Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Sinilind

Sinilind

13-09-2008 om 10:50

Enorme irritatie: voetbalouders! En wat voor andere sport dan?

ARgh! Mijn zoon van 6 zit op voetbal, in een F-groepje dus niet echt serieus bezig, en als het aan mij ligt blijft het ook zo. Maar goed, we gaan elke woensdagmiddag braaf naar de training, hoewel mijn tenen inmiddels krom zijn van de ergenis. Behalve een paar moeders die redelijk normaal doen, is de rest zo bezig met aanmoedigen en advies geven vanaf de zijlijn dat ik het gevoel heb om in een zaak van levensbelang verwikkeld te zijn, van leven en dood: "Jeroentje! Kom op zeg!" "Pepijn, links, links!" "Aanvallen man!!!" (vooral dat "man" naar een jongetje van 115 cm maar goed). Het is duidelijk mijn stijl niet, ik probeer me zo afwezig mogelijk te houden en mijn mond te houden: daar hebben ze een trainer voor. Hij vindt voetbal leuk omdat het rennen achter een bal hem bevalt, maar verder zou hij net zo lief iets anders met een bal gaan doen. Maar.... wat voor sports zijn dan niet "verpest" door fanatieke ouders (en bij onze club zijn het net zo hard moeders dan vaders die aanwijzingen schreeuwen aan die ukkie vanaf de zijlijn....)
Sini


Pollewop

Pollewop

13-09-2008 om 13:01

Kwestie van opvoeden

Mijn man en ik zijn allebei leiders van een voetbalteam, hij van de F en ik van de D en allebei hebben wij als beleid dat er maar 1 aanwijzingen geeft en dat is de leider. Ik heb een ouder al een keer gezegd dat hij of ook een leidersjas aan moet trekken en mij komt bijstaan of hij houdt zijn mond, zo niet is hij niet meer welkom.

Korfje

Korfje

13-09-2008 om 14:12

Korfbal

Het kán bij voetbal natuurlijk ook, zoals Pollewop zegt. Maar daarvoor ben je afhankelijk van de club en de leiding, en de praktijk laat helaas zaken zien zoals Sini ze ervaart. ("Trap-um lek Sjakie!" )
Ik ben het roerend eens met Mieke, een van onze kinderen is al jaren korfballer, is heel erg leuk. Waarom de sport bij veel mensen zo'n suffe indruk maakt begrijp ik niet. Omdat het er leuk-sportief aan toe gaat? Door de gemengde teams is het erg gezellig, teveel macho-gedrag of teveel meiden-gekissebis wordt door elkaar in evenwicht gehouden. 's Zomers speel je lekker buiten en 's winters binnen. Je moet kunnen aanvallen én verdedigen, dat wisselt reglementair af. Door de tactische regels kunnen grote lomperiken niet zomaar over de wat kleineren heen. Ga eens kijken Sini!

Janna3

Janna3

13-09-2008 om 14:27

Geen hockey!

Vanochtend weer eens op het hockeyveld gestaan en tjonge, wat een fanatisme bij de E-tjes. Mijn oudste is niet bepaald de sterspeler van zijn team en ik vind het zo langzamerhand sneu wat hij allemaal te horen krijgt op het veld. Hetzelfde commentaar krijg ik dan weer te horen langs de lijn want het kind met de grootste mond heeft toevallig ook de vader met de grootste mond en grootste auto en grootste ego. Bah!

Anneke

Anneke

13-09-2008 om 14:32

Zal overal wel een beetje zo zijn

Onze zoon van 9 zit ook op voetbal, ook vanaf zijn 6de geloof ik. Hier is het zo dat er bij de training geen ouders aan de kant mogen staan kijken, behalve de laatste 10 minuten. Waarschijnlijk door al dat geschreeuw. Ik vond het ook raar hoor, dat ze zich ermee bemoeien. Lijkt me voor de trainers ook niet leuk.
Tijdens de wedstrijden valt het wel mee, omdat lang niet alle ouders meegaan. Ik had ook zo mijn bedenkingen, maar onze zoon vindt het erg leuk en gaat er met plezier heen.
Je zou ook kunnen overwegen een niet zo teamgerichte sport te doen, bijv. atletiek, badminton, tennis, schaatsen, zwemmen.

Wel hockey!

Hier zijn de wedstrijden altijd een gezellig samenzijn van wederzijdse ouders! Hangt wrlk van vereniging en regio af.

Polly Shearman

Polly Shearman

13-09-2008 om 17:29

Stokpaardje: rugby

oudste zit op rugby, super sport, super leuk om te suporteren. Nooit rare gezichten van ouders ofzo. Heerlijk juichen voor het eigen team, maar eigenlijk ook voor de tegenpartij! gewoon voor alle goede akties!
Middelste zit op atletiek, en omdat dat een hele individuele sport is ook nooit gedonder aan de lijn.
vrij simpel: juichen als hij over de finish komt... hoe makkelijk kan het zijn.

Maylise

Maylise

13-09-2008 om 18:57

Honkbal /basketbal

Ik heb dezelfde ervaring als jij sinilind met voetballende zonen. Ik heb echt het idee dat het bij andere sporten minder is. Dat zie je immers ook in betaald voetbal. Als er gedonder is binnen de sportwereld met supporters betreft het bijna altijd voetbal. Ik weet niet waarom maar blijkbaar trekt het toch deels een verkeerd publiek aan. Overigens heeft vooral mijn ene zoon jaren met veel plezier gevoetbalt.

Goede ervaringen heb ik met honkbal. Leuke sport, team sport maar ook een individueel component en met publiek nooit problemen gezien.

basketbal is ook leuk en heeft voor ouders in Nederland gezien het Nederlandse klimaat het grote voordeel dat het binnen is. Niet kleumen langs het veld maar relaxed op de tribune. Met goed weer is honkbal natuurlijk leuker Maar baskebal is ook een prima team sport en wordt overal wel gespeeld.

Verder inderdaad individuele sporten als crossfietsen, tennissen en paardrijden.

Maylise

Fraz

Fraz

13-09-2008 om 18:57

Bij allebei

gaat het hier leuk aan de kant, Je mag best fanatiek juichen vind ik zolang het maar positief is en je de echte aanwijzigingen overlaat aan de coach.

Ik roep bij mijn zoontje (voetbal F-jes) wel kom op opletten maar dat is omdat ie soms de neiging heeft weg te dromen of als het erg rustig voor hem is (keeper) om koprollen te gaan maken en dan niet in de gate heeft dat de tegenstander zijn kant op komt. Bij mijn dochter (volleybal) moedig ik ook alleen maar positief aan (goed gedaan, of kom op of jammer maar goed geprobeerd) is er iets dan loop ik naar de coach (ze hebben net gevangen dus mag er iemand bij bijv.) en ook naar de tegenstanders toe is men positief en doet men over het algemeen ook niet te moeilijk over dingen die misschien niet helemaal volgens de regels zijn. Het moet vooral leuk zijn voor alle kinderen en daarnaast wil ik wel dat mijn kinderen hun best doen en ach dat het nog niet altijd helemaal lukt geeft niks.

Ik heb helaas wel een enkele keer (gelukkig uitzonderingen) minder leuke ouders van tegenstanders gezien en dan helaas dus wel bij voetbal. Bij volleybal eigenlijk nog nooit.

Oja tot nu toe zijn beide sporten gemengd hoewel bij voetbal voornamelijk jongens met een enkel meisje en bij volleybal juist anders om voornamelijk meiden en een enkele jongen.

Maxime

Maxime

13-09-2008 om 19:51

Valt wel mee

Hoi,

Hier een voetbalmoeder van een E-tje. Ik vind het hier wel meevallen hoor. Er wordt wel aangemoedigd, maar eigenlijk altijd positief. Verder sta ik eigenlijk de halve wedstrijd over wat anders te kleppen en let ik maar met een half oog op (alleen wel juichen bij het juiste doelpunt natuurlijk)

Maxime

Voetbal

Zoontje zit ook op voetbal. Tijdens training staan we eigelijk altijd te beppen, de vaders en paar moeders die er bij zijn.

Tijdens wedstrijd roep ik af en toe iets, als hij staat bij te kletsen bijvoorbeeld dan roep ik even, let op ....... En verder is dat aan de trainer tijdens de wedstrijd.

Wat ik zeker wel eens roep is goed zo, goede bal e.d.
Complimentjes, duim omhoog.

Zeeblauw

Voetbal

Hier ook geen overfananatieke ouders. Misschien zijn ze er wel, maar vanuit de club mag er alleen positief gereageerd worden op de spelers. Wij zitten ook te kletsen, en juichen om elk doelpunt. We klappen ook voor een doelpunt van de tegenpartij, het gaat om kinderen, en die hebben hun best gedaan!

groetjes Akka

Hier e-tje

en hier is duidelijk in de club de afspraak dat de teainer roept...en verder alleen positieve geluiden als goed zo, ga door goed geprobeerd etc.

Dochter zit net op waterpolo....is ook we een goede sport dan want je kan roepen wat je wil....ze horen je toch niet
(Zelfs niet wat de scheidsrechter roept; dochter; ja mam hij fluit maar en roept en ik heb geeen idee wat ie bedoelt!)

margje van dijk

margje van dijk

14-09-2008 om 10:53

Moeilijk om niet mee te doen

Ik heb gisterochtend ook weer staan kleumen op het hockeyveld. Vergeleken met voetbal worden er hier hele andere dingen geroepen naar ik heb begrepen, want kinderen worden niet uitgescholden. Maar aanwijzingen worden er wel degelijk geroepen. Ik stond naast de (zelf ook hockeyende) vader-van-de-keeper, die pal achter het doel van zijn zoon stond, en hem coachte in termen van 'nu uitlopen!', 'vol erin!', of 'blijf staan, blijf staan!'. Zoon keek ook na elke actie achterom om de bevestiging van pa te krijgen (die ook na elke actie, goed of niet goed, ofwel zei dat hij het geweldig deed ofwel zei dat je soms wel eens pech kunt hebben o.i.d.).

Zelf heb ik veel te weinig verstand van hockey om dat soort aanwijzingen te kunnen roepen, maar ik voel wel degelijk de neiging. Ik heb echt geen talent om niets-zeggend langs de lijn te staan. Van pure opwinding ga ik ook van alles roepen (Ja! Rennen!), wat ik dan helaas meestal enthousiast in het Fries doe ("Drave!"), wat me soms op meewarige blikken komt te staan (Is jouw kind soms een paard?).

Vernietigend commentaar hebben we hier dus niet, woede o.i.d. ook niet. Maar meeschreeuwende ouders toch echt wel.

Ook tref je wel eens een coach die echt een beetje vervelend is. Vorig jaar hadden wij er zo eentje bij. Op goedbedoelde aanwijzingen van vaders-en-moeders reageerde deze coach furieus: Er is hier maar 1 coach en dat ben ik. Ik vind zo'n reactie begrijpelijk als je goed coacht, maar als duidelijk is dat je wel wat hulp kunt gebruiken dan zou ik me niet zo star opstellen. Ik vind zulk coachgedrag vele malen irritanter dan meeroepende ouders.

Margje

Wel hockey

Hier in het noorden des lands een erg leuke, gezellige club. Zoals Margje al zegt; tuurlijk hoor je ouders wel aanwijzingen geven maar er wordt niet afgezeken en gescholden en de kinderen gaan onderling erg leuk met elkaar om. Pispaaltjes zijn er niet. Er zijn nu al een paar jongens overgestapt van het voetbal naar hockey omdat op de voetbalvereniging genoemde zaken wel aan de orde van de dag zijn. Mijn zoon van 3,5 ga ik echt wel proberen richting hockey te sturen (zeer subtiel) maar dat zal niet zo heel moeilijk zijn aangezien zijn vader en zus ook al hockeyen. Hij vraagt nu al regelmatig wanneer hij mag maar ja, hij zit natuurlijk nog niet op school en staat nog niet onder invloed van vriendjes.

Maylise

Maylise

14-09-2008 om 15:23

Margje/sinilind

Ik kan me die coach wel voorstellen. Het lijkt me inderdaad niet handig als 10 verschillende mensen aanwijzingen lopen te screeuwen naar de spelertjes. Kinderen weten dan ook niet meer naar wie ze moet luisteren.

Bij de honkbal vereniging gold hier de regel dat het publiek alleen mocht juichen en verder niks mocht zeggen. Kan ik me wat bij voorstellen. Ik keek op het voetbal veld ook altijd met verbazing naar sommige ouders: "ja, beuk hem er in Wesley" "Kom op Jordy, langs die kleine, die houdt hem toch niet tegen"
Overigens is niet iedereen natuurlijk zo. In de ongeveer 9 sezoenen dat ik in het voetbal wereldje heb meegelopen heb ik ook hele leuke ouders ontmoet.

En voor Sinilind: Misschien kan je hem een keer mee laten doen met rugby? Gewoon een paar keer naast het voetbal. Misschien wordt zoon zo enthousiast dat hij liever gaat rugby spelen? Valt allicht te proberen!

Maylise

Sinilind herkenning

ook hier maak ik me al druk om de toekomst: zul je zien dat ie ook nog aardig kan voetballen en dat dan ook van ons een bijdrage wordt verwacht (mopper mopper mopper).
wat was ik blij toen ik hoorde dat het eerste jaar als pre-F er alleen trainingen zijn en dat pas na een jaar wordt doorgestroomd naar een echt team. Nog een respijt en de mogelijkheid om zoon alsnog te overtuigen van tennis, athletiek of zwemmen (onze jeugdsporten).
Met de ouders valt het op zich mee, mijn vriendin is niet langer meer welkom want de tweede trainer op het veld als het ware (ze kan er niets aan doen, zelfs fanatiek tijdens de zwemlessen toen de kids nog in badje 1 zaten van het A diploma En ik heb me er nu bij neergelegd en zie het als zwemles: ongestoord de tijd om een kleine drie kwartier te lezen. Ken dan ook weinig ouders......mijn fanatieke vriendin heeft me al genoeg reputatie gegeven (hahaha)

Roos

Roos

15-09-2008 om 00:22

Honkbal!

Misschien is het ook wel een vooroordeel, maar ik ben opgegroeid met honkbal en ga nog steeds vaak kijken, en ik kan me echt niet herrinneren dat daar ooit vervelende dingen worden geroepen. Niet bij kinderen maar ook niet bij volwassenen eigenlijk. Altijd een leuke sfeer en ook klappen voor een goede aktie van de tegenstander. Als bijv. de pitcher wordt gewisseld, een home-run geslagen, dubbelspel enz. dan klap je daarvoor. Echt heel leuk vind ik dat. En het is een zomersport, ook wel lekker vind ik .
Roos

Janet

Janet

15-09-2008 om 13:11

Hockey!

Hahaha Margje, ik zie het al helemaal voor me(ik neem aan dat je niet (meer) in Friesland woont?)

Hier valt het bij de hockey erg mee, er is ook zo'n campagne (geweest)"Sommige ouders wens je wel drie bitjes toe" en dat soort teksten.

Mijn hockey kennis is minimaal en daarom geneer ik me als ik wat roep, dus meestal blijft het bij kletsen met andere ouders.

Voor de kinderen zelf trouwens ook helemaal niet leuk dat geschreeuw. Ik zie mezelf nog zitten in mijn zeilbootje, mijn beide ouders van de kant schreeuwen. Waar ik natuurlijk helemaal niks van snapte, vreselijk die lessen.

Janet.

Regendruppel

Regendruppel

15-09-2008 om 13:30

De laatste jaren

Volgens mij is het echt iets van de laatste jaren dat ouders van sportende kids zo idioot te keer gaan.
Ja, idioot. Ik vind het i-di-oot. Ik sta zelf regelmatig aan de kant bij wielrenwedstrijden, maar je wilt niet weten wat je daar soms meemaakt. Let wel, ik heb het niet over alle ouders hoor, er zitten ook heel normaal reagerende ouders tussen. Maar de kids met het meest dure materiaal hebben de meest idiote ouders. Logisch dat ze idioot zijn trouwens, anders laten ze hun kids ook niet rijden op materiaal waar de profs van staan te watertanden. Maar tekeer gaan soms, niet normaal meer! Soms gaan ouders elkaar zelfs (nog net niet) te lijf. Arm kind!
En je hoort het bij veel meer sporten, m.n. voetbal inderdaad.
Wat is dat toch? Een gekoesterde, niet uitgekomen droom van pa/ma van vroeger?; de beste willen zijn, nooit gelukt, dus nu moet kind het maar waarmaken? Zielig gewoon!
Ik kan me daar zo vreselijk boos om maken!
Helaas is het bij wielrennen landelijk. Men rijdt vaak door heel Nederland en neemt de mentaliteit ook mee door heel Nederland. M.n. in het westen van het land is het erg, maar ook in andere regio's wordt deze mentaliteit overgenomen. Het lijkt wel een wedstrijdje tussen ouders ipv tussen kinderen.
Het maakt de hele sport kapot.

Regendruppel

"Maar de kids met het meest dure materiaal hebben de meest idiote ouders. Logisch dat ze idioot zijn trouwens, anders laten ze hun kids ook niet rijden op materiaal waar de profs van staan te watertanden."
Aan het materiaal ligt het niet. En daar heb je dan denk ik ook gelijk het probleem van de ouders te pakken. In hun ogen "faalt" hun kind. Het kind heeft de beste spullen maar is volgens hun niet het beste wat ze waarschijnlijk wel verwacht hadden.
Hier zitten de twee oudsten ook op hockey. Gelukkig hebben ze 2 leuke teams. En ja, soms wordt er door de ouders een opmerking geroepen. Soms overdreven maar soms moet het ook om ze wakker te schudden. Ze hoeven niet te winnen, maar ze moeten wel hun best doen om goed te spelen en er een leuke wedstrijd voor hun, hun teamleden en de tegenstanders te maken. Wanneer ze duidelijk ongemotiveerd bezig zijn, om welke reden dan ook, dan mag er best wat van gezegd worden. Maar gelukkig wordt er wel sportief gespeeld. Onsportief gedrag wordt hier iig niet aangemoedigd. Wel beter hun best doen.

MaaikeL

MaaikeL

15-09-2008 om 16:15

Golf

Jij woont toch in/bij Haarlem? Bij Cruquius is een heel leuke meneer met een golfschool. Les kost 9 euro voor een uur. Ik vind dat niet duur. Zoon (6 jr) doet het ook en hij vindt het helemaal het einde! Misschien dat eens gaan proberen met hem?

Hillary

Hillary

15-09-2008 om 17:39

Hier tennis en voetbal

Zal inderdaad van de club afhangen en misschien zelfs van het team. Voetbal altijd gezellig en gemoedelijk. bij goal wordt geapplaudisseerd en gejuicht. Bij bijna goal wordt ooh jammer geroepen. En bij een mooie stop van de keeper "mooi gehouden" of zoiets. Schelden heb ik nog niet meegemaakt. Athans niet van onze kant, wel van tegenstander.
Tennis vind ik een ander verhaal, ronduit afschuwelijk in het Open Toernooien circuit. Competitie is wel leuk en gemoedelijk. Maar zo'n Open Toernooi is echt vreselijk. Er is dan geen scheidsrechter en onder het mom van "ouders mogen zich er niet mee bemoeien" wordt er regelmatig niet eerlijk gespeeld (uit roepen als het niet zo is). Ja sorry, maar als mijn kind dat doet kan hij het veld af, of ik me er nu wel of niet mee mag bemoeien, moet hem ook nog opvoeden. Maar goed veel tennisouders vinden het dus wel prima (of moedigen dit gedrag zelfs aan heb ik de indruk). En de vijandigheid onder de ouders is niet te filmen zeg. Overkwam me laatst dat ik al langs de lijn zat met dochter. Naast dochter stonden nog 2 stoelen, andere moeder kwam en trok stoel voor haar en haar dochter zonder ons te groeten een paar meter van ons vandaan en ging daar zitten. Dochter en ik hebben maar eens demonstratief onder onze oksels geroken, maar het was 's ochtends 9 uur, dus dat kon het niet zijn. En de ouders die zich wel verwaardigen iets te zeggen, beweren dan dat hun kind net begonnen is en als je dan op internet kijkt blijken ze elke week een toernooi te spelen. Denk ook niet dat zoon volgend jaar nog toernooien speelt, we vinden het gewoon niet leuk of de knltb moet instellen dat er scheidsrechters bij zijn. Hoor van ouders die vroeger zelf toernooien hebben gespeeld, dat die er vroeger wel bij waren.

Regendruppel

Regendruppel

15-09-2008 om 18:52

Ik lees het al hillary

Bij Tennis is het dus al net zo gezellig als bij het wielrennen (sommigen daargelaten).
Jammer dat het vroeger allemaal zoveel beter was. Want dat het dat was weet ik zeker. Tegenwoordig is het allemaal ieder voor zich en ik als eerste en beste. Niks niet meer leuk samen een wedstrijdje spelen/rijden en blij zijn voor de ander als hij eens wint (naast het balen dat je zelf verliest natuurlijk, want dat is normaal en mag ook) maar alleen maar ikke-ikke-ikke. Blehg!

Marjoleine64

Marjoleine64

16-09-2008 om 23:16

Voetbal kan wel leuk zijn

Wij hebben (hadden?) ook helemaal niets met voetbal, zowel man als ikzelf. Totdat jongste ruim 3 jaar geleden perse wilde voetballen, toen nog K-tje. Zijn team was erg gezellig, zowel in het veld als langs de lijn. En nog steeds, nu in de E. Ik moet er wel bij zeggen dat wij nooit bij de training gaan kijken, alleen in het begin wel gedaan. Er wordt luidkeels aangemoedigd door veel ouders (ook ik), maar meestal op een positieve manier (ook onze coaches zijn 'maar' goedwillende ouders): ja, doorgaan!, pak die bal af, schiet em erin, laat je niet wegduwen (helaas zijn de tegenstanders vaak veel fysieker ingesteld), etc etc.
Oudste heeft het ook een jaar geprobeerd in de F, maar dat was geen succes, niet voor hem en niet voor ons... Er werd echt gepest tijdens de training, maar de trainer zag nooit iets. En tijdens het warmspelen voor de wedstrijden wanneer de coach er net nog niet bij was... Vaak zorgden wij als ouders dat we dan een oogje in het zeil hielden om in te kunnen grijpen als het te erg werd, maar dat werkt op termijn ook niet. Ik heb zelfs een keer heftig ruzie gehad met de vader van de ergste pestkop omdat ik zijn zoon terechtwees. Gelukkig was het seizoen toen voorbij...
Marjoleine

Puck2

Puck2

17-09-2008 om 14:24

Net als bij marjoleine

ook hier de ervaring dat voetbal wel leuk kan zijn. Ik kom ook helemaal niet uit een voetbalfamilie, onze zoon is de eerste van beide kanten die op voetbal zit en toen hij zei dat hij wilde voetballen mocht hij wat mij betreft ook graag een andere sport kiezen. Maar ook hier heeft het zich ontwikkeld tot een stukje gezelligheid, ook tussen ouders onderling langs de lijn. En ook alleen positieve aanmoedigingen langs de lijn. Ik denk dat ook heel veel staat of valt met een trainer en zijn kijk op sport-door-kinderen. Onze zoon speelt intussen in de selectie en daar is presteren ook belangrijk, maar de trainer blijft eop hameren dat het spelplezier en het samen leuk hebben nog steeds het allerbelangrijkst is. En dat werkt erg goed.

trijntje71

trijntje71

18-09-2008 om 11:05

Kan je niet ruilen sinilind?

dat heb ik gedaan, ik ga op vrijdag naar zwemles met 3 kinderen (gewoon boek mee en flesje water) en in ruil ervoor wordt zoon op woensdag meegenomen naar voetbaltraining door die ene vader die het hartstikke leuk vindt. Hoeven maar 1 keer per 3 weken op zaterdag naar de voetbal en dat wissel ik met man dus ik kom 1 keer per 6 weken op het voetbalveld. Echt het is me af en toe nog te veel maar ik focus me altijd op zoon die het geweldig vindt dat mama/papa komt kijken. En hij wordt door zijn vader trouw meegenomen naar tennisclub, in de hoop dat hij daar voor gaat kiezen. (misschien mee naar basketbal en een keer een kidstraining mee laten doen?)

Mieska

Mieska

20-09-2008 om 16:21

Wie sport er nou?

Vandaag meegemaakt, nota bene bij hockey, ouders die zo aan het coachen waren, dat de kinderen het niet leuk meer vonden. Aan iedere kant van het veld 1 ouder (en maar roepen en schreeuwen) en ook nog 1 naast het doel en op een gegeven moment in het doel. Ook grepen die ouders steeds de bal als ie buiten de lijnen kwam en gaven die aan hun team. Gelukkig greep na een paar keer de scheids in. Niet leuk... Zijn we niet gewend bij hockey.
Hun dochters hadden zelf ook de pest in, ze gingen ook boos van het veld af. Gelukkig heeft ons team gewonnen, maar als het zo moet, voor wie is het dan nog leuk? Niet voor de kinderen van het andere team in ieder geval.

Rugby

Ook ik heb een zoontje van 6 bij de F en ook ik erger me aan al dat geschreeuw vanaf de zijlijn. Laat ze toch lekker hun gang gaan. Papa heeft altijd gerugbyd en we hebben hier ook een jeugdteam. Daar wordt niet geschreeuwd aan de kant en vanaf de kant van de spelers is een grote mond naar de scheids taboe en gebeurt ook niet. Eerlijke sport!

Floorball

Floorball

24-11-2013 om 20:09

Floorball

Floorball dus! Een soort ijshockey zonder ijs. Heel gezellig, weinig lastige regels, sport in opkomst... Geen gedoe langs de lijn, gewoon leuk.

Stenna

Stenna

24-11-2013 om 21:28

niet mee?

Wat regendruppel zegt: vroeger was het wel beter. En volgens mij vooral omdat ouders toen helemaal niet meegingen naar de trainingen. Ik kan me althans niet herinneren dat mijn moeder ooit meeging naar mijn tennisles?! Ik ging zelf, op de fiets. Dat zal nu wel niet altijd meer kunnen, met drukker verkeer of omdat men nu vaker buiten de eigen woonplaats sport ofzo, maar waarom blijven die ouders dan bij de training staan? Ga lekker boodschappen doen of koffie drinken ofzo?!
Zelf bij kind wel goede ervaringen met basketbal. Bij de training (in een andere plaats) bleef ik niet kijken, wel bij de wedstrijden, net als veel ouders. Wel gejuich en aanmoediging, maar zelden negatief en helemaal geen gescheld. Aanwijzingen gaat niet: de regels zijn zo ingewikkeld bij basketbal dat de gemiddelde ouder dat helemaal niet kan volgen. Ik zit er nu al 7 jaar en snap nog steeds nooit waar de scheidsrechter voor fluit.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.