Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
ogi

ogi

26-05-2010 om 16:39

Niet doorslapen (21 mnd) - komt het ooit goed?

Ik heb een vraagje? Het is inmiddels nog steeds zo dat onze zoon (hij wordt in augustus 2010 2 jaar) nog steeds niet doorslaapt. Hier zit ook helemaal geen enige regelmaat in. Soms is hij een keer per nacht wakker en soms wel 4-5 keer. Vaak bieden we hem dan wat water aan en slaap dan weer rustig in zijn eigen bed verder. Ook moeten we hem regelmatig bij ons in bed nemen omdat hij anders niet tot rust komt. We hebben van alles al geprobeerd om er iets aan te kunnen veranderen. Helaas zonder resultaat. Dus ben ik nu eigenlijk op zoek naar andere moeders/vaders die een soortgelijke ervaring hebben meegemaakt maar dan bedoel ik dus echt verhalen van mensen die het allemaal achter de rug hebben. Dus waar het toch allemaal goedgekomen is. Ik zou er veel meer vertrouwen in krijgen dat het een keer goed gaat komen als jullie me soortgelijke verhalen kunnen vertellen waaruit blijkt dat het toch een keer is goedkomen. Alvast bedankt voor de reacties.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ja-ooit komt het goed

hier in huis loopt ook een exemplaar rond dat tot zeker twee-en-een-half ons tot wanhoop dreef 's nachts. We hebben hem uiteindelijk eigenlijk altijd bij ons in bed genomen. Niet, omdat dat een ideaal is dat wij nastreven, nee wij smachtten op een gegeven moment naar slaap. Als hij tussen ons in was, lag hij rustig en tukte verder.
Ik weet niet meer wanneer het moment is gekomen dat hij echt altijd in zijn eigen bed sliep (eigenlijk idioot, ik heb er bijna drie jaar naar uitgekeken maar hij is nu bijna zeven en dé slaapkop hier. Dus als je het mij vraagt...het komt goed.

Sterkte ermee...als ik er al weer aan denk, word ik weer moe....

groetjes van Purk

Drie jaar

Hier drie jaar nachtelijke ellende......maar het kwam goed!

Kijk eens in het archief, er zijn de laatste tijd meerdere draadjes over dit onderwerp geweest.

ogi

ogi

26-05-2010 om 19:21

Reactie picasso en purk

Een vraagje aan Picasso en Purk. Hebben jullie achteraf een idee/vermoeden wat het dan geweest zou kunnen zijn?

Waar moet ik kijken dan in het archief. Welke titel ofzo?

Alvast bedankt voor jullie reactie.

Ogi

Ik denk dat als je doorslapen als zoekwoord gebruikt en dan deze rubriek aanvinkt je wel wat moet tegenkomen.

Wat het bij ons is geweest? In elk geval meerdere allergieën waardoor dochter vaak buikpijn had. Daardoor was haar weerstand laag en was ze vaak ziek. Toen alles stukken beter ging op dat vlak moest ze eigenlijk opnieuw leren om normaal te slapen. In die periode had ze veel geborgenheid nodig wat we d'r ook hebben gegeven.

Wij zijn uiteindelijk ook met bioresonantie aan de gang gegaan waarna dochter echt vele malen beter ging slapen (googel er maar eens op).

Ogi

hier de oudste: tot ongeveer 2 jaar oud niet doorgeslapen. Toen hij dat wel ging doen kwam z'n zusje: die was veels te klein bij geboorte en kon dus de nachtvoedingen absoluut niet missen. Zij is ruim anderhalf jaar elke nacht wakker geworden. In het begin uiteraard voor een voeding (of 2), maar na een lange tijd (een jaar?) was dat niet meer nodig. Toch bleef ze maar wakker worden en huilen. Als we dan in haar kamer kwamen, stond ze vrolijk lachend in haar bed. Een fles melk oid wilde ze ook niet meer - er was dus overduidelijk niets ernstigs aan de hand. Man en ik waren na zo'n 3 1/2 jaar niet doorslapen echt aan het einde van ons latijn, en hebben toen de harde methode ingevoerd: logeerbed op zolder. Als dochter 's nachts wakker werd, gingen we 1 keer naar haar toe, zeiden tegen haar dat ze moest gaan slapen of dat ze anders naar zolder zou gaan. Dan gingen we weg. Als ze daarna weer ging huilen (99 van de 100 keer) pakten we haar op, met slaapzak, knuffel en al, en legden haar op zolder in het logeerbedje. Welterusten, dikke zoen, deur dicht en wij naar beneden. Daar hoorden we haar niet zo hard huilen als wanneer ze in haar eigen bed lag; wij konden dan weer slapen.
Het klinkt heel hard, je kind laten huilen, maar wij waren er zeker van dat er niks ergs aan de hand was, en we zaten er na zo'n 3 en half jaar helemaal doorheen. En na een tijd had dochter het door: 's nachts kreeg ze geen aandacht. Ik snap dat dit een methode is die niet iedereen aanspreekt (ons ook niet in eerste instantie), maar voor ons was het het enige wat werkte. Want: bij ons in bed: gedraai en gedoe - niemand kon slapen. Op haar kamer op een matrasje ernaast liggen: werkte ook niet. Dus uiteindelijk maar dit.

Nu het goede nieuws: onze kinderen zijn inmiddels 5 en 7 en ze slapen bijna altijd de hele nacht door! Al een hele tijd hoor! Sterkte ermee. Het zal hoe dan ook een keer goedkomen. En ondertussen: zelf zo veel mogelijk slaap meepikken wanneer dat wel kan (middagdut, vroeg naar bed)

ogi

ogi

27-05-2010 om 13:56

Caroro

Wat denk je dat bij jullie oudste dan het probleem geweest zou kunnen zijn?

Ogi

geen idee, bij beide kinderen niet trouwens. Oudste heeft heel lang 's nachts nog een fles (eerst borst) gekregen - die was dat gewend denk ik. En wij waren toen nog niet zo ver dat we harde maatregelen wilden nemen. Als hij een fles op had, sliep hij weer snel verder - dat was voor ons de minste moeite om zelf ook weer snel te kunnen slapen. Met jongste was dat dus anders: die wilde op een gegeven moment ook geen fles 's nachts, dus dat hielp dan niet. Alleen aandacht; maar ja, daar hadden we om 3 uur 's nachts niet zo'n zin in
Wat ik je wil meegeven (al in mijn eerdere bericht ook al, dus misschien is het een beetje dubbelop) zijn: doe wat je zelf nodig acht. Voor ons was dat deze oplossing, ik ken vriendinnen die andere oplossingen hadden. Dat verschilt per kind en per ouder. Wij vonden het bv helemaal niks om op de grond / matrasje naast het bed van het kind te gaan liggen; dan maar even bij ons in bed. Vriendin had juist het omgekeerde: zij wilde geen kind bij haar in bed, en ging liever op een matras in de kinderkamer liggen. En nogmaals: toen dochter op zolder lag te huilen sliepen wij ook niet meteen lekker hoor! Dat hakt er toch wel in op je moeder- dan wel vaderhart. Maar wij waren zo uitgeput dat we niet anders konden. En ja, het kind vond het niet leuk uiteraard, maar het was niet in gevaar of zo. En uiteindelijk viel ze natuurlijk toch gewoon in slaap.

Pff - lang verhaal geworden. Hou vol, het wordt een keer beter!

Ogi

achteraf denk ik dat jongste hier sowieso een kind is waar 'een kop op zit' en daarnaast was het een zeer onrustige perioden. Mijn vader was de eerste negen maanden van zijn leven ernstig ziek. Daar ging ik twee keer per week heen met twee kleine kinderen (uur rijden enkele reis). Toen hij negen maanden was is mijn vader overleden. Toen kwam er dus een erg verdrietige periode. Ik denk dat hij er toch heel veel van mee heeft gekregen, hoe klein hij ook was.

Dat is mijn verklaring, maar ik denk dat ik niet moet onderschatten hoe driftig hij kan zijn en hoe boos hij nu nog kan worden als het niet gaat zoals hij wil.

groetjes van Purk

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.