Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
uma

uma

17-05-2010 om 12:48

Mama obsessie

mijn dochter van 2,5 wil NIETS doen zonder mama, ik dus.
het is al maanden zo en nu er een babytje bij is gekomen is dat dus ook niet veranderd en ja logisch, verergerd. papa is leuk maar in bad en in bed en opstaan, die rituelen moeten door mama gedaan worden.
ALLES proberen we, er tegenin gaan, bespreken, belonen, negeren, afleiden, de hysterie die erop volgt blijft (als we er dus niet aan toegeven).
ze is sowieso heel explosief, een kort lontje zoals dat heet en wij (de ouders) kunnen haar gedrag maar niet veranderen of bijsturen.
zelfs als ik naar het toilet ga wordt ze hysterisch...
dit gedrag speelt zich natuurlijk altijd thuis af, bij anderen heeft ze geen last van "mama", oma is er dan bvb.
Ze kan niet alleen spelen, nooit, "mama mee" is standaard haar zinnetje als we haar in gang zetten met iets, heb ook al de kookwekker truuk die ik hier las proberen toepassen maar daar kon ze niks mee. Koken is ook zoiets, ze eist dat ze mee in de pot kan roeren, wat natuurlijk niet altijd kan. Ze eist eigenlijk een hele dag door, ik kan er niet meer tegen. Heb een afspraak gemaakt om haar gedrag te bespreken met de KA. Vind het zo erg dat het zo gaat, alles zou zo veel makkelijker kunnen gaan moest ze kalmer zijn en minder "een bazeke". Zo wordt alles een issue en het zuigt ons leeg wat energie betreft. De baby nemen we er met plezier bij
Bij de onthaalmama (3 dagen per week) is ze niet zo.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
angel3

angel3

17-05-2010 om 13:36

Toch klinkt het normaal

Het is wel heel vervelend en vermoeiend maar zo doen veel peuters. De wereld draait om hen. Ik haal uit je bericht niet wat je precies doet. Zeg je nee en blijft het nee of kom je toch tegemoet aan haar eisen als ze een drama schopt.
Tja peuters kunnen zoveel eisen. Die van mij wilden altijd alleen oversteken. Dat laat je toch ook niet toe? ze kunnen wel meer willen.

Wat kan helpen is haar enige mate van keuze geven. Keuzes die voor jou minder van belang zijn bijv: wil je deze pyama aan of deze? wil je deze kleur beker of deze?
Dat soort dingen. Daarmee geef je haar wat 'macht' in haar eigen wereldje. Wat betreft het mama ding dat is ook logisch als er een baby bij komt. Ze wil gewoon de bevestiging dat zij er ook bij hoort. Kun je haar af en toe exclusieve aandacht geven? dus elke dag van 5 tot half 6 gaat mama helemaal alleen met jou iets doen. (of een ander tijdstip bijv als de baby slaapt?). Totale exclusieve aandacht en zij mag kiezen wat jullie gaan doen. Verder gewoon duidelijk zijn denk ik. NU brengt papa je naar bed. Morgen doet mama het weer. En dan gewoon doen ondanks de drama's. Toch niet toegeven en daarin echt consequent blijven. Maar nogmaals probeer haar wat 'macht' te geven daar waar het kan. En verder: blijven ademhalen. Het hoort er echt bij. Probeer je oren maar even dicht te stoppen

uma

uma

17-05-2010 om 15:01

Voor mij is het erover

idd angel, haar laten kiezen werkt, al doende zal ik waarschijnlijk nog wel truukjes toepassen maar doorsnee is het een hele dag "gedoe", wat jij normaal noemt.
als je nu dit dan doen we straks dat, een hele dag door.
ik vind ook dat ik haar vrij veel exclusieve mamatijd geef, maar nooit genoeg voor haar.
ik geloof best dat de peutertijd een frustrerende tijd is voor henzelf, ze willen zoveel en botsen zo vaak tegen het net nog niet kunnen of mogen.
wat ik precies doe? dat is het net, ik probeer zo veel, ook consequent zijn maar ik geef ook soms toe omdat dingen nu eenmaal moeten gebeuren, en ik gek word van 100 scènes op een dag.
ik vind het niet leuk zo.
kon ze maar al eens 5 minuten zelf iets doen.

angel3

angel3

17-05-2010 om 15:41

Toch strenger zijn?

en de scenes op de koop toe nemen. Het is investeren in de lange termijn.
Bijv zeggen: mama gaat koffie drinken en krant lezen. Jij gaat zelf spelen. Als de wekker gaat is mama er weer voor jou (wekker op 10 of 15 minuten zetten).
En de scene die intussen komt even negeren. Dit blijf je doen een x aantal keer op een dag en vooraf aangekondigd. Je zal zien over een tijdje weet ze precies hoe en wat en gaat ze het zelf nazeggen.

Ik snap dat je er moedeloos van wordt hoor. De ene peuter is wat pittiger en hardleerser dan de andere.
Het is ook niet leuk, maar het wordt echt wel beter. Consequent zijn en vaste structuren helpen echt. Ze weet dan goed wat ze kan verwachten en wanneer.
Ook haar 'verdriet' benoemen kan helpen, ook voor jouzelf omdat je het dan uitspreekt en missch iets minder machteloos en boos wordt. Je kunt zeggen: ik zie dat je boos bent omdat je je graag wil dat mama het doet. Dat is vervelend voor je.Maar Papa gaat je naar boven brengen en van mama krijg je een knuffel.

(toe te passen op allerhande situaties).
sterkte

uma

uma

17-05-2010 om 21:40

Tips

bedankt alvast angel, voor je tips, klinkt toch alsof je ervaring hebt...
het naar bed (en in bad) gaan ging vandaag prima met papa, ik was ze voor door te zeggen "papa gaat jouw in bad doen en leest een verhaaltje, als je klaar bent roep je maar "mama" door de babyfoon en dan kom ik je nog een kus geven, vind je dat goed?" En ze knikte!
Ik gaf dan ondertussen een voeding aan de jongste en hoorde haar door de babyfoon al na het badje MAMA roepen maar papa heeft haar toch nog kunnen overtuigen eerst een boekje te lezen. Zucht, vanavond ging dat alvast goed. Timing is ook zo belangrijk hè, hoe meer moe ze zijn hoe moeilijker.
Dat met die wekker heb ik dus geprobeerd maar dan trekt ze hysterisch de krant weg of het boek dat ik 5 minuten wil lezen. Negeren en volhouden?
Ik wil het proberen hoor, maar heb haar nog nooit, echt nooit alleen weten spelen, zonder dat ik er op zijn minst bij sta. Ze zegt zelfs "poep" als ik op mijn knieën zit, "mama poep", ik moet dus op mijn kont zitten dan pas vindt ze het leuk. Te gek voor woorden.
Toen ze thuiskwam heb ik me een kwartier bij haar gezet om echt samen te spelen maar zelf doet ze niks hè, ze laat mij met alle diertjes en popjes een verhaal verzinnen en geniet dan maar ik moet haar zo forceren en vragen stellen om ze toch maar zelf eens iets te laten doen.
Waar ik vanaf vandaag echt een punt achter heb gezet is de kookstress, als mama aan het fornuis staat wordt ze niet meer opgepakt. Ze krijste weer de boel bijeen en heb haar kunnen afleiden door wat spulletjes te geven die ze op tafel kon zetten, maar ja, dat was snel gebeurd. Zal niet werken als ik meer moet doen dan een potje soep opwarmen. Ik laat ze helpen vaak door aardappels te schillen (enfin, een poging tot) maar dat resulteert in dat ik meer met haar bezig ben dan met het koken.Zoals je zegt, het is niet altijd leuk en ALLES wordt zo'n gedoe, compromissen sluiten, een hele dag door.Tja...

dc

dc

18-05-2010 om 19:49

Bevestiging

mijn oudste was 2 toen de jongste geboren werd, en heeft ook zo'n periode gehad. Ik heb hem toen overal bij betrokken. Ik gaf hem een pop met een flesje terwijl ik de baby de borst gaf. Ik vroeg hem te helpen met de luier verschonen, hij mocht dan de creme en de luier aangeven. Ik liet duidelijk de baby af en toe even wachten omdat ik met hem bezig was, en zei dat ook duidelijk.

Hij had heel veel bevestiging nodig dat hij nog steeds belangrijk voor me was. Toen dat door was gedrongen, ging hij zelf wat meer afstand nemen.

Kan de vader niet de rituelen met de baby doen, en jij de oudste doen?

Merel78

Merel78

18-05-2010 om 22:00

Herkenbaar

herkenbaar hoor, hier ook een dame van 3, die heel veel aandacht wil en ook een babybroertje heeft. Aandacht moet ze ook leren delen. Ze kan wel heel goed zelf spelen, maar eigenlijk vooral als ik overduidelijk iets aan het doen ben (strijken etc.) en dan komt ze nog regelmatig even kletsen, knuffelen of hangen. Geeft niet, dat kan, zolang ik maar duidelijk benoem dat ik weer verder ga. Een boek lezen is moeilijker, want zodra ik babybroertje de fles geef of een boek lees wil ze bij mij op schoot of een boekje lezen. Wat wel goed gaat, maar da's ook een kwestie van oefenen, dat ze naast mij op de bank mag zitten met haar eigen boekje. Ook gebruiken wij de 'behulpzaamheid' van onze peuter, dus overal bij betrekken. Doekjes pakken, luiers pakken, luier weggooien, flesje even samen vasthouden enz. baby even op schoot, kusje geven, soms tijdens de fles lees ik een boekje voor haar voor enz. Toch heeft zij ook nooit genoeg aandacht en moet ze soms gewoon leren dat ze die niet krijgt. En idd. duidelijk zijn, soms doet papa gewoon dingen. Ze hing vooral ook aan mij, nu is het weer meer papa, mede omdat papa ook veel thuis is (werkeloos) en haar tijdens mijn zwangerschap (heel beroerd) veel naar bed heeft gebracht en ik weinig kon. daar plukken we dus nu de vruchten van, al hangt ze ook veel bij haar (dus dat verschuift soms). Ik denk dat er al veel goede tips gegeven zijn, en tja, ze moeten het ook gewoon leren, dat kost tijd, 3 lijkt al zoveel, maar in sommige opzichten zijn ze ook nog maar klein.

succes, Merel

rozenstruikje

rozenstruikje

19-05-2010 om 21:51

Lastig he

Mijn oudste was ook zo. In vlagen heel erg en dan weer minder erg.
Vooral dit is herkenbaar:
'Toen ze thuiskwam heb ik me een kwartier bij haar gezet om echt samen te spelen maar zelf doet ze niks hè, ze laat mij met alle diertjes en popjes een verhaal verzinnen en geniet dan maar ik moet haar zo forceren en vragen stellen om ze toch maar zelf eens iets te laten doen.'
Hier net zo: Zij pakte de knutselspullen en ik moest het doen. Zij pakte de duplo en ik moest dan bouwen. Zij keek! Ik was het al snel zat dat ik alles moest doen. Ik wil best meespelen en ik wil er best naastzitten. Maar ik ga geen entertainment-show opvoeren.
De oplossing hier was veel meer met andere kinderen af te spreken, dus met moeders/ buurvrouwen met kinderen. Zien spelen doet spelen en dat werkte erg goed voor mijn dochter. En toen ze ouder werd, kon ze ook veel meer met het speelgoed, werd ze er handiger in, en kon ze er ook beter en langer zelf mee spelen. Het is dus ook gewoon de leeftijd.

Met koken heb ik het een poos zo gedaan (toen was ze 1,5): zij in de woonkamer met speeltjes en kinderprogramma op tv. Ik in de keuken bezig en daartussen een traphekje, dat kon in dat huis dus dat was boffen. Een paar dagen heeft ze aan het trapje staan brullen en heb ik haar niet opgepakt, wel met haar gepraat en gezongen enzo. Toen had ze het door en sindsdien is het vrijwel altijd zo dat ze ofwel lief ging spelen of tv ging kijken. Misschien kan dat bij jou ook? En misschien ook gewoon een dvd aanzetten? Aan het einde van de dag zijn ze vaak moe en dan is even op de bank hangen erg lekker voor ze, is mijn ervaring.

Met de kookwekker zou ik zeker nogmaals proberen en dan volhouden. En als ze jouw krant wegtrekt, zou ik haar waarschuwen en vervolgens op de gang zetten. Dat werkte bij mijn dochter erg goed en nu ook weer bij mijn zoontje. Mijn dochter kwam dan vaak de kamer in dus die moest ik regelmatig weer terugzetten tot ze klaar met huilen was. Mijn zoontje blijft gewoon op de gang tot ik hem komen halen. Dan na 1 minuut ofzo weer in de kamer halen en nogmaals proberen. Je kunt ook stickers kopen en dan een kaart maken waarop ze stickers kan verdienen. En dan bij bijv. 10 stickers een klein cadeautje. Dat cadeautje kan je vast (samen) kopen en hoog in de kast zetten zodat ze kan zien waar ze het voor doet.
Met de kookwekker kun je bijv. met een periode van 5 minuten beginnen en dan steeds verder uitbouwen naar bijv. 3 kwartier. Vantevoren goed doorspreken met haar en een paar keer per dag naar de kaart wijzen en helpen herinneren. De eerste keer maak je het natuurlijk supermakkelijk om een sticker te verdienen en met 100 complimentjes als het lukt.

En misschien is het een idee om haar vader wat meer met haar te laten doen? Als mijn dochter weer een extreme mama-fase had, liet ik haar vader vaker de vaste dagrituelen doen zoals opstaan/ in bad/ naar bed en dat was voor ons allebei erg fijn omdat ze dan bij hem de moeilijkdoenerij achterwege liet.

Rozenstruikje

uma

uma

20-05-2010 om 21:41

Koppig

veel tips, dank allemaal!
haar een taak geven helpt inderdaad ontzettend, haar het gevoel geven dat ze echt mee helpt, en tegelijk doorziet ze vaak mijn pogingen om haar humeur te doen keren, "geef jij je babypop ook een flesje" "nee!" "baby dodo" (haar babyzus stoort en moet naar bed)ze kan zo koppig zijn. TV kijken doet ze natuurlijk graag maar dan is het weer "mama poep", dan moet ik naast haar in de zetel zitten.
het is eigenlijk altijd wat (zucht)
de kookwekkertruuk, tja, ik heb het opnieuw geprobeerd, maar dan moest ze kaka doen (toevallig) en ja, daar gaat dan mijn "moment".
papa doet hier héél veel, maar ze wordt razend als ze het avondmoment niet met mama kan doen, maar dat is dan soms maar zo. dat met die stickers kan ik misschien ook eens proberen?
de tip om haar met andere kindjes te laten spelen klinkt goed maar ze is heel raar in omgang met andere kinderen, ze kijkt toe maar participeert eigenlijk nooit. ze duldt soms wel gezelschap maar haalt na een half uur de jassen om de mensen buiten te sturen!
toen ze dat de eerste keer deed bij bezoek vond iedereen dat zo grappig, de juiste jas bij de juiste persoon, zo'n kleine pruts die dat toch weet, maar na de 2e en de 3e keer vond ik het toch niet kunnen.
speciaal toch, wat er zich in zo'n klein hoofdje allemaal afspeelt!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.