Dwarse peuter (3 jaar) herkenning?
Onze peuter heeft een sterke eigen wil. Wil alles zelf bepalen en hoe en wanneer. De laatste tijd vind ik dit nog extremer worden, niet luisteren en toch doen. (eigenlijk ook mijn waarschuwing weer meteen vergeten) Geen oorzaak en gevolg zien, spontaan gaan huilen, zeggen "ik mag ook helemaal niks van jou" enz.
Hij is overigens ook erg passief. Hij wil niet lopen, werkt totaal niet mee met aankleden of jas aan doen. Als ik vraag of hij z'n jas uit wil doen, dan doet hij net alsof hij me niet hoort of zegt "kan ik nie"
Ook het stickeren wordt ik gek van. Hij loopt constant achter je aan en hangt aan je been. Zelf spelen zit er niet bij en je napraten is hij ook erg goed in!
We proberen nu de manier van: we moeten hem directer aanpakken, duidelijker zijn en consequenter zijn. Maar het lijkt erop dat hij juist hier nog meer in de "strijd" gaat.
Zindelijk worden wil hij ook niet. Ik heb al van alles geprobeerd, maar blijft gewoon spelen in zijn eigen plas. Als ik vraag of zijn broek nat is...nee hoor die is niet nat...
Eten zijn we nu zover dat hij eindelijk zelf eet, maar ook dat is met veel consequentie en duidelijkheid (geen speelgoed aan tafel, geen drinken en niet te veel met hem praten en belonen als hij wel eet)
Ik vraag eigenlijk om herkenning...mijn oudste zoon was namelijk helemaal niet zo. Die zag met 3-jarige leeftijd al oorzaak en gevolg, vond plassen en poepen in de broek vies en zelf eten vond hij juist leuk.
Vooral het zindelijk worden maak ik me een beetje zorgen over...januari wordt hij 4.....
tips erover heel graag! Begrip of herkenning ook heel graag!
Begrip, herkenning en de oplossing
Oh, 3,5 jaar, dat vond ik een lastige leeftijd. Te groot voor servet, te klein voor tafellaken. Combinatie van nog wat naijlende peuterpuberteit en aan-school-toe-zijn. Mijn ervaring is dat het gedrag over is zodra ze naar school gaan. Veel kinderen zijn daar met 3,5 wel zo'n beetje (of heel erg) aan toe. Op het kdv of de psz hebben ze alles al een keer gedaan, iets oudere vriendjes zijn al weg, de kleintjes die er bij komen niet zo heel interessant.
Peerpressure doet een hoop. De ogen van de juf en de klasgenoten zorgen er vast wel voor dat hij besluit dat hij best zelf zijn jas aan kan doen en dat met een natte broek rondlopen toch een beetje raar is. Misschien kan je je zoon thuis een taakje geven zodat hij zich al heel groot voelt. Iets wat hij leuk en belangrijk vindt en helemaal zelf mag doen. Dan ben je misschien van het 'ik mag ook niks' en 'kan ik niet' af.
skik
Hier ook
Dezelfde leeftijd ongeveer en heel toevallig dacht ik dit weekend: oei, het makle schaapje krijgt streken! Vooral bij corrigeren gaat hij soms door het lint! Totaal irrationeel uiteraard dus we ontzien hem deels en staan deels wel op onze strepen want niet alles mag/kan..
Proberen toch uit te leggen en evt eerst troosten/ sussen.
Maar ik ben ook benieuwd hoe het komend half jaar wordt! Succes!
Gelukkig
begrip, herkenning en een oplossing.
Dat "een taakje geven" vind ik een goede oplossing maar hoe zie je dat voor je?
Elke dag een ander taakje geven of een zelfde taak en wat dan?
Verder lijkt het allemaal weer iets wat rustiger te worden (roep nog niet te hard)
Ik probeer zoveel mogelijk met hem te ondernemen op de dagen dat hij thuis is en nu zijn ze in de hele wijk gras aan het maaien en das toch machtig interessant met al die machines!
Ook probeer ik nu zoveel mogelijk kinderen hier uit te nodigen zodat hij hier met iemand kan spelen en ik "accepteer" maar meer dat het nu een sticker is.
Ik kan er nu meer begrip voor opbrengen
Taak(je)
Mijn oudste (nu bijna 7) heeft al sinds haar derde een taak: het wc papier bijvullen. Toen ze drie was zette ik de rollen op een voor haar makkelijke plaats neer en gaf haar de opdracht het wc papier bij te vullen (rollen op de houder zetten); dat is nu geworden tot : dochter, kijk even waar het wc papier bijna op is en vul dat dan aan. Gaat ze zelf kijken op de wc's en dan gaat ze zelf naar zolder om de ontbrekende rollen te halen en zegt ze het als het op is.
Hoef ik dus echt niet meer over na te denken en zij heeft een vaste taak.
Voor de anderen moet ik ook nog zoiets bedenken, makkelijk uitvoerbaar voor de kinderen en wel echt een hulp voor mij.
Gewoon
Je kind je laten helpen bij dagelijkse klusjes en hem daarbij de indruk geven dat hij je daarbij enorm helpt en dat het zo fijn is dat hij al zo groot is dat hij zulk werk al aankan. Gewoon zoals het uitkomt. Helpen met de was: hem het wasgoed in de trommel laten stoppen. Helpen met koken: spullen uit de koelkast laten pakken, met een niet zo scherp mes hem komkommer laten snijden (wij hebben een siliconenmes van de Hema, snijdt prima komkommer maar komt niet door een vinger heen). Of zeg dat je heel moe bent en dat je het hartstikke lief zou vinden als hij helemaal zelf een glas drinken voor je kan inschenken en brengen. Dan niet zeuren als de helft er naast gaat en hem vooral laten blijken hoe ontzettend je van deze tractatie geniet. Of een vaste taak zoals de toiletrollen van Clowntje.
skik
Herkenning
mijn oudste was ook moeilijk op die leeftijd, ging daarna nog even door wat spannend op school etc. Zoiets als samen een spelletje doen was op die leeftijd echt een ramp, idem samen koekjes bakken, drama !
Taakjes geven, iets geven waar ze mee complimenten kunnen 'scoren'. En dingen zoals: zelf kleding uit laten kiezen, de placemats mogen neerleggen/beslissen wie welke krijgt, stukje zelfstandigheid dus met veel complimenten. Dus wat kan zelf laten uitkiezen.
Dat zindelijk worden, moeilijk, ik heb hier ooit gelezen van de harde aanpak: onder de douche afspoelen (allemaal heel veel gedoe er van maken), kind onderbroek en broek in een emmer laten stoppen, handen wassen etc etc. Iig moet het duidelijk worden dat plassen in je broek heel veel gedoe oplevert en dat dus plassen op de wc een stuk makkelijker is.
Taken
dat met die klusjes doe ik eigenlijk al wel. Hij helpt me elke middag met tafel dekken, mag zelf water pakken en was in de wasmachine doen en in de droger, was ophangen, stofzuigen, dweilen enz. Maar indd dat is nu wel weer minder aan de orde, dus hem weer meer laten doen dus!
Hem meer zelf de keuzes geven vind ik ook een goeie. Alleen als hem de keuze geef is het eerst NEE en dan 5 min later...IK WIL WEL dat vind ik dan weer irri en dan denk ik we blijven bij de NEE (gevolg hele dag koppig en eigenwijs en toch bij andere dingen ook zijn zin doordrijven)
Het onderwerp zindelijk worden en dan onder de (koude) douche zetten, hem zelf zijn onderbroek uit laten soppen....ik weet het niet hoor. Dat gaat me eigenlijk te ver. Vind het al erg als ik hem expres de hele ochtend met zijn natte poepbroek laat lopen (in de hoop dat hij het vies vind)
Het zindelijk worden laat ik maar weer even met rust. Eigenlijk hoop ik dat hij net zoals mijn andere zoon, gewoon zegt die luier hoeft niet meer mama ik ga wel naar de wc....pff maar het duurt nog even voordat dit moment geloof aanbreekt
En boekjes
Behalve de bovenstaande tips, heb ik met mijn dwarsligger altijd veel baat bij boekjes. Hij heeft de vocubalaire nog niet om echt over zijn gevoel te praten, en boekjes geven hem dan vaak steun. En mij dus ook. Ik weet niet echt wat er in het nederlands aan leuke boekjes over het dagelijkse leven zijn, want ik heb veel in het frans, maar misschien hebben anderen ideeen?
Zindelijkheid
Klopt het dat hij 3 jaar en 5 maanden is? Dat is wel wat laat, maar niet heel erg laat, als het om zindelijkheid gaat. Mijn dochters waren ook ruim 3 toen ze zindelijk werden. Ik heb verschillende pogingen gewaagd om ze zonder luier te laten lopen, en de laatste poging slaagde (bij 3 jaar en 3 maanden). En dat waren dan nog meisjes, jongens zijn gemiddeld later. Ik zou lekker af en toe een poging wagen, en me pas in november zorgen gaan maken. Overigens had mijn oudste wel wat aansporing nodig. Die heb ik een dag zonder luier laten lopen, het potje in de huiskamer gezet en gezegd dat ze niet in haar broek mocht plassen. Als ze de dag door zou komen zonder ongelukken mocht ze een barbie uitzoeken (haar liefste wens 
Uiteindelijk liep ze na een paar uur nerveus om me heen omdat ze moest plassen en een luier aan wilde. Die heb ik natuurlijk niet gegeven, maar wel verboden om in de broek te plassen (wel een beetje de harde lijn, maarja). Vanaf die dag was ze wel zindelijk, terwijl ze daarvoor nog nooit iets op die pot had gedaan.
Vic
het "omkopen" werkt niet voor dit kereltje. Hij gaat best op het potje of wc zitten en maakt er een heel spelletje van in het begin maar als het "leuke" eraf is, dan wordt er weer gewoon in de broek geplast.
Mijn oudste zoon was 2,5 overdag zindelijk en met 3 's nachts. Dus het maakt me onzeker ook hoor.
Maar de meesten om me heen zeggen dat het bij hem "vanzelf" moet komen. Met zo'n sterke eigen wil, zal hij zelf bepalen wanneer de tijd rijp is.
Ik doe constant pogingen en als het dan weer mislukt na een dag of 2 of 3 dan laat ik het lekker weer voor wat het is en dan in november kijken we indd wel weer verder.
Hij slaapt ook nog tussen de middag. Het liefst van 12.00 tot 16.00 maak ik me ook zorgen over, want als hij 4 is zou hij het nog best zwaar krijgen....
We zullen zien. Mijn oudste was gewoon overal sneller aan toe en daar vergelijk ik constant mee en dat moet ik ook gewoon niet doen, want het zijn 2 totaal verschillende kinderen!
