Aargh, waarom gedragen peuters zich nooit

Hij was het hele weekend zwaar zielig, want oogontsteking en zielig en au en huilen. Dus natuurlijk mag je bij mamma in bed, natuurlijk mag je dan voor een keer drinken uit een flesje en hoef je niet verplicht naar de WC te gaan (zindelijkheid is nog steeds een drama) Maar de antibioticazalf slaat aan en meneer voelt zich weer beter De gelijkenis met Quasimodo werd wat minder en dit resulteert na een weekendje verwennen en vertroetelen in het jongetjesequivalent van prima donna gedrag.
Dus hij ging al moeizaam naar bed omdat hij in zijn eigen bed moest slapen en ik er niet bij ging liggen en hij geen flesje mee naar bed mocht.
Na veel vijven en zessen lag hij dan eigenlijk en mocht hij na het voorlezen nog zelf een boekje lezen (wat altijd mag)
Welterusten schat, welterusten mamma. Oudste en jongste pruttelen nog wat na met elkaar zoals iedere avond.
Op een gegeven moment werd dat pruttelen wel erg luid en mijn man gaat ze waarschuwen en zeggen dat ze moeten slapen.

Heeft hij dus bij een van zijn mooiste plaatjesboeken, alle bladzijden uitgescheurd en die pagina's in kleine stukjes gescheurd en uit zijn bed gegooid. Het was een ravage in zijn kamer, allemaal stukjes papier door de kamer. Hij was echt vreselijk secuur bezig, want het hele boek konden we weggooien. Aargh, dat soort dingen zal hij nou nooit eens doen met dat vreselijke stripboek van Barbapappa die hij heeft (wat zo tranentrekkend slecht getekend en geschreven is dat ik me er iedere keer weer aan erger en wat natuurlijk 37 keer per week voorgelezen moet worden) nee tuurlijk niet!

Echt ik moest me zo inhouden.

Ik hoef geen tips hoor, ik moest gewoon de frustratie kwijt!