Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
buzz

buzz

27-01-2010 om 10:00

Alleen mama

mama moet het doen, mama moet opstaan, mama, mama moet voorlezen, mama moet ranja maken, mama moet het koekje geven, mamamamamamama. jij moet weg (tegen papa) Nee mama moet het doen enz enz enz, de hele dag.
Ze is 2 en een half, en het duurt nu al 1 maand. Zelfs als ik niet thuis ben wil ze niets van haar vader weten.
Ze is niet geschrokken van haar papa, ze is niet geslagen heeft niet op haar kop gehad, niets niets niets. Eigenlijk is het zelfs zo dat papa veel minder streng is, en veel liever als ik.
We hebben 14 dagen genegeerd, dus nee papa staat mee op, nee papa doet het, maar dat is 14 dagen een hel geweest, de bekers werden door de kamer gesmeten, er werd geschopt en gegild (door onze dochter) verschonen was een gevecht enz enz. Voor ons zoontje van 4 werd dit te erg. Die leed er echt onder (gevoelig ventje die niet tegen gehuil en geschreeuw kan, tenminste niet de hele dag) Na 14 dagen strijd hebben we die metode opgegeven, en het andersom gedaan. We geven haar nu geen kans om te zeggen mama moet het doen, want mama doet het gewoon allemaal, wie weet vergeet ze het zo, of omdat de strijd er niet is vergeet ze dat het haar machtspelletje is.
We zijn nu 2 dagen zo bezig. Zou dit helpen of moeten we het anders aanpakken? Negeren en papa toch dingen laten doen werkt echt niet, dan drinkt ze gewoon de hele dag niet, gaat ze gewoon in haar kleren slapen, straffen ook niet want ze gaat zelf nog liever de hele dag op de mat zitten als dat ze papa iets laat doen. (we hebben het echt goed gedaan en niet heb toegegeven in de 14 dagen, want zo ben ik wel, als ik een bepaalde manier probeer wil ik het ook goed doen) Voor papa is het echt niet leuk, die voelt zich echt aan de kant gezet (niet laten doen werkt niet het is zijn gevoel) en voor mij is het ook erg niet fijn, en voor mijn zoontje ook niet want die zit dus met een gillende huilende zus, of met een mama die altijd bezig is met zus omdat ze anders tekeer gaat.
Moet ik dan toch naar het vragen uurtje van het cb?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
buzz

buzz

27-01-2010 om 10:04

Oh ja

de hele tijd heb ik zoiets gehad van, het gaat wel weer over, het zal wel zo een periode zijn, maar nu duurt het al een maand (of misschien zelfs wel 6 weken) het is begonnen toen ze ziek was en 40 graden koorts had, maar dat was met 4 dagen echt helemaal over.

Au3

Au3

27-01-2010 om 10:49

Mama doen, papa niet.

Hoi,

Ik herken een heel groot gedeelte! Ons dochtertje heeft ook zo'n periode gehad. Ik schat dat het 8 weken heeft geduurd. Gelukkig voor ons was het niet zo extreem dat ze bijvoorbeeld de hele dag niet dronk o.i.d. Ook wij zijn eerst begonnen met: doe niet zo gek, papa kleedt jou gewoon aan. Ze moest dan wel huilen en soms moesten wij haar wat hardhandig aankleden (uitleggen aan haar dat papa haar ook goed kan aankleden was geen optie want ze luisterde niet).Soms had ik geen zin in gehuil en deed ik het maar en dan was ze tevreden.
Het is vanzelf overgegaan. Helaas heeft ze ook een periode (iets korter) gehad dat papa alles moest doen. Omdat papa aan het werk was overdag en ik thuis, moest ze het overdag gewoon met mij doen. MAar zodra papa thuis was, was ik niets. Pijnlijk, maar ik wist dat het een fase was.
Ik heb je niet echt tips gegeven. Ik weet dat het een fase is en ik hoop dat het snel overgaat en dat ze niet belandt in de papa-fase.
Sterkte!

Hanne.

Hanne.

27-01-2010 om 11:06

Minder rooskleurig

Hier ook herkenning (hoewel minder extreem) maar met een minder rooskleurige toekomst. Mijn dochter is nu ruim 3, en alleen als mama er niet is mag papa wat doen...

Ik zorg dus regelmatig dat ik er niet ben, of duidelijk niet beschikbaar ben.

Talia

Talia

27-01-2010 om 12:03

Tip?

Misschien kun je proberen om er een schema van te maken? Heel duidelijk zijn: vandaag doet mama "alles" en morgen papa, enz. Dus is het vandaag gooien en gillen, dan weet je dat het morgen weer even rustig is? Met als bijkomend voordeel dat ze ervaart dat jullie de baas zijn en zij niet mag bepalen hoe het gaat bij jullie in huis. Is wel heel gestructureerd, maar het kan zijn dat ze goed reageert op die duidelijkheid.
En verder, zonder beschuldigend te willen zijn: probeer zo neutraal mogelijk te zijn. Het voelt toch naar als je afgewezen wordt en het voelt toch wel prettig dat je uitgekozen wordt. Als zij dat merkt, gaat ze jullie nog meer tegen elkaar uitspelen.
Succes!

Groet, Talia

Guinevere

Guinevere

27-01-2010 om 12:22

Allemaal

VOlgens mij doen die donderstenen dit allemaal in meerdere of mindere mate. Hier ook dus. Alleen wisselt het hier met de dag. "Mama doet het" is wel favoriet.
Tja, maar als mama bezig is, heeft zoonlief toch dikke pech. Dan moet hij wachten. Omdat ie daar niet van houdt, switcht hij vaak alsnog naar "papa doet het".
Wat we ook doen: papa smeert de boterham en mama geeft hem. Dan denkt hij dat mama het toch heeft gedaan, haha.

saskia

saskia

27-01-2010 om 13:43

Ja ik ken het ook

Mijn zoon 2 jaar 4maand doet dit al zo'n 2 maand. Alles moet mama doen. De oudste nu 3,5 heeft dit ook gehad. Papa vond dit toen echt niet leuk en had er moeite mee, maar het is vanzelf weer over gegaan. ik deed gewoon alles want inderdaad na 2 weken strijd ben je het echt zat. Nu de jongste het ook weer doet, hebben wij zoiets zie het is gewoon een periode die vanzelf over gaat. Ik doe dus alles nu, van tanden poetsen tot schoenveter strikken, niets mag papa doen. Overigens is het hier wel zo als ik niet thuis ben dus echt werkelijk weg, dan mag papa het zonder problemen allemaal wel doen.(maar o wee als ie me zelfs maar ruikt) Heb je dat ook al eens uitgeprobeert? Hier is het zelfs zo dat mijn zoontje papa er van beschuldigd dat hij hem slaat, nou das echt niet leuk, gelukkig stond ik er een paar keer naast dat ie dat begon te zeggen, nou papa sloeg hem echt niet hoor, hij werd alleen maar voor straf op de trap gezet door papa. Ik laat mijn zoontje geregeld nu met papa naar de winkel gaan of samen op de fiets of lekker samen met de kinderen naar overdekt speeltuin rennen stoeien enz samen met papa ravotten thuis, dat soort leuke dingen. Dan ben ik er niet bij. Voelt voor papa dan ook fijner dat hij toch leuk voor zijn kind kan zijn. Natuurlijk voed hij nog steeds op waar nodig, het is niet zo dat ie alles mag bij papa natuurlijk.

Hier ook

Onze zoon van net 3 is altijd een moederskindje geweest. Als ik er niet ben is alles prima maar als ik er wel ben dan heb ik niet altijd zin om alles te doen. Dan heeft hij pech en kan hij schreeuwen wat hij wil. Soms moeten we hem even overhalen (je mag hier bij mij blijven maar ik ga verder slapen, met papa kan je met de trein spelen/ontbijten/boeken lezen) maar meestal kiest hij eieren voor zijn geld. 's Avonds naar bed brengen gaat ook steeds beter.

Kadonaj

Kadonaj

28-01-2010 om 12:57

Papa is hier even favoriet

Maar als papa bezig is of whatever, doe ik het gewoon, hop in de houdgreep en meewerken, ik ga toch zeker niet toegeven aan zo'n wormpje van anderhalf

werkt goed hoor, hij sputtert wel eerst tegen, maar laat me dan wel mn gang gaan...

als hij valt rent hij toch weer naar papa...

buzz

buzz

03-02-2010 om 06:06

Was

De papa maar iets meer een volhouder, het is erger als ooit, nu.
Dus ik trug naar mama doet het meeste, maar ja als mama op de wc zit, of als mama boodschappen is doen, of als mama grote broer voorleest die ook wel eens door mama voorgelezen wil worden, dan houd papa het niet vol, en die komt mama roepen. En zecht jij moet het maar doen ik kan niet meer tegen het gehuil geschop en gedoe. Ik geef niet toe, nou boze papa, op mij, huilend zoontje. Achg, als je in je eendje het volgens 1 manier wil doen om er door heen te komen en je bent met 2en dan werkt dat natuurlijk niet.
Papa geeft gewoon toe en ik kan niet anders zijn als er in mee gaan.
Laatst zat ik met buikpijn even alleen in bad, word ze omdat ze steeds mama roept door papa bij me op de badkamer gezet want het was zo zielig. Oh ze weet precies hoe ze haar vader moet beslpelen.
Nu zit ik hier al weer vanaf 5 uur beneden, omdat het volgens mijn man mijn schuld is als kleine broer wakker word van het gehuil, en het toch geen nut heeft als hij opstaat. Hij is nooit streng ze krijgt altijd haar zin van hem, en ik heb het gedaan. En als ik zeg dat hij moet volhouden dan zegt hij ja hoor het is vast allemaal mijn schuld. Eigenlijk is het dan toch wel vreemd dat ze toch voor mama kiest die het allemaal moet doen.
Je zou haast zeggen ze wil meer aandacht van je, maar ze is altijd bij me, we spelen, tekenen, ik lees voor, we doen samen boodschappen, hangen samen de was ap, dus dat kan het ook niet zijn, er is de hele dag aandacht van mij.
Nou ik kijk het nog een weekje aan (meestal, dat was tenminste bij broertje zo, gaat het vlak nadat het op zijn ergst is en als je denkt dit houd ik niet meer vol ineens over)
Als dat niet het geval is ga ik maar een afspraak maken op het vragenuurtje, en mijn man moet mee, dan zal hij horen hoe belangrijk volhouden is. Of wie weet zit ik er wel naast met mijn idee, dat het toch een questie van volhouden is.
Oh sorry hoor ben even boos

buzz

buzz

03-02-2010 om 06:08

ben haast nooit weg maar afgelopen weekend was ik even naar de stad, een kadotje kopen na 1 uur werd ik gebeld of ik alsjebliefd metteen naar huis wilde komen.
dat is toch te erg, of ben ik te erg?

Sja

Bij ons heeft vader een heel goede band met zoontje (bijna 2,5 j.). Maar daar heeft vader dan ook veel in geïnvesteerd. Na mijn bevallingverlof heeft vader ruim 6 maanden lang 2 dagen per week voor zoontje gezorgd (onbetaald ouderschapsverlof, maar dat levert wel belastingvoordeel t.w.v. bijstandsniveau). Daarna is hij vier dagen per week gaan werken en zorgt hij 1 dag per week volledig voor zoontje (ik ook, en daarnaast 3 dagen kdv). Hij brengt zoontje naar kdv, ik haal. In het weekend doet hij ook veel met zoontje. (Het helpt dat ik van uitslapen houd en hij meer een ochtendmens is
Ja er zijn wel eens perioden geweest dat zoontje meer naar mij trok (ja ik werd/word er ook wel eens moe en zat van als ik zoontje steeds moest troosten, vooral 's nachts). En vader heeft mij ook wel eens gebeld of laten weten dat ik nodig was. Maar met soms wat moeite is het altijd gelukt door vader om goed voor hem te zorgen. Soms was het daarbij handig dat het even niet anders kon, anders was hij inderdaad soms geneigd om het te weinig te proberen als het niet meteen lukte. Ik gaf en geef nog steeds borstvoeding, vader heeft echt naar manieren moeten zoeken om dat te compenseren, vooral voor het slapen gaan. Vader heeft eigen rituelen en activiteiten met zoontje ontwikkeld. Ik ben zelfs al vroeg ook wel eens een paar dagen weg geweest, naar het buitenland. En de laatste tijd trekt zoontje zelfs wat meer naar vader, oeps dat vind ik wel eens moeilijk

Vader heeft er veel moeite en tijd ingestoken en dat heeft veel opgeleverd, en daar is hij erg blij mee (en trots).

Ik denk dat jullie situatie alleen te veranderen is als er structureel wat verandert in jullie gezin wat betreft de taakverdeling en de betrokkenheid.

Sorry, misschien wat te snel, anders

Mijn vorige reactie was vooral op je twee laatste berichten, waarbij je zelf aangaf boos te zijn dus die waren waarschijnlijk niet al te genuanceerd en mijn reactie is daardoor waarschijnlijk niet helemaal passend.
In je eerste bericht lijkt het een stuk "normaler", en zou ik zeggen: wacht het maar even af. Volg de voorkeuren van je kind dan maar, voor zover dat kan, maar probeer het ook steeds weer anders. Laat vader zelf zoveel mogelijk investeren in de relatie, op zijn eigen manier. Ik zou zelf niet te geforceerd dingen gaan afdwingen. Maar wel zorgen dat je zelf regelmatig weg bent.
Bij ons zijn dus ook perioden met wisselende voorkeur voor mamma of voor pappa, maar lang niet zo sterk als bij jullie. En zo gauw zoontje met een van ons is, gaat het prima. En als het niet prima gaat, dan moeten we (vooral vader eigenlijk) het toch zien te redden, want wij kunnen niet zomaar "teruggebeld" worden (zijn meestal weg voor werk). Maar als het een keer echt niet zou gaan en ik zou gebeld worden terwijl ik aan het winkelen ben, dan zou ik dat niet heel erg vinden (wel balen hoor).

Rieke

Rieke

03-02-2010 om 15:39

Kleine manipulanten zijn het

Die van mij ook. mama moet alles doen en als papa in de buurt is wordt papa toegesnauwd; nee, jij niet ! Mama doen! Volgens mij doen al die peuters zo, eerst dachten we dat komt omdat ze ons pleegkind is maar we zien het nu overal om ons heen. Ook hier dus.
Ze is daarbij ook strontjaloers op haar broer. wat wij doen;
* In de gang zetten bij jaloers gedrag en papa wegsnauwen.
* Ik ga weg zodat ik ook echt niet meer in de buurt ben; dus sporten om 18 uur en man brengt haar dan naar bed, onder luid protest de eerste weken. Nu weinig tot geen problemem meer.
* Mama blijft favoriet, maar die is het meest bij haar in de buurt, maar tijdens maaltijden ed doet papa het meest bij haar. brood maken, eten opscheppen enzo. ook als ze niet wil, dan zeggen we droog; nou dan eet je maar niet.
* Papa heeft een olifantenhuid;hij trekt zich van haar gezeur en gemekker niets aan.
Dit laatste is eigenlijk het beste.

Meest verzorgende ouder

"Die van mij ook. mama moet alles doen en als papa in de buurt is wordt papa toegesnauwd; nee, jij niet ! Mama doen! Volgens mij doen al die peuters zo.
wat wij doen:In de gang zetten..
Mama blijft favoriet, maar die is het meest bij haar in de buurt."

Nee, ik denk niet dat alle peuters zo zijn. De meest verzorgende ouder "verdient" de grootste voorkeur, je zegt het zelf al. Maar als beide ouders veel voor de peuter zorgen, dan is dit gedrag veel minder en meer gelijkelijk over beide ouders verdeeld.
De enige oplossing lijkt mij dus: pappa moet veel meer voor de peuter zorgen.

Rieke

Rieke

03-02-2010 om 17:53

Papa meer zorgen

Papa zorgt eigenlijk zoveel zijn werk dat toelaat en dat is niet veel helaas. 's Avonds na zes en de weekenden. ( niet alle) Dus wanneer hij zorgt ben ik weg. Maar natuurlijk niet altijd. En ik moet er eerlijkheidshalve bij zeggen dat ik haar meestal naar bed breng omdat we geen zin hebben in scenes. Of ik moet het huis verlaten en als zij boven zijn stiekem het huis weer in sneaken.
Het klinkt alsof ze niets van papa wil weten maar het tegendeel is waar momenteel. Gelukkig.
Tja en dat straffen, daar was ik niet echt duidelijk in, sorry. Maar jaloers gedrag betekent even de gang op, vooral omdat ik haar broer dan even wel volledige aandacht kan geven die zij opeist. Maar dat gaat gelukkig ook al beter.

buzz

buzz

07-02-2010 om 07:13

Phoe

Ik geloof dat alles samen komt.
Een goed gesprek met mijn man (begonnen met flinke ruzie) heeft er voor gezorgd dat mijn man niet meer luisterd na haar.
Het geval was dat hij haar steeds meer ling liet liggen omdat hij het toch niet goed kon doen bij haar.
Nu speelt hij weer met haar, ookal was het van bijde kanten niet van harte. Maar nu lukt het weer in elkgeval als ik met de hond uit ben of booschappen aan het doen bent.
Ik moet nog persee melk maken en savonds voorlezen en het bad doen. Waardoor het zo ondzettend erge vormen aan begon te nemen, had nog een extra reden.
Ze voelde zich niet lekker, ondertussen had ze ineens griep wat ook nog ineens zo ernstigs was dat ik met haar naar de huisarts ben gegaan. (ze had 39 graden koorts)ze heeft een puffer gekregen, hoestdrank en antibiotica want ze had oor en keelontsteking.
Sinds ze daarvan aan het opknappen is en papa iets leuker met haar speelt krijg ik mijn oude vrolijke meisje weer trug, en een liefbebbende man en vader.
Het is echt niet zo dat het lastige alleen van het ziekzijn kwam, (komt)want ze is echt niet al langer als een maand ziek, ik heb het echt niet over het hoofd gezien. Maar het versterkte wel. We zijn er nog niet hoor, maar goed ik kan er weer mee leven zo. Nu zijn het inelkgeval weer grillen die ik bij een peutertje vind passen.
Hehe gelukkig bedankt allemaal, ik heb door hier te schrijven en de andwoorden te lezen ff flink met mijn (iets te gemakkelijke man af en toe) flink gepraat en dat heeft nu al zijn vruchten afgeworpen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.