Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Jantien

Jantien

14-09-2009 om 19:36

Peuterpuber en mama met gebrek

Hallo allemaal.

Vorige week was ik aanwezig op de chatsite met mijn probleem. Toen werd me gevraagd of ik mijn discussie op het forum wilde zetten om zo meer adviezen te verkrijgen van mede ouders.

Ik heb een heerlijk zoontje (Kasper), die 5 december 3 wordt.
Hij is momenteel super aan het peuterpuberen. Dit is niet mijn probleem, maar maakt het voor mij absoluut niet makkelijker.

Ik mag na 4 rugoperaties absoluut niet meer tillen. Kasper heeft dit dondersgoed door en maakt daar heftig gebruik van.
Luisteren kan hij heel goed, helaas momenteel alleen bij anderen en niet bij mij.

Thuis is dit niet erg, dan ligt hij te gillen en krijsen op de grond tot hij een ons weegt. Dan negeer ik hem volkomen tot hij doorheeft dat hij niets bereikt.

Elders, met name op straat, is het een volkomen ander verhaal. Dan gaat hij waar het hem uitkomt op de grond liggen krijsen en gillen.
Op de stoep is niet erg, maar hij doet dit ook midden op straat.

Hier zit nu mij probleem, want ik kan hem dan niet ooptillen en naar een veilige plek brengen waar hij verder kan gillen.

Als teken van hem leren dat hij stout is, hebben we een time-out plek, maar die kan ik alleen toepassen als ik iemand bij me heb die hem ook steeds terug kan zetten op die time-out plek. Alleen zijnde kan ik hem alleen negeren.

Het ergste vind ik wel dat ik van iedereen mag horen hoe lief en gehoorzaam hij altijd (naast zijn 2,5 jaar streken uiteraard)is.
Ik merk dat ik dan heel verdrietig en jaloers ben, want zo ervaar ik hem de laatste tijd vaker niet dan wel.

Ik snap heel goed dat ik een peuterpuber aan het opvoeden ben, maar mijn pijn in mijn rug, mijn handicap omdat ik niet goed kan lopen en absoluut niet kan rennen en mijn niet mogen tillen, maken het voor mij soms te moeilijk.

kan iemand mij helpen aan tips of iets dergelijks, zodat ik me niet zo gefrustreerd en jaloers voel?

Ik hou wel verschrikkelijk veel van hem laat dat wel heel duidelijk zijn.

Jantien

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rafelkap

Rafelkap

14-09-2009 om 19:45

Boek

Jeetje joh, wat een gedoe. Probeer in ieder geval met hem op stap te gaan als hij uitgerust is. Mijn jongste wordt nl. onmogelijk als hij moe is. En vervoer hem anders maar buiten in de kinderwagen - en mag hij lopen als er iemand bij is. Tot deze fase weer voorbij is.
En lees eens een opvoedboek over communiceren: ik zag hier laatst staan How2talk2kids, misschien is dat boek ook wat voor jou (heb het net besteld, nog niet gelezen), volgens mij lijkt het een beetje op de 'gordon'-methode. Wij hebben trouwens nooit een time-out plek gehad, volgens mij is het ook mogelijk zonder (en ik heb geen engeltjes)

Massi Nissa

Massi Nissa

14-09-2009 om 20:59

Erg veel herkenning

O Jantien, ik had jouw posting zo ongeveer geschreven kunnen hebben, alleen heb ik reuma in mijn handen en schouders in plaats van een rugprobleem. Echt zoveel van wat je schrijft, sluit naadloos aan bij onze dochter. Ze ligt weliswaar nog niet buiten op de grond te gillen, maar ze weet wel dat ik haar niet goed tegen kan houden (ik kan bijvoorbeeld ook niet rennen, voetbotjes zijn ook hopeloos). En ze probeert werkelijk al haar gevaarlijke stunts en onmogelijke buien uit op mij. Ik kan inderdaad stikjaloers zijn op mijn man of mijn moeder, bij wie ze zich veel beter en liever gedraagt. Heb er net een half uur geleden nog om staan snotteren in de keuken, ik ga me dan allerlei gekke dingen in mijn hoofd halen als: ze neemt het me op haar peutermanier kwalijk dat ik zoveel werk. Freud is er niks bij, haha. En ik houd ook zielsveel van mijn bewerkelijke prinses, hoor .
Ik zou je graag DE supertip geven, maar ik moet juist ook een manier vinden om positiever met dochter om te gaan. Er zijn uren per week dat het geweldig gaat, maar dan zitten we dus in de speeltuin of doen iets anders leuks. Ik merk dat ik de laatste weken echt snauwerig ben geworden, o vreselijk, ik lijk wel een soort boze stiefmoeder. En dochter reageert dan op precies dezelfde toon, geheel volgens alle boekjes. Soms kan ik er om lachen, maar soms (zoals zonet) dus helemaal niet.
Het gaat hier alleen echt goed als ik alle tijd in de wereld voor dochter heb en niets van haar vraag. Tja, en daar komt in de praktijk niet zo gek veel van.
Groetjes
Massi

Idd in de buggy

Dat vind ik een goeie tip: alleen mee naar buiten met hem in de buggy. (Ik zat zelf te denken aan een lijntje tussen jullie handen, dat wordt soms ook gebruikt met weglopertjes).
Je kunt bv aan hem uitleggen dat voortaan de nieuwe regel is dat hij alleen nog in de buggy mee naar buiten mag, omdat je hem niet kan optillen als hij midden op de weg gaat leggen. Na een tijdje (een week of zo) zou je hem kunnen vertellen dat hij er wel uit mag als hij laat zien dat hij rustig met je mee kan lopen, dat kan je dan op kleine stukjes oefenen. Misschien is dan langzamerhand de buggy niet meer nodig.
Ik wens je overigens veel sterkte. Herkenbaar verder hoor, wat betreft zijn gedrag.

Groetjes,
Vonda

ayla

ayla

15-09-2009 om 14:58

Niet luisteren, buggy

Mijn eerste gedachte ook, dan maar in de buggy, misschien minder leuk voor hem maar wel veiliger en beter voor jou. Met een peuter kun je soms gewoon niet redeneren.
Ik heb een beetje ervaring, tijdens mijn zwangerschap heb ik heftige BI gehad en ik kon echt niets, niet verder lopen dan 10 meter, zat in een rolstoel, kon bijna niet traplopen en uiteraard niet tillen. Ik ging niet naar buiten met toen nog peuterdochter, omdat ik gewoon niet achter haar aan kon als er iets gebeurde. Mijn man ging met haar wandelen of we gingen naar buiten als er iemand bij was die haar kon oppakken of bestraffen.
In die tijd deed ik heel veel lezen met haar, of met de duplo bouwen, dingen die ik wel kon. Ik heb uiteraard makkelijk praten, na 9 maanden was het weg. Maar je moet echt concrete oplossingen vinden. En ga ook niet alleen oefenen met lopen met hem want als hij dan weer een driftbui krijgt kun je hem weer niet oppakken. Een lijntje is leuk bij weglopers maar niet bij kinderen die zich op de grond laten vallen wat ook dat kunnen ze met een draad, daar schiet je niet veel mee op dus. Dus voor nu als je naar buiten gaat in de buggy en over een tijdje als hij wat ouder is dan kun je het nog eens proberen

Massi Nissa

Massi Nissa

15-09-2009 om 21:35

Ja, buggy

Wij hadden de buggy al bij oma geparkeerd, maar hebben 'm onlangs toch weer opgehaald (voor een dagje dierentuin). Nu gebruik ik die buggy toch weer als ik ergens heen moet en niet achter dochter kan aanrennen. Ook handig voor de boodschappen, die kun je aan of onder de buggy kwijt.
Even ot, dochter was vandaag super- superlief. Weer die OO-wet, he.
Ik moest gisteravond naar aanleiding van dit draadje nog denken aan een documentaire over een Engelse vrouw zonder armen. Zij had een klein, beweeglijk zoontje dat ze puur met haar stem in bedwang hield. Petje af, zeg, dat is mij nog niet gelukt .
Groetjes en sterkte
Massi

Massi

Ja, Alison Lapper heet ze - en is te zien op de "Child of Our Time" documentaire op de BBC. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende uitzending maar dat is pas volgend jaar.

Massi Nissa

Massi Nissa

16-09-2009 om 20:35

Petal (ot)

Bedankt! Ik zal eens even kijken wat er te downloaden valt, ik zat destijds (is alweer jaren terug) aan het scherm gekluisterd.
Groetjes
Massi

Hoort erbij

Het hoort waarschijnlijk bij peuters. Ik heb ook zo'n ventje. Meestal een absolute schat, maar soms... Ik had op reis een keer hoofdpijn. Partner rijdt, ik ga achterin de auto even liggen. Kereltje gillen. Vraag of hij stil wil zijn, nee. Ik 'mag' niet 'slapen'. Leg uit dat ik hoofdpijn heb, gaat *juist* verder met gillen.

Op empathie hoef je bij een 3 jarige blijkbaar niet te rekenen. Niet altijd in ieder geval. Als jij zwak bent kan hij juist lekker z'n gang gaan.

Grin & bear it...

Petra vanM

Petra vanM

27-09-2009 om 15:59

Hoort erbij, ja

en vergeet niet, je bent ook maar een mens! Met of zonder beperkingen, je doet wat je kan. Niet je schuldig gaan voelen, is niet nodig. Handig is wel nu om te weten dat je eigen humeur een grote rol speelt, dat heb ik ook ontdekt. Goed slapen en uitgerust zijn, dan kun je veel meer hebben dan wanneer je moe bent en veel eerder kribbig wordt.
sterkte!
Petra

*bella*

*bella*

28-09-2009 om 12:41

Anders

Dit dwingt jou gewoon om te zoeken naar andere mogelijkheden. En die zijn er vast wel genoeg. Zo heb je iid helemaal geen time/out plek nodig, het is maar een hulpmiddeltje hoor.
Empathie? Neuh, veel en veel te veel gevraagd. Wat ze wel vaak willen, is gewoon meewerken. Maar de ´regels` zijn vaak helemaal niet duidelijk. Vertel ze vooraf, heel duidelijk en heel concreet. Gaf wonderen bij mijn zoontje toen. En bij mij het wonderlijke besef dat veel dus helemaal niet echt duidelijk bleek te zijn. Ze willen wel, maar weten het niet, en vaak niet meer. Zo kwijt natuurlijk, ze hebben het zo druk! Dus steeds maar herhalen, en vooraf, dan is het een leuk spelletje, en niet achteraf, dan is het leuke ervanaf. Zo geef je ze ook regie natuurlijk. En ik denk dat het bij jou sowieso op communiceren aan zal moeten komen, praten bedoel ik omdat je fysiek minder duidelijk kunt maken. Maar dat is misschien uiteindelijk alleen maar een zegen voor je zoontje en jullie relatie.
Het belangrijkste lijkt me erachter te komen wanneer je zoontje de buien krijgt, en ze toch echt zien te voorkomen. Daar geloof ik sowieso al heilig in, maar voor jou lijkt het me helemaal essentieel. (helemaal voorkomen hoeft natuurlijk niet, maar het zou al fijn zijn als je de buien iid gewoon thuis kunt zien te houden!)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.