Is dit normaal? Zoon van 3 wil niet.
Jongetje van 3 dat heel boos wordt omdat er iets niet naar zijn zin is gegaan op de psz waar ik hem ophaal. Hij WIL niets. Niet buiten niet binnen niet naar huis niet bliven... Schreeuwt en hullt. haal hem op bij de peuterspeelzaal en hij is boos, en verdrietig maar kan niet uitleggen waarom. Pas thuis is hij wat rustiger en begrijp ik dat er iets niet naar zojn zin was. Ik vermoed dat het met de sneeuw te maken heeft (paar keer gevallen vanmorgen) en dat een kindje iets deed (sneeuwbal?)
Dit gedrag vertoont hij vaker, meer of mindere mate. Boos worden dat het niet gaat zoals hij denkt dat het moet. Als ik een verkeerd liedje zing bij het slaaptitueel, als we met een leenauto van dde garage op stap gaan ipv eigen auto.
Is dit normaal voor kinderen van die leeftijd? Of moet ik toch een beetje bang zijn dat hij wat autistische trekjes heeft ge-erfd (we hebben wel wat pdd-nos/asperger familie)
Hij kan zich nog niet met woorden uiten
Het lijkt erop dat hij nog niet makkelijk genoeg praat om zich met woorden te uiten als er iets is. Nou kan je kind gewoon laat zijn en net 3 jaar, maar voor een nagenoeg 4-jarige is dit lastig, straks in de kleuterklas wordt er van hem verwacht dat hij dingen met woorden op kan lossen ipv slaan/boos zijn/huilen.
Mijn oudste en jongste hebben een taalspraakstoornis, bij hen is praten erg moeilijk, zeker als er emoties bij komen. De oudste loopt er voor bij de logopedist, de jongste is daar nog te jong voor (net 2). De twee middelsten hebben bij mij nergens last van (ja, van mij de oren van mijn hoofd kletsen). Papa heeft het ook, ik dus niet, er lijkt bij ons een erfelijke component in te zitten.
Hmmm
Ik had net gepost toen je vervolg plaatste. Ik nam aan dat als er kans op autisme was, je dat direct gemeld had. Nou ja, je kunt eerst logopedie uitsluiten, dat is een stuk minder ingrijpend dan een kinderpsycholoog.
Moeilijk te zeggen
Mijn dochter van ruim 3,5, die zich uitstekend verbaal kan uiten, heeft dit gedrag ook weleens. Redeloze woede om niks, en daarin dan blijven hangen. Soms is ook echt niet duidelijk wat haar nou dwars zit.
Het is ook wel des peuters geloof ik. Ik zeg er wel bij dat dochter dit vooral thuis doet, en kennelijk niet - ik heb ernaar gevraagd - bij het kdv.
Wat vinden de leidsters op het kdv ervan? Die hebben in de loop der tijd al een hoop kinderen voorbij zien komen, is zijn gedrag opvallend volgens hun?
Groeten,
Temet
Moe?
Is het erger als hij moe is? Dan is ook vaak niets goed en kunnen ze niet veel hebben. Nu zo vlak na sinterklaas zijn heel veel kinderen moe.
Die van mij van 7 kan soms ook heel moeilijk doen doordat hij gewoon moe is.
Decemberstress?
Hallo
"Gewoon" gevalletje van "decemberstress"?
Er gebeurt natuurlijk in deze periode vanalles en dat begrpijpt hij nog niet goed en kan hij niet goed verwoorden.
Kwestie van even doorzetten denk ik en wellicht dat hij in januari weer tot rust komt.
succes
Duidelijk moe en ziekig
Ja, inderdaad, hij heeft last van decemberstress. Los van vermoeidheid denk ik ook lichamelijk niet helemaal in topvorm. De rest van de dag werd het duidelijk(er), moe, geen eetlust, beetje ziek-ig.
Het zit wel in zijn karakter om graag te willen vertellen hoe de dingen moeten gaan (dus ook dat er vandaag géén sneeuw mag vallen). Maar meestal is hij met een grapje of even negeren daar dan ook wel weer gewoon snel weer klaar mee. Als hij minder in zijn vel zit kan hij daar dus wel overstuur van raken.
En ja, hij is drie en een half nu, kan tellen tot 100 en kent het hele alfabet en kan de letters lezen, maar vertellen wat er aan de hand is of heel duidelijk praten niet. "Ik weet het niet" is dan alles wat er uit komt. (Al weet ik niet zo goed meer hoe dat bij andere kinderen van die leeftijd is, dat praten. Zal het eens aan de juffen op de psz vragen)
Zeer herkenbaar
Mijn 3,5 jarige heeft dit ook. Ik neem tegenwoordig iets te eten mee naar het kdv want de combi peuter, honger en moe is echt niet te doen.
Verder neem ik nu echt de tijd voor het ophalen, als z'n jas aan is maar moet weer uit want hij vindt het niet goed: prima. Ik veer mee en probeer zodra hij iets goed dat dit meteen te benoemen.
Werkt vaak maar lang niet altijd. Ik heb verder ook gevraagd aan de leidsters om negatieve overdracht niet te geven waar hij naast staat. Want ik heb gemerkt dat hij daarvan van streek raakt.
Liora
Ja hoor
ik herken het ook wel van mijn 2e. Die begon pas laat goed te praten, en hij heeft altijd een beetje moeite met overgangen van 1 situatie naar een tweede. Als hij moe is, dan is hij voor geen rede vatbaar. Hij is nu 4 en ik heb hem net weer gillend in bed gelegd (om 7u, dus echt op tijd). Ik probeer hem dan niet te troosten, want dan gaat hij alleen maar slaan en moet ik weer boos worden. Ik zeg hem dus zachtjes dat ik ook als hij zo boos is, ik nog steeds van hem hou. Ik denk dat dat vast wel een beetje doordringt.
En morgenochtend is hij om 6u weer stuiterend en vrolijk wakker 
Vooral veel zeggen dat je begrijpt dat hij boos is, dan voelt hij zich minder gefrustreerd. En bij het ophalen iets te eten geven kan ook goed helpen.
Plannen
Mijn zoon had dat ook heel sterk en dat kwam vooral omdat hij nog allerlei plannen in zijn hoofd had waar wij niets van wisten. Voorbeeld: als hij zich had verheugd op nog een keer schommelen en in de zandbak in de speeltuin en wij riepen dat we gingen, dan was dat aanleiding voor woede en vooral ook, niet luisteren en niet komen. En zo was het met veel dingen, tot en met het cdtje dat aan ging in de auto als we terugreden na zwemmen. In zijn hoofd had hij zich al verheugd op Dikkertje Dap en ik zet De Wondernoten aan. Fout!!! We zijn begonnen met benoemen en vragen: Zeg even wat je nog wilt doen, we gaan zo weg, er is nog tijd voor 1-2-3 dingen. / ik ga Liedje Zus aanzetten, welke wil jij zo horen.... enz. En natuurlijk konden we niet alles voor zijn waar we dan weer op konden reageren: deel je plannen, we kunnen geen gedachtenlezen. Het lijkt alsof hij in alles zijn zin kreeg, maar zo erg was het nou ook weer niet
Als ze wat ouder zijn, kunnen ze zich beter uiten (wil niet zeggen dat ze dan ook alles kunnen benoemen!). Laatst ging het nog een keer mis (hij is bijna 10!) omdat hij iets in zijn hoofd had waar ik niet bij stil had gestaan. Kostte een kwartier en boosheid en huilen en dwars achterblijven en niet mee willen lopen. We waren bij vrienden op bezoek en die gaven ons een rondleiding door een super winkelcentrum (buitenland, groot, geweldig). De kinderen vertelden alles wat we gingen zien en dat viel helemaal verkeerd. Wat bleek: Zoon wilde het helemaal niet horen, hij wilde zelf zien en ontdekken en het bedierf voor hem de pret om alles van te voren te moeten horen. Zit wat in, weer wat geleerd
Verder: rommelen aan de routines is altijd lastig voor een kind. Die vaste rituelen zijn de ankertjes in het bestaan. Het is DIE auto waarmee we op pad gaan, en DAT liedje voor het slapen gaan. Er verandert zoveel om hun heen, sommige zekerheden moeten zo blijven. En aan jou als ouder de kunst om uit te vogelen welke ankertjes het belangrijkst zijn. Voorwaar een hele klus.
Succes met je peuter. Ik vond/vindt 3 een geweldige leeftijd. Hard werken maar geweldig. Alles is nog nieuw, geen kwaad in zo'n manneke, geniet ervan!
Griep
In dit geval had het waarschijnlijk alles te maken met de griep die op uitbarsten stond. Die middag kreeg hij koorts en is drie dagen ziek geweest.
Ik herken het dwarse wel, het moeten plannen / duidelijk aangeven wat wanneer gaat geueren, en ook hetnuittesten van mama (wat oet ze als ik nee zeg?) maar dit was anders. Ik werd er een beetje ongerust can, maar inmiddels snap ik dat hij erg rottig in zijn vel zat...
