hij wel een beetje aan, maar zodra ik ga zitten dan kleeft die weer aan me.
Ik ga elke dag naar buiten,we ondernemen en gaan regelmatig ergens heen, ga regelmatig naar vrienden toe die ook kleine kinderen hebben, elke dag komen nichtjes en neef hier aan het eind van de middag eventjes spelen met hem en dat allemaal gaat supergoed. Hij kan heel leuk spelen en contact maken, maar ik zie dit allemaal als: hij wordt vermaakt.Gisteren zijn we een hele ochtend naar de stad geweest, ik heb geen kind aan hem. Hij vind de winkels,de sfeer, het lopen door zo'n grote straat enz allemaal prachtig. Het is echt een kind die constant geprikkeld moet worden.
Ik zie zo tegen de winter op, want dan zit je weer veel binnen en dat is dus echt het probleem alleen binnen vermaken is moeilijk voor hem. Ik heb nu ook spelletjes voor zijn verjaardag gevraag, zodat we iig elke dag samen eventjes een spelletje kunnen doen.
We hebben hem nu ook voor een 3e ochtend psz opgegeven, zo gaat hij om de dag naar de psz en ik hoop dat hij op deze manier ook een beetje zijn energie kwijt kan.
Dan is het nog even 1 winter door bikkelen en volgend jaar na de zomer gaat hij naar school en dan hoop ik net zoals bij Tango dat het dan geleidelijk beter gaat

thein

thein

01-09-2009 om 20:01 Topicstarter

Iis ook zo

annemir, je hebt gelijk ik ben vanaf dag 6 al elke dag met hem buiten, In weer en wind, vrieskou alles. Maar nu is het anders, nu met zijn kleine broertje erbij. Maar goed, moet er niet te veel over nadenken.
Vandaag zei een goeie vriendin iets heel goeds en was blij dat ze het zei. Hij vraagt wel aandacht, maar wel positieve aandacht. Hij is niet vervelend, driftig of agressief. Ik zag het ineens van de positieve kant, was ik wel erg blij om.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.