Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
reg klein

reg klein

05-10-2008 om 12:49

Ziekenhuis denkt aan mishandeling

hallo, ik zit met een groot probleem,.. vorige week vrijdag valt mijn dochter negenjaar uit de boom. ik werd gebeld door moeder vriendin. daar gekomen besluiten we direct naar het ziekenhuis te gaan, ze heeft haar radius van spaakbeen afgebroken en moet worden geopereerd. op de eerste hulp word dochter anne meerdere keren gevraagt of ze niet is mishandeld en of ze echt wel uit de boom is gevallen. ok, anne is geopereerd en mag naar huis. na een week word ik door het ziekenhuis opgebeld en zeggen ze dat we naar een kinderarts moeten omdat ze het gevoel hebben dat er iets niet klopt. misschien is ze mishandeld! ik voel me hierdoor erg verdrietig. ik heb anne nog nooit geslagen, een tik verkocht of wat erop lijkt. hoe los ik dit op? zijn ze doorgeslagen bij het ziekenhuis....
groet reg


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

05-10-2008 om 13:09

Belachelijk

Jee, wat een gek verhaal Reg! Gewoon niet naar die kinderarts gaan zeg, zijn ze nou gek geworden?? Daarbij, ze hebben geen poot om op te staan, er was nota bene een getuige bij toen ze uit de boom viel.
Ik zou wel tekst en uitleg vragen van dat ziekenhuis, wie belde er dan met dat verhaal?

Vriendinnetje ook gehad

Een vriendinnetje van mijn dochter turnt fanatiek en heeft aan de binnenkant van haar bovenarmen altijd blauwe plekken van het klemmen rond de rekstok... precies op de plekken waar een boze ouder een kind vastpakt om door elkaar te rammelen. De schoolarts sloeg groot alarm, want hij had net geleerd dat kinderen uit eenoudergezinnen (zoals vriendinnetje) vaker slachtoffer zijn van mishandeling dan andere kinderen. Het heeft moeder grote moeite gekost de opgetrommelde hulptroepen ervan te overtuigen dat het 'arme mishandelde kind' in haar hele leven nog geen klap had gehad.
De man van een vriendin van mij viel een keer met zijn dochter van twee van de trap, waarbij het arme kind een spiraalbreuk in haar been opliep. Ook zij werden beschuldigd van mishandeling. De arts probeerde ze steeds te 'betrappen' op veranderingen in hun verhaal. Dan zei hij bijvoorbeeld: "ja, zo'n val uit een bedje kan lelijk aflopen." Terwijl zij al drie keer hadden verteld dat pa en kind van de trap waren gevallen. Toen pa zijn eigen blauwe plekken liet zien keek de arts zelfs naar mijn vriendin, alsof ze niet alleen haar dochter, maar ook haar vent mishandelde.
Zeg gewoon tegen de kinderarts dat je blij bent dat er zo goed op mishandeling wordt gelet, maar dat ze wat jou betreft de plank volledig misslaan. Laat desnoods de moeder van het vriendinnetje een briefje schrijven dat het daar is gebeurd. Licht ook de juf in, want bij het vriendinnetje van dochter bleek de arts ook de school te hebben gebeld om informatie.
Succes en wat je ook doet: blijf rustig!!!!

Ook gehad

Dochter was van het stapelbed gevallen met haar arm op een doos knex. Gevolg: arm gebroken. Mijn man ging met haar naar het ziekenhuis en hij en dochter kregen ook allerlei vragen hoe het toch was gekomen. Dochter was toevallig een paar weken daarvoor ook al bij de Spoedeisende Hulp geweest omdat ze op school uit het klimrek was gevallen.
Na die vragen nooit meer iets van gehoord. Blijkbaar is het toch redelijk standaard dat er doorgevraagd wordt.

Bastet

Bastet

05-10-2008 om 14:41

Sterker nog

Hier in Zoetermeer wordt voortaan elk kind dat op de eerste hulp binnenkomt,helemaal onderzocht op eventueel ander letsel....ik snap het wel hoor,maar ik vind het toch akelig.De goeden lijden onder de kwaden in dit geval.
Groetjes,Bastet

Dirkje

Dirkje

05-10-2008 om 15:02

Zoals jij het beschrijft vind ik

de reactie van 'het ziekenhuis' wel heel erg overdreven. Kinderen hebben namelijk aan de lopende band kleinere en grotere ongelukken, waar je niets aan kunt doen. Sporten en spelen, het is allemaal tot op zekere hoogte riskant. Je kunt kinderen toch moeilijk opsluiten. Zou ook weer als kindermishandeling gezien worden.
Ik geloof dat ik in jouw situatie naar de huisarts zou gaan om dit te overleggen. Hij/zij is misschien al wel op de hoogte van deze gang van zaken, omdat specialisten vaak terug rapporteren aan de huisarts van patiënten, maar ik zou vooral kijken of je in hem/haar niet een bondgenoot kunt vinden. En inderdaad zou ik ook school inlichten, voor het geval men daar gaat informeren. Het is wel heel erg raar dat men hierop blijft doorgaan, terwijl de antwoorden van je dochter helder en consistent zijn en het voorval niet eens thuis gebeurde.
Verder vind ik het op zich meer dan terecht dat men alert is op kiindermishandeling: ik heb toevallig laatst op de radio nog een kinderarts horen vertellen hoe vaak het voorkomt en hoe veel kinderen er jaarlijks door gewond raken of erger. Het item op de radio ging er vooral over dat medewerkers van de SEH eerder aan de bel moeten trekken in situaties waar er sprake zou kunnen zijn kindermishandeling en dat daar een nieuwe procedure voor in werking werd gesteld.
Dit alles klinkt als een dokter die idd net een bijscholing heeft gehad in de nieuwe procedure.
Sterkte,
Dirkje

tictac

tictac

05-10-2008 om 15:23

Mmmmm

aan de ene kant, goed dat ze er op letten, aan de andere kant, ik weet van een gezin waar wel geestelijke en lichamelijke mishandeling aan de gang is, zowel school als buren hebben de kinderbescherming gewaarschuwd.....ze zijn ook langsgeweest, waarop moeder vertelde, ja, het was waar dat ze de laatste tijd wat heftiger op de kinderen reageerde, ze zat dan ook midden in een scheiding, dat was het excuus....kinderbescherming slikte het....maar als jij je reumatische kind met een volle cola-fles op haar door reuma aangedane knie slaat, dan ben je wat mij betreft gewoon niet goed snik!

Tjee

Ik zou me ook sufschrikken als ze zoiets gingen vragen. Maar daarna zou ik toch ook contact zoeken met rechtsbijstand i.v.m. aantasting van mijn goede naam. Zijn ze nou helemaal om me niet op mijn woord te geloven!

Pippin

Pippin

05-10-2008 om 19:41

Verplaats je eens in het ziekenhuis

Ik zou net als Stoepkrijt zegt, gewoon gaan en vooral benadrukken hoe goed het is van het ziekenhuis dat ze zo alert zijn. Waarschijnlijk is het letsel hefiger of anders dan je op grond van het verhaal zou verwachten. Dat kan natuurlijk, maar ik vind het alleen maar getuigen van verantwoordelijk gedrag en zorg dat ze daar vragen bij stellen. Je zal best een heel goede ouder zijn en je kind nog nooit geslagen hebben, maar dat kunnen ze toch niet aan je blauwe ogen zien?
Pippin

Ef

Ef

05-10-2008 om 20:32

Nieuw protocol

Iemand die ik ken werkt op de Spoedeisendehulp en van haar weet ik dat er een nieuw protocol is voor de signalering van kindermishandeling. Ze hebben daar een scorelijst voor en als daar letsel of gedrag voorkomt wat op een kind van toepassing is dan MOETEN ze daar actie op ondernemen.

Marmar

Marmar

05-10-2008 om 21:22

Ow vandaar....

Vorig jaar ben ik ook eens met jongste dochter naar de 1e hulp gegaan, via de huisartsenpost. Want op het einde van een mooie dag presteerde ze het natuurlijk om van de stoep te struikelen, al skeelerend, en beetje raar op haar pols terecht te komen. Natuurlijk nét die keer dat ze de beschermingsspulletjes, vanwege haast, een keer achterwege had gelaten...
Het duurde tijden voordat een foto werd gemaakt en uiteindelijk 3 uur voordat een arts de conclusie kwam vertellen. Alleen niet voordat we 3x hebben verteld 'hoe het was gebeurd' : 1x bij de huisartsenpost, 1x bij de verleegster van de 1e hulp, 1x aan de arts.... Elke keer: '... dus u hebt het niet zien gebeuren...?' 'Nee, het gebeurde schuin tegenover ons huis op straat en een vriendinnetje heeft aangebeld omdat ze bleef liggen....'; '.... ze speelde dus met andere kinderen...? ' - 'ja, ik heb niet gezien of gehoord dat er volwassenen in de buurt waren....'.
Ben benieuwd wat wij nou verkeerd hebben gedaan voor die scorelijst?

Laminaat

Laminaat

05-10-2008 om 23:18

Heel goed!

Reg,
Wat vervelend voor jou. Maar ik ben erg blij te horen dat er op de spoedeisende hulp zo allert wordt gereageerd. Laten ze vooral alles controleren en administreren. Ook wat ik lees over het kind apart nemen en de kans geven om prive dingen aan de hulpverlener te vertellen. Super!
Jij hoeft je niet naar te voelen dat jou vragen worden gesteld. Je hebt niets te verbergen, tenslotte. Wees gewoon trots op je ziekenhuis dat ze zo zorgvuldig zijn.
Mijn dochtertje werd laatst bij het consultatiebureau ook even in de onderbroek gekeken. Bij mijn navraag bleek dat ze gewoon even keken of ze niet besneden was of anderszins mishandeld. Ik schrok daar wel even van, maar was al snel blij om te weten dat men in Nederland niet meer van alles laat gebeuren zonder de ogen van de betrokken deskundigen te openen.
Vooralsnog zijn de bevoegdheden van hulpverleners nog erg beperkt, maar het is goed dat er wordt gemeld en geregistreerd. Het is een begin....
Laminaat

Moeilijk

Ik ben arts en denk dat het heel moelijk is om de juiste vragen te stellen zonder de ouders verdrietig/boos/verontwaardigd te maken.

Ik let op de volgende dingen:

Past het mechanisme van de verwonding bij wat ik zie? Dus als de ouder mij vertelt dat het kind uit het raam gevallen is en kind heeft alleen een snee op zijn kin en een blauwe handafdruk op de bovenarm denk ik dat dat slecht bij elkaar past.

Vertellen de ouders en het kind ongeveer hetzelfde verhaal?

Is het kind bekend bij maatschappelijk werk en waarom? Hier in Engeland staat dat in het dossier aangegeven.

Ik onderzoek het kind helemaal en kijk of er verwondingen zijn die overeenkomen met bekende mishandeling verwondingen - handafdrukken, sigaret wondjes en zo zijn er meer. Ik doe trouwens nooit een intiem onderzoek tenzij er echt reden is om daaraan te denken. Ik weet eigenlijk niet of ik vind dat dat zou moeten zoals eerder beschreven werd.

Als ik twijfels heb bespreek ik het met degene die boven mij staat. Als ze het met mij eens zijn dat het een twijfelachtig verhaal is nemen we contact op met sociaal werk. Over het algemeen ontslaan we kinderen niet voordat verder uitgezocht is wat er precies is gebeurd.

Ik heb helaas in mijn korte carriere al een paar keer meegemaakt dat kinderen bewust mishandeld waren. Het enige dat ik er aan kan doen is het signaleren en bij de juiste instanties neer leggen.

Overigens ben ik zelf ook een keer dubbel ondervraagd toen ik mijn hoofd zo hard had gestoten dat het gelijmd moest worden. De zuster en specialist in opleiding hebben mij en de vriendin die me naar de EHBO bracht meerdere malen gevraagd hoe het precies gegaan was en of er echt geen vriend was die het had gedaan.

Mariel

*bella*

*bella*

06-10-2008 om 09:35

Akelig

Ik weet het ook niet. Goed dat ze het doen, toch wel. Maar ik weet dat het erg akelig voelt. Mijn dochtertje viel regelmatig toen ze nog erg klein was. (nooit ernstig) Vrij wild en onstuimig. We kwamen toevallig de cb verpleegkundige tegen terwijl ze weer onder de blauwe plekken zat. Voor ik het wist zat ik enthousiast met haar daarover te praten, tot ik plots doorhad dat ze niet zomaar vroeg naar al die blauwe plekken. Het voelde heel raar, kon het goed met haar vinden en plots ervaarde ik haar als aan de andere kant staand.
Hier is verder geen vervolg meer op gekomen maar ik realiseerde me wel dat mochten er meer signalen gaan komen, ze dit goed in haar achterhoofd zou houden. Het vertrouwen leek een beetje weg. Ik was daar heel verbaasd over want het leek me normaal dat net mobiele kindjes veel vallen.
Maar goed, in wel-slechte gevallen hoop ik natuurlijk dat het opgespoord wordt.

Puck2

Puck2

06-10-2008 om 09:36

Ja pelle, maar dat is toch anders vind ik

Daar verbaas ik me ook iedere keer weer over dat ze tig keer hun verhaal moeten doen. Maar dat vind ik toch anders. Dat is een open vraag: wat is er precies gebeurd. Ik begrijp dat er aan de dochter van Reg expliciet iedere keer werd gevraagd: ben je echt uit de boom gevallen en echt niet mishandeld?
En om dan ook nog een keer verplicht naar de kinderarts te moeten om aan te tonen dat jij echt niet fout bent vind ik dan wel erg ver gaan. Ik geloof dat ik in al mijn pissigheid er direct en reiskosten- en urendeclaratie bij zou leveren.

Niet cynisch

Nee, ik bedoel dit niet cynisch.
Ik zal vertellen wat er gebeurd is, kind kan dat ook, en dan verder geen gezeur. En al helemaal niet meer na een aantal dagen er weer op terug komen.

Ik word heel boos als ik onterecht als verdachte gezien zou worden.

3 jaar geleden

brak mijn toen bijna 4 jarige dochter haar been op een zo hoorde ik later ongewone plaats. Haar kuit- en scheenbeen waren beiden gebroken net boven de groeischijf in de enkel. Ook wij werden doorgezaagd, en nog een keer en nog een keer. Op een gegeven moment toen de vierde of vijfde arriveerde om weer tegen mijn dochter te beginnen (die overigens erg veel pijn had en alleen maar beide armpjes voor haar gezicht hield) hoe het precies gekomen was en weer voelen en drukken op haar been, ben ik best een beetje boos geworden en heb gevraagd wanneer ze dachten iets aan de pijn te gaan doen. En als ze dachten dat het verhaal niet klopte dat ze dan mijn broer maar moesten bellen, want daar was het gebeurt met een dakterras vol visite, toen hielden ze op. De breuk is op de OK gezet en we moesten de nacht blijven, maar ook de volgende morgen ging het vreemd. De ene zuster zei dat we weg mochten en de ander zei dat er eerst een kinderarts langs moest komen. Dit vond ik enigszins vreemd maar later bleek dat de kinderarts contact opgenomen had met de huisarts om te vragen of wij vaker van dit soort dingen hadden met de kinderen. Uiteindelijk hebben wij de kinderarts helemaal niet gezien en mochten we naar huis.
Aan de ene kant is het natuurlijk goed dat ze goed opletten ivm kindermishandeling maar op het moment dat je kind helemaal in trance is van de pijn dan komt het toch wel heel vervelend over als het je persoonlijk aan gaat.

Anony Mous

Anony Mous

06-10-2008 om 13:17

Sterker nog (misschien wel beetje o.t.)

Inhakend op het nieuwe protocol kindermishandeling wat eerder is genoemd...

Toen wij met onze 4-jarige zoon door de KA verwezen werden naar BJZ wegens vermoeden van ASS, lazen wij in het eindrapport en de indicatie het volgende:
"zijn er risico-factoren voor kindermishandeling" met daarachter dus JA.

Dat kwam wel even aan. Je komt daar omdat je je kind wilt helpen en al direkt krijgt je kind cq wij voor je gevoel een vinkje achter zijn naam.

De medewerker legde vervolgens uit dat zij in haar computerprogramma een 10-tal vragen moet antwoorden die tesamen dus aangeven risico wel/niet op kindermishandeling. Als zij 1 van deze vragen met Ja antwoord, dan komt die melding dus al in het verslag te staan ! De eerste vraag die zij gesteld krijgt is: is het kind 5 jaar of jonger ?? Ja dus, zoon is 4 en hopla dus gelijk een risicokind ! (ongeacht of de andere 9 vragen met nee zijn beantwoord). Dus alle ouders die daar met een jong kind komen zijn potentiële kindermishandelaars..

Moet er niet aan denken dat ik ooit met hem in een ziekenhuis terecht komt door zo'n stom ongeluk als hier, vrees dat dan alle toeters en bellen zullen afgaan ?

Anony Mous

Pippin

Pippin

06-10-2008 om 14:12

Spijker op de kop

'Dus alle ouders die daar met een jong kind komen zijn potentiële kindermishandelaars.. '
Inderdaad. Sterker nog, ik denk dat voor een goede eerste hulp medewerker (en voor iedereen die met kinderen werkt) Alle ouders potentiele kindermishandelaars zijn. Ze zullen bij IEDER kind dat binnen komt rekening houden met de mogelijkheid dat het letsel door geweld tot stand is gekomen. Want wie wil er nu op zijn geweten hebben dat je een kind met de ouders naar huis laat gaan, en dat dat kind dan later vermoord word.
Ik vind dat alleen maar zorgvuldig. Het staat echt niet op de voorhoofden van de mishandelaars gestempeld hoor, dat zij niet te vertrouwen zijn.
En het voorbeeld van het meisje met de beenbreuk vind ik dan wel extreem, inderdaad is het heel erg gemeen dat ze dat kind niet eerst van de pijn afhielpen. Maar ik vind niet dat je het mensen mag verwijten als zij zich verantwoordelijk gedragen ten opzichte van de kinderen die zij zien. Daarvoor gebeurd het gewoon te vaak. Er worden nog altijd veel te veel kinderen mishandeld, waar niemand naar omkijkt.
Pippin

Zoals maggietel

hebben wij het ook een keer meegemaakt...met een buurtfeest al in de schemer stepte dochter op zo'n ellendig ijzeren stepje rond (toen ong. 10 of 11 jaar) en zag dus niet goed meer waar ze stepte. dochter stepte tegen/over een ijzeren stoeltje aan/over. sloeg over de kop met step en al en stoel erbij....ze had een behoorlijke snee in de kin (die gehecht moest worden volgens buurman/arts) en flinke schaafwonden/kneuzingen op rug. volgens buurman/huisarts (niet de onze, maar een andere huisarts dus die toevallig onze buurman is) moesten we maar meteen naar de ehbo door. zo gezegd zo gedaan, ik reed (ik drink nooit) maar man wilde ook mee (hij had dochter ook vast, die behoorlijk overstuur was) en dus wij in de auto naar ehbo. op de ehbo werden we ik weet niet hoe vaak aan een kruisverhoor onderworpen, zelfs ik nog van man+kind appart. eerst snapte ik niet eens waarom...maar toen ze eindelijk naar dochter gingen kijken omdat ik boos werd (zoals maggietel ook al zei) en daarmee bezig waren (man had dochter nog steeds vast) en ik appart nog werd verhoord viel het kwartje bij mij pas. pas toen ik het benoemde (dus hardop zei)meer op dat moment van verbazing dan wat anders, gingen ze er letterlijk op in.....ja, man had gedronken ('t was op een buurtfeest tenslotte) en nee man stond aan de andere kant van de straat zo'n beetje toen het gebeurde, of ik dat zeker wist? ja tuurlijk want ik stond naast 'm. schijnt dus dat een duidelijke alcohollucht (zoals bij man toen) ook een 'aanwijzing' of indicator of wat dan ook te zijn. op mijn advies hebben ze toen buurman/huisarts gebeld, die stond naast de plek van het ongelukje dus. buurman kwam (doktersassistente heeft 'm opgeroepen, de beste man had niet eens dienst!) en die geloofden ze dus meteen, terwijl die méér had gedronken dan mijn man! en zijn kinderen waren óók aan het steppen. en nog steeds vraag ik me af....als buurman/huisarts z'n kinderen nu zoiets was overkomen, zouden ze die dan ook niet geloofd hebben???
erna kregen we ook nog vragen van school die de plekken op de rug ook maar vreemd vonden, maar wij waren 'gedekt' door de buurman/arts (kinderen op dezelfde school) dus ik heb school maar meteen naar hem verwezen. maar die vraag wat als....blijft toch hangen hoor. ik weet 100% zeker dat ze hem nóóit verdacht hadden. ondanks alle indicaties enzo.
groeten albana

Puck2

Puck2

06-10-2008 om 15:47

O help

Onze jongste is ernstig van het type stuntvrouw en ziet nergens gevaar in. Aantal weken is ze onhandig van de trampoline bij de buren gevallen: flinke blauwe plekken op de rug. Laatst was ze aan het donderjagen met oudste en toen is ze achterover in een grote speelgoedbak gaan zitten. Alleen verloor ze haar evenwicht: ook nu weer flinke blauwe plek op haar rug. Ik hoop toch niet dat ik nu op school ook bekend ga staan als potentiële mishandelaar. Ben ik even blij dat het tot nu toe altijd bij blauwe plekken en schaafwonden blijft en dat we nog niet op de SEH terecht komen.....

Jaymza

Jaymza

06-10-2008 om 17:33

Badwater en zo

Kinderen die buiten spelen hebben nu eenmaal vaak wondjes en blauwe plekken. Heel raar dat ze dat in de zorg niet weten. Opletten is niets mis mee, maar ze moeten ook niet overdrijven. De meeste mensen mishandelen hun kinderen tenslotte niet.

Jaymza

Jet Burg

Jet Burg

06-10-2008 om 17:52

Toen ik een jaar of 10 was

Bracht mij moeder mij naar de huisarts omdat ik heel vaak hoofdpijnen had. Hij heeft zeker wel een half uur ons ondervraagd of ik niet zeker wist dat mijn moeder mij sloeg op mijn hoofd. (moeder stond er naast en was echt woedend aan het worden)
Uiteindelijk mocht ik dan maar wel een foto van mijn hoofd maken, maar in het ziekenhuis vonden ze het ook maar "raar" een kind van 10 die zomaar hoofdpijnen had.
Nu pas kan ik mij pas voorstellen hoe opgelaten mij moeder d'r eigen heeft gevoelt. Ze geloofden ons gewoon niet, en deden dan ook amper moeite om mij te helpen tegen die hoofdpijnen. Ik dacht dat de huisarts later iets mompelde over dat er niet meer op mijn hoofd geslagen mocht worden, of moest laten slaan. Heel vervelend was dat.

Pippin

Pippin

06-10-2008 om 19:16

De meeste mensen mishandelen hun kinderen niet

http://www.depers.nl/binnenland/56001/Cijfers-kindermishandeling-nog-hoger.html
Uit de bovenstaande link: 'Volgens het Leidse onderzoek vonden er in 2005 107 duizend gevallen van kindermishandeling plaats. In Amsterdam zijn de onderzoekers ervan overtuigd dat de getallen veel hoger liggen. Zij gaan ervan uit dat meer dan 160 duizend scholieren tussen december 2005 en april vorig jaar met een of andere vorm van kindermishandeling te maken heeft gehad.'
Gelukkig mishandelen de meeste mensen niet, maar het komt toch wel schrikbarend veel voor blijkbaar.
Je kunt je afvragen wat erger is. Een onschuldige ouder wordt extra ondervraagd en voelt zich verdacht. Of een mishandeld kind wordt over het hoofd gezien en de mishandeling kan maar doorgaan. Ik kies voor het eerste, kom maar op met die vragen.
Pippin

reg klein

reg klein

06-10-2008 om 20:10

Reactie op pippin

dank voor de reactie,..
pippin ik lees steeds dat je het heel normaal vind dat een ouder verdacht wordt van mishandeling,.. want het komt zoveel voor. volgens mij begrijp je niet helemaal waar ik het over heb.
groet reg

reg klein

reg klein

06-10-2008 om 20:15

Huisarts ingelicht

zo dat is er even uit. ik heb veel gehad aan de reactie van jullie en heb de huisarts vandaag opgebeld en hem om advies gevraagt. hij zegt dat ik de moeder(getuige) een briefje moet laten schrijven en vooral moet meewerken aan het traject,.. dus gewoon naar de kinderarts gaan. ga ik allemaal doen,. echter nu zijn er de zorgen over de arm van anne en dan zijn al die bijkomende dingen soms net iets te veel.
groet reg

Dirkje

Dirkje

06-10-2008 om 20:59

Het heeft duidelijk twee kanten

het feit dat kinderen beschermd moeten worden tegen kindermishandeling, brengt blijkbaar met zich mee dat daardoor ook ouders die hun kind niets misdoen ook in de beklaagdenbank zitten.
Ik vind geloof ik wel dat het verhaal van een kind dat in aanwezigheid van anderen, of in het spel iets overkomt niet tot zulke procesdures zou moeten leiden. Maar ik weet niet of het dan nog lukt om de kinderen die het nodig hebben echt te beschermen.
En ja, er zijn brokkenpilootjes, ik heb er ook zo een. Toen we daarmee op de HAP kwamen, nadat kind een paar treden van de trap gegleden was, vroeg de dienstdoende ha ook door (gebeurt zoiets wel vaker enzo). Op de SEH bleek dat armpje gebroken was. Het was ondertussen laat en kind protesteerde hevig. Verpleegkundige zei toen: 'ik denk dat u met dit kind nog wel vaker moet komen, want dat lijkt me wel een portret'. Dat zullen ze tegenwoordig dus niet meer zeggen vrees ik... Op de kop af zes weken later moesten we weer naar de HAP: hetzelfde kind had een bochtje gemist in huis en een lelijke jaap op het voorhoofd. Omdat ik wist dat er ook toen al gescreend werd op kindermishandeling heb ik maar meteen zelf gemeld dat we zes weken eerder ook al geweest waren. Konden ze me in ieder geval niet betichten dat ik er geheimzinnig over deed...
Overigens zei de cb arts bij mijn oudste kinderen: "Mooi, ze hebben blauwe plekken op hun benen. Dat betekent dat ze goed spelen....."
O how times change...
Groet,
Dirkje

Marmar

Marmar

06-10-2008 om 22:20

Pelle....

't Is net wat hier wordt geschreven: dochter heeft vanaf intake op de huisartsenpost naast het ziekenhuis tot de 'behandeling' 3 uur lang huilend van de pijn en helemaal wit doorgebracht. We zijn gelijk na haar val naar de huisartsenpost gegaan, aan het einde van de middag, dus we (oudste dochter en ik) begonnen op een gegeven moment wat flauwtjes van de honger te worden. Jongste dochter ook we, werd bovendien moe, dus mocht toen toegedekt op een brancard met een kussentje gaan liggen. Al die tijd niets tegen de pijn. Dàt doet je dan als moeder ook pijn.
Verder vind ik contact met de patient prima, maar ik werd telkens naar 'het verhaal' gevraagd, niet dochter. Die lag alleen maar te piepen en sniffen.
De wachttijden daar liepen toen zó op, dat het verleegkundig personeel excuses ging maken naar alle wachtende patiënten. Waaronder een bejaard stel. Hij zat er al meer dan 4 uur bloed te verliezen uit z'n neus; zij zat ernaast. Te wachten.....

Sancy

Sancy

07-10-2008 om 08:44

Oh hemel

dan ben ik zo'n mishandelende ouder (let op de smiley!) omdat ik sancyzoon ooit een gebroken been bezorgd heb. Ik heb hem aan zijn arm kunnen opvangen toen hij de trap afschoot, hij was toen ruim 1 jaar oud. ik kon niet voorkomen dat zijn voet tegen de trapstijl sloeg en zijn beentje brak. Gelukkig had ik een huisarts die begreep dat een gebroken been beter was dan een gebroken nek of schedel.
Ik begrijp wat pippin wil zeggen. Mij mogen ze rustig een verhoor afnemen, als ze ondertussen maar de behandeling en verpleging geven aan mijn kind dat het nodig heeft.

moeder van één

moeder van één

07-10-2008 om 20:40

Hier word ik even stil van

Ik moet ook met mijn dochter van 7 naar de kinderarts, onder het mom lengte en gewicht. Ik begin nu heel erg te twijfelen en krijg er argwaan van.

Ik ben 1 keer met haar naar de 1e hulp geweest omdat zij een wondje op haar wenkbrauw had die niet wilde stoppen met bloeden.

De juf van de kleuterklas zei een keer dat mijn dochter er pips uitzag, ik kreeg er toen een nare bijsmaak van.

Wat de lengte en het gewicht betreft is mijn dochter klein, maar gaat zij wel goed op en haar gewicht is goed, moet ik zeggen dat ik zelf ook niet groot van stuk ben. En dat heb ik toen ook gemeld, ik heb tegen die kinderarts gezegt dat er met mijn dochter niets aan de hand was en zij gewoon ook niet groot zal worden.
Na allerlei bloed onderzoeken kwam er inderdaad uit dat mijn dochter niets onder de leden had en gewoon kleiner zal zijn als haar leeftijd genoten.

Ik hoop dat ik niet naar een kinderarts moet omdat zij mij verdenken van kindermishandeling en onder het mom lengte en gewicht mij in de gaten houden.

Ik moet een nieuwe afspraak maken en ik ga er zeker naar vragen, want ineens voelt de kinderarts niet lekker meer.

Seh

Ach, zo'n vaart loopt het allemaal niet. Zes dagen nadat mijn zoon zijn arm had gebroken kwam ik afgelopen zomer met mijn dochter bij de SEH kwam voor jawel weer een gebroken arm. Er werd mij verteld dat als er sprake zou zijn van kindermishandeling er wel meer verwondingen (blauwe plekken enzo) zouden zijn en dat ze daarom helemaal niet aannamen dat er sprake zou zijn van kindermisshandeling. Natuurlijk werd er wel specifiek aan zoon en dochter gevraagd hoe het kwam (1 gestruikeld over een kleed en één van haar haar fietsje), maar ik werd niet extra ondervraagd. Er werd wel grappend gezegd dat als er binnen 6 weken weer iemand iets zou breken ze dan toch wel goed gingen nadenken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.