Niet uitgenodigd worden
Hoi allemaal,
het is misschien overdreven, maar het voelt voor mij wel zo, ik ben verdrietig en wel om het volgende:
Ik heb een dochter van 4,5 jaar, sinds de zomer gaat ze naar de basisschool. Het is een sociaal meisje, dat veel voor andere kinderen klaar staat, maar kan ik een groep ook verlegen zijn.
Op de peuterspeelzaal wilde iedereen altijd vriendjes met haar zijn, en iedereen was weg van haar. We hadden verwacht dat het op de basisschool ook wel los zou lopen met vriendjes.
Nu heeft ze die ook wel, en ze heeft ook wel speelafspraakjes, maar die worden vaak vanuit haar gemaakt. Toen ik haar vorige week vroeg of ze met iemand wilde afspreken zei ze: "Maar mama, niemand vraagt mij ooit". Dat vond ik zo sneu en ik moest haar wel een beetje gelijk geven. Ik zou dat zelf ook niet leuk vinden.
Verder is ze nog geen 1 keer uitgenodigd op een kinderfeestje, terwijl er toch wel al wat feestjes zijn geweest. 1 keer was het zelfs zo erg dat alle meiden van de klas, behalve zij en 1 ander meisje, waren uitgenodigd. Gisteren was dat ook weer het geval. En dat terwijl het jochie 's ochtends tegen haar had gezegd dat ze ook een uitnodiging zou krijgen; niet dus.
Dit doet pijn. Gelukkig heeft ze het zelf nog niet zo door, ze praat er in elk geval niet over, maar ik word er echt verdrietig van. Wat doet ze verkeerd, of ligt het misschien aan ons, de ouders, zijn wij anders dan anderen? Ik dacht van niet.
Zijn er meer moeders met deze ervaringen?
Het zal vast wel weer goed komen, maar voor nu wilde ik even mijn verhaal kwijt. Bedankt voor het lezen.
groetjes van een gevoelige mama.
Herken het
Hier gaat het meestal hetzelfde, alleen 1 verschil, dochter heeft 1 vriendinnetje waar ze veel mee speelt en die haar dus ook regelmatig te spelen vraagt. Echter buiten dat meisje, helemaal niets. Ze is wel eens bij andere kindjes gaan spelen maar dan komt het iniatief meestal van mij of van haar. Ze is tot nu toe ook nog niet naar een feestje geweest.
Ik ben het spelen echt gaan stimuleren, zelf ouders gevraagd of afspraken gemaakt. Dit hielp wel. Heb van de meester gehoord dat dochter nu ook wat minder verlegen is in de klas en ook meer durft te zeggen, dat is wel fijn om te horen.
Maar net als bij jou, nooit verwacht, dochter was altijd het kind wat met iedereen speelde en heel makkelijk was, tot ze dus naar de basisschool ging.
Komt wel
het kost gewoon wat tijd en zeker in het begin zie je dat op verjaardagsfeestjes de kinderen worden uitgenodigd waar al eerder mee gespeeld is.
Eerst afspraakjes maken dus. Je kan vragen aan de leerkracht of zij wat kan 'koppelen' door een ander kindje met haar in de poppenhoek te laten spelen bijvoorbeeld. Verder helpt het als je zelf wat contact legt met andere moeders, wordt hulpmoeder bijvoorbeeld en maak gezellige praatjes. En als ze iemand leuk vindt dan moet ze voordat de school uitgaat regelen met dat kindje dat er gespeeld wordt, of althans dat het gevraagd wordt.
En dit alles is allemaal heel ingewikkeld als je nog maar 4,5 bent. Maar het komt goed. Jij moet je wat gaan mengen en de juf kan wat sturen en zij moet begrijpen dat afspraakjes meestal al in de grote pauze gemaakt worden.
En ja het doet pijn. Ik heb beide keren (2 scholen door verhuizing) met pijn in mijn hart op het schoolplein gestaan. Maar nu en ook bij de vorige school is ze een graag geziene gast, ik heb nu bijna elke dag wel 1 of meer speelkinderen mee naar huis en ze is nu 3 keer op een feestje geweest.
Herken het zo goed..
Toen dochter 4 was (en ook daarna nog wel) sneed het me door mijn ziel als ze niet uitgenodigd werd of geen speelafspraak had. Inmiddels is ze alweer acht en het gaat allemaal prima. Soms hoort ze er wel bij, soms niet.. Ik heb ook gemerkt dat ik daar zelf veel meer een probleem van maak dan zijn...Je kunt de afspraakjes een beetje stimuleren, maar maak er vooral geen te groot probleem van. Dan krijgt je dochter het gevoel 'oh jee, mamma zit ermee, dus dan is er wel iets heel ergs aan de hand'
Feestjes
mijn oudste is in groep 1 één keertje naar een feestje geweest. Van het buurjongetje dat in zijn klas zat en waar hij dus sowieso veel mee speelde. Verder niet. Dat is echt pas gekomen, nadat hij zelf een feestje had gegeven en ook meer in beeld was zeg maar. Het eerste jaar had hij best af en toe een speelafspraakje, maar het liep echt niet over.
Nu speelt hij eigenlijk altijd op de vrije middagen en soms ook nog op dagen dat ze 's middags naar school zijn geweest. Hij is nu ruim acht jaar.
Afgelopen september heeft hij een overstap gemaakt naar een sbo-school. Tot mijn grote verbazing vindt hij daar goed zijn weg en heeft hij binnenkort zijn derde feestje van een kind van zijn nieuwe klas. Het kan dus echt allemaal nog veranderen en...dat is denk ik het belangrijkste....het is hoe je kind het ervaart en niet jij! Ik heb hem namelijk nooit er over gehoord in groep 1 dat hij niet uitgenodigd werd voor feestjes. Het zijn denk ik toch meer de moeders die dat 'zien'.
Succes het wordt vast nog wel anders.
groetjes van Purk
Dank je wel
voor jullie reactie's. Ik help natuurlijk mijn dochter zoveel ik kan, maar wil me er ook niet te veel mee bemoeien.
Het rare van die feestjes is dat er juist wel kinderen die pas sinds januari op school zitten worden uitgenodigd en dus niet mijn dochter.
Maar ja, ik vind het in ieder geval fijn te lezen dat ik niet de engige ben. En nee, iklaat het niet aan mijn dochter merken, want dan wordt het pas echt een issue en dat is niet de bedoeling.
groetjes van een gevoelige mama
Gevoelige mama
Je kindje is waarschijnlijk ingestroomd in een groep die al langer bestond? Je dochter heeft dan ook minder tijd gehad om vriendinnetjes te worden en in de groep te groeien. Op verjaardagsfeestjes worden ook vaak die kinderen gevraagd, die wel eens bij elkaar hebben gespeeld. Bovendien kan het best zo zijn dat lang niet alle kinderen die 5 worden een feestje geven. En het klinkt zo zuur, maar veel ouders maken de keuze van maximaal zoveel kindjes. Tja, en dan kan het zijn dat jij net bij die twee kinderen hoort waarmee het kind (of de ouders!) minder een klik hebben. Tja, dat is het leven. Vergeet ook niet, dat ouders bij bijna alle 4jarige kleuters flink helpen met het maken van een afspraak. Mijn oudste is soms een dromer; die moet ik echt 's morgens zeggen: "vergeet niet om direct al een afspraakje te regelen, anders heeft iedereen vanmiddag al een afspraakje staan". Maak er zelf geen groot probleem van.
Lief
Misschien is je dochtertje gewoon te lief en heeft het wat langer tijd nodig voordat ze haar netwerkje heeft opgebouwd. Hier: dochter kan een enorm kattenkopje zijn. Ze is heel goed in het voor zichzelf regelen van vriendinnetjes en afspraakjes. Zoon is lievig en sociaal. Hij is bijna 5 en heeft pas één afspraakje gehad. Meestal, als we bijna thuis zijn, geeft hij aan dat hij eigenlijk met een vriendje had willen afspreken. Ik probeer hem duidelijk te maken dat hij dat toch wat eerder moet vragen, als zijn klasgenootjes in de buurt zijn. Hij leert het wel, daar ben ik niet bang voor. In zo'n kleuterklasje is het toch wel een beetje zo dat de brutalen de halve wereld hebben.
Speelafspraakjes lastig voor kleuters hoor!
Ik moet zegen dat het per klas erg verschilt maar dat het voor kleuters heelmoeilijk is om speelafspraakjes te maken. Heo vraag je een kindje en als een kindje nee zegt? Wat doet dat met ene kind? Mijn dochter ging naar school en wilde meteen de eerste dag speelafspaarkjes maken maar de meeste kindjes spelen niet. Omdat ze dat nog niet durfen. Ik neem ze ookg ewoon graag mee naar huis hoor mijn eigen kinderen. Ook gezellig.
Bij mijn dochter in de klas spelen wel een aantal meidne vele maar die hebben vorig jaar met elkaar in de instroom klas gezeten en mijn dochter is pas vorig najaar ingestroomt in een bestaande klas. Dan kan het wel even duren voor die kinderen zich onder elkaar gaan mengen.
