Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
peutermama

peutermama

23-09-2011 om 10:29

Peuterpuberteit, mama wordt gek

Mijn ondeugende peutertje is 2 jaar en 5 maanden en behalve heel grappig en lief echt vreeeeeselijk aan het peuterpuberen en aan het uitproberen. Hij verzint elke keer weer iets creatiefs (post naar buiten gooien door de brievenbus, autootjes in de melkglazen stoppen) en als we hem dan corrigeren (nee zeggen) dan wordt hij BOOS. Voor hij mee wil (naar school bijv om de andere kinderen op te halen) ben ik uren bezig hem te motiveren toch maar mijn zin te doen ipv de zijne... zoooo vermoeiend! Afleiden en leuke grapjes werken vaak het beste, maar soms heb je daar geen tijd voor en als het echt niet anders kan en ik
grijp hem bij kop en kont dan gaat hij helemaal uit zijn dakje en blijft dat ook wel even volhouden. Zo erg hebben de oudsten het nooit gedaan volgens mij (of ik heb het verdrongen).

Herkenning? (Ja toch, ja toch?) En tips? Hoe doen jullie het als afleiden / praten niet meer werkt? Blijkbaar moet ik bij deze strenger zijn dan bij de anderen... echt iets uitleggen werkt nog niet, en een "nee" daar reageert hij als een stier op een rode lap op.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Nee

Nee zeggen hield mijn zoon ook niet van op die leeftijd.
En het advies van mijn moeder om een tikje op de vingers te geven werkte ook als een lap op een stier.
Het beste bleek om zaken te voorkomen met hekjes en hoog zetten en in de gaten houden. En als ik wilde dat hij iets anders ging doen dan dreef ik hem in de hoek van de kamer en gaf hem opties wat hij wel leuk kon gaan doen. Geen negatieve zaken benoemen maar alleen benoemen wat wel mogelijk was. Anders strijk je je zoon mogelijk net even tegen de haren in waardoor de opties niet meer gehoord worden.
En ja, geduld en kalm blijven,rustig de zaak een andere wending geven.

peutermama

peutermama

23-09-2011 om 13:22

En wat als

Dank AnneJ, ik ben het h elemaal met je aanpak eens. Maar wat te doen als hij gewoon iets MOET, bijvoorbeeld de klas van zus uit als de juf beginnen wil of mee naar het schoolplein waar zus anders alleen staat ofzoiets? Hij daagt me dan echt uit, niet willen lopen, de andere kant op, heeeeeel erg treuzelen.... Hij is te groot om echt lang te dragen tegen zijn zin en in de buggy blijft hij ook nietm eer zitten...

De ja doei aanpak

Bij dit soort uitdagen, in de klas blijven, treuzelen etc. werkte bij ons de ja-doei-aanpak het beste.
Dus ik zei gewoon 'ik ga' en ik ging. Deed ook net of ik niet op peuter wachtte, keek niet om, ik zei alleen maar 'doei'. Dan was er zo ontzettend weinig lol aan te beleven voor peuter (en mama weg was toch ook wel eng) dat ik meestal vrij snel gevolgd werd.

liora

liora

23-09-2011 om 16:55

Oh ja

Allemaal zeer herkenbaar! Ik pak mijn zoontje dan gewoon op en draag hem weg. Voor mij is het makkelijkst om hem over mijn schouder te nemen, of als gestrekte rugbybal onder de arm.

En dan zelf rustig blijven ademen.

Liora

Hmm ja..

Mijn dochter wilde op die leeftijd de opvang niet verlaten. Zelfs niet als het licht uitging en de leidsters bij de deur afscheid stonden te nemen. Dan nam ik haar maar in de houdgreep. Vastbinden in de buggy hielp ook niet, daar wurmde ze zich uit.
Soms ging ik met kind onder de ene arm, de buggy aan de andere hand, naar huis terwijl kind de hele weg krijste.
Ach dat waren nog eens tijden....

Niet doen en wel doen

Achteraf denk ik had ik nog meer kunnen focussen op wat we wel gingen doen. Met de metro. Worstjes eten thuis. Maar ja, dat is achteraf. Zeggen wat je niet meer gaat doen is eigenlijk voor geen een kind handig, dan gaan de oren dicht.

Tweede

Bij mijn 2e zoon kan ik er veel beter mee omgaan, en lach ik er vaker om.
Als hij gaat muiten omdat zijn schoenen aan moeten, laat ik hem kiezen welke voet eerst en dan gaat het schaap al om..
Ik loop vaak ook zgn weg als het te lang duurt en dan komt ie er gauw aan.

Maar hij is dan ook de makkelijkere versie zeg maar. Dankzij mij natuurlijk
Wat ook helpt is dat ik niet veel tijdsdruk heb behalve wat schooltijden. Dus als het langer duurt zonder drama, soit..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Peutermama

Peutermama

23-09-2011 om 21:59

Doe ik allemaal... beetje geduld dus...

ik lees allemaal gouden tips, alleen ken ik ze en voer ik ze ook uit. Ik denk dat dit derdde kind nog een tandje meer eigen wil heeft dan de andere twee. En bij deze ben ik ook fulltime thuis, dat is ook anders.... Al was het maar dat ik er sneller ongeduldig van wordt. Maar... Het is een fase, toch? Altijd wel fijn te horen dat er herkenning is...

dc

dc

23-09-2011 om 22:29

Terugkerende fase

En dan denk je net dat het weer voorbij is, en heb je weer een terugval

De enige methode die bij mij goed helpt (ik heb ook een 2e kind die echt zijn kont in de krib kan gooien) is echt ruim de tijd nemen, zodat ik niet gestressd ben. Dan reageer ik blijkbaar veel beter, en komen we er wel uit. We lopen altijd naar school (alleen doe ik er 15 minuten over) en ik vertrek 35 minuten van te voren. Dat geeft echt heel veel rust.

Oja

Ik merk zelf duidelijk verschil op de 2 ochtendjes dat ik 2e 'alleen' heb, hij gedraagt zich direkt 'jonger' en profiteert van het grote-broer-vormige gat dat gevallen is

Dus als dit je 4e is, zal hij des te meer proberen je spaarse aandacht op te eisen?

Ik heb een nichtje dat nummer 5 is en die is met stipt de hardst schreeuwende, driftigste mamaklever van het stel!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tijdsdruk

Als madam zo'n driftbui krijgt terwijl ik alle tijd heb dan negeer ik het gewoon totdat ik vermoed dat ze zelf moe wordt, en dan probeer ik af te leiden met een slokje water oid.
Maar natuurlijk krijgt ze zo'n bui ook wel eens als er iets gebeuren moet. Ik had laatst het probleem dat ik haar naar de creche moest brengen, en het vervelende is dat ik zo'n trappelend mormeltje niet in het fietszitje kan persen, nog daargelaten dat ze er vervolgens mogelijk ook weer uitklimt (ze heeft Houdini-neigingen). Ik heb haar geloof ik omgekocht met een snoepje of zoiets onverantwoords. Daar ben ik uit principe ernstig op tegen, maar mijn principes zijn zo stevig als een pakje boter

Groeten,

Temet

Massi Nissa

Massi Nissa

24-09-2011 om 18:54

Ach temet

Wij zijn ook niet bepaald in ons eerste opvoedkundige omkoopschandaal gestikt. Onze dochter reageert altijd beter op complimenten en in het vooruitzicht gestelde beloningen dan op mopperen en straffen. Peutermama, heb je humor al geprobeerd? Als dochter een peuterbui had of dreigde te krijgen, was mijn beste wapen haar aan het lachen krijgen. Maakte niet uit hoe. Dan kon ze haar energie kwijt met gillen en lachen in plaats van brullen en huilen. Ik was heel vaak de Kleine Meisjes Politie en zat haar dan achterna als ze zich niet wilde aankleden. Kostte drie minuten herrie en lol en dan liet ze zich meestal wel weer paaien.
Sterkte, hoor. Ben benieuwd wat voor peuter zoon wordt, maar ik vrees met groten vreze.
Groetjes
Massi

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.