Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Spagaat

Spagaat

13-11-2012 om 10:40

Dat eeuwige schuldgevoel...

Ik heb niet echt een concrete vraag, maar wil meer wat uitwisselen over de eeuwige moeder/vader/ouder-spagaat.
Vanmorgen heb ik beide kinders (snotverkouden, hoesterig en licht koortsig) naar mijn ouders gebracht. Eigenlijk zouden ze naar de kinderopvang gaan maar dat leek vanmorgen geen goed idee. Het liefst bleef ik thuis met ze om met een dekentje op de bank de dag door te brengen, ze in hun eigen bed te laten slapen. Maar man heeft belangrijke besprekingen en ik een deadline. Er volgt gekibbel tussen man en mij van de strekking dat we allebei belangrijke afspraken hebben en ons werk deze dag niet kunnen laten schieten. Ik vind dat één van ons moet thuis blijven en man vindt dat opa en oma voor een extra een dagje prima zijn en dat hij in elk geval niet thuis blijft als er een alternatief is. Dus besloten kinderen toch naar mijn ouders te brengen.
En nu ben ik op mijn werk, moet eigenlijk doorploeteren op mijn deadline, maar voel me schuldig naar mijn kinderen. Terwijl ze bij opa en oma echt in goede handen zijn, vind ik dat ik zelf voor ze moet zorgen als ze ziek zijn. En ik sprak man net even en die is gewoon prima aan het werk en heeft nergens last van. Herkenbaar?
En als grotere vraag; hoe kom ik toch van het gevoel af dat ik of tekort schiet naar mijn kinderen of tekort schiet naar mijn werk? Terwijl de tijd thuis met kinderen grotendeels kwaliteitstijd is en ik op mijn werk ook hard werk en goede beoordelingen krijg. Het voelt allemaal zo 'half'.
Met het gevaar trouwens om een werkende moeder vs thuisblijfmoeder te starten. Ik ben een tevreden werkende moeder en zou ook niet willen stoppen met werken. Maar wel stoppen met schuldig voelen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Misschien dit

Wellicht helpt het bij een dergelijke aanval het volgende gedachtenexperiment uit te voeren:

"Zou de maatschappij van mij verwachten/verlangen dat ik nu een schuldgevoel had als ik een man was geweest?"
Is het antwoord nee, dan is er niet echt een reden om je schuldig te voelen.

Het feit dat geen piemeltje hebt betekent dat "men" vindt dat je altijd in van alles en nog wat tekort schiet als het op huis & haard neerkomt, maar het betekent natuurlijk niet dat je het daarin per se met "men" eens hoeft te zijn.

Andere invalshoek daarbij: het moet nu even, het is niet anders, en gelukkig zijn ze bij opa & oma ook prima op hun plek.

Ik vraag me wel eens af hoe homostellen (de vaders dus) dit doen. Voelt dan nooit iemand zich schuldig? En wie krijgt dan eigenlijk alle organisatorische shit inzake het huishouden als vanzelfsprekend op het bordje, zo vraag ik me nu ineens af ...

Zo, en nu maar weer aan het werk

Groeten,

Temet

Rafelkap

Rafelkap

13-11-2012 om 12:41

En en

Ik hoorde pas (volgens mij in zomergasten, Jolande Withuis) zeggen dat je nu eenmaal niet alles kunt in het leven: en een succesvolle carriere EN volledige zorg voor de kinderen EN en en..
Je moet gewoon niet alles willen, je bent ook maar een mens. Je maakt keuzes in je leven. En je hebt goede opvang, beter dan bij opa en oma kan je het niet hebben toch?

dc

dc

13-11-2012 om 21:17

Gewoon afkopen

Het is niet ideaal, maar je hebt een prima oplossing gevonden voor je kinderen. Vertroeteld worden bij opa en oma is toch ook fijn?

Dan kun je in dit soort gevallen met jezelf afspreken dat je iets extra liefs voor ze doet het komende weekeinde (zonder ze te zeggen waarom, gewoon voor jezelf). Kan een klein cadeautje zijn, of een uitje ofzo. Zo accepteer je dat je dit soort gevoelens nou eenmaal hebt, maar geef je het ook een uitlaatklep.

En wat je man doet en voelt, daar zou ik me maar niet druk om maken. Tenzij hij dwars over gemaakte afspraken heenwalst ofzo.

Vic

Vic

13-11-2012 om 21:42

Tja

Het heeft weinig zin om je schuldig te voelen om dingen die nu eenmaal zo 'moeten' gebeuren. En fijn dat je oma en opa achter de hand hebt om op te passen. Ik heb wel eens een ziekig kind met paracetamol naar school gestuurd. Dat is pas erg
Ik heb trouwens met mijn ex vaste dagen afgesproken waarop we thuis moeten blijven cq opvang regelen voor een ziek kind. Ik de maandag t/m wo, hij do. en vrijdag. Misschien kun je zoiets ook afspreken als je niet gescheiden bent. Het zorgt er in ieder geval voor dat je geen ruzie hoeft te maken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.