Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Asa Torell

Asa Torell

15-10-2008 om 20:33

Kind, tact en leeftijd

Vandaag haalde ik zoon af bij de bso en een mij onbekend meisje van wschl. 5 jaar vroeg over mijn kleding, of ik rood en zwart droeg (of zoiets). Na mijn antwoord 'Ja' reageerde ze dacht ik met 'Niet mooi!'.
Omdat ik het niet zeker weten goed had verstaan en ze weer afgeleid werd, ging het gesprek niet verder. Maar ik ging er wel over lopen nadenken wat ik er eigenlijk van vond als een kind zoiets tegen een onbekende volwassene zegt en ik kwam er helemaal niet uit. Dat kwam vast omdat ik me gekwetst voelde en dat tegelijk zwaar overdreven van mezelf vond... maar ja, wat vinden jullie?
Is het leuk als een 5-jarige duidelijk weet wat ze wel en niet mooi vindt en dat dan ook durft te zeggen? Zoja, maakt het dan nog uit tegen wie ze het zegt? Leeftijdsgenootjes, of onbekende volwassenen? En tot op welke leeftijd blijft het leuk, mogen tieners het ook nog?
Of is het juist iets wat een kind beter zo snel mogelijk afleert omdat het tactloos en kwetsend kan zijn?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Niet zo leuk

maar misschein i sze nog een beetje jong.
Ik vind het prima als mijn zoontje van 4,5 weet wat hij wel en niet mooi vindt, maar ik hou er niet van als hij tegen volwassenen (zelfs bekenden) gaat vertellen dat hij 'dingen' van hun (kleding, meubels wat dan dook) niet mooi vindt als ze daar niet om gevraagd hebben. Maar goed, misschien ben ik te veel verengelst, hier doe je dat sowieso niet, zeggen wat je ervan denkt

Asa Torell

Asa Torell

15-10-2008 om 21:39

Hier eigenlijk ook niet

In vergelijking met engelsen staan nederlanders natuurlijk wel als bot bekend. Maar ja, als volwassene tegen elkaar zeggen dat je kleding of interieur niet mooi vindt, dat is toch ook not done. Dan liever een leugentje om bestwil of iets neutraals. En als er niet naar gevraagd wordt houd ik zelf gewoon mijn mond als ik iets niet mooi vind.

Ach

kinderen en gekken...

Tuurlijk moet je kinderen leren dat altijd maar zeggen wat je denkt ook kwetsend kan zijn. Ik zelf zou er geen punt van hebben gemaakt en iets in de trant hebben gezegd van "dat kan, ik vind het wel mooi".

Helaas

heb ik hier een dochter (ook 5) die zelf niet terugdeinst om overal haar mening te verkondigen. Ik hoor haar vaak dingen zeggen waarvan ik denk "waar haalt ze het om dit of dat te zeggen/doen...". Soms lijkt het wel een kind zonder opvoeding .

Al zoo vaak heb ik haar gezegd /uitgelegd dat je bepaalde dingen niet zegt of doet, maar het komt blijkbaar niet -allemaal- aan; mijn dochter kan nogal enthousiast reageren. Ze weet nu ondertussen wel dat ze niet mag wijzen, niet mag zeggen dat iemand dik/dun/klein is (of oud en bijgevolg snel zal sterven), stinkt, lelijk gekleed, raar haar heeft... . Maar er is altijd wel wat anders dat ze vindt.

Asa, je vraagt: "Of is het juist iets wat een kind beter zo snel mogelijk afleert omdat het tactloos en kwetsend kan zijn?" Voor zover ik zie, is het bij mijn dochter niet zomaar een kwestie van afleren, ik heb het al 1000-den keren gezegd, maar vaak nog zonder effect. Dus, als iemand tips heeft, ik hoor het graag.

Verder vind ik het wel een beetje gek dat je je beledigd kan voelen als een 5-jarig meisje vind dat de kleuren van je kleding niet mooi zijn. Het zou anders zijn moest het een persoonlijke opmerking zijn, genre, mevrouw, u bent lelijk.

Guinevere

Guinevere

16-10-2008 om 11:54

Tot 6 a 7 jaar

Het schijnt dat kinderen pas met 6 a 7 jaar een beetje inlevingsvermogen gaan ontwikkelen. Dus met 5 jaar zoiets zeggen, ja, klopt goed met de leeftijd volgens mij. Je kunt natuurlijk wel zeggen dat je het geen aardige opmerking vind, je hoeft natuurlijk niet alles goed te vinden!
Hier een 6-jarige die nu eindelijk begint te leren dat hij niet mag zeggen dat ie het huis van zijn vriendje vies en niet mooi vindt....echt een zwaar foute opmerking richting de ouders van zijn vriendje (hoe waar het ook is). Maar het heeft me een berg inspanning gekost om uit te leggen dat dat geen aardige opmerking is.

Asa

ik vond het opmerkelijk dat toen wij ons eerste huis hier kochten we van onze engelsen opmerkingen kregen over de dingen die ze mooi vonden, terwijl de nederlandse vrienden commentaar gaven op wat ze niet mooi vonden (vond het toen heeeel irritant, daar had ik toch niet om gevraagd?)

En ja Guinevere heeft wel gelijk, maar ik probeer het toch maar telkens uit te leggen. De tip heb ik niet sasvangent, ik denk dat mijn zoontje dit soort dingen wel erg snel op pikt, in tegenstelling tot mijn dochterjte, dat zal dus per kind verschillen.

Pelle

"Elke ochtend willen ze eigenlijk nog het liefst dat ik kleren klaar leg zodat ze het zo, zonder nadenken, aan kunnen schieten en dan hoor ik toch van meisjesmoeders hele andere dingen "

Hangt er maar vanaf, mijn oudste is een meisje maar die wilde precies hetzelfde als jouw jongens . Pas toen ze ergens tussen de 9 en de 10 was begon ze ineens zelf een mening te krijgen over wat ze aan wilde die dag.

Pelle

soms maakt het hem niet uit, maar het komt vaak heeeel precies wat er gedragen moet worden. zo had ik een keer een paar hele mooie schoenen gekocht (vond ik) en die vertikte hij om aan te doen. als ik niet oplette gingen gauw de laarzen aan. zucht, hij vond ze gewoon echt niet mooi.
gelukkig hebben we hier schooluniformen dus heb ik dat gezeur niet elke dag
kroet

Wat dat betreft

ja, mijn dochter weet heel goed wat ze mooi vindt en wat niet; bv. van kleding maar ook van andere dingen zoals verhaaltjes en muziek.

Haar kleding aandoen wat ze niet mooi vindt, is dan ook een ramp; een huilende dramaqueen. We kiezen dan ook samen wat ze kan/mag aandoen. Moest iemand mij ooit verteld hebben dat een 3 jarige kleuter (ja, toen al) al zo moeilijk kon doen over kleding, ik had er zeker mijn vraagtekens bij gehad (zeg nou zelf, zo'n klein kleutertje), tot ik het helaas aan den levende lijve mag ondervinden.

Mss. hebben meisjes inderdaad over het algemeen een meer uitgesproken mening over "mooie dingen"; mijn zoon (7) doet gewoon aan wat ik geef; die vind bijna alles prima. Ik hoor mijn zoon dan ook soms rare dingen zeggen maar nooit over mooie kleren.

Asa Torell

Asa Torell

16-10-2008 om 20:48

Sasvangent

Hm, ik vind smaak van kleding toch ook iets persoonlijks, net zo goed als hoe je er verder uitziet. Maar ja, t was natuurlijk echt mijn probleem dat ik het me aantrok, want inderdaad, ik bedacht ook wel dat het heel normaal voor de leeftijd was. Vroeg me gewoon af of het normaal-maar-liever-niet, of normaal-en-juist-leuk was.
Dit overigens helemaal los van of ik vind dat een kind iets afgeleerd moet kunnen hebben en wie daar verantwoordelijk voor is... zoon kan waarschijnlijk over 10 jaar nog niet netjes eten terwijl ik er elke dag op let dus ik weet dat opvoedzaken hardnekkig kunnen zijn .

Asa Torell

Asa Torell

16-10-2008 om 20:55

Zoon en smaak

Zoon (4) weet trouwens ook allang heel erg goed wat hij wel en niet mooi vindt qua kleding. Bijvoorbeeld overhemden (waar ik zelf een zwak voor heb...) komen er hier al 2 jaar niet meer in. Rond die tijd (toen ie 2 jaar was dus) heeft ie ook al eens vreselijk dramatisch gehuild toen ik hem iets aantrok, en toen ik enorm bezorgd kwam kijken of er een velletje tussen de rits zat of zo, snikte hij wanhopig 'niet moooooi'. Meestal heeft ie eigenlijk gewoon een lievelings-t-shirt, wat volkomen bepaald wordt door het plaatje er op. (niet voorspelbaar bij het winkelen, dus het is altijd een grote gok, een goede reden om het bij goedkoop spul te houden).
Overigens had zoon vorige week ook al commentaar op mijn kleding, de kleuren moesten precies andersom vond hij, dus dat ik maar gauw een groene broek moest gaan kopen ipv groene trui. (daar zal het ook wel vandaan komen, dat ik bij de 2e kinderopmerking in een week, echt een beetje aan mezelf ging twijfelen . Ik vond het overigens minder erg dan commentaar van een mij onbekend kind, dus ik zal zoon eerder af proberen te leren zoiets tegen onbekenden te zeggen, dan tegen mij).

Guinevere

Guinevere

17-10-2008 om 09:16

Zoons en smaak

Haha, nou ik zit niet helemaal in de goede rubriek, maar dit draadje gaat een lollige kant op, dus ik kan het niet laten.
Oudste zoon hier bepaalt al jaren zelf wat hij wel en niet aantrekt, vanaf zijn 3e weet hij precies wat hij wel en niet mooi vindt. T-shirts met (race)strepen en cijfers zijn favoriet, die kan ik altijd veilig aanschaffen voor hem.
En de jongste van 1,5 begint al vanaf 14 maanden hysterisch te gillen als we met....spencertjes aankomen. Eerst dachten we dat hij dan opeens pijn had o.i.d., maar na veel spencerpogingen bleek het dat hij die dingen zóóó lelijk vindt. En ik vind ze nog wel zo handig! Exit spencers dus...
Commentaar op mijn kleding krijg ik ook van de oudste, maar meestal kan het er wel mee door volgens hem. Oef.

Leeftijd

Mijn zoon van 6 en dochter van 4 weten ook heel goed wat ze wel of niet mooi vinden maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze dat zo tegen iemand zouden zeggen. Niet dat ze er te goed voor zijn hoor, eerder te verlegen

Maar goed, op die leeftijd is het natuurlijk ook lastig om tactisch te zijn. Mijn overbuurjongetje (toen 4) zei ooit dat ik zo op zijn juf leek. Oh ja, vroeg ik nieuwsgierig. Ja, die is ook zo dik! was het tactvolle antwoord...
Tja, dat had kwetsend kunnen zijn, maar uit de mond van een jongetje van die leeftijd... ach... En eerlijk is eerlijk, slank ben ik met de beste wil van de wereld niet. Heb later die juf nog wel eens gezien, en afgezien van een overeenkomst qua postuur lijken we helemaal niet op elkaar. Dat vond ik dan wel weer fijn

Maar wat is dus zeggen wil is dat je op die leeftijd nog niet teveel van kinderen moet verwachten, ze zeggen wat ze denken. En dat kan kwetsend overkomen maar dat bedoelen ze (denk ik toch) echt niet zo.

Wat ben jij dik zeg!

dat vind ik nu juist het leuke aan jonge kinderen, die constateren vooral en zijn (vaak ) nog nog zo lekker direct en eerlijk...wat je ziet is wat je krijgt...

zo zei een kleuter een keer tegen mij whow wat ben jij dik zeg! vond ik helemala niet erg, hij vond me leuk en een lieve juf en hij zag alleen dat ik dik was...

of zoals laatst het zooontje van een vriendin: jeetje mam wat heb je dikke billen, vriendin voelt zich enigzins vervelend waarop ze toch vraagt, ja klopt en wat vind je daarvan? waarop het kereltje zegt, ik vind ze mooi! en goed... kijk toen was haar dag goed

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.