Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
lizet van de gevel

lizet van de gevel

19-09-2008 om 13:46

Oma ligt heel slecht [wat vertel ik mijn dochter van 6?]

hallo allemaal
zit met een vraagje en mischien hebben jullie nog tips over wat ik nu ga vertellen. mijn moeder 59 jaar ligt momenttel heel slecht. van dag op dag eigenlijk. werd van te voren borstkanker ontdekt en nu sinds vorige wek werd ontdekt dat haar hoofd ook vol tumoren zit. binnen 2 dagen is ze zo vlug achteruit gegaan dat ze niets meer zelf kan. niet eten niet drinken niet zelf lopen. en of ze er helemaal bij is ja ooit wel en ooit niet heel moeilijk om te zeggen. nu heb ik dochter van 6 jaar die helemaal gek is met oma en dan bedoel ik 1 keer roepen en ze stond klaar en als er iets was ging ze altijd naar oma toe. ik vind dit zo ontzettend moeilijk om hoe en wat haar te vertellen. en of ik haar er nog mee naar toe kan nemen op het moment. hoop op veel reacties want zie het zelf niet zitten.
bedankt alvast

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
lizet van de gevel

lizet van de gevel

19-09-2008 om 14:33

Nee jammer genoeg niet

jammer genoeg niet haar hoofd laat ze vallen en alles wat in haar mond zit komt eruit. mijn vader belde me net en heeft huisarts gebeld dat haar medicijnen gewoon achter in haar keel blijven hangen en die vreest voor zkh opname. haar lever is ook aangestast en haar kleur is helemaal geel geworden. het gaat zo vlug dat ik er bang voor ben dat ze het weekeinden nog net wel of net niet zal halen. hoop het wel want mijn zoontje wordt zondag 2 jaar.
groetjes

Vera*

Vera*

19-09-2008 om 14:39

Vertellen

ik zou het er wel met je oudste over hebben dat oma heel erg ziek is en ook ter sprake brengen dat oma toch zzal gaan overlijden, hoe moeilijk dat ook is.
Als je dochter zo dik met oma is, moet je haar op kindermanier daar mee omgaan.
De oudste bij ons was net zes toen de oma van mijn man overleed. Die was al wat langer ziek en werd steeds slechter. Wij hebben de kinderen er toen wel bij betrokken zodat ze ook voorbereid waren op een naderend einde.
Heel veel sterkte ermee.

Lizet

Of het mijn verhaal is... Mijn moeder (60) heeft al vanaf november kanker en ligt nu ook echt terminaal. Onze kinderen zijn 9 en 7, wel ietsje ouder dus. Uit jouw verhaal begrijp ik ook dat de achteruitgang de laatste dagen zo hard is gegaan, dat het heel goed mogelijk is dat jouw dochter haar de laatste keer nog redelijk "normaal" gezien heeft. Bij ons is dat veel geleidelijker gegaan.
Wat wij gedaan hebben is, als we er samen (man en ik) over praatten en de kinderen hoorden dat, altijd antwoord (en eerlijk!) geven op hun vragen. Hoe moeilijk het ook is. Zij mag jouw tranen best zien. Zeg tegen haar als je gaat dat oma erg geel ziet en dat ze niet meer dezelfde oma is als eerts. Dat er best een kansje in zit dat oma slaapt en haar niet herkennen zal. Dat dat komt door de zieke cellen in haar hoofd en dat ze het best een beetje eng mag vinden.
Dwing haar niet mee te gaan naar je moeder. Ze moet een mooie herinnering over houden aan haar oma en als ze haar nu niet wil zien moet je dat accepteren (hoe moeilijk dat voor jou ook is; ik heb het er tenminste moeilijk mee).

Ze is 6 jaar en kan best al een hoop begrijpen, als je er maar de tijd voor neemt het haar uit te leggen.
We gaan allebei een spannend weekend tegemoet; heel veel sterkte!

Wij

Mijn tante die als een oma was voor de kinderen kreeg is ook heel snel ziek geworden, binnen 1 dag een hersentumor geconstateerd en savonds opgegeven.( ze is na 2 weken strijden overleden) Ik heb dochter en zoon toen verteld dat tante niet meer beter kon worden omdat ze kanker in haar hoofd had.Dat de dokters niet wisten hoe ze haar beter konden maken. Wonderwel snapten ze het meteen. ze hadden al wel wat sterfgevallen meegemaakt dus het was niet helemaal vreemd,helaas. Dochter van toen 8 is bewust afscheid gaan nemen, wilde dit zelf perse en tante heeft ook echt nog heel duidelijk ja gezegd op de vraag of dochter mocht komen.Ik heb zelf even getwijfeld maar ben zo blij dat ik aan haar wens heb voldaan. Ze hebben samen 10 minuten echt gekroeld. Tante kwam echt bij leek het wel, pakte dochter echt vast.
Dat is echt een moment met een dikke gouden rand!!
Zoon van toen 6 heeft er weinig over gezegd, het leek wel of hij zich er meteen bij neer legde.Hij praatte er weinig over, stelde wel vragen maar ging dan weer gewoon verder spelen. Wij hebben wel overal eerlijk antwoord op gegeven.

Heel veel sterkte!

Sjillie

Sjillie

19-09-2008 om 22:20

Allereerst sterkte

en ik zou je dochter vertellen wat er gaande is. Houd het simpel en binnen haar belevingswereld.

Dwing haar tot niets, om nog eens mee te gaan etc.

Schrik niet als je dochter heel nuchter reageert, dat gebeurd vaker, maar houd haar dan wel in de gaten. Het realisren van wat er speelt kan later komen.
Wordt ook niet boos als ze praktisch reageert (bijv. "mag ik dan oma's ketting hebben" en dat soort uitspraken.)
Is voor een kind logisch en geeft aan wat er gebeurt (oma kan de ketting niet meer dragen.)

Heel veel sterkte gewenst

Wat is dit lastig zeg, het is moeilijk in te schatten hoe je dochter er op gaat reageren. Ik denk dat je het wel moet proberen uit te leggen voor zover dergelijke dingen uit te leggen en voor te bereiden zijn.
Nogmaals heel veel sterkte.

Veel sterkte

Vorige maand is mijn moeder gestorven. Ze heeft 2 weken terminaal gelegen na een zware hersenbloeding. Mijn kinderen van 7 en 9 hebben haar 2 maal bezocht waarvan 1 keer mijn moeder nog kon laten merken dat ze het heel fijn vond. Mijn man en ik hebben de kinderen eerlijk verteld wat er aan de hand was en hoe Oma er bij lag. Mijn kinderen wilde Oma graag bezoeken.

Nadat ze gestorven is zijn mijn kinderen gaan kijken in het mortuarium. Ze hebben tekeningen bij Oma neergelegd die mee gingen in de kist. Mijn moeder lag wel in een bed opgebaard en niet in een kist.
Later hebben mijn 2 zussen en ik, toen Mam wel in de kist lag, de kist zelf gesloten en een boodschap namens de kinderen op de binnenkant v.d. deksel geschreven. Hier zijn foto's van genomen om de kinderen later te laten zien.
Mijn kinderen hebben heel hard gehuild toen ze Oma zagen en later in het crematorium. Het gaat door merg en been je kinderen zien huilen. Maar ik denk niet dat het verkeerd is om te rouwen, ook niet als je klein bent. En al helemaal niet om bij het proces betrokken te worden.
Mijn neefje heeft toen hij 8 was zijn Opa verloren en zijn ouders verweten dat hij nergens bij mocht zijn. Hij heeft er veel meer lasat van gehad als nu mijn kinderen.

Wat trouwens erg mooi was is dat de uitvaartverzorger boekjes had voor de kinderen waar in ze hun verhaal kwijt konden in tekeningen en schrijven. Wij als ouders kregen een boekje hoe dit proces te begeleiden. ERg fijn!

Lizet, ik wens jouw en je familie en zeker ook je kinderen erg veel sterkte toe. Je kunt je kinderen niet voor verdriet behouden en ze hebben er ook recht op om afscheid te nemen en te rouwen. Veel sterkte!!!

Ook van mij veel sterkte

Moeilijk he, dit... Ik zou als ik jou was zoveel mogelijk antwoord geven op de vragen die je dochter heeft, op haar niveau natuurlijk. Dus inderdaad vertellen dat oma nu zo ziek is dat de dokters haar niet meer beter kunnen maken, en er ook bij vertellen dat oma er nu anders uitziet dan eerst maar nog steeds haar eigen lieve oma is, al herkent ze haar misschien niet meer.
Mijn dochter was net 5 toen mijn moeder zo ziek was dat we wisten dat ze zou overlijden. Daar hebben we ook nooit geheimzinnig over gedaan, ze wist dat oma dood zou gaan en dat niemand wist wanneer precies. Ze zat vol vragen en vond het heel zielig voor oma.
Vergelijk dood liever niet met slapen, kinderen kunnen dat heel beangstigend vinden en niet meer durven te gaan slapen. Wij hebben onze dochter verteld dat als je dood bent, je lichaam niks meer doet, zoals een machientje dat kapot is. Het werkt niet meer. Je kunt niet meer kijken, horen, praten, voelen, je ademt dan niet meer, het is zogezegd 'stuk'.
En ook dat oma als ze er niet meer was, wel altijd in onze gedachten zou zijn. We vergeten oma niet, ze zit in ons hart. Dat snapte ze ook wel. Oma was nu een engeltje, oma woonde bij de sterretjes en elke avond hebben we uit het raam naar oma gezwaaid. Allemaal dingen die voor een kind te begrijpen zijn.

Heel veel sterkte, en Superpeet ook. Jullie gaan inderdaad een spannend weekend tegemoet... ik hoop dat het einde hoe dan ook zacht en rustig mag zijn.

Liefs, Mickey

Sterkte

Hoi lizet,

Dat is heel moeilijk. Ik heb 2 jongens, 4 en 8 jaar. Zij (en ik) hebben gister hun oma begraven. zij is vorige week zondag vrij plotseling overleden. Mijn jongens wisten dat oma 'oud' was. Mijn moeder dialyseerde al 3 jaar en dat ging steeds moeizamer, dus de kids zijn er eigelijk een beetje mee groot geworden. Mijn mening is dat je gewoon- in hun taal- moet vertellen wat er aan de hand is. Kinderen filteren toch wel wat ze wel en niet aankunnen. Dit heb ik gezien bij mijn kids. Je kunt het beter vertellen en voorbereiden als direct moeten vertellen dat oma niet meer is. Het verdriet zal er niet minder om zijn, maar je bereid ze in zekere zin wel voor. Wat bij mijn jongens heel goed help om met het verdriet om te gaan? Ik heb ze vorige week- toen mijn moeder overleden is- vertelt dat als ze overdag een wolkje zien, oma daarop zit en naar ze kijkt en als ze 's avonds een sterretje zien fonkelen, dat oma naar ze zwaait en ze welterusten wenst. Ze zijn nog wel verdrietig maar proberen het op deze manier ook te verwerken.
Hoop dat je iets aan de tips hebt.

heel veel sterkte gewenst.

mama38

lizet van de gevel

lizet van de gevel

23-09-2008 om 08:13

Helaas

hoi allemaal
helaas maar ze is zaterdag morgen overleden heel vlug gegaan. mijn dochtertje gaat er goed me om gelukkig.
bedankt allemaal

Och lizet

Wat is dat snel gegaan... heel veel sterkte met alles wat er nu op je af komt!

Liefs, Mickey

*Sophie*

*Sophie*

23-09-2008 om 13:47

Lizet

Sotto Voce

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.

Nog is het mooi, 't geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid,
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.

(uit „Vergezichten en gezichten“)

Veel sterkte.
Sophie.

Lizet

Ongetwijfeld ben je erg druk nu met het regelen van van alles, maar ik wil je heel erg veel sterkte wensen....

gr. Superpeet

Gisteravond

is dan ook uiteindeljk mijn moeder rustig overleden. We hebben vrede met haar dood na haar lange strijd, maar wat zullen we haar missen!!!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.