Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
verdrietige moeder

verdrietige moeder

16-02-2009 om 12:00

Twee broertjes; alleen maar ruzie...

HELP!!
twee broers; 3 en 6 jaar maken de hele dag ruzie!! Zonder overdrijven; om het half uur is het raak. En natuurlijk gaat het meestal om niets. Maar er wordt gegild, geschopt , geduwd, geslagen en vooral gepest! En dat gebeurt wederzijds. het is ook niet zo dat de 1 de boosdoener is. Nee hier geldt echt; waar twee kijven, hebben twee schuld.
Ik kies dan ook geen partij.
Soms loop ik weg; dan moeten ze het zelf maar oplossen; soms wordt ik zelf(erg)boos, soms bied ik een oplossing. Maar het lijkt niet beter te gaan.

Ik word echt GEK en ook verdrietig!! Kan eigenlijk wel janken (heb ik ook net even gedaan). Wat kan ik doen?

HElP
gr. een even verdrietige moeder

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tineke

Tineke

16-02-2009 om 12:20

Voorleven

Op de een of andere manier hebben ze dus goed geleerd hoe ruzie te maken. Nu moeten ze nog leren hoe ze ruzie moeten voorkomen, en hoe ze leuk met elkaar om kunnen gaan. En jij moet ze dat dus leren.
Verbeter hun gedrag en complimenteer ze zodra het kan.
Als pietje een autootje uit de handen van klaasje rukt, moet je uitleggen dat je er om kunt vragen. Doe het voor. En als pietje wil schoppen, zeg je nog net voor hij z'n been uitstrekt: 'wat goed dat je niet schopt".
Jij (en Pa) moet ze dus leren hoe het wel moet, en ja, daar heb je een zware dagtaak aan. Continu ertussen zitten, voorkomen en genezen.
Ook kun je het erover hebben met Pa samen, doe samen het ruzie-gedrag na, waarbij vooral blijkt hoe belachelijk het is om zo met elkaar om te gaan.
Succes!

Zeer herkenbaar

ik heb weleens verzucht dat ik een soort politie-agent ben. Continue ertussen en maar uitelkaar houden.
Ik heb me voorgenomen om niet meteen meer er naar toe te vliegen. Dus niet bij de eerste gil erbij te staan. En verder vooral complimenteren als het goed gaat.
En ik moet zeggen de ene dag gaat het beter dan de andere. Nu hebben ze vakantie en het gaat de hele ochtend al vrij goed, terwijl gisteren het de hele ochtend bal was.

Echt een kant-en-klare-oplossing heb ik dus niet. Wel de herkanbaarheid en het gevoel hoe het je kan raken. Ik raak er zelf enorm zenuwachtig van en daardoor gaat er bij mezelf van alles mis (laat dingen vallen, weet niet meer precies wat ik wilde gaan doen, dat soort dingetjes).

Ik merk wel dat als ik echt samen met hen iets doe; koekjes bakken, bos, schilderen, tuin werken etc. Dat het dan een stuk minder is. Maar goed, dat vraagt dan dus ook veel tijd van jou. Terwijl je beeld misschien (dat heb ik namelijk wel soms) is van ga toch lekker met elkaar spelen, zonder telkens ruzie te maken.

Iemand heeft weleens tegen me gezegd, ruzie maken leer je thuis. Daar heb je dus een broertje of zusje voor nodig. En durven ruzie maken is ook weer belangrijk. Ik kom zelf uit een gezin waar alles met de mantel der liefde werd bedekt...en ik durf dus niet goed ruzie te maken. Veel te bang dat het daarna nóóóóóóit meer goed komt. En...dat is ook niet echt wat je wil.

Groetjes van Purk

Ja maar

bovenstaande reacties zijn zeker goed. Maar: ik vind dat de jongste van 3 toch nog erg jong is om het te moeten opnemen tegen een 6 jarige. Op dit moment is het leeftijdsverschil gewoon te groot. Je kan toch niet echt van een 3-jarige verwachten dat hij over alles gaat onderhandelen, en dat hij daarbij maar zijn eigen plan trekt?

Ik zou aan oudste zoon misschien wat meer regels proberen op te leggen, of meer begrip te vragen? Of nog beter: je verdeelt speelgoed waar dan de ene of de andere niet mag aankomen; dat soort van regels?

Detail

hier is het de jongste die als er mot is, begint. Zijn wapens zijn: bijten, gillen, krijsen, knijpen en schelden. Daar moet je toch echt wat van zeggen, dan hoor, vind ik. Ik vind het gevaar hier, dat ik oudste ga overvragen voor begrip, terwijl hij in eerste instantie eigenlijk niks doet, maar het zijn broertje is die de scenes schopt etc.

groetjes van Purk

verdrietige moeder

verdrietige moeder

16-02-2009 om 14:27

reactie

Ook weer herkenbaar wat jij schrijft. Ook ik kom uit een gezin waarin ruzie maken taboe was; alles met de mantel der liefde. ik heb gewoonweg niet geleerd om ruzie te maken. Ik merk dat ik er zenuwachtig en nerveus van word en er misschien een beetje bang voor ben. Misschien dat er ik er daarom te krampachtig mee om ga? Terwijl ik rationeel gezien ook wel weet dat het nut kan hebben.
En ja, ik vertel hoe je zaken kan oplossen en ik doe het ze voor. En ik praat met ze en laat ze zelf oplossingen zoeken. maar het lijkt op dit moment niet al te veel te helpen, hopelijk op lange termijn.

Ik vind ook niet dat ik te veel begrip moet vragen aan mijn oudste; hij heeft soms al de neiging om zich achtergesteld te voelen en ik vraag al veel begrip. Hij legt de lat hoog bij zichzelf op heel veel vlakken. Natuurlijk kan ik het met hem wel beter bespreken; zo ga je ten slotte ook niet met een vriendje om.
En vaak weet ik ook niet HOE het is begonnen (jongste is nogal lichtgeraakt en begint snel te meppen; oudste beukt natuurlijk harder terug en daarvoor is ook een ander aan gepest of geplaag vooraf gegaan). Het is gewoon doodvermoeiend.

Daarnaast moet ik ook hand in eigen boezem steken. Werd bijvoorbeeld vanochtend zo boos erover dat ik geloof ik ook niet echt een goed voorbeeld heb gegegeven qua geduld.....Daarnaast hebben mijn man en ik laatst een ruzie gehad waar de kinderen (schaam schaam) bij waren. Was natuurlijk helemaal niet de bedoeling, en weer een gemiste kans om een goed voorbeeld te stellen. daarna wel weer goed gemaakt en er over gepraat met de kinderen. Weet je wat ze zeiden (de lieverds); "ach mama, dat geeft toch niet; wij hebben toch ook wel eens ruzie met elkaar?".....wat een wijsheid al. En ja, natuurlijk wij zijn ook maar gewoon een mens met onze fouten. Maar op een of andere manier wil dat ruziemaken maar niet "Ok" voelen.

Wat is opvoeden toch ontzettend moeilijk. ik heb opeens een "wat ben ik toch een slechte moeder"-dag....bleh!!

Bastet

Bastet

16-02-2009 om 18:00

En...

En krijgt de jongste gelegenheid genoeg om alleen te spelen?Mijn kinderen werden soms echt wel behoorlijk iebel van een ouder broertje die altijd meespeelt,alles beter weet en het spel naar zijn hand zet...
Bastet

Guinevere

Guinevere

16-02-2009 om 20:04

Vooralsnog alleen gewone ruzies

Hier vooralsnog alleen gewone ruzies tussen de gebroeders (6,5 en 1,75 jaar). Ik geef de heren wel genoeg tijd apart, ze zijn niet continue tot elkaar "veroordeeld" hoewel ik ook weinig problemen zie als ze wel de hele tijd samen zijn. Er wordt wat geblerd en geduwd, en over en weer speelgoed afgepakt. Ik moet trouwens zeggen dat het héél vaak gebeurt dat de jongst het op een krijsen zet, terwijl de aanleiding in zijn eigen gedrag zit (bijvoorbeeld een auto afpakken van oudste, die 'm dan weer terug wil). Een geboren komediant, dus ik moet opletten dat ik niet de hele tijd de oudste onterecht op zijn kop geef. Ik let er op dat de kleine ook regelmatig te horen krijgt dat iets niet mag, zeker ook als grote broer in de buurt is.
Wij hebben ook wel eens strubbelingen waar de kinderen bij zijn, wij zijn ook maar menselijk. Zolang het binnen de perken blijft vind ik dat kinderen dat ook moeten leren, dat volwassenen ook wel eens ruzie hebben.
Als ik jou was zou ik mijn oudste zoon iets meer tijd voor zichzelf geven, alleen op zijn kamer of met vriendjes. En veel complimenteren als hij het goed doet natuurlijk. Maar dat geldt voor beide kinderen.

judiths mama

judiths mama

16-02-2009 om 20:05

Ruzie met je man...

Daar hoef je je toch niet voor te schamen dat je kinderen daar bij waren? Zeker niet als ze daarna zien dat jullie weer 'vrienden' zijn. Het moet natuurlijk geen schelden en schreeuwen worden, maar een ruzie af en toe hoort er toch ook bij?

Wat ik zelf vaak probeer te benadrukken, als ze boos zijn, is dat ze moeten praten. Vertel maar dat je het niet leuk vindt, wat de ander doet. Zeg maar dat de ander moet stoppen. Lukt uiteraard bijna nooit, maar dat is toch een beetje mijn hoop voor de toekomst. Dat ze ooit gaan praten in plaats van pijn doen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.