Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
MM

MM

24-09-2008 om 15:27

Populair of niet populair

Hallo,

Mijn zoon van 11 kwam vandaag thuis. Zo, zegt hij, Tim (zijn beste vriendje van school)hoort nu ook bij de populairen. Nu zijn alleen Stefan en ik niet populair.
Ik weet niet zo goed, wat ik moet hiermee. Ik zie ook wel dat hij zich nogal kinderlijk kan gedragen (vreemde opmerkingen, die nergens echt op slaan) en hij doet alles voor een ander. Te sociaal zeg maar, en zeker niet stoer. Hij doet alles voor een ander. Pas heb ik een chatsessie gezien van hem met een vakantievriendje (niet meer dus). Die schreef hem afschuwelijke uitscheldwoorden zoals kuntjochie. Ik ben erg geschrokken. Het lijkt alsof hij zich er niets van aantrekt, maar hij noemt het wel...
Hij zegt als je populair bent moet je steeds stoer blijven doen...Is ook waar, maar ik ben nogal ongerust. Maar iedereen zegt, incl. de juf. Hij is toch goed, hij zit prima in zijn vel! Herkent iemand dit?
gr. bezorgde mama

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
*Sophie*

*Sophie*

24-09-2008 om 17:24

Zichzelf blijven

Op zich snap ik wat je bedoelt, waarom je bezorgt bent. Maar als je zoon zichzelf blijft dan wordt hij vroeg of laat toch wel populair, want dat is wat iemand aantrekkelijk maakt; als je jezelf bent. Niet het gedrag van een ander aanmeten terwijl het eigenlijk niet bij je past.

Hier een zoon (14) die ook altijd een pietsje buiten de groep viel, tenminste buiten de groep van grote monden en populaire binken. Maar ondertussen waren de meiden wel gecharmeerd van zoonlief. Juist omdat hij een andere kant had. Hij treedt niet op de voorgrond, juist niet, is verlegen en zit altijd achteraan in de klas, soms zelfs alleen. Wij hebben hem altijd gewaardeerd zoals hij is en nu is hij vooral bij zijn soortgenoten best 'gezien'. Soms neemt hij een vriend mee naar huis, dat zijn soms stille jongens, bij het aparte af zal ik het maar even noemen, maar soms ook de 'groten' van de klas. Die willen nl dan ook wel eens zien en meemaken wat zoon allemaal kan op z'n Ipod en z'n Maccomputer.

Waar ik maar mee wil zeggen: ieder heeft zo z'n eigenaardigheden. (Zie je trouwens dat dit woord is opgebouwd uit 'eigen' en 'aardig'? Van Dale maakt ervan: bijzonder, opmerkelijk; zonderling. Nou, daar kun je best mee thuis komen.

En ieder heeft ook zo z'n specialiteiten, ook diegene die een beetje buiten de grote groep lijken te vallen. Vroeg of laat worden ze toch wel gewaardeerd om hun sterke kanten. En die heeft jouw zoon vast en zeker ook wel, toch?
Je schrijft ook: "Pas heb ik een chatsessie gezien van hem met een vakantievriendje (niet meer dus). Die schreef hem afschuwelijke uitscheldwoorden zoals kuntjochie."
Nou, dan kan dat vakantievriendje lekker trots zijn op zichzelf, dat hij zo'n beroerd vriendje is, dat hij zich zo gemakkelijk laat gaan dat hij z'n vriend zelfs uitscheld!!! Niet dus!! Wees er maar trots op, zou ik tegen hem willen zeggen. Maar wees jij maar trots op jouw zoon dat hij wel schrikt van dit soort omgangsvormen, blijkbaar is dit niet de manier van jouw zoon en dat pleit voor hem! Natuurlijk heeft hij er last van, maar uiteindelijk zal hij begrijpen en leren wie zijn vrienden zijn, wie bij hem passen en wie maar beter zijn om links te laten liggen.

groetjes, Sophie.

koentje

koentje

24-09-2008 om 20:16

Probeer hem

het wat te laten relativeren. Dat doet hij al een beetje door te zeggen dat je dan altijd stoer moet doen... en dat is ook niet altijd grappig. Maar vertel hem ook dat het iets is wat door een simpel voorval zo weer kan veranderen en het geen vaststaand gegeven is.

Waar maak je je precies zo ongerust over?

MM.

MM.

25-09-2008 om 01:00

Ot: da's toevallig

ik post hier al een paar jaar als MM en ik heb ook een zoon van 11 (met autisme) maar ik ben dus een andere MM met een andere zoon!

MM

MM

MM

25-09-2008 om 09:54

Bedankt sophie en anderen

Bedankt voor jullie reacties.
Het verhaal van Sophie is helemaal waar, maar zelf heb ik vroeger een hele moeilijke jeugd gehad en ....dat was omdat ik iemand was die "mezelf was". Al trok het populaire me ook wel weer..Ik stelde me kwetsbaar op door te zeggen wat ik dacht. Dat is ook wat mijn zoon doet. Hij lijkt eigenlijk best op mij en ik ben nu dus bang dat de geschiedenis zich gaat herhalen. Ik besef heel goed dat ik mijn verhaal niet op hem moet projecteren, maar DAT IS ZO MOEILIJK!!! Vooral als je hem dan aan de kant ziet staan te kijken naar de popies waar nu ook zijn beste vriendje bij hoort...
Ben dan zo bang dat de luikjes open gaan en hij zich eenzaam en de mindere voelt. Terwijl hij er zo top uitziet en dat ook is, dat zeg ik hem ook vaak!

Maar hoe kun je nu het beste kritiek geven aan zo'n jochie. Hij zou niet te snel moeten zeggen wat ie denkt en ook moeten nadenken over wanneer hij iets zegt. Soms heb ik gewoon plaatsvervangende schaamte als ik hem iets hoor zeggen terwijl zijn opmerking genegeerd wordt.

Gelukkig is hij wel iemand die beseft dat populair zijn inhoudt dat je steeds indruk moet maken en dat is waar hij nou net een hekel aan heeft...

groetjes MM

MM

MM

25-09-2008 om 09:56

Ja, sorry, het zijn mijn initialen, als je het lastig vindt wil ik ze ook wel veranderen in JM...?

Guinevere

Guinevere

25-09-2008 om 10:20

Margot (ot)

Jij kunt gewoon Margot zijn, die hebben we nog niet, en MM. blijft MM.?
Verder vind ik je kind heel stoer dat hij zo voor zijn eigen mening uitkomt, echt waar!

*bella*

*bella*

25-09-2008 om 12:08

Zijn keuze

Ik zou proberen zo neutraal mogelijk tov je zoon te gaan staan. Ik zou zijn uitkomen van zijn eigen mening bijv ook proberen niet de hemel in te prijzen (iets waar ik het denk ik wel moeilijk mee zou hebben) Het moet helemaal zijn eigen keuze zijn, die kan hij best maken. Het lijkt me wel goed om er veel over te praten, maar dan niet beoordelend. Je kunt wel neutraal veel praten over de gevolgen van het een en het ander. Het kan hem alleen maar sterker maken als hij meer over zichzelf te weten komt en over wat hij wil. Maar juist als het een kind is dat graag alles doet voor een ander, zou ik erg oppassen met oordelen (vooral ook nonverbaal) kan best zijn dat hij probeert aan een beeld dat jij van hem hebt te voldoen.

Margot Mulder

Margot Mulder

29-09-2008 om 21:55

Ruzie...

Hallo,

Ben ik weer. Het gaat allemaal wat op en neer. Vandaag kwam zoonlief thuis nadat hij ruzie had met een jongen uit zijn klas. Er wordt altijd gevoetbald op het plein na schooltijd. Vriendje van mijn zoon (A.) kwam naar me toe om te zeggen dat A. ruzie had met een andere jongen uit de klas. Deze jongen is nogal groot en stevig en dominant aanwezig. A. had hem tegen zijn been geschopt nadat hij A. had afgekat na een onhandige actie. Thuisgekomen laat A. niets aan mij merken, maar ik kon het wel zeggen omdat ik het al gehoord had. Een beetje verdrietig zei hij: En, stond dat groepje daar nog. Dat zijn al die populaire gastjes. Daar hoor ik niet bij!
Ik vroeg verder en toen vertelde hij van de "ruzie" met dat gebekte jochie uit zijn klas. Hij zei dat hij hem zacht had geschopt, omdat hij er heel zat van was dat hij alleen altijd kritiek krijgt. Als anderen een fout maken, wordt er nooit iets gezegd! En dat herkende ik heel pijnlijk. WAAROM altijd dezelfden??? Nog eens gevraagd of hij soms ook populair wil zijn...Nee zeker niet, zegt hij! Daar wil ik niet bij horen. Ik mag niet steeds aan hem vragen stellen en dat doe ik dan ook niet, maar ik weet nu niet of hij het allemaal meent. Ik wil er ook niet steeds weer over doorgaan, maar ik voel me wel heel vervelend hierover...Ik zie als een donderwolk tegen die middelbare school op.
Hij is zo'n wijze kerel en het doet me gewoon pijn als je niet jezelf mag zijn en zonodig stoer moet zijn om het hoofd boven het water te houden!
Moest ik weer ff kwijt!
hartelijke groet MM (sorry andere MM, weet eigenlijk niet hoe ik dit kan veranderen in JM)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.