Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
jona

jona

19-09-2010 om 12:07

Een heeeeel verdrietig kleinkind

Ik ben sinds drie jaar een oma (48j) van een kleindochter en al die tijd heeft ze met haar moeder bij mij ingewoond,ik was er altijd voor haar als ik vrij van mijn werk had (ik werk maar drie dagen van 9 tot 4)
Nu heeft mijn dochter drie maanden geleden een flatje gekregen en wonen ze daar sinds kort met zijn tweetjes.Mijn dochter kan haar draai daar nog niet vinden en ook mijn kleindochter wil daar niet wonen.Ze huilt als ze nadat ik haar van de peuterspeelzaal heb gehaald en zegt al op de fiets niet naar mama's huis naar oma's huis toe.Ze is intens verdrietig als ik haar daar toch naar toe breng en dan weer weg ga.Ze zegt dat ze bang is (verhuisherrie en troep etc heeft ze meegemaakt) en dat dat niet haar huisje is (ondanks dat al haar spulletjes daar zijn). Als je dan zo'n klein humpie ontzettend verdrietig bij het raam ziet staan dan breekt je hart.
Wie heeft er tips om haar te helpen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Duidelijk zijn en helpen

Lijkt me voor een meisje van drie best verwarrend, eerst al die tijd bij oma en nu een hele andere situatie. Waar ik aan denk om haar te helpen is: duidelijk zijn. Dus rustig blijven vertellen (oeverloos herhalen dus) dat ze nu een mooi nieuw huis heeft met mama.

En daarbij kun je haar misschien vragen hoe zij denkt dat ze zich fijner kan voelen in het nieuwe huis. Misschien een mooie klamboe boven d'r bed die je samen gaat kopen? Maar ik denk dat het sowieso een kwestie van wennen is. Bij sommige kinderen duurt dat wat langer.....

Succes in elk geval, hoop dat ook je dochter zich daar snel thuis voelt, zal ook zeker schelen voor de kleine.

Oma

Dat is waar we al de hele tijd mee bezig zijn (ook al toen we het bericht kregen dat er een woning was),haar zeggen dat ze nu bij mama haar kamertje heeft en dat ze bij oma soms mag logeren.
Maar al de tijd ervoor,toen ze nog bij mij woonde, beschouwde ze mij (oma) als een mama omdat echte mama er niet zo vaak was.Daarom is het ook zo moeilijk voor haar.

buzz

buzz

20-09-2010 om 20:24

het is zo ingewikkeld voor haar, ik denk dat je je niet moet vergissen in alleen thuis voelen en welk huis, maar ook bij wie. Ik wil niet bot doen, maar dit is voor zo een kleintje bijna het zelfde als een echtscheiding denk ik. Ik zou zeggen benoem mee haar angsten of dat is misschien het verkeerde woord, benoem de dingen waar ze mee zit, of die ze moeilijk vind, dan heeft ze het gevoel dat je haar begrijpt, (misschien nog wel belangrijker dat de mama dat doet)en laat haar zelf kiezen hoe haar kamer er uit moet zien. Misschien ook bezigheden met buitenspelen bij de flat in de buurt, is er bijvoorbeeld een speeltuintje. Oh ik vind het zielig en kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Maar het heeft natuurlijk tijd nodig om aan de hele situatie te wennen.

jona

jona

26-09-2010 om 17:55

Vind ik ook

Het lijkt ook op een scheiding,toen de kleine een half jaar was,heeft moeder weer haar eigen leven op gepikt en aan de ene kant logisch ze was nog jong,maar ze kreeg een vriend en was van 'middags 16.00 tot de volgende morgen 7 uur daar bijna elke dag en ook hele weekenden en dat bijna twee jaar lang.overdag was ze wel bij mij thuis om voor de kleine te zorgen.Maar liet wel heel veel aan mij over.Ik ging met de kleine eten,bracht haar naar bed,was er 's nachts en met wakker worden etc etc.
Met haar nieuwe vriend ging het iets beter en ging de kleine ook vaak met hun samen ergens heen,maar na de verhuizing is dat ook uit geraakt en als er nu in het nieuwe huis geen visite komt of ze gaan nergens heen dan kijkt mijn dochter heel veel tv en moet de kleine maar zichzelf vermaken en gaat kattekwaad uithalen dus negatieve aandacht vragen om een reactie te krijgen en die is niet altijd leuk (naar haar kamertje gestuurd worden)
Heb met de kleine zitten praten om het op haar niveau uit te leggen waarom ze nu daar woont,maar ik kreeg als antwoordt dat ze daar niet wilde wonen,het is niet leuk daar etc etc en ze begint te huilen en wil soms niet getroost worden.Ook wordt ze nu boos en uit dit door ons te slaan en te schoppen,ik vind dit heel logisch.
Dit alles word niet gezien door anderen omdat ze dan zich anders gedraagt blij met de visite of naar buiten te gaan,dus afleiding heeft.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

27-09-2010 om 11:39

Ach

Wat zielig voor dat kleintje. Ze mist jou natuurlijk enorm. Zo te lezen heb jij eigenlijk de moederrol overgenomen, en nu moet ze het ineens een groot deel van de tijd zonder je doen? Misschien kan je zo vaak mogelijk in het nieuwe huis bij haar zijn, zodat ze aan de nieuwe omgeving went maar zich toch veilig voelt met jouw aanwezigheid.

Triest ook om te lezen dat ze van haar moeder zo weinig aandacht krijgt.

jona

jona

27-09-2010 om 16:14

Doe ik ook

ik ben daar ook zoveel mogelijk en we doen ook leuke dingen buitenshuis,maar daarna moet ze weer naar huis en als ik dan weer naar mijn eigen huis toe moet dan is ze zo verdrietig en dat is al vanaf het begin.
De laatste paar keren ben ik dan blijven eten en ging pas als ze in slaap was gevallen,maar dat voelt dan ook niet goed.Zo meteen wil ze niet meer gaan slapen als ik er ben omdat ik als ze wakker wordt er dan niet meer ben.Ik vraag me af of dit gevolgen gaat geven voor haar karaktertje later.
Ze is altijd een lief kind geweest dat de kat uit de boom kijkt.Maar ik zie nu al veranderingen in haar en dat kan dan deels liggen aan de peuterpubertijd maar ook dit speelt een zeer grote rol,denk ik (zie vorige mail).

buzz

buzz

03-10-2010 om 09:19

Wat

vind je dochter trouwens van deze situatie?
Vind ze het vervelend een kind te hebben, of lastig, of toch leuk.
Is ze instaat haar kind tevreden en blij te krijgen?\
Of zit ze er zelf moeilijk bij dat dat echt niet zal lukken verlopig.
Ik durf het bijna niet te zeggen maar als je docht niet in staat zou zijn haar kind veiligheid, plezier en geborgenheid te geven, en haar oma wel, zou er geen andere betere oplossing zijn voor alle partijen.
En wat vind ze zelf van het geheel, heeft ze er moeite mee dat haar dochter verdrietig is en wil ze daar aan werken, of zit ze zo met zich zelf omhoog dat dat echt niet gaat lukken verlopig

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.