Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Yvon

Yvon

20-10-2008 om 14:45

Kakschool en groepjes

Onze kinderen zitten op een witte kakschool (meest duidelijke omschrijving). Dit is tevens onze buurtschool waar overwegend kinderen van 2 verdieners komen. Woensdagmiddag en zaterdag zien we elkaar allemaal bij de hockey. Nu wonen wij in deze buurt maar zijn niet rijk, hebben geen bedrijf of dure hobby. Onze dochter zit in groep 4 en geeft (nog) niets om de verschillen en zit op hockey omdat iedereen dat doet en omdat ze het leuk vindt. Op school zijn er allerlei groepjes van ouders die met elkaar netwerken en kinderen bij elkaar laten spelen omdat het voor hen interessant is. In de herfstvakantie hebben ze allerlei leuke dingen samen gedaan. Wij horen nergens bij en dat hoeft ook niet maar ik vind het wel sneu dat mijn kinderen niet gevraagd worden voor die gemeenschappelijke dingen waar die groepjes elkaar dus vragen. Zo wordt de groep op school ook steeds hechter en vooral mijn dochter ligt buiten de groep. Ik hoop dat iemand dit herkent. Mijn vraag: wanneer houdt dit op?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik denk

niet. Dit soort dingen houdt niet opeens op, zeker niet als het door ouders in stand gehouden wordt. Hechte vrienden/vriendinnen groepjes wisselen nog wel eens wat van samenstelling maar niet zo snel als ouders er allerlei dingen aan gaan verbinden en gaan regelen. Zijn er echt geen andere kinderen over die niet in zo'n groepje horen?? Ik zou er toch voor kiezen mijn eigen dingen te blijven doen en in de vakanties invulling te zoeken binnen eigen interesses en budgetten.

Herkenbaar

Ook hier witte kakschool, de wekelijkse hockey trainingen en wedstrijden en ook wij hebben geen eigen bedrijf en zijn ook niet rijk. We zouden buren kunnen zijn.
Maar netwerken doe je toch ook ongemerkt? Ik iig wel. Op school doe ik als vrijwilligster de coördinatie van de luizenpluis. Op de hockey ben ik regelmatig achter de bar te vinden en heb ik me opgegeven om mee te helpen bij het organiseren van het hockeytoernooi voor de jongste jeugd. Ik ben dan niet aan het netwerken voor mijn kinderen maar voor mezelf. Hierdoor bouw ik voor mezelf vriendschappen op. Wanneer de wederzijdse kinderen het dan ook goed met elkaar, is dat mooi meegenomen. En dat geldt eigenlijk ook voor de mannen.
Kinderen regelen het over het algemeen zelf wel. Wat mij bij ze opvalt is dat ze regelmatig van vriendenclub wisselen. Maar dat heeft volgens mij meer te maken met zichzelf ontdekken. Wat vinden ze wel/niet leuk. Als ze een tijdje met iemand om zijn gegaan merken ze blijkbaar dat ze elkaar toch niet zo liggen. Kan. Ze hebben dan ook geen ruzie met die persoon alleen klikt het niet. Ik zie het dan ook niet als een probleem. Mijn dochter d'r beste vriendin was vroeger iemand uit de achterbuurt met een andere afkomst. Ze hadden elkaar leren kennen via muziekles en zwemmen. Helemaal prima. Doordat ze daar vanaf zijn is het contact ook verwaterd. Blijkbaar was van beide kanten de vriendschap toch niet heftig genoeg om het contact te houden.

CC

CC

20-10-2008 om 18:45

Ja herkenbaar!

En ja het wordt wel degelijk door ouders in stand gehouden. Ouders die dit niet meemaken of meegemaakt hebben met hun eigen kinderen ontkennen dit enorm. Mijn kind zit op zo'n school ik werk op zo'n school (in een andere wijk)
Wanneer er maar 1 ding gebeurt wat "de" ouders irriteert of niet zint, dan ligt je kind eruit. In de klas is er niets aan de hand, maar qua sociale contacten is het heel merkbaar.
Bij kind op school is er een 2deling. De kakkers en de burgers. Jawel. Het zal niet hardop gezegd worden, maar zo is het wel. Toen ik daar nog werkte zette ik mijn fiets altijd op een stoepje aan de overkant van de straat. Fijn plekje om je fiets neer te zetten omdat daar geen auto's of fietsers of schoolgaande kinderen langskomen. Nu is het "het kakkers"stoepje. Zij distantieren zich van de rest. Zij beheren de oudercommissie. Kom je dus ook niet zomaar in. Zo bepalen zij waar de schoolreisjes naar toe gaan en dat zij meemogen en noem maar op.
Kind trekt zich er weinig van aan nog. Groep 4. Maar merkt het wel met bijv. verjaardagsfeestjes.In deze klas zit een een grote concentratie van "de kakkers". Gelukkig kunnen de andere ouders goed met elkaar overweg en lachen we het maar weg.
Maar ik begrijp je wel hoor! Op de school waar ik werk hangt ook een grote concentratie van het Tommy Hilfigger gehalte. Zegt een leerkracht (met een tommy aan) wat is daar mis mee? Waarop ik zeg, in principe niets, maar het is niet de werkelijke afspiegeling van de maatschappij. Wanneer er 1 van deze kinderen er niet bij hoort wordt het bijna uitgespuugd hier en daar doen we eigenlijk bijna niets mee.

*bella*

*bella*

21-10-2008 om 09:11

Geloof ik niet

Ik geloof niet dat het overal even erg is. Wel dat het overal even erg kàn zijn. Hier zijn zeker kliekjes en met sommige ouders valt beter af te spreken als je in dezelfde kliek zit. Maar toch ook veel ouders hier die daar veel minder mee bezig zijn en echt de kinderen gewoon de ruimte geven, ze zelf hun vriendjes laten zoeken enz. Heel fijn vind ik en ik zou het lastig vinden op zo´n kakschool. (zou ook zeker buiten de boot vallen en dat ook willen) En iid, meer kliekjes om te kiezen maar erbuiten blijven mag ook, iets heel anders als erbuiten vallen.
Hoewel dit hier ook wel weer een beetje elitaire school is vind ik zelf, niet zozeer qua geld, afkomst of status maar wel qua persoonlijkheden van ouders. Weinig ´heel gewone mensen`zeg maar, en dat vind ik soms wat jammer.(en erg wit) Meer allemaal zeer bewust en creatief enz enz. Maar misschien ook juist daardoor de ruimte voor de kinderen. Er hangt ook een goede sfeer op school, zie zelden kinderen erbuiten vallen oid. Komt toch door insteek ouders denk ik.

Yvon

Yvon

21-10-2008 om 10:10

Cc, pisa

Bedankt voor de reacties, ik ben al ontzettend blij dat jullie het herkennen en CC je hebt het precies zo opgeschreven als ik het bedoel en zie.
En anderen: tuurlijk doen wij leuke dingen in vakanties en om school en ben ik her en der vrijwilliger en vang ik de kinderen van de rest van de klas maar daar gaat het niet om. Het is een gevoel en soms irriteert het zoals ik neem andere kinderen mee naar de hockey, ze mogen bij ons een boterhammetje eten maar als er dan in de vakantie iets leuks wordt gedaan dan blijft het bij de kliek en kom je er niet tussen. Nu kan je zeggen: moet je niet tussen willen komen maar het gaat om mijn kind die erbij wil horen, niet om mij. Zij wil ook uitgenodigd worden voor feestjes en leuke dingen. Logisch toch. Ook ben ik blij te horen dat vriendinnetjes nog kunnen wisselen maar ik merk gewoon dat ouders het toch proberen af te schermen.
Ik doe mijn best me er niet aan te storen en het heeft al geholpen door dit draadje te starten en jullie reacties te lezen. Bedankt.
Ter illustratie voor degenen die hier geen last van hebben: gisteren kwam er een kindje bij ons een boterhammetje eten (moeder bleef wat langer in de sauna!). Kindje was nog nooit bij ons geweest, keek in onze tuin en vroeg: maar waar is dan jullie zwembad? Gelukkig antwoordde mijn kind dat we alleen zomers een zwembad hebben, een opblaasbare van het kruitvat.
Zoiets is 1x leuk maar dagelijks meerdere van dit soort types en je wordt cynisch.

Ervaring met kaksfeer

Tsja, mijn ervaring is toch ook wat negatiever. Ben halverwege mijn jeugd naar het Gooi verhuisd. En daar was het ook zo.

Misschien speelt er meer, of je hebt verschillende soorten kakkers, en verschillende soorten niet-kakkers. Daardoor zal de een meer last ervaren dan de ander.

Ik vond het iig ver-schrik-ke-lijk. Ben in de stad blijven wonen en wilde een school voor mijn kinderen waar niet één type zou domineren. Daar geniet ik nog iedere dag van.

Er zit een element van druk en van onzekerheid in. Conformisme, het in alles aanpassen om maar niet te falen. Voor alles de portemonnee trekken, de stand ophouden. Dat kan zelfs doorlekken in het lerarencorps omdat ze te maken hebben met een oudergroep die wordt gedomineerd door ouders die willen dat hun kind maatschappelijk presteert. Het kan de sfeer in de klas bepalen en de pedagogische keuzes inperken. En dus kliekjes veroorzaken zoals Yvon vertelt.

Geef mijn portie maar aan fikkie.

Maria

Maria

21-10-2008 om 10:42

Ja... zeker wel...

Ik woon in het buitenland, ben geen expat, heb een heel gewoon gezin, wij huren een flatje, hebben een oude auto en fietsen, geen merkkleding en ja.... mijn kind zit ook op een kakschool en ja... valt ook buiten de groep. Ze wordt, ondanks dat ze de taal vloeiend beheerst, altijd bij het groepje "buitenlanders" geplaatst. Vroeger, toen ze nog een jaar of zeven was, was het minder, maar nu tegen de puberteit wordt het alsmaar erger. Ik baal ervan. Ik hoor er ook niet bij, maar daar kan ik me nog wel overheen zetten, maar mijn dochter heeft het er knap moeilijk mee. En ja... de ouders spelen een grote rol: het meest etterige kind (sorry, maar ze is echt vreselijk en dat vind ik niet alleen) wordt overal uitgenodigd omdat moe zo goed kan netwerken.....
Maar "goed" te weten dat het dus ook in Nederland voorkomt. Ik dacht er al aan om terug te gaan

Zo, dat ben ik even kwijt.

Groeten, Maria

Yvon

Yvon

21-10-2008 om 11:42

Rodebeuk en maria

Precies precies, zo is het!

Ik heb het idee dat het aan de meidenkant ook erger is dan aan de jongens kant maar dat komt misschien omdat mijn zoon nergens last van heeft en mijn dochter wel.
Ik ben er ook achter dat ze ook allemaal naar dezelfde middelbare school gaan dus de nu gevormde kliekjes gaan dan lekker door. Moeten we maar wachten tot ze 18 is?? Ik hoop alleen dat ze er geen slecht gevoel aan overhoudt.

Wanneer het ophoudt

Ik ben nu 39. Op de reunie van mijn kakmiddelbare school kwam ik meisjes tegen die al op hun 23ste met alles gestopt waren om te trouwen. Nu hebben ze een zwik kinderen die ze weer in hetzelfde patroon douwen. Zolang er geen gezondheids- of werkprobleem is houden ze dus vol. Het zal voorlopig niet ophouden en als je dochter in de puberteit komt wordt het lastiger. Ik heb mijn studententijd als een enorme bevrijding ervaren. Eindelijk verlost.

Ik wil niet mijn ervaring overzetten op jouw dochter. Twee dingen: 1. steun je dochter in het vinden van haar eigen kracht. Dat is moeilijk want ze zal mee willen doen en erbij willen horen. Ze moet zich dan richten op andere dimensies van het bestaan waar ze van het kakgedoe verlost is. Flinke klus. Probeer haar zo onafhankelijk te laten zijn van die kliekjes. Een les voor het leven. 2. Woon je in een kakwijk of in een kakgemeente? In het eerste geval zou ik buiten de wijk gaan zoeken naar aansluiting en ook naar een middelbare school.

Moeilijk is het gewoon, hoe je het ook bekijkt. En één oplossing is er ook niet.

groene specht

groene specht

30-10-2008 om 14:20

Overal kliekjes (vrouwen vooral)

Op de SUVs na zou de school van Cobi ook mijn school kunnen zijn, we hebben hier ook kliekjes hoofddoekjes (enerzijds Turkse moeders, anderzijds Berbers: ander hoofddoekje), rokende ordi's en BTMmers hebben we ook, en slonzige crea's.
Weet je wie er minder klieken? Vaders!
Vroeger (1981) op de kakmiddelbare school was dat ook al zo, de meiden hadden het heel sterk en de jongens uit de klas waren met z'n allen de andere kliek.

Polly Shearman

Polly Shearman

31-10-2008 om 09:03

Groot vraagteken

Ik herken hier helemaal niks van. Ik sta toch al zeker 6 jaar aan de schoolpoort maar niks gemerkt van kliekjes. Je hebt wel moeders die elkaar beter kennen en dus vriendinnen zijn, maar kliekjes? nee absoluut niet.'

Mamasan

Mamasan

31-10-2008 om 12:50

Verschoppeling

Mijn oudste dochter zat op een witte school die volgens mij het minst 'kak' was van alle scholen in het dorp. Er waren wel kliekjes, maar de meeste ouders hoorden wel bij een van die kliekjes. Nu zit mijn dochter op een redelijk zwarte (30%) school. Ze is ingestroomd in groep 6 met als gevolg dat ik pas drie keer op het schoolplein ben geweest dit jaar. Daar vind je ook weinig andere ouders omdat de meeste kinderen in de buurt wonen en zelf naar school komen. Ik hoor dus nergens bij.
In januari gaat jongste naar groep 1. Dan kom ik gelukkig weer wat vaker op school en hoop ook wat ouders te leren kennen. Het zal wel een beetje cultuurschok worden. Op de oude school hoorde ik bij het kliekje 'doorsnee'. Hier waarschijnlijk bij de kakkers ;-(

Yvon

Yvon

01-11-2008 om 09:09

Voordeel later instromen

Ik zie het wel als voordeel: later instromen in een buurtschool Het kind zoekt zijn eigen weg en hopelijk vindt het kind zijn eigen nieuwe vriendjes. Bij de eerste afspraakjes in groep 1 kijkt men toch vaak naar de ouders: zijn die leuk dan zal het kind ook wel leuk zijn. Hoeft natuurlijk niet zo te zijn.
Bij ons op school gaat de kliekvorming gewoon door maar door alle reacties in dit draadje kan ik er beter mee omgaan.

Isabel Gonzalez

Isabel Gonzalez

03-11-2008 om 20:25

Ook hier herkenbaar

Herkenbaar voor mij. Mijn kinderen zitten ook op een z.g. witte school omdat wij bewust kozen voor Montessori onderwijs. Nu ik er enkele jaren kom, zie ik steeds duidelijker de structuren. Er is een divers publiek, maar wel overwegend blanke mensen. Een enkele aziaat daargelaten. De meeste ouders hebben beiden een dikke baan, duur huis in de buurt van de school en de kids zitten op hockey. Dan zijn er een handjevol creabea's die ofwel een eigen zaakje hebben of een crea beroep. Dan zijn er de alleenstaande moeders, ook heel divers in soort; namelijk die met goedbetaalde banen en die met een uitkering en een baantje als alfahulp. Allemaal niets mis mee. Maar ik merk ook wel dat ik me stoor aan het hoge elite gehalte op school. Kinderen die het heel normaal vinden om alles te krijgen wat ze willen. Kinderen en ouders die in de duurste merken lopen en op je neerkijken als je dat niet draagt. Ouders die alsmaar aan het rennen en vliegen zijn om hun baan te combineren met de kinderen en daarom het liefste hebben dat ik (als thuisblijfmoeder) dienst doe als veredelde BSO. Ach, zo kan ik eindeloos doorgaan.
Mijn kinderen hebben wisselende vriendjes en ik heb met enkele ouders leuk contact. Met de echte kakkers niet, en dat hoeft voor mij ook niet.

Dat de kinderen er buiten vallen, is hier niet zo. Maar er zijn wel kinderen (en dat leren ze van de ouders) die vinden dat wij een klein huis hebben, zich verbazen over het feit dat mijn zoon geen computer heeft, en nog verbaasder zijn als ze niet op onze laptop (!) mogen spelen. Brutaal zijn en constant vragen om snoep en zeggen "dat mag thuis wel". Ja, dat zijn dan wel de rijkere kinderen die dat doen. Ergerlijk. En wat mij betreft komen die dan ook niet weer. Gelukkig bekoelen die vriendschappen even snel als ze ontstaan want zoonlief voelt zich er ook niet lekker bij als kinderen zo doen. Dus het lost zich deels vanzelf op hier.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.