Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
gastouder

gastouder

19-11-2009 om 11:26

Zorgen om gastkindje

Sinds anderhalf jaar ben ik gastouder van een meisje. Inmiddels is ze 2,5. Ze is heel lief en ik geloof wel dat ze het goed naar haar zin heeft bij mij. Ik maak me af en toe wel zorgen om haar, maar ik weet niet zeker of dat wel terecht is. Ik ben tenslotte mijn eigen kinderen en hun ontwikkeling gewend en ieder kind is anders. Dat besef ik wel. Bij het gastouderbureau snappen ze mijn zorgen wel, de ouders zelf herkennen zich er helemaal niet in, dus misschien ligt het wel aan mij.

Het is een heel rustig meisje, en als ik haar niet betrek bij spel of knutselen dan zit ze de hele dag alleen maar wat voor zich uit te staren. De televisie gaat alleen om half 6 aan voor sesamstraat, maar toch roept ze de hele dag "nu is de televisie uit". Als ze ergens om huilt (en dat gebeurd regelmatig) kan ze niet uitleggen waarom ze huilt. Ze zegt niet dat ze pijn heeft, of dat er iets anders is. Ze huilt, en verwacht dat ze getroost wordt. Natuurlijk troost ik haar ook, maar ik zou zo graag een reden voor het huilen willen weten. En zo gaat het met meer dingen. Ze herhaalt de hele dag zo'n beetje 6 zinnen, praat over zichzelf als jij en jou, en snapt veel vragen niet. Ze herhaalt de vragen wel, maar antwoord kan ze niet geven.

Als ik met haar naar de speeltuin wil moet ik dat 's ochtends als ze binnenkomt al duidelijk aangeven, als het onverwacht gebeurt zet ze het op een krijsen. Als ik het wel op tijd verteld heb en het gaat niet door is ze ook compleet van slag. En zo zijn er meer dingen die voor mijn gevoel niet helemaal kloppen.

Nou is mijn vraag: is dit een kwestie van "ieder kind is anders" of zou er meer aan de hand kunnen zijn? Heeft iemand hier ervaring mee?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
gastouder2

gastouder2

19-11-2009 om 12:36

Tja

Ieder kind is idd anders, ik ben nu al 10 jaar gastouder en heb veel verschillende kindjes gehad.
De zorgen die jou beschrijft lijken mij idd zorgen waard. Maar ik weet ook uit ervaring dat buitenstaanders ( gastouder, pszjuffen, school) dingen heel anders kunnen als de ouders.
Mijn advies: Laat het los!
Je hebt het bij de ouders neer gelegd, zij willen/kunnen het niet zien zoals jij het ziet, maar het ligt nu bij hun.
Speel met het kindje en zorg voor haar, gewoon zoals je voor de andere ook zorgt, Hou rekening met haar eigenaardigheden, maar blijf ze niet herhalen tegen de ouders. Behalve als er zich iets nieuws voordoet, of als haar gedrag erger word.

Als voorbeeld: ik heb een keer een kindje gehad wat ook "erg"anders was, ik twijfelde heel erg aan zijn gehoor, maar volgens de ouders was dat helemaal niet nodig zijn gehoor was prima. Ik bleef er echter over "doorzeuren" en uiteindelijk is het kindje getest bij een audiologisch centrum en was er idd iets mis met zijn gehoor. Maar de relatie tussen mij en de vraagouders is er niet beter op geworden hoor.

Ik wil je dus adviseren er niet over "door te zeuren" tegen de ouders.
Als dit kindje echt "iets" heeft, zullen er meerder mensen zijn die dat zien en het aan de ouders melden, ( psz, school enz) Als de ouders er aan toe zijn zullen ze verder stappen ondernemen.

Groetjes van ook een gastouder

gastouder 3

gastouder 3

22-11-2009 om 14:40

Hmm

Ik ben ook gastouder, en daarnaast ben ik aardig bekend met kinderen met handicap vanuit mijn opleiding, soms als ik een kindje zie gaan er allarmbellen rinkelen .
Ik geef een keer bij d eouders iets aan wat me opvalt, spreek mijn zorg uit, pols wat hun er van vinden, maar daarna houd het bij mij op.

wat gastouder 2 al zegt: laat het los! soms voelen ouders zelf aan dat het niet oke is, maar zijn ze er domweg nog niet aan toe om er iets mee te doen, en ik denk dat je dan ouders de ruimte moet geven het op hun tijd te doen.
je hebt je zorgen uitgesproken, en het is nu aan de ouders of ze hier wat mee willen....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.