Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Janine

Janine

08-12-2008 om 21:07

Dochter elke dag na school thuis, nooit spelen, wordt me te veel maar

ik vind het ook sneu voor haar.Ze had altijd heel vaak afspraakjes en lol, maar na onze verhuizing en nieuwe school is ze elke dag tussen en na school thuis.
De andere dochter speelt wel hier en daar, dat is fijn voor haar en ook voor mij. Maar ik moet elke dag om 15.30 thuis zijn en de oudste heb ik dat tot ze naar bed gaan om me heen. Ze vraagt best veel aandacht; kletsen, vragen, of samen een spel doen etc. Ik vind het heel jammer dat ze niet wil afspreken, probeer haar te stimuleren of meiden te vragen, maar helaas. Heb haar regelmatig gepeilt hierover. We wonen hier nu ruim 3/4 jaar. In het begin kwamen er veel meiden langs omdat we nieuw waren. Dat was leuk. Maar nu spreekt ze zelden nog wat af. Wel op school zelf heeft ze aansluiting met een paar meiden. Diegene die ze wel aardig vind heeft zelf veel clubjes dus is druk, en heeft ook andere vriendinnen. Mijn kind is paarden freak, en ze hoopte dat hier meer te kunnen delen dan in de stad waar we woonden, wat dus niet het geval blijkt. We hadden dit niet zo ingeschat, is best teleurstellend als ze al je schooljaren zulke leuke vriendinnen hebt en nu niet meer. De 'oude'vriendinnen ziet ze nog steeds hoor, eens per maand ofzo. Maar ja, dan heb je nog 29 dagen over.. Maak ik me nu teveel zorgen? En zelf wordt ik ook een beetje geleefd omdat ze zó veel thuis is, begint me nu wat teveel te worden, dat geclaim, maar ja, wat kunnen we eraan doen? Hoe op te lossen?
Janine

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

08-12-2008 om 21:24

Op een club of sport doen

Ik zou haar "ergens op doen". Liefst iets waar ook al bekende kinderen naar toe gaan. Goed voor haar contacten en voor jouw rust!

Janine

Janine

08-12-2008 om 21:45

Zit al op paardrijden

Ze zit hier al op paardrijden, dat is fijn. En scouting maar dat vind ze nogal saai.. is maar een avondje per week maar probeer haar er toch op te houden. Maar met paardrijden is het te ver om op en neer te gaan dus ben ik er altijd bij. Hoop echt dat ze daar wat meer aansluiting vindt. Ze zegt wel dat ze het spelen met andere kinderen erg mist.. En hoe langer we hier wonen hoe meer ze haar oude vriendinnen mist.We hebben daarom echt elke maand wel loges. Maar het is beter als ze het hier ook kan vinden, en spontaan na school of in het weekend met iemand kan spelen en lachen. Maar ja, je kunt het niet afdwingen he?
Janine

Engelandvaarder

Engelandvaarder

09-12-2008 om 12:05

Belonen?

Kun je haar niet belonen als ze een afspraakje maakt? Bijvoorbeel door te beloven dat jullie met het vriendinnetje samen koekjes gaan bakken, oid? Misschien vindt ze het wel zo leuk dat ze na een paar keer uit zichzelf een afspraakje maakt, zonder dat er wat tegenover hoeft te staan of iets speciaals gedaan hoeft te worden.
Wij zijn anderhalf jaar geleden verhuisd. Onze zoon was toen 6 en zat in groep 3 (ik kan niet vinden hoe oud jouw dochter is?). Nadat het nieuwtje eraf was werd het voor hem ook wat lastiger, de 'oude' vriendschappen waren al gevormd, en hij viel er niet vanzelf tussen. Dat heeft ook best wel lang geduurd. Ik besef me nu dat het ondertussen heel goed gaat, maar ik heb me ook best zorgen gemaakt. Ook van mijn zus, die met haar dochters van 5 en 7 verhuisde hoorde ik dat haar oudste er vrij lang over heeft gedaan om nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Ik snap trouwens best dat je het zelf fijner vindt als ze met kinderen speelt na school, maar ik hoop wel dat je je frustratie niet te duidelijk aan je dochter laat blijken. Het is al lastig genoeg voor haar zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken hoe het voor jou is.
Succes,
Jose

mutsss

mutsss

09-12-2008 om 16:23

Probleem

Is het een probleem voor jou of voor je dochter?
Er zijn namelijk genoeg kinderen die na schooltijd niet talen naar een speelafspraakje.

Jolanda123

Jolanda123

09-12-2008 om 19:46

Misschien te simpel...

Ik zou heel duidelijk aangeven dat het fijn vind dat ze graag bij mij wil zijn, en dat ik veel van haar hou, maar dat ze toch echt "zelf" moet gaan spelen.

Dus, geen spelletjes, geen "gezellige klusjes", geen één op één aandacht, behalve een kwartiertje als ze uit school komt.

En als ze zich verveelt? Prima, geef aan dat ze zich best mag vervelen, maar dat jij daar geen last van wil hebben.

De kans is groot dat ze na 14 dagen van ellende niet weten wat ze moet doen, zelf wel opzoek gaat naar kinderen om mee te spelen.

Jolanda

Jesse_1

Jesse_1

10-12-2008 om 09:05

Vicieuze cirkel?

Als ze eigenlijk nooit afspreekt, wordt het eigenlijk steeds moeilijker om wel een keer een afspraakje te maken.
Als je je zorgen maakt kun je best met haar afspreken dat ze een afspraakje maakt. Als ze er tegen op ziet, dan eerst op een korte middag. Vanzelf zal ze er wel weer plezier in krijgen en merken dat het eigenlijk veel leuker is om met leeftijdgenootjes te spelen.
Jesse

Janine

Janine

10-12-2008 om 23:58

Het is confronterend

Dank voor al jullie reacties. Het punt is dat het me ook pijn doet dat ze weinig aansluiting vindt. Het is confronterd. Ze is trouwens 11 jaar. Ik neem de tip ter harte om haar niet constant te vermaken. Die neiging heb ik wel, om wat te compenseren, denk ik. De eerste maanden sprak ze wel eens af, met dezelfde meiden. Maar het wordt dus steeds minder. Ze vind de meisjes zelf saai zegt ze( maar dat laat ze niet blijken bij ze) totaal andere interesses. Dus het werd in de loop van de tijd dat we hier wonen niet leuker, die afspraakjes, maar juist minder. En ze vragen haar ook niet. Betreft het helpen en betrekken bij klusjes, poeh, als je 11 bent en mag helpen afwassen of iets anders, nee, dat wil ze echt niet( moet wel 's gebeuren hoor, ze hebben hier wat weektaakjes, maar niet om de vrije tijd zonder vriendinnetjes op te vullen).
Vroeger had ze ook wel momenten van verveling en ging ik ze ook niet altijd bezighouden. En dan kwam er altijd wel iemand langs, of ging ze iets anders doen, of met haar zus spelen. Nu wacht ze gewoon tot het tv tijd is om 17 uur tot 17.30. Daarna eten we. En dat is het dan. Ja, ik vind het echt moeilijk om dat aan te zien. En wat ik al zei, ten tweede voel ik me ook constant getriggerd daardoor. Kom bijna nergens meer toe, als ze elke dag na school en weekend thuis zit.

Verhuizen is trouwens echt geen optie, wonen hier net.
Maar het is echt jammer dat ze het hier niet naar de zin heeft. Ook ikzelf en mijn man vinden het hier eigenlijk erg tegenvallen. We hebben 25 jaar in een grote stad gewoond, dus dit is totaal andere koek. Wij ervaren het na bijna een jaar als een stuk minder leuk als onze vorige woonplaats.Daar leefde we echt, was gezellig, veel aansluiting, veel vrienden, Daar hebben we het zelden over, ook niet klagend, maar ik voel het wel zo.Alleen de jongste vindt haar draai wel, gelukkig.
Als ik aan mijn oudste dochterlief vraag of er weer eens een vriendinnetje mag komen of eten, wil ze dat niet echt, dus wat doe je dan? Pushen?
Het lijkt wel of het opgegeven heeft, op deze school.
Dat is echt niet leuk..
J

Janine

Janine

11-12-2008 om 00:00

Oja, zal ik het tv kijken daarom

beperken? Want alleen daar kijkt ze nog naar uit en naar het paardrijden. Als ze niet elke dag meer tv kan kijken gaat ze misschien meer aktie ondernemen? Of is dat te cru?
Janine

Hmmmm

Lastig, ik herken het probleem wel. Jongste zit sinds september op een nieuwe school, heeft het er prima naar zijn zin maar neemt niemand mee naar huis. Gaat zelf ook nergens spelen. Bij mooi weer ontmoet hij wel buurtkinderen (die naar andere school gaan) op het voetbalveld en op school speelt hij wel veel met kinderen op het schoolplein. Ik vind het een beetje lastig, hij was altijd wel van het afsprekerige. Ik herken de verveling ook. Onze zoon taalt niet naar tv, wel naar de pc. Ik heb met hem afgesproken dat hij andere dingen moet gaan doen zolang het nog licht is. Dan mag er 's avonds na het eten een poosje geplaystationed of gecomputerd worden. Overigens spreekt hij op woensdagmiddag of zaterdag nog wel af met vriendjes van zijn oude school.

Carolien

Carolien

11-12-2008 om 10:20

Sociale vaardigheidstraining?

Zou dat wat zijn voor je dochter? Sommige kinderen vinden dit soort "nieuwe" situaties erg spannend en durven zich niet goed te mengen in al bestaande groepjes. Onbewust stralen ze dan iets uit van "benader me niet", terwijl ze dat helemaal niet zo bedoelen!
Zou zoiets aan de orde kunnen zijn bij je dochter?

Sterkte in elk geval!

Jolanda123

Jolanda123

11-12-2008 om 16:55

Lol, vergeten te melden.

Bij ons thuis wordt uit principe voor 17:00 geen televisie gekeken door de kinderen, en computeren mag mijn jongste zoon (11) alleen op vrijdag avond na het eten

Jou dochter heeft dus nog mazzel....
Zoonlief wordt naar buiten gebonjourd als het weer het toelaat.

Jolanda.

Janine

Janine

11-12-2008 om 22:11

Dochter buitengesloten

Even een nieuwe toevoeging; dochter wil er liever nooit over praten als ik vraag waarom ze niet meer afspreekt of iemand vraagt etc. Nu vroeg ik vandaag zo tussen het koken door, beetje losjes, hoe het dan ging op school zelf. De eerste tijd had ze wel leuk contact met in ieder geval 1 meisje, en ook met dat clubje. Nu vertelde ze dus dat ze al tijden meer met niemand op het schoolplein speelt, dat ze altijd alleen speelt op het rek. Beetje kunstjes doen in haar uppie.
En dat wist ik niet, ik dacht dat ze op school zelf wel contacten had. Ze vertelde dat ze haar nogal buitensloten dus ze niemand meer had..
Dat vind ik zo erg om te horen! En ze wilde het liever niet vertellen. Dus er was toch iets aan de hand. Dat maakt het gelijk weer anders om tegenaan te kijken..

Janine

MaximeM

MaximeM

12-12-2008 om 20:24

Praten met de juf/meester

Hoi,

Ik zou gauw een afspraak gaan maken met de juf. Buitengesloten worden is heel erg naar natuurlijk! Mijn dochter is ook eens een ruim half jaar buitengesloten geweest door de klas omdat er een roddelpartij op een feestje was geweest (waar zij niet bij was) en toen hadden de meisjes dat met zijn allen besloten. Och wat was ze verdrietig, en als ouders sta je machteloos. De juf heeft het heel goed aangepakt en ookal ging het niet direct heel snel goed,op een gegeven moment ging het toch ineens weer wat beter tussen de meiden van de klas en is het uiteindelijk weer helemaal goed gekomen. Ik weet niet in welke klas je dochter zit, mijne was toen 10 jaar en voor zover ik het hoorde van de juf is dat wel echt een leeftijd voor dit soort toestanden onderling.

veel sterkte,
Maxime

tonny

tonny

14-12-2008 om 12:37

Ze is 11

zit ze in groep 7 of groep 8? Als dat laatste het geval is, heeft ze misschien ook niet zoveel zin om te investeren in vriendinnen die ze niet écht leuk vindt. Op haar volgende school moet ze ook alweer een nieuwe start maken.
Natuurlijk is het van belang dat de leerkracht energie steekt in het samenzijn en niemand buitensluiten, maar vriendschappen kun je niet dwingen. Helaas soms.

En het feit dat jullie het zelf niet echt leuk vinden op deze nieuwe plek, dat zal ze best aanvoelen...

Pas ervoor op kinderen te vergelijken. De jongste legt wel contacten, de oudste niet - ze zijn verschillend!

tonny

Janine

Janine

15-12-2008 om 09:35

Niet te vergelijken

Hallo dames,
Ze zit in groep 7, dus nog 1.5 jaar te gaan op deze school. Ik zou het voor haar jammer vinden als ze die 2 jaar dat we hier wonen weinig plezier beleeft aan het spelen met andere meiden. En ze had zich er zo op verheugd, ook op haar nieuwe klas, na de eerste kennismaking. Ze doet haar best wel, ik zie dat ze wel rustig aansluiting zoekt, ging in het begin altijd bij een groepje staan, bij meiden waar ze wat contact mee had.
Maar nu blijkt het toch niet interessant genoeg meer.
Ik vraag me af of het toevallig niet echt klikt of dat het komt omdat er al jarenlange vriendschappen bestonden. Maar het feit dat wij uit de grote stad komen, en dit een piepklein dorpje is, in de polder, ook meespeelt? Hier woont heel weinig import namelijk.
En verder vooral doorsnee Nederland ook. Ze vinden veel al vreemd, of de kids worden uitgelachen om wat ze neenemen naar school voor het hapje. Hier echt iedereen een pakje koek. Wij altijd bakje fruit, bakje zelfgemaakte bamie, stukjes worteltjes en paprika, rijstwafels , of een boterhammetje etc. Gezond alternatief, en zij vonden het heerlijk! Maar hier worden ze dus voor uitgelachen en een beetje belachelijk gemaakt! Dus de meiden willen beiden geen gezonde dingen mee mee.. Lang getwijfeld maar ook hier werden dat dus pakjes koek. Gelukkig haal ik dan wel koek van de natuurwinkel, is het tenminste niet een en al suiker en troep.
Wat ik voor mezelf trouwens wel lastig vind is, dat ik zelf liever in de stad woon, maar voor je kids naar buiten bent gegaan. Ze kan er niets aan doen natuurlijk dat ze geen vriendinnen heeft, best verdrietig, maar als je kind het dan ook niet naar de zin heeft, wordt het wel moeilijker wennen.

Hup

Volgens mij moet niet alleen jouw dochter actiever vrienden werven maar jij (en echtgenoot?) ook. Stort je in het dorpsleven, ga klaverjassen, praalwagens maken, bij de toneelclub of sport en dochter ook, wellicht went iedereen dan sneller en komen de contacten via dochter bij jou of via jou bij dochter. Schouders eronder, je maintiendrai, gá ervoor enz.

Maylise

Maylise

15-12-2008 om 14:55

Lastig

Ik denk dat het probleem inderdaad niet alleen bij jullie dochter ligt. Zelf willen jullie ook gewoon weg. Ik zou toch persoonlijk in jullie geval actief uit gaan kijken naar mogelijkheden om ergens anders te wonen.

Wat jullie dochter betreft. Het kan heel lastig zijn om later op in de basisschool op een andere school te integreren. Kinderen hebben dan toch al hun eigen sociale code's ontwikkeld, spelletjes die ze spelen en ongeschreven wetten. Het kan heel moeilijk zijn om dan te integreren. Zeker lijkt me dat op een dorpsschool waarop weinig verloop is. Een stadse school waar vaak nieuwe kinderen op komen en de bevolking van de school meer wisselt is wat dat betreft makkelijker om tussen te komen. Maar een school die al vanaf groep 1 dezelfde samenstelling heeft is natuurlijk lastiger om binnen te integreren zeker als je ook nog niet dezelfde interesses hebt als de andere kinderen.

Is er niet een mogelijkheid om alsnog een andere school te zoeken of wordt te ver rijden? Ik zou sowieso eens op de school gaan praten met de leraar om te kijken wat hij of zij van de situatie vindt. Misschien heeft hij of zij wel een heldere kijk op de zaken en wat tips voor jullie en je dochter.

Ik zou haar overigens gewoon lekker tv laten kijken zoals jullie nu doen. Het is misschien niet erg opvoedkundig maar zo heeft het kind tenminste nog iets wat ze leuk vindt. Televisie kan ook even een uitvlucht zijn uit de werkelijke wereld en dat kan best prettig zijn als die werkelijke wereld even niet zo leuk is.

En ze zit op paardrijden schrijf je en dat vindt ze wel leuk. Kan ze niet eens met een meisje of jongen die met haar op paardrijden zit afspreken thuis? Dan hebben ze in elk geval een hobby gemeen. Of wonen die allemaal te ver weg? Het is geen oplossing voor het school probleem maar dan kan ze in elk geval wat contacten buiten school krijgen.

Maylise

Wat naar

Hoi Janine, wat ontzettend vervelend voor jouw dochter. Ik heb ook geen pasklare oplossing, helaas, maar ik volg je verhaal al een poosje en ik leef mee. Ik weet al helemaal niks van dorpsscholen en dat zal best anders zijn. Hoeveel kinderen zitten er bijv. in de klas? en is het echt "ons kent ons"
Ik zou in ieder geval met de leerkracht gaan praten. De school heeft toch een verplichting om ervoor te zorgen dat kinderen zich lekker voelen in een groep. Het is hun taak als iemand wordt buitengesloten, daar wat aan te doen. De leerkracht moet dit toch ook signaleren. Er zijn volgens mij allerlei technieken voor zo'n juf of meester om daar mee aan de slag te gaan. Het probleem aan de kaak stellen en de kinderen in de klas mee te geven hoe erg het is om iemand buiten te sluiten. Dat niemand dat leuk vindt.
Mijn dochter zit in groep 8 en heeft gelukkig geen problemen, maar er gebeuren in die groep ook dingen: kinderen die alleen op bepaalde dagen van de week maar mee mogen spelen of waarvan de spullen afgekraakt worden. Mijn dochter doet daar trouwens absoluut niet aan mee en dat zou ik ook niet accepteren. Maar ze vertelt er wel over. De leerkracht die zij dit jaar heeft pakt het erg goed aan. Elk probleem pakt hij direct aan, wordt over gesproken in de groep. Daardoor is de groep betrekkelijk veilig.
Dus: schakel die school in. Laat hen het op school oplossen, dan zorg jij voor thuis. Laat het kind lekker tv kijken en doen waar ze zin in heeft. Als het overdag voor haar al zo'n strijd is, laat het thuis dan veilig en warm zijn.
Ik zou, hoe moeilijk dat ook is, ervoor zorgen dat zij niet merkt hoe jij er onder lijdt. Want dan heeft ze er nog een probleem bij: is zij ervoor verantwoordelijk dat haar moeder er mee zit. Leef met haar mee, maar lijdt niet met haar mee. Ze heeft een moeder nodig die haar het gevoel geeft dat het niet aan haar ligt, dat het goedkomt en dat ze thuis mag zijn wie ze is en haar verhaal kwijt kan.
Maar ik heb makkelijk praten, en wens je heel veel sterkte!

Beetje herkenning

Hier verhuizing uit grote stad naar dorp op 20 km afstand. Ook voor de kids, toen 6, 5 en 0. Men, wat was dat wennen, ik wilde wel terug kruipen! Die eenheidsworst, iedereen kent elkaar al vanaf tig generaties terug en kinders werden gepest door inderdaad geen Kapitein Koek mee naar school maar fruit. Oja, en geen merkkleding maar 2ehands. En ik was een bezienswaardigheid met baby in draagdoek op het schoolplein: "is dat niet slecht voor het ruggetje?".
Toen hebben we besloten een jaar inburgeren te proberen, alvorens met hangende pootjes terug te gaan naar de stad. Kinders aan de koek in de pauze, Jetix op tv, man vrijwilligerswerk club a en ik club b en c, baby uit de doek in de wagen (brullen!) en na een jaar voelden we ons een stuk beter en de kinderen ook. En al die dorpsbewoners blijken individueel erg leuke mensen, dus wonen we er nu 10 jaar met plezier.
Maar als laatste kind uit huis is zit ik zo weer in de stad

Juist wel merkkleding en geen 2e hands, niet dat het er iets toe doet, maar toch, het was 10 jaar terug een enorm item hier

¨een moeder¨

¨een moeder¨

16-12-2008 om 09:16

Bepaalde herkenning

Ik lees deze draad al een tijdje mee, lang getwijfeld, toch maar besloten om hier te reageren. Mijn dochter, groep 8, zeer slimme meid, heeft ook maar weinig afspraakjes na schooltijd. Zij is in groep 5 na een verhuizing vanuit het buitenland op de huidige school gekomen. Daar ligt slechts een klein deel van het probleem. Mijn dochter praat graag, hard en veel. Ook kan ze zich niet altijd inleven in een ander, voelt ze niet aan waar de grens van een ander is en ze kan midden in een zin van een ander haar luide (niet altijd slaand op het onderwerp dat dan aan de orde is) verhaal beginnen. Daarnaast zit ze op een ander niveau dan de anderen, hoewel het wel wat dichter bij elkaar komt. Ze zit verder op 2 hobbyclubs, waar ze het erg naar haar zin heeft en de aansluiting beter gaat.
Na schooltijd heeft ze zelden een vriendin bij zich (en dan kan ze niet echt spelen) of is ze bij een vriendin. En dan verwacht ze dat ik met haar de hele middag gezellig ga praten of iets dergelijks. Ik heb daar helemaal geen zin in, ja af en toe, natuurlijk, maar niet constant. Ik probeer er vaak bij weg te lopen, maar dan loopt ze pratend achter me aan, of ik vraag haar eens even haar mond te houden, dat houdt ze een halve minuut vol. Ik heb haar al allerlei beloningen voor gehouden etc etc. Lezen wil ze alleen in bed, niet na schooltijd. Ik geef eerlijk toe dat ze daarom behoorlijk op tijd naar bed gaat, zodat ik ook eens even aan mezelf toe kom.
Het is een enorme lieve meid, met op haar manier oog voor iedereen, alleen wat meer rust in de tent zou fijn zijn, dan zou ze ook volgens mij wat meer vriendinnen hebben. Hopelijk gaat dat op de middelbare school beter, maar daar zie ik voor haar nu al tegen op.
Dus dat claimen na schooltijd, Janine, herken ik helemaal.

Janine

Janine

16-12-2008 om 10:05

Ondersteunend!

Ja,Mimoza, ik snap helemaal wat je bedoelt!Dat is wat ik bedoel! Een grote stad versus platteland, het is gewoon heel anders! Ook al is het in dezelfde provincie, ik vind het heel erg wennen. Maar ik ben niet zo van de aanpasserige, wil mezelf blijven en doen wat ik leuk vindt. Dus ook van die 2de handskleding, in steden vaak heel gewoon, zelfs hip, en je doet nog aan recycling ook!
Waar trek je een grens he? Vooral voor de kids, die willen erbij horen, niet er buiten vallen. Dus vandaar die pakjes koek!
En 'een moeder' , toch fijn die herkenning van dat claimen! Precies zo hier, loopt me acherna met praten, zelfs vanaf het toilet! Zwaan kleef aan.. Maar jij weet dus ook nog niet echt een oplossing? Ik denk met je mee!
Maar je moet je geen zorgen maken over de middelbare, dat zie je dan wel weer, ik probeeer ook met de dag te leven.Komt tijd, komt raad ofzo. Dingen kunnen soms opeens veranderen.
Maar ik ben nu een boekje aan het lezen
getiteld "ken je kind", gaat over hoe opvoeden en zelfvertrouwen geven aan je kind en dat dat ook vaak confronterend is, mede vanwege je eigen 'zwakke" of gevoelige punten.
Ook het lezen van jullie ervaringen vind ik ondersteunend, het zet me meer aan het denken, en de herkenning maakt het ook minder zwaar.
Janine

Ik dacht in de beginposting dat je het een probleem vond (en sneu) voor dochter, maar uit je laatste zin begrijp ik dat JIJ het toch meer voor jezelf als probleem ziet?
*Ook het lezen van jullie ervaringen vind ik ondersteunend, het zet me meer aan het denken, en de herkenning maakt het ook minder zwaar*
Hmmm, even concreet: wat is het probleem en wat is je vraag?

Janine

Janine

16-12-2008 om 14:31

Probleem is

om het even concreet te maken; ik heb er moeite mee dat mijn dochter weinig of geen vriendinnen heeft in de nieuwe woonplaats. Het doet me pijn om haar altijd in haar uppie te zien en daarom alleen maar met mij de tijd doorbrengt. Ze is jong en ze zou moeten spelen en lachen( of op zijn tijd ruziemaken desnoods) met andere kids! Omdat ik daarom medelijden krijg, heb ik de neiging om haar tijd te vullen. Maar dat werkt dus eigenlijk averechts, ik wordt er op het laatst iebelig van.( maar krijg dan ook last van schuldgevoelens) En de herkenning is, dat er meer kinderen zijn die geen of weinig aansluiting vinden ( en sommige daarom moeders claimen).Mijn vraag is dus; hoe kan ik haar ondersteunen en deze tijd doorbrengen van minder vriendinnentjes, zonder dat ik zelf constant in de weer met haar ben. Wij ouders hebben toch wel wat contacten hier, maken wat vrienden, hebben aardige buren, kom af en toe op de koffie, doe een cursus, ook in dit dorp, waarvan ik niet zo lyrisch ben..
Het een beetje loslaten, is misschien wel een oplossing, want ik wil zo graag "fixen"en haar gelukkig zien!
Janine

Is dit dezelfde janine met de dochter met smetvrees?

hoi,
Ben jij ook de janine van hierboven met de dochter met smetvrees? Zou als dat zo is ook mee kunnen spelen?
Zo niet:
Ik zou proberen meer hobby's voor haar te vinden waar ze zich mee kan vermaken; kettingen maken, fimo kleien,website maken of zo. Wie weet kan ze daarmee ook een vriendin vinden?
Succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.