Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
ayla

ayla

16-12-2008 om 09:29

Speelafspraak, stressgedoe

het zoveelste draadje ik weet het maar ik wordt er ook helemaal tuureluurs van. Sinds dik een jaar wonen we in huidige woonplaats, dochter gaat sinds de zomer naar groep 1. Heeft ook sinds de zomer een geweldig vriendinnetje gevonden, ideaal want vriendinnetje woont in dezelfde straat. Echter, nu proberen we ayladochter een beetje te stimuleren om ook met andere kindjes te spelen. Dus dochter gevraagd met wie wil je spelen, nou met .... oke prima vragen we dat. Dochter ging volgende ochtend meteen naar vriendinnetje toe, ik kan vandaag niet met jou spelen want ik ga bij .... spelen. Die moeder snapte het al niet want die wist uiteraard ook nergens van en dat meisje kon ook helemaal niet. Maar vriendinnetje had dat ten harte genomen en had een ander spelafspraakje gemaakt. Dochter had dus niets 's middags. Vrijdag nieuwe poging werd afgesproken maar moeder van .... had vrijdagochtend ook alweer andere dingen gepland dus weer niet, na de kerstvakantie misschien werd gezegd. Vriendinnetje had ook al iets afgesproken en ander vriendje had ook afspraakjes dus dochter liep helemaal verdietig de klas in. Gelukkig was moeder van vriendinnetje zo flexibel dat die ook best drie kleuters wilde dus dochter kon aansluiten. Nu wilde ze deze week een ander kindje vragen. maar woensdagochtend kinderarts dus gaat niet vrijdag met jongste naar KNO arts dus ook moeilijk en dan kerstvakantie. Ik ken zelf de ouders allemaal ook nog niet zo goed dus ik weet vaak niet wie wie is en wie ik wat moet vragen. Die hele planning van afspraakjes maken en wie bij wie gaat spelen en hoe lang etc etc. ik wordt er zo moe van.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

16-12-2008 om 09:41

Ja, ik ken het

Je wilt het beste voor je kinderen en intussen heb je een flinke agenda en dito planning nodig....valt niet mee he! En dan heb je ook nog de werkende ouders erbij: op welke dag ben jij vrij? O, dan moet ik juist werken... Tja.

Asa Torell

Asa Torell

16-12-2008 om 09:47

Ja wat een gedoe he

Hier gister ook weer: eerst moest vriendje X gevraagd, die zei meteen hartgrondig Nee want wil liever alleen bij hem thuis spelen maar dat kon niet ivm werkdag ouders. Vervolgens zoon bedroefd. Vervolgens vriendje Y gevraagd, die kon en wilde graag. Maar X hoorde dit, en wilde dus ineens toch ook heel graag bij zoon spelen ipv naar BSO... X weer verdrietig dus.
Vandaag dus met X aan het afspreken gegaan, maar dat was nog weer een hele onderhandeling bij wie thuis, nu gaan ze bij X lunchen en na school hier spelen. Pfff. En dan vermoed ik nog dat jongetjes iets minder snel zich gepasseerd voelen dan meisjes (vooroordeel?), Y was in elk geval helemaal niet onder de indruk dat hij pas als 2e werd gevraagd gister.
Maar volgens mij is het zo: ook al mag alles en doe je er elke ochtend een kwartier over om een goed afspraakje te regelen, het blijft gewoon af en toe misgaan. Met als gevolg dikke tranen. Dus je kunt net zo goed gewoon een beperking instellen zoals alleen 2 afspraakjes per week, of alleen op bepaalde dagen. Hier gaat dat vanzelf al wel zo'n beetje goed omdat zoon 3 dagen naar de BSO gaat - alhoewel soms spelen ipv. BSO ook mogelijk is. Maar na een paar weken met flink wangedrag na elk speelafspraakje (door de opwinding) heb ik het ook echt op 2x per week gesteld.
Dit alles overigens met zoon die sinds maart op school zit, en ik ken de schema's van de ca. 4 kinderen met wie hij afspreekt nog steeds niet precies. En inderdaad, ik vind het voor mezelf eigenlijk alleen maar extra gedoe. Gesleep met kleine zus naar school (4x) en dan aan het eind van de middag nog een 5e x, nee dat doe ik echt niet voor mijn plezier. Maar ja, zoon heeft er duidelijk veel lol in dus vooruit dan maar.

Asa Torell

Asa Torell

16-12-2008 om 09:53

En reactie

Hm, ik schreef alleen over onszelf! Nu nog reactie op wat jij schreef: wat ik hier doe is elke keer dat we een potentieel speelafspraakje bedenken (zoals jij en dochter met het 'nieuwe' meisje) HEEL erg nadrukkelijk aan zoon duidelijk maken dat ik nog niet weet of het wel kan doorgaan. Omdat we het kind nog niet gevraagd hebben. En op dagen dat het niet kan, bijv. omdat we naar de tandarts moeten of ik noem maar wat, dit ook s ochtends al een paar keer even benoemen. Dit helpt wel een beetje tegen teleurstelling, bij jouw dochter misschien ook? Of misschien deed je het allang zo maar komt het niet aan bij dochter.
En helaas blijven die teleurstellingen toch onvermijdelijk. Hier zijn dus zelfs lunchafspraakjes gebruikelijk dus soms is het 2x per dag dikke tranen. Ik geef hem dan maar een flinke knuffel... en stuur een lekker moppermailtje over al dat afspraakjesgedoe naar papa die op zijn werk zit. (en vice versa op zijn thuisdag).

ayla

ayla

16-12-2008 om 10:12

Probleem

is oa dat we moeten praten als brugman om haar zo ver te krijgen om bij een ander kindje te spelen, ze vind het wel leuk maar durft het niet te vragen. Echter als ze zich eenmaal heeft voorgenomen dat ze bij een kindje wil gaan spelen vergeet ze dat het eerst geregeld gaat worden. Ze gaat ervan uit dat als wij zeggen dat we het gaan vragen het ook geregeld is. Tja en daar komen teleurstellingen van.
Daarbij hebben alle kinderen het ook zo druk met BSO, zwemmen, andere afspraakjes etc etc

Asa Torell

Asa Torell

16-12-2008 om 10:25

Misschien een beetje laten?

En pas over een tijdje weer proberen haar met andere kindjes dan het vaste vriendinnetje te laten afspreken? Hier wil zoon het zelf, anders zou ik het er denk ik nog wel bij laten zitten. Overigens heeft hij evengoed op het moment zelf vaak een aanval van verlegenheid en moeten wij het vragen.
En wat betreft het vergeten dat het nog moet worden afgesproken, herhaling herhaling herhaling... misschien dat ze het dan gaat onthouden? De teleurstelling zal evengoed wel blijven denk ik, maar dan heeft ze tenminste nog niet tegen haar andere vriendinnetje gezegd dat ze niet kan. Ik zou dat trouwens als ouder meteen tegenspreken als ik mijn kind dat hoorde zeggen, zo van 'weet je, het was nog niet afgesproken dus misschien kan het wel helemaal niet'. (sorry dat deze zin, of dit hele stukje misschien wel, er zo schooljuffig uitkomt maar ik krijg het niet anders opgeschreven).

Mamvantwee

Mamvantwee

16-12-2008 om 10:42

Zelf op school laten vragen

Mijn dochter is ook vaak ter plekke (in de klas 's morgens bv) te verlegen om het te vragen. Ik zeg altijd dat ze het zelf moet vragen, ik wil haar wel helpen, maar ga het niet voor haar overnemen. Als ze het dan niet doet, dan wordt er dus ook geen afspraak gemaakt, klinkt hard, maar dat is wel duidelijk. Zo leert ze dat niets vanzelf gebeurt (net als geld verdienen, eten in huis hebben en schone kleren in de kast), én dat ze er zelf de controle over heeft.

Als een kind dan niet blijkt te kunnen komen/gaan spelen, dan zeg ik dat duidelijk en laat het erbij. Ik heb ook niet altijd zin in speelkameraadjes over de vloer. Mijn jongste mag niet altijd mee meedoen (logisch) en die moet ik dan troosten en bezighouden. Als mijn pet er niet naar staat, houd ik speelmiddagen bij ons dus af.

Je moet als werkende mama wel zelf de regels bepalen hoor. Zeker als de bso nog voor veel speelplezier (en vermoeide kinderen) zorgt. Het is al gauw genoeg, vind ik. Hier spelen er nu gemiddeld eens per twee weken klasgenootjes bij ons. Vind ik wel genoeg.

Jesse_1

Jesse_1

16-12-2008 om 10:47

Hier anders

Ze moeten zelf op school al proberen om met iemand af te spreken met wie ze die middag willen spelen. (Dat lukt het ene kind beter dan het andere).
En verder kijken we na schooltijd op het plein wie we aanschieten . Als ze heel graag met een bepaald iemand willen spelen, dan spreken we bij voorkeur die ochtend al gelijk af met de moeder (of vader) erbij. Evt spreken we af voor de dag erna - maar omdat kleuters nogal veranderlijk zijn, maak ik niet graag/vaak afspraken voor langere tijd.

Overigens is het soms wel moeilijk. Eén van de favoriete vriendjes van zoon gaat 3 dagen naar de BSO, is nogal eens ziek en de ouders (gescheiden) hebben ook nogal eens plannen op de 'vrije' middagen.
Jesse

ayla

ayla

16-12-2008 om 10:48

Normaal niet verlegen

Dochter is normaal helemaal niet verlegen en vertelt tegen wildvreemde maar zelf speelafspraakjes maken, dus is dus blijkbaar wel moeilijk. Ze wil wel graag kindjes te spelen hebben want alleen thuis vind ze niks en jongste is saai om mee te spelen. Maar ja Mama moet dus helpen bij het logistieke gedeelte van het hele speelafspraakjes gedoe.
We willen ook dat ze zich niet volledig op 1 kind vastpint dadelijk komen ze volgend jaar in andere klassen terecht en dan heb je dan drama.

Jesse_1

Jesse_1

16-12-2008 om 10:49

Zelf op school

Met 'zelf op school' bedoel ik dat ze zelf tijdens de les al iemand zoeken. Maar dat moet je kind wel leren. Middelste hier leerde het doordat hij het niet deed, en de klasgenootjes dan na schooltijd vaak al met elkaar hadden afgesproken.
Jesse

liora

liora

16-12-2008 om 11:41

Ehh

Hoi,

Wat een gedoe inderdaad! Ik heb besloten me er totaal niet mee bezig te houden. Het komt wel als een kind eraan toe is.
Mijn zoon wordt weleens door iemand gevraagd en meestal zegt hij dan dat hij niet wil. Hij heeft 1 vriendje in een andere klas, daar spreken we regelmatig mee af, vrijwel wekelijks, en verder nog 1 vriendinnetje met wie hij nu 2 keer heeft afgesproken.

Hij gaat ook 4 keer naar de naschoolse, dus afspreken is hier voornamelijk in het weekend.
Ik vind het niet mijn taak om tegen hem te zeggen dat hij kinderen moet vragen, dat moet hij zelf doen. Als hij tegen mij zegt dat hij wil afspreken met iemand, dan spreek ik vaak even de ouder aan.

Liora

Jesse_1

Jesse_1

16-12-2008 om 14:26

Liora

Wat bedoel je met: "Ik vind het niet mijn taak om tegen hem te zeggen dat hij kinderen moet vragen, dat moet hij zelf doen." Wat moet hij zelf doen dan? (Kinderen vragen? Dat moet je dan toch tegen hem zeggen als hij dat wil?).
Als jouw zoon eenvoudigweg nog geen behoefte heeft om af te spreken, is het toch helemaal niet aan de orde?
Jesse

Zoals jesse

precies, ze komen er vanzelf achter (of dit kan je ze als tip mee geven) dat ze tijdens school al moeten afspreken.

verder heb ik mij er ook druk over gemaakt, zonde geweest want dat leverde alleen maar stress op, komt toch wel vanzelf.

Dochter heeft nu een stuk of 3 vriendinnetjes in de klas en ze spreekt meestal met 1 af, enkele keer komt er iemand anders mee. Dit is sinds het nieuwe schooljaar. Volgend jaar gaat ze naar groep 3 dan zal het allemaal wel weer anders worden. Ach ja, wel leerzaam proces voor mij als moeder, gewoon er niet mee bemoeien en zodra kind er eentje mee neemt enthousiast reageren en verder niets.

Tango

Tango

16-12-2008 om 20:35

Tja, het blijft lastig

Die speelafspraken. En het ene kind is er gewoon handiger in dan het andere. Mijn dochter van 7 vindt het nog lastig. Ik vraag haar ook op school vast wat af te spreken, maar meestal komt het er niet van. Bij ons mogen de kinderen op woensdag en vrijdagmiddag afspreken. De andere dagen zijn ze op de BSO of is opa of oma er 's middags als oppas. Vaak vraag ik vantevoren al wie ze willen. Mijn zoon van 4 is er nu al duidelijker over dan mijn dochter. Met twee kinderen op school vind ik het trouwens nog wel lastiger. Ik verwacht nu van mijn dochter dat ze er zelf meer initiatief in neemt, maar dat lukt haar niet zo goed. Gelukkig vragen andere kinderen of moeders (die dit nog wel zelf organiseren) haar geregeld. Maar laatst was het zo dat zoon wel een speelafspraak had en dochter dus niet. Pakte niet goed uit trouwens, want op een gegeven moment zat zij met vriendje van zoon te spelen, zoon in tranen natuurlijk. Dit loste zich later wel weer op maar leuk is anders.
Ik merk dus dat ik er nog wel een beetje in stuur zodat ze bij voorkeur allebei een afspraak hebben.
Wat ik verder ook wel lastig vind is als bijv. zoon met een vriendje wil afspreken, maar je zo'n moeder dan nooit ziet omdat ze altijd meteen vertrekt na schooltijd. Is bij een jongetje het geval, ik heb nu gezegd dat zoon maar met hem moet spelen bij de BSO (daar zitten ze toevallig twee dagen samen), want het lukt me niet om met die moeder iets af te spreken.

Renata

Renata

17-12-2008 om 17:34

Help!

Mijn zoontje van 4 zit sinds september in groep 1. Ik las jullie verhalen en herkende het helemaal niet, want hij is helemaal niet bezig met speelafspraken (en ik dus ook niet). Tot ineens vanochtend toen een jongetje van 5 tegen hem zei 'kan ik met jou een speelafspraak maken?'. 'Bij jou of bij mij?'. Dat werd bij ons. Zo gezegd, zo gedaan. (ik dacht ze zijn het vast vergeten, maar ze kwamen hand in hand naar buiten).
Eerst speelden ze heel leuk, maar toen trok mijn zoontje het ineens niet meer en ging bij het minste of geringste huilen over van alles ('hij heeft een langere trein weeeeh', 'mijn toren is in elkaar gestort, weeeeh'). En toen de moeder van het jongetje kwam toen werd hij hysterisch omdat hij niet wilde dat het jongetje weg zou gaan. Herkent iemand dit? Ik schaamde me kapot!!!!! Vooral omdat ik natuurlijk een goed indruk wilde maken op dat jongetje en zijn moeder en dat het bij ons zo leuk spelen is. Ik schaam me echt kapot! Ben ik de enige of hoe gaan jullie hier mee om? Als ik jullie verhalen lees, dan kunnen jullie kinderen al echt samen spelen en afspraken maken. Is mijn zoontje hier te jong voor?

Z0nnetje

Z0nnetje

17-12-2008 om 20:06

Renata

Geen paniek... dit is heel normaal voor een 4/5 jarige

Hier 3 zoons, oudste is 9,5 en 5 jaar geleden had ik dezelfde stress. Wat een ellende dat 'gespeel'. Als ze ouder worden gaat het echt vele malen beter.

Jongste is nu ruim 5 en bij hem gaat het spelen redelijk goed. Hij speelt overigens heel zelden met een kindje uit de klas. Heeft na school echt geen zin meer in nog meer prikkels. Bovendien speelt hij veel liever met zijn broers of alleen!

Geen zorgen over maken, en het spelen beperken tot 1 a 2 keer per week, voor je eigen rust en die van je kind wel zo fijn

Volgende keer beter renata

totale herkenning en elke ouder met wat speelafspraak ervaring kent het denk ik wel. Volgende keer afspreken voordat er gespeeld wordt dat jouw kind leuk mee moet doen, moet delen en de gast mag kiezen.

"beloofd ? afgesproken !"

En verder wat proberen te sussen en zo, iets anders verzinnen om te doen. In het begin moeten speelafspraakjes ook niet te lang duren.

En als hij zich niet daar aan houdt door zich weer constant vreselijk te gedragen dan mag hij volgende keer niet spelen. "Nee je mag niemand meenemen want je hebt de vorige keer je niet aan de regel gehouden."

wat voorbeelden: Ik heb dochter wel eens op de gang gezet toen ze door het lint ging omdat vriendje van school haar favoriete (onzin !) legoblokje pakte.
En ik heb dochter ook wel eens aan 1 arm letterlijk naar de auto moeten sleuren omdat ze consequent weigerde mee te gaan en mij ging slaan en uitschelden.
Vandaag werd haar vriendinnetje opgehaald en haar arme moeder kreeg direct de volle laag van het meisje, ach dat is een ervaren moeder dus die had haar zo op de fiets geplant.

Ach ja, het valt ook niet mee om 4, 5 of 6 te zijn, het alt ook niet altijd mee om moeder te zijn.

Asa Torell

Asa Torell

17-12-2008 om 22:10

Ja zo herkenbaar!

Bij het eerste afspraakje heeft zoon inderdaad echt alleen maar geschreeuwd tegen dat jongetje, aan 1 stuk door! Ik kende hem echt niet terug, hij was monsterlijk geworden ineens. En steeds mij erbij halen als ie een speelgoed terug wilde voor zichzelf, precies zoals jij beschrijft. Om het afspraakje te eindigen met 'X wil je later met mij trouwen?' Hahaha. (X heeft trouwens zwijgen als tactiek dus die reageerde noch op het geschreeuw, noch op dit aanzoek).
Overigens is X nog steeds een vriendje van hem en gaat het nu al veel beter, bij de afspraakjes met X en ook bij die met andere jongetjes. Ze hebben allemaal wel eens ruzie maar komen er dan gewoon zelf weer uit, ze weten nu dat ze niet bij een ouder moeten aankloppen daarvoor. Dat leren ging overigens vrij vanzelf, of wie weet hebben ze dat van andere ouders geleerd of op school. Heb er in elk geval niet heel veel energie in hoeven te steken.
De driftbuien bij afhalen hebben we helaas wel nog steeds, de nieuwste methode is 'nog 5 minuten spelen en dan pas mee' en ik heb de indruk dat dat wel helpt. En zonee dan inderdaad een weekje geen afspraak meer.

Renata

Renata

18-12-2008 om 12:55

Bedankt voor jullie reacties

Ik ga de volgende keer inderdaad zeggen dat hij zich moet gedragen (niet schreeuwen, niet huilen, samen delen) en dat hij anders voorlopig geen speelafspraakje meer mag maken. En de daad dan bij het woord voegen een week, totdat hij het me echt belooft. En dan nog denk ik dat het er bij hoort.

Ik vraag me ook een beetje af, of mijn kind er zelf wel aan toe is. Dat vriendje is 5, een jaar ouder, en vroeg het zelf. Mijn kind was wel opgewekt toen hij daarvoor gevraagd werd. Maar ik denk dat hij niet helemaal besefte dat ie dan ook zijn speelgoed moet delen.

Vanmorgen in de klas dacht ik, nou dat jongetje kijkt hem nooit meer aan, maar ze gingen meteen samen een treinbaan maken. Kennelijk is hij het alweer vergeten. Grappig hoe dat werkt. Uiteindelijk ben ik degene die er mee zit...

Renata

Renata

18-12-2008 om 16:20

Goeie, pelle

ja, ook een goeie, bespreken met welk speelgoed hij samen wil spelen en welk speelgoed hij liever niet deelt!

Ga ik ook doen.

Leed van moeders

Misschien maakt het ook wel uit of een kind naar het kinderdagverblijf is geweest of niet. Dan hebben ze misschien wat meer leren delen en samen spelen?
Mijn dochtertje van 4 maakt wel eens speelafspraakjes. Gemiddeld hebben we 1 keer per week een speelafspraakje. Egenlijk is dat ook genoeg. Ze is vaak moe van een lange dag school en dan is bankhangen en samen met mamma een spelletje doen ook prima.
Ik merk dat ik het zelf vaak sneu vind als ze geen afspraakje heeft en zij maalt er echt niet om. Dan hoor ik twee kindjes afspreken met wie mijn dochter ook vaak speelt en ik denk dan meteen "wat zielig". Maar zij geeft geen krimp en gaat net zo lief met mij mee naar huis... Zo zie je maar dat je als moeder soms ook een probleem maakt.
Wat ik altijd moeilijk vind is hoe laat het mag worden. Daar kom ik geen wijs uit. Mijn dochter speelde deze week met een meisje op woensdagmiddag en die kwamen haar om 15.00 uur alweer halen... Vind ik zelf erg vroeg. We hadden geluncht en nauwelijks tijd gehad om iets leuks te doen. Dan is er nog een vriendinnetje van wie de ouders altijd 100 en 1 dingen moeten doen en het kind moet altijd mee. Dus ze kan wel komen spelen maar dan moet ze over een uurtje of twee weer weg. Wat heeft dat nou voor zin?
Hoe denken jullie daarover?
Groetjes Evi

San

San

18-12-2008 om 20:36

Evi

"Mijn dochter speelde deze week met een meisje op woensdagmiddag en die kwamen haar om 15.00 uur alweer halen... Vind ik zelf erg vroeg. We hadden geluncht en nauwelijks tijd gehad om iets leuks te doen. Dan is er nog een vriendinnetje van wie de ouders altijd 100 en 1 dingen moeten doen en het kind moet altijd mee. Dus ze kan wel komen spelen maar dan moet ze over een uurtje of twee weer weg. Wat heeft dat nou voor zin?"

Prima toch? Waarom moet spelen perse een hele lange middag? Als ze pas om 15 uur uit zijn, hebben ze ook maar twee uurtje om te spelen. Als mijn zoontje op woensdag met iemand speelt, spreken we ook meestal 15.0/15/30 af als eindtijd. We hebben ook wel langer gedaan, maar we merken dat dat voor zowel hem als zijn vriendjes te lang is.

Jesse_1

Jesse_1

18-12-2008 om 21:58

Evi

Hangt van je eigen kind èn het andere kind af. Hoe ouder kinderen worden, hoe langer het ook goed gaat. Een eerste afspraakje doe ik graag sowieso vrij kort, omdat ik nog niet weet hoe leuk de kinderen samen spelen. (En als ze NIET leuk samenspelen is een hele woensdagmiddag héél lang!!!).
Jesse

Renata

Renata

20-12-2008 om 14:11

Advies gevraagd

Vanochtend hadden mijn twee kinderen van 4 en 2,5 een feestje van 10 tot 13 en ik moest ze schoppend en gillend mee terug nemen. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Thuis zet ik hem even op de gang om af te koelen, maar dat kon daar niet en eerlijk gezegd voel ik me daar niet lekker bij in een ander z'n huis. De andere kinderen gingen wel gewoon mee naar huis, dus ik voelde mij weer eens zeer opgelaten!

Nasha the first

Nasha the first

20-12-2008 om 16:06

Heb je

een sein gegeven van te voren, zo van, nog 2 minuutjes en dan gaan we naar huis? Hier is het zo, als ik de kinderen abrupt meeneem, dan heb ik ook een probleem inderdaad, geef ik van te voren een sein, dan gaat het veel soepeler....

Renata

Renata

20-12-2008 om 16:38

Geen sein

Nee, heb geen sein gegeven. Alle moeders kwamen hun kinderen halen. Ik heb nog wel staan praten, maar niet letterlijk gezegd 'nog 2 minuten'. Zal het proberen de volgende keer, misschien dat dat helpt.

San en jesse

Dat bedoel ik nu. Ik ben gewoon niet gewend hoe het gaat als ze naar school gaan. Is daar geen cursus voor?Mijn dochter sprak op het einde bij het kinderdagverblijf ook af met kinderen die niet meer op het kdv kwamen omdat ze 4 waren geworden. Ze had toen 3 vriendjes/vriendinnetjes waarmee ze regelmatig afsprak en altijd hele middagen en vaak zelfs een hele dag. Dat was nooit een probleem.
Ik woon naast een kinderboerderij/speeltuin en wil dan zelf ook wat leuks met de kinderen doen door daar heen te gaan. Of we gaan samen knutselen. Dan is twee uur echt heel weinig.
Goed ik zal me aanpassen en me alleen nog in stilte verwonderen...
Groetjes Evi

Renata

Ik had het idee uit je reactie dat vooral je zoon van 4 het erg moeilijk vond. Heb je naderhand hier nog samen over gesproken? Ik zit soms ook wel eens in een situatie waar je niet meteen kan reageren. Dan ga ik daarna wel thuis even rustig zitten en bespreken wat er gebeurt is en hoe dat nu komt. Ook maken we dan afspraken over hoe het de volgende keer moet gaan. Bij mijn dochter van 4 werkt dit echt perfect. Ze heeft begrip voor mijn problemen met de situatie en komt dan zelf ook met oplossingen aan. Wat zegt je zoon als je vraagt hoe dat nu komt dat hij het zo moeilijk heeft aan het einde van het feestje?

Renata

Renata

23-12-2008 om 15:57

Evi

Hoi,

Bedankt voor je reactie, evi!
Als ik hem achteraf vraag waarom hij het zo moeilijk vond, dan zegt hij dat hij niet weg wilde omdat het zo leuk was. Tja, wat zeg je daar dan op. Hoe maak je dan precies een afspraak met een 4-jarige over hoe het de volgende keer moet gaan? Moeilijk om het juiste taalgebruik te vinden, echt even zoeken, maar ik ga het proberen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.