Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Dreumes zwaar

Ik heb een dreumes van 1.5 jaar en ik vind het zwaar. Ik heb het gevoel dat ik daar de enige in ben. En voel me daar heeel ongelukkig over. Het lijkt wel of iedereen geniet van zijn kleintje en alleen ik niet. Hoe doen die mensen dat??? IK vind het zwaar om voor hem te zorgen, om dat gejengel bij tijd en wijlen aan te horen, om hem bezig te houden. Ik vind het heeel erg om te zeggen, maar soms ben ik hem zooo zat. Ik hoor daar ook nooit iemand over. Iedereen lijkt wel te jubelen over zijn dreumes. Ik heb niks te klagen, hij slaapt hartstikke goed, 's middags nog 3 uurtjes, maar ik vind hem intensief.
Ik zou wel eens willen weten of ik idd de enige ben die het zo zwaar vindt, of zijn er van jullie ook die het met buien zoooo zat zijn.
Ik ben gek op dat ventje hoor, maar soms.....Ik vind dit gewoon een hele moeilijke leeftijd....
Wie herkent dit en kan me een hart onder de riem steken dat ik niet enige ben met dit soort gevoelens....


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Janna3

Janna3

15-07-2010 om 10:33

Persoonlijk

vind ik kinderen tussen 1 en 2 jaar het meest zwaar. Daarna kunnen ze meer zelf en wordt het weer wat makkelijker. Ik las in bovenstaand draadje dat je je afvraagt hoe lang kinderen van die leeftijd zelf spelen. Ik denk dat je blij mag zijn als je zoontje een kwartiertje speelt. Probeer het steeds te stimuleren maar verwacht niet dat je dan zelf rustig een boek kunt lezen. Het werkte bij mij het beste als ik op zo'n moment even een klusje deed, dan was het voor het kind duidelijk dat ik aan het werk was. Als ik op de bank zou zitten zou dat juist betekenen dat ik lekker tijd voor ze had. Tijd voor jezelf moet je op een andere manier zoeken, als hij slaapt of eens een keer naar familie, vrienden of oppas. Verwacht niet teveel van jezelf of van hem, dat maakt het alleen nog moeilijker.

Het is ook zwaar

Het is ook zwaar, zeker als je het 'goed' wil doen. Zie mijn reactie in je eerste draad. Ik weet niet of je opvang hebt/werkt. Dat is heel relevant om je vraag goed te kunnen beantwoorden. Als ik niet zou werken zou ik het denk ik veel te zwaar vinden.

Oud draadje

Een paar weken terug was hier een heel lange draad over dit onderwerp. Misschien als je even zoekt, kom je het wel tegen. Mij valt het ook op dat je nooit mag klagen over hoe zwaar je het vindt. Het gaat bij anderen altijd zooooo goed! Hier een erg pittige dochter van bijna 4, die me soms echt naar rust en alleenzijn kan doen verlangen, maar kennelijk is dat not-done om te uiten.
Het is ook zwaar. Vroeger werkte er bijna geen moeders en dat is nu wel heel anders. De tijden zijn gewoon anders en vaak is het moeilijk, want je wilt als moeder alles goed doen en alle ballen in de lucht houden. En dat gaat niet. Kun je je kleintje niet eens een dagje uitbesteden aan opa en oma en zelf een rustdag nemen?
Sterkte!

Familie

Familie is inderdaad ook essentieel. Schroom niet om regelmatig oppas te vragen.

Anna3

Anna3

15-07-2010 om 11:22

@chris35

'Het is ook zwaar. Vroeger werkte er bijna geen moeders en dat is nu wel heel anders.'
Juist thuis zijn is hard werken, daar heeft luchtje het over. Ik hoor vaak van andere moeders dat het makkelijker vol te houden is als je ook een baan hebt.
Maakt natuurlijk wel uit hoe zwaar die baan is.

Werk je?

Werk je buiten de deur? Aan de ene kant verhoogt dat de druk enigszins, want als je werkt kun je geen huishouden doen, maar als je niet werkt is het volgens mij in deze fase nog lastiger, want je komt met zo'n kind om je heen ook aan niks toe, en dat dan de hele week.

Ik lees niet dat er oudere broertjes of zusjes zijn, en dus hangt dreumes de hele tijd om jou heen. Nee, dan kun je dus niks. En er zit geen uitknop op die kleintjes. En als je, getergd tot op het bot, zou uitvallen Nu Even Niet!! dan zet zo'n wurm het geschrokken op een brullen en ben je nog verder van huis.

Mijn zoon - die overigens iha een braaf en gezeglijk ventje is, voor een kleuter - kon zichzelf echt gaan vermaken (tot een half uur aaneengesloten schat ik) toen hij de 3 jaar al was gepasseerd. Er ging een wereld voor mij open, kan ik je zeggen.
Babyzus (16 mnd) kan zichzelf beter vermaken. Dat doet ze dan gewoonlijk door broer in de weg te lopen ("Mamaaa! X pakt steeds mijn ... af! Haal haar weg!!"), door op of in dingen te klimmen waar ze niet in de buurt mag komen of dingen te pakken waar ze af moet blijven (Nee! X! Niet de stoffer in je mond stoppen! Bah! Niet doen!!! etc, enz).

Gelukkig mag ik vier dagen per week naar een kantoor waar ik met allemaal volwassenen verkeer en het geaccepteerd wordt dat ik af en toe niet gestoord kan worden omdat ik Iets Belangrijks moet afmaken. En je kan ook rustig naar de wc zonder dat zich rampen kunnen voltrekken Kom daar met kleine kinderen maar eens om!

Uitzitten dus. Als er een tweede zou komen wordt het makkelijker, niet omdat het makkelijker wordt maar omdaat je je verwachtingen dan inmiddels geheel hebt opgegeven

Groeten,

Temet

Kijk eens

Anna zegt het ook al: werken buiten de deur is makkelijker.

liora

liora

15-07-2010 om 11:26

Wel

Ik hoor heel vaak van mensen dat ze het zwaar vinden, dus ik herken niet dat iedereen maar zo geniet. Het is gewoon ook heel zwaar.
Het helpt om echt een dagindeling te maken, dus altijd iets te dien voor en na het slaapje. Lekker naar de speeltuin en dan een beetje kletsen met andere moeders bijvoorbeeld.

En maak het jezelf op andere fronten makkelijker, supersimpel eten bijvoorbeeld, werkster, af en toe oppas. Ja waarom neem je geen oppas voor twee middagen per week of zo.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

luchtje.

luchtje.

15-07-2010 om 12:05

Dank

Dank voor de snelle reactie.
Ik werk 2 dagen in de week en ja dat vind ik wel fijn ja. ZOontje gaat dan naar oma. Heb ik even mijn handen vrij en ja ik tank ervan bij. Maar na een halve dag met zoontje zit ik er alweer bijna doorheen.DAs toch niet goed????
Ik heb een goede dagindeling. Half negen zijn we beneden, dan gaan we eten en spelen enzo een uurtje. Om 9.30 kijken we de teletubbies. daarna fruit en naar boven in badje. Na badje gaan we boodschappen doen en daarna weer even spelen en boterham en naar bed. Na slaapje even spelen of speeltuintje. Maar speeltuintje is ie nog erg klein voor. Hij durft niet te glijden en schommelen houdt ie 5 minuten vol en dan wil ie 'uit'.
Dus dat gaat best lekker, zeker als ik het zo opschrijf denk ik: oke, dat gaat best lekker. MAar ik vind het zo vermoeiend om steeds nee te moeten zeggen, niet doen, dan komt ie op me hangen, staat te jengelen aan mijn been. Herkennen jullie dat ook???? Hij heeft ook best een heftige eigenwil. OOk dat vind ik moeilijk om mee om te gaan.
Mijn man is vaak best vroeg thuis en neemt me dan wat uit handen. Ook erg fijn.
Maar voel me zooo te kort schieten. Waarom lukt het me allemaal zelf niet, waarom kan ik zo moeilijk tegen dat gejengel. Ik vraag me echt wel eens af hoe mensen met 2 of 3 kinderen dat doen. Lijkt me echt onmogelijk.

Anna3

Ik werk zelf 3 dagen en zeg dan wel eens dat ik lekker ga uitrusten Maar toch denk ik niet dat het één minder zwaar of zwaarder is dan het andere. Op de werkdagen zijn er toch ook verantwoordelijkheden waar je je energie voor nodig hebt.
Ik ken geen thuisblijfmoeders en heb er zelf ook geen ervaring mee, maar met of zonder werk kan het leven met een dreumes zwaar of lastig zijn.
Ik denk dat je idd hulp van oppas moet vragen als het even niet gaat.

Kiki

Kiki

15-07-2010 om 12:17

Ik ben gek op mijn kinderen

maar ik zou ook niet de hele tijd thuis moeten zitten.
Ga gewoon lekker een dagje meer werken dan worden de andere dagen vanzelf minder zwaar.

Ik zorg op mijn vrije dagen ook altijd dat ik wat te doen heb. Het huishouden is uitbesteed dus onze tijd samen is ook echt samen omdat ik niets anders hoef te doen.

Ik werk vier dagen en ik heb het verder dus nooit echt zwaar ervaren. Gewoon omdat ik uitbesteed wat er uitbesteed kan worden en ik verder niets hoef te doen.

liora

liora

15-07-2010 om 12:58

Dag vrij

Ik zou niet een dag in de week meer gaan werken, maar wel nog een dag opvang regelen en dan een dag voor jezelf te hebben!

En als je soms gek wordt van je kind betekent dat niet dat je niet van hem houdt.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Anna3

Anna3

15-07-2010 om 13:17

Luchtje

'Mijn man is vaak best vroeg thuis en neemt me dan wat uit handen. Ook erg fijn.'
Dat klinkt als jullie kind jouw verantwoordelijkheid is en dat je blij mag zijn dat hij je 'helpt', maar het kind is toch van jullie samen?

'Maar voel me zooo te kort schieten. Waarom lukt het me allemaal zelf niet, waarom kan ik zo moeilijk tegen dat gejengel.'
Misschien leg je de lat te hoog en ben je te streng voor jezelf. Denk niet dat het bij andere moeders en vaders wel allemaal vanzelf gaat en altijd leuk is, al lijkt dat soms wel zo.

Anna3

Anna3

15-07-2010 om 13:20

Vrij nemen, oppas, huish. hulp

Ik vind dat iedereen wel heel makkelijk zegt: neem gewoon regelmatig een middag vrij door een oppas in te schakelen. Als daar niet extra werken tegenover staat dan moet je je dat wel kunnen veroorloven financieel.

Anna3

Wie heeft het hier over per definitie betaalde oppas? Wat dacht je van een vriendin, een buurvrouw, oma, opa, tante e.d.?

Uurtje vrij erbij smokkelen

Ik vind jouw verhaal heel herkenbaar. Ik leek ook wel de enige in mijn omgeving die het zwaar vond. Mijn oudste kon zich ook niet zo goed alleen vermaken. Achteraf kan ik zeggen dat dat ook met mijn eigen verwachtingen te maken had. En ik heb toch ook wel zeker ruim 2 jaar moeten wennen aan het feit dat ik een kind had en dat hij mijn dag bepaalde en niet ik. Bovendien was het geen gemakkelijke zwangerschap en bevalling geweest met lange hersteltijd. Dat alles maakte het zwaar.

Ik ben blijkbaar iemand die tijd voor zichzelf nodig heeft. Toen ik me dat realiseerde kon ik het al beter accepteren. Ik had in die tijd (met een man die vrijwel niets deed) bijna nooit tijd voor mezelf. Langzaam aan ben ik wat vrije uurtjes erbij gaan sprokkelen. Door hem bijv een uurtje later op te gaan halen bij KDV of oma. Heerlijk! Daar kon ik echt van genieten en dan kon ik er wel weer een dagje tegenaan.

Ik weet niet hoe je werkdagen verdeeld zijn, maar misschien is het een idee om niet twee dagen achter elkaar te werken. En inderdaad, als het mogelijk is, breng hem een extra middag naar oma.

Sterkte!

Roserose

Vic

Vic

15-07-2010 om 15:04

Eitje

Even een knuppel in het hoenderhok Ik vond het helemaal niet zwaar met een dreumes. Die scharrelde op mijn deeltijddag een door het huis terwijl ik een beetje schoonmaakte en de krant las. De periode tussen 4 en 8 jaar vind ik véél (heel veel) zwaarder. Dan willen ze van alles en kletsen de hele dag door. Overigens vind ik het nog steeds een eitje als ik maar een kind thuis heb. Met z'n tweeën (nu 11 en 5 jaar)tellen ze voor zes en ben ik aan het eind van de dag echt aan rust toe.

Vic

Vic

15-07-2010 om 15:33

He pelle

Wij zijn het toch altijd eens? Nou ja, probeer eens kleutermeiden. Die zie je dus de hele dag wel. Die lopen de hele dag achter je aan te sjouwen en maar kwekken aan een stuk door. Buiten spelen? Ja, als mama mee gaat. En dan nog het liefst voetballen in de tuin, als mama in haar deck chair een boek ligt te lezen

Anna3

Anna3

15-07-2010 om 15:39

Betaalde oppas, chris

Inderdaad, als een vriendin, buurvrouw of familielid een paar uurtjes wil oppassen, dan is dat prima. Helaas hebben wij geen familie dicht bij, sowieso nog maar 1 opa.
Vriendinnen en buren zijn ook vaak aan het werk voor de hypotheek.
Mijn persoonlijke gevoel is verder dat je je wat bezwaard/schuldig voelt om bijv. een vriendin te vragen om op te passen, als je zelf de behoefte hebt om een middag uit te rusten. Want die vriendin heeft dus ook zo'n dreumes.
Verschil met 'vroeger' is misschien wel dat iedereen z'n week zo dichtgetimmerd heeft. 'Vroeger', met veel TBM's, was het misschien makkelijker om je kind een uurtje bij een andere TBM achter te laten.
Misschien is het wat dat betreft makkelijker in een klein dorp dan in de stad waar wij wonen.

buzz

buzz

15-07-2010 om 15:50

Zwaar ja

een van net 3 en een van ruim 4 en een half. En gestopt met werken toen ik zwanger was van de eerste.
Mijn man heeft een eigen bedrijf waqar ik in de avonduren de boekhouding en de website voor bij houd.
Geen poets hulp geen opvang, geen logeerpartijen vanwergen angstig zoontje snachts die echt niet wil, een hond die elke dag 3 keer uit moet, geen oppas thuis, geen overblijven op de kleuterschool.
En ja ik kan nu echt denken oh nog een jaartje dan gaat de jongste ook naar de kleuterschool (groep 1) en kan ik weer echt wat.
Ik heb in de week 8 uur voor me zelf 2x 3 en 1x 2, dan ga ik even naar de stad, ruim de zolder op of poets een extra uitgebreid, of zit even achter de computer voor de lol.
vanalles wat zeg maar. En dat is wel erg weinig tijd.
Maar ik wil gewoon geen opvang, ze MOETEN nog lang genoeg, ik wil ze zien en om me heen hebben voor zo lang als het duurt. Voor je het weet zijn ze groot, en IK wil ze nu de basis megeven, met AL mijn tijd. Daar heb ik voor gekozen, en ookal voelt het zwaar, en is het soms moeilijk, ik vind het de moeite waard. En zo denk ik dan maar als ik het weer eens zwaar had.
Ik kan best een mopperen over het halen brengen halen brengen van en naar school van de oudste en de jongste die dan mee moet, maar vandaag moest hij overblijven vanwegen de juffendag, en oh wat vond ik de dag toch lang. Ook zijn ze nu 2 keer wezen klogeren in 4 jaar, en ik vond het dan sochtens zo leeg en voelde me zelfs leeg als ik wakker werd. Dus zwaar maar zonder is het ook niets. zo ervaar ik het een beetje. Nog 1 jaar en dan blijft het de hele basisschool een beetje het zelfde, heerlijk lijkt me dat. Maar goed nu is mijn leven zo, en daar heb ik voor gekozen.
Ik heb maar 1 tip, laat soms gewoon de boel de boel, de vloer de strijk de bedden ach dat kan morgen ook, ik ga lekker genieten, dat helpt mij wel eens door een zware tijd heen.

Buzz en anderen

Ik zou denk ik gillend gek worden als ik niet zou werken. Ik ben geloof ik geen supermoeder die altijd alles van haar wil zien en alles wil meekrijgen :-/
Ik vind het zalig als ze gaat logeren (komt eens per 2 maanden voor, dus echt veel ook weer niet). Laatst zelfs 2 nachtjes bij opa en oma en ik vond het héérlijk!
Ik hou zielsveel van mijn dochter, maar ik heb het nodig me af en toe terug te kunnen trekken en even geen moeder te zijn. Klinkt misschien raar, maar ik zou het niet anders kunnen verwoorden.
Nogmaals, ik ga door het vuur voor haar en zal haar met mijn leven verdedigen, mocht dat ooit nodig zijn, maar ik ben gewoon geen oermoeder, vrees ik....

Zo herkenbaar

Hier een dametje van bijna 20 maanden, dat hooguit een minuut of tien alleen speelt, ze is heel erg lief en barst van de energie en stuitert door het leven, een kleine rauwdouwer. maar ze kan ook heel erg jengelen, een soort zeuren zeg maar. Naarmate het verder in de week is en ik vermoeider ben kan ik daar dan ook steeds slechter tegen. En dan doet pappa haar nog in bad en legt haar in bed. we zijn 's avonds allebei behoorlijk afgepeigerd. In het weekend halen we haar om beurten uit bed en de ander kan dan wat uitslapen. Soms wordt ik er helemaal gek van, ik ben al niet zo'n geduldig type... Als ik wat vaker met haar buiten ga "spelen" word ik zelf ook weer wat rustiger en zij kan wat meer energie kwijt. En toch als ze naar me lacht, of haar handjes om mijn nek legt en ff lekker tegen me aan komt hangen, smelt mijn hart van vertedering en vergeet ik meteen hoeveel energie ze me kost en hoe beu ik het soms ben, dat maakt alles goed... Wat niet wegneemt dat ik het heerlijk vind als ze op mijn ene werkdag naar opa en oma gaat, dan vertrekt ze op zondagmiddag en halen we haar maandagavond weer op, net of ik ineens twee vrije dagen heb. Maar dat is een keer per 2 weken, de andere week is oma hier.. Ach ik hou me maar voor dat het wel weer overgaat, en geniet van al het leuke wat er ook is...

mamamoe

mamamoe

15-07-2010 om 22:01

Zo herkenbaar

je bent zeker niet de enige! ik heb zelf ook een draadje begonnen in algemeen ouderschap.
Ik heb 3 kinderen van 4, 1,5 en 4 maanden oud. En af en toe zou ik wel eventjes kinderloos door het leven gaan, eventjes weer alleen voor mezelf zorgen...
Ik lees mee...
Sterkte!
Mamamoe

Zoontje van 1,5

tja is een drukke leeftijd, maar ik vond de 1e erger dan nu. De eerste kon ook niet zelf spelen en wilde ook de hele dag vermaakt worden. De mazzel was dat hij ruim 4 uur tussen de middag sliep en dan echt mijn tijd had. De jongste wordt nu vermaakt door de oudste en spelen regelmatig (nou ja spelen) met elkaar. (JA JA ik weet het deze leeftijd speelt nog niet met elkaar Ze doen vaak tikkertje (jongste vind het prachtig dat oudste achter hem aan rend) en als de oudste in de zandbak gaat zitten dan zit jongste er alweer naast. Ik vond de oudste echt verrschrikkelijk, pff de hele dag er achteraan vangen, altijd met spullen spelen wat niet mocht, in je kasten trekken. Ik heb mijn zoontje ook heel veel laten lopen, tjee wat hebben we wat eraf gewandeld. Hij had afleiding door de omgeving en ik kon eventjes mn gedachten op nul zetten. Rust
Succes geen tips, maar ik denk dat je ff door die fase heen moet.
Groetties

Welnee

dan heb je geen echte gesprekken volgens mij, ik hoor van heel veel mensen dat ze iets zwaar vinden, kinderen, de combinatie van kinderen en werk, andere dingen die zwaar zijn.

Elke leeftijd heeft zo zijn ups en downs, in de zin dat elke leeftijd zijn mindere kanten heeft. Toen mijn oudste 1,5 was was het zomer, toen ging ik gewoon veel wandelen, even een boodschapje in de stad doen (ik woonde toen op loopafstand van het centrum) al was het maar een paar sokjes, ook regelmatig met de fiets naar de kinderboerderij, eens per week naar babyzwemmen, samen in bad, ik ging met haar op een terrasje zitten en probeerde vooral voor mezelf er een leuke dag van te maken als dat zo even uit kwam. En als ik de was ging vouwen zette ik haar naast mij en dan gaf ik haar ook wat kleding om mee bezig te zijn. Verder dvd'tje opzetten van teletubbies, baby einstein. Verder ging ze 2 keer per week naar kdv, even zonder kind zijn vind ik nu nog steeds erg prettig, hoef ik niet alert te zijn en kan ik ongestoord iets voor mezelf doen.

misschien is het een idee om hem naast de dagen dat hij naar kdv gaat straks 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal te doen als hij dat leuk vindt dan heb jij weer wat extra uurtjes.

Nou buzz

wat is er mis met overblijven ?

Ik sta daar compleet anders in, ik hoorde laatst ook zoiets van iemand, dat je je kinderen krijgt om zelf voor te zorgen etc. Ik vind het heerlijk om op een opvangdag (als dochters op de creche en nso opvang zitten) te gaan sporten, winkelen, wat werken, internetten.

Dat heb ik nodig en kan ik mij veroorloven. Ik zie niet in waarom ik mij daar schuldig over zou moeten voelen. Die kinderen vermaken zich daar. En mijn oudste blijft 3x per week over (dat zijn hier alle lange schooldagen) net zoals het gros van de klas. Ik snap die moeders juist niet die hun kinderen van school ophalen, thuis eten en dan weer naar school brengen, onrustig en gehaast terwijl dat voor een paar euro per week via school mooi geregeld wordt.

Oh en nog wat

ik heb ook nog eens een schoonmaakster elke week 3,5 uur. Dit omdat we zelf dat gewoon slechter kunnen en die schoonmaakster is onze luxe, ik vind het heerlijk om in een schoon huis te komen.

Dus als je je het kan veroorloven is een schoonmaakster echt een aanrader.

buzz

buzz

16-07-2010 om 11:15

Manda

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik zeg niet dat jij je daar schuldig over zou moeten voelen. en dat ik iemand veroordeel die het anders doet.
Maar ik voor mij en mijn kinderen vind dit de fijnste manier. Mijn mening voor mijn gezin is dat ze nog zo lang moeten, waarom dan nu al als het nog niet hoefd qua school enz. Geen opvang en niet overblijven, het is niet nodig ze willen het liever niet, en tja hoemeer ik met ze ben hoe meer ik ze leer hoemeer ik ze vertrouwen geef. Kan me heel goed voorstellen dat een ander er anders over denkt, en voor hun standpunten is ook wel wat te zeggen, maar toch is mijn voorkeur en beste manier voor mijn kinderen anders.
Mijn zoon zit 5 min fietsen hier vandaan op school, hij heeft een uur middagpauze. Verteld van a tot z wat hij opschool gedaan heeft, gaat even rustig eten, kan kiezen waar hij op dat moment zin in heeft op zijn boterham, is ff uit de drukte van de kinderen in de klas( beetje gevoelig manneke) Ziet zijn kleine zus even, en kan op zijn gemakje op zijn eigen wc poepen (lukt op school niet). Als hij zou willen overblijven zou het mogen, maar hij wil niet.
Zijn eigen woorden zijn, nee ik vind het heel fijn even thuis te zijn, ik zou het helemaal niet leuk vinden om opschool te moeten eten. Nou wij kunnen het zo doen, dus waarom dan niet.
Tja en een poets in huis, nee liever niet, ik vind het geen fijn idee dat een ander mijn huis een beurt zou geven en overal komt. Heb het een tijdje gehad omdat ik erg ziek ben geweest, maar ik voelde me er juist niet fijn bij. Tja zo zie je maar dat iedereen weer wat anders fijn vind. Maar volgens mij is er niet echt een goed en slecht in, zeker niet als iemand zecht, tja mijn kinderen vinden het fijn op school te blijven.
Als ik verder moest naar swchool en huis, en er bleefmaar een klein halfuurtje over zou ik het ook niet doen hoor, dan is er inderdaad geen rust. Kan me trouwens heel goed voorstellen dat mijn dochter die heel anders is, als die op de basisschool zit, in no time erg nieuwsgierig is naar het overblijven en dan erg fijn zou vinden. Nou dan mag het.

Manda

, Ik snap die moeders juist niet die hun kinderen van school ophalen, thuis eten en dan weer naar school brengen, onrustig en gehaast terwijl dat voor een paar euro per week via school mooi geregeld wordt,

Mijn kinderen, vooral mijn oudste, vinden overblijven vreselijk, het is heel druk en duurt heel lang een uur en 3 kwartier. Mijn oudste is echt veel moeier na een dag school met overblijf dan een dag school zonder overblijf. dat is voor mij een reden om over het algemeen mijn kinderen tussen de middag op te halen als ik niet werk.

Slaap

Heb een zoontje van 1,5. Het is een topper en hou heel veel van hem maar ik ben vaak zo blij als hij slaapt... Ik vind het ook zwaar.

Wat maakt het zo zwaar?
-Iedere keer grenzen stellen. Nee dat mag niet, blijf af, kijk uit etc. En dan hopen dat je niet te veel nadruk legt op nee (negatieve aandacht). Nee komt zo mijn keel uit! Letterlijk en figuurlijk.
-Er 24 uur per dag een deel van je hersens op waak-stand staan, misschien je verantwoordelijkheidsgevoel. Hoor ik hem? Wat voor huil is het? Waar zit hij?
-Dat kinderen (die van mij ten minste)altijd lawaai maken en niet stil zitten. Gillen, slaan, trommelen, botsen.
-Zo lang ze nog niet kunnen praten, ze veel piepen of huilen om je "iets" duidelijk te maken. Erg frustrerend voor zo'n kereltje en de ouders.

Wat bij ons werkt is er veel op uittrekken: lopen, fietsen en "klusjes" doen. Mijn kind doet het erg leuk als er andere mensen bij zijn bv een verjaardagen of in de supermarkt.
Tijdens het middagdutje snel iets in huis doen en proberen iets van tijd voor je zelf over te houden. Of gewoon de boel de boel laten en zelf ook even gaan slapen. En ja het is makelijker gezegd dan gedaan. Ik zat gisteren ochtend ook bij mijn ouders (zij nog in pyama) op de koffie.. Ja, wij waren al om 5 uur wakker.. dus nu even de aandacht verdelen aub!

En dan krijg je zo'n ondeugende blik, een kus, of hij springt op je rug of je draagt hem vanuit de auto, al slapend, naar zijn bedje.. en dan denk je: wat een lekker ventje!

Sterkte!!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.