Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Praten over de dood

Mijn zoontje van bijna 4 praat best veel over de dood, hij vraagt er veel naar, benoemt t wel eens met spelen. Zegt dat een verre oom dood is (is gewoon springlevend)..
En net riep ie me terwijl ie in bed lag.:"'mama, ik wil nog niet dood" en dan zeg ik, "je gaat toch nog niet dood, nog lang niet, pas als je opa bent" "maar ik ga toch zaterdag dood of dinsdag?"
Getver, ik vind het zo akelig. Ik weet dat t bij het leven hoort, maar dat hij er over praat vind ik helemaal niet leuk. Ik maak me vast druk over niets, maar toch...
Herkennen jullie dit? Mijn oudste deed dat nooit.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
CharlotteH

CharlotteH

21-04-2011 om 20:12 Topicstarter

Angst

Het nare eraan is mijn angst dat ik bang ben dat het iets voorspelbaars heeft...
Grote onzin natuurlijk....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mijn zoontje ook

maar ik weet de reden. Hij gaat altijd mee naar het grafje van mijn moeder en dat geeft hem vragen.
Waarom is mijn moeder dood?? Gaat zijn moeder (ik dus) ook dan dood? en wanneer gaat hij dood?
Laatst zei hij als ik dood ga, dan kom ik ook in een doosje net zoals oma...
Ik praat er heel luchtig over en sluit het op een gegeven moment af. Anders wordt ik verdrietig....
Het hoort ook wel bij de leeftijd, al die angsten en vragen

liora

liora

21-04-2011 om 20:37

Film?

Heeft hij misschien een film gezien waarin dit voorkomt, zoals de Leeuwenkoning of Bambi?

Verder vind ik dat je best kunt uitleggen dat jij heel verdrietig wordt van het idee dat hij dood zou gaan.

Mathilde

Mathilde

21-04-2011 om 20:55

Nuchter zijn

Weet hij wel wat doodgaan is? Hoe vager iets voor die kleintjes is, hoe langer ze ermee 'rondlopen'. Hier ook al jong veel vragen over de dood, door begrafenissen. Ik reageer zo nuchter mogelijk: alle mensen en dieren gaan dood, maar meestal pas als ze heeeeeeel oud zijn, 100 of zo, jij bent nog hartstikke jong dus wij blijven nog heel lang bij elkaar hoor! En dan een dikke knuffel en wat afleiden door over iets leuks te beginnen.
Ik zou zelf niet zeggen dat ik verdrietig wordt van het idee dat hij dood zou gaan, maar vooral aandacht besteden aan zijn gevoelens en laten merken dat je hem begrijpt en dat ook grote mensen niet dood willen gaan. Toen mijn kinderen bang waren dat ik dood zou gaan, heb ik heel stellig gezegd dat ik nog lang niet van plan ben om dood te gaan en minstens 100 wil worden, en oma . Dat hielp ook.

CharlotteH

CharlotteH

21-04-2011 om 21:00 Topicstarter

Geen idee, we kijken wel veel disneyfilms etc., maar ik geloof niet veel met items over de dood, en ook leven zijn opa's en oma's nog.
Ja. We zullen het er ooit wel eens over hebben gehad ongetwijfeld, en dat is klaarblijkelijk blijven hangen. Hij heeft een overgrootoma van 93, en ik zeg dan wel dat zij natuurlijk eerst pas gaat, dus pas als je 80+ bent ofzo (met een beetje boel mazzel)....
Hij moet dan van mij beloven dat ie pas dood gaat als ie 100 wordt, zo speel ik er dan wel mee natuurlijk..
En dan zegt ie "goed"
Soms denkt ie ook dat je dan opnieuw wordt geboren, nou, hoe ie daar nu weer bij komt...
Maar goed, hij vind t vast een interessant onderwerp...
Ik moet er ontspannen mee omgaan,
Ik kan me voorstellen dat als er iemand in je omgeving is overleden dat t ook best heftig is,

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

CharlotteH

CharlotteH

21-04-2011 om 21:03 Topicstarter

Ja, althans

Hij zegt wel:" dan wordt je toch niet meer levend??" maar in hoeverre hij dat begrijpt.
Maar inderdaad, ik zeg wel dat de ouderen eerst gaan, dus ikke eerst en pas als ik 100 bent ; )

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Valkyre

Valkyre

21-04-2011 om 22:54

Maar charlotte

Als je zegt dat jij eerst doodgaat, is hij misschien wel bang om alleen achter te blijven? Ik weet niet of hij wel genoeg idee van cijfers heeft om te begrijpen hoe lang het nog duurt voor je honderd wordt, en dan nog, het hele idee dat jij eerst gaat is misschien wel eng. Aan de andere kant, misschien kan hij er zich helemaal niks bij voorstellen, en snapt hij niet hoe naar het voor jou is om daaraan te denken...

Wij praten eigenlijk alleen terloops over de dood. Mijn vader is overleden toen ik nog heel jong was, dus ik vertel weleens iets over opa E., waarnaar mijjn zoontje vernoemd is. Dan roept hij vrolijk "opa E is dood toch? Nu is hij een elfje!" (Tja, elfjes, engelen, een pot nat.. Haha). Gelukkig heeft hij niet door hoe jong ik toen was, en dat zoiets soms zomaar ineens gebeurt. Alleen heeeeel oude mensen gaan dood, wat hem betreft...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Valkyre

Valkyre

21-04-2011 om 23:02

Oh ja

Wat ik ook weleens gezegd heb tegen ons binkie, is dat mijn vader altijd nog een beetje bij me is als ik aan hem denk. In mijn hartje.

En ik zeg ook vaak tegen hem dat als hij op de creche is en me mist, hij maar even aan me moet denken en moet voelen of ik nog in zijn hartje zit. Op de een of andere manier put hij daar troost uit.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

liora

liora

22-04-2011 om 07:44

Charlotte

"Geen idee, we kijken wel veel disneyfilms etc., maar ik geloof niet veel met items over de dood,"

Misschien goed om eens mee te kijken?

Wilde gok...

paastijd? Ik ga toch zaterdag of dinsdag dood en daarna word ik weer levend? Je zegt dat hij vier is, misschien het paasverhaal op school gehoord.

Ava

CharlotteH

CharlotteH

22-04-2011 om 11:33 Topicstarter

Kijken

Ik kijk altijd met ze, ben zelf ook fan van films.
Toevallig hebben we geen bambi en lion king.
Wel shrek, wall-e, dalmatiërs, aristocatten, reddertjes rapunzel, bolt, baas in eigen bos, bee movie, t regent gehaktballen, Toy story, you name it., heeel veeel
Toevallig stond ik pas met bambi in mijn handen...maar koos Frank en frey, Maar die verhalen met dat iemand dood gaat, nee, valt mee, die geloof ik net niet...
Maar goed, t leeft om een of andere manier

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

CharlotteH

CharlotteH

22-04-2011 om 11:34 Topicstarter

Avalon

Nee, hij is bijna 4, zit nog niet op school. Maar je hebt een punt, misschien op de peuterschool over gehad....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Charlotteh

één tip.
En ook een OOL-vaste advieswijsheid.
Je kinderen kunnen niet beter met de dood omgaan dan jij dat zelf kunt. Als jij het een taboe-onderwerp vindt, het naar vindt om het erover te hebben, dan zal dat voor je kind ook zo zijn.
Je schrijft: "Getver, ik vind het zo akelig. Ik weet dat t bij het leven hoort, maar dat hij er over praat vind ik helemaal niet leuk."

De keus is aan jou. Wil jij de dood uit je leven houden? Wil jij dat het alleen bij anderen speelt? Wil jij er niet over praten en niet je houding ontwikkelen voor als het zover is dat jullie er wel mee te maken krijgen?

Het is jouw kind, jij bent de opvoeder.

CharlotteH

CharlotteH

22-04-2011 om 16:05 Topicstarter

Rodebeuk

Ik praat er zeker heel gewoon met hem over hoor, omdat het er bij hoort, maar wat ik al eerder zei is dat ik het denk ik voornamelijk "eng" vind omdat het zo voorspellend klonk.
"ik ga toch zaterdag dood??"
Die zin. Brrr
Mag dan wel weer duidelijk zijn dat ie wellicht toch echt niet weet nog wat het is...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mathilde

Mathilde

22-04-2011 om 16:23

Het beste antwoord

op die vraag is: waarom denkt hij dat? De voorspellende waarde van zijn vraag lijkt mij nul. Het begrip 'dood' is ook heel moeilijk te vatten, zelfs voor volwassenen. Probeer er eens op aan te haken als hij er weer over begint en stel veel open vragen. Soms spelen er hele andere dingen door die kleine koppies dan je zelf denkt. Misschien blijkt dat je hem gemakkelijk gerust kunt stellen over iets waar hij zich zorgen over maakt, dan raakt het onderwerp vanzelf weer op de achtergrond.

Kostbaar juist

..voor mij zijn dit soort momenten met mijn kind juist kostbaar. Je kunt op een heel natuurlijke manier het gesprek aangaan, en wat uit de kinderen zelf komt kan je raken, maar ook verrassen en ontroeren.

Ik weet nog precies waar ik was toen mijn kinderen hierover begonnen. Vooral dat ze dan uit zichzelf dingen zeggen in de richting van reincarnatie bijvoorbeeld raakte me erg.

En zo'n uitspraak over zaterdag doodgaan moet je echt helemaal vanuit het kind laten binnen komen en proberen te begrijpen, dat kan je niet gelijk zetten met een volwassene die zoiets zegt. Je moet helemaal zijn beleving induike. De 'waarom'-vraag die Mathilde noemde is een mogelijkheid, maar hij kan nog te direct zijn. Je moet op speurtocht; wat is er leuker en spannender dan dat?

Zondagskind

Zondagskind

22-04-2011 om 19:31

Interessant

Mijn peuter van bijna 3 vind dood ook een reuze interessant onderwerp. Een auto die stuk is is "echt dood". Hij gaat ook wel eens op de grond liggen en zegt dan "ik ben dood mama". Blijkbaar toch heel boeiend zo'n begrip dat je niet echt kunt vatten. Ik doe er luchtig over en beantwoord zijn vragen. Hij is bijvoorbeeld erg bezig met familieverhoudingen en vraagt wie mijn mama is en mijn papa. Mijn vader is al
Lang geleden overleden en dan zeg ik. Mijn Papa is dood, jammer hè? Bijdehand als ie is zegt hij dan "dan gaan we straks een nieuwe papa kopen'. En het begrip oud en tijd is natuurlijk ook lastig. Zaterdag ga ik dood is zoiets als vragen gisteren was ik jarig toch? Veel te abstract voor zo'n kleintje. Maar ik zie het als grip krijgen op dingen die nieuw/ anders en ingewikkeld zijn. Mooi toch, die kleine filosoofjes. Het helpt als je zelf nog een Oma hebt of in ieder geval iemand uit de omgeving die beduidend ouder is dan opa en oma van kind. Wij noemen overgrootoma oude oma en zoon zegt vaak "die is echt oud hè, die gaat echt dood'. Nu heeft hij niet echt een band met haar dus ik vind het een mooie casus om gerust te stellen dat wij en hij en opa en oma helemaal niet oud zijn en dat volstaat vooralsnog.

verstuurd met IPhone

CharlotteH

CharlotteH

23-04-2011 om 10:06 Topicstarter

Dank

Dank jullie wel. Gelukkig is het herkenbaar en uiteraard heel normaal. Ik zal er niet meer zo van gaan schrikken. Ik vroeg er nog voorzichtig naar en hij begreep niet echt wat dood zijn is...
Het is ook heel moeilijk te begrijpen natuurlijk.
Ik weet nog de eerste x dat ik t me ECHT realiseerde wat het was, toen was ik wel een stuk ouder.
Bedankt voor jullie antwoorden!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Irene

Irene

27-04-2011 om 20:54

Och ja

Een heel herkenbare fase. Onze derde zoon is nu vier en heeft deze fascinatie nu ook, net als zijn broers rond die leeftijd. Je kunt er hele boeiende gesprekken met ze over houden, ik vind dat juist wel leuk. Voor kinderen is de dood helemaal niet zo'n beladen onderwerp. Onze derde zoon was 2 toen mijn vader overleed en daar kan hij zich nog wel het een en ander van herinneren. Dat opa in een kist lag bijvoorbeeld. Nu stelt hij daar vragen over.
Zoon 2 was toen hij 4 jaar zo veel met de dood bezig dat we het een beetje beu werden. Bij de zoveelste opmerking zei ik toen wat geirriteerd: "hou nou eens op, je gaat nog lang niet dood!", waarop hij reageerde met: "nee, ik moet eerst nog groot worden he?", ""precies", zei ik. "ja", riep zoon triomfantelijk: "eerst moet ik nog groeien en groot worden... en DAN ga ik dood!"
Het leven in een notedop...

Sunja

Sunja

27-04-2011 om 23:27

Begrijpen

ik zie nu net dit draadje en wilde er alleen aan toevoegen wat eerder ook gezegd is: weet je zeker dat je kindje begrijpt wat doodgaan is? Onze buurvrouw (van bijna 90) is overleden en mijn zoontje heeft ons daar blijkbaar over horen praten. Nu keek hij uit het raam van zijn slaapkamer, zag de buurman op zijn land werken en zegt: 'kijk mama, buurman. Die is toch dood?' Hihi, in zijn belevingswereld blijf je dan gewoon lekker in de tuin werken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.