Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Coco

Coco

25-02-2009 om 16:40

Wie herkent dit.(lang). [gedrag zoon van 8]

Beetje moeilijk verhaal.
Ik werd vandaag gebeld door de juf van mijn zoontje (8 jaar, groep 5). Ze wilde een afspraak maken want het ging niet zo lekker met hem.
Het ging niet om zijn schoolprestaties, want die zijn prima, maar om zijn gedrag in de klas.
Dit kwam niet als een verrassing, want wij (mijn man en ik) maken ons al geruime tijd zorgen om hem.
Hij heeft namelijk helemaal geen vrienden. t/m halverwege vorig jaar liep het ook al niet echt storm, maar dan kwam er af en toen nog wel eens een kindje spelen, maar de laatste tijd nooit meer.
Op school speelt hij ook altijd alleen en soms met zijn één jaar oudere broertje.
Nu had (en heb) ik zelf ook altijd moeite om vrienden te maken, maar bij mij komt het vooral door mijn dodelijke verlegenheid. Hij is echter helemaal niet verlegen (eerder het tegendeel).
Toen hij nog een kleuter was, was hij zelfs erg populair. Alle kinderen vonden hem grappig. Hij mocht aan het eind van de week altijd poppenkast spelen en dat werd (volgens de juf) erg leuk gevonden. Oudere kinderen liepen weg met hem.
Maar, ben ik bang, hij kan ook behoorlijk drammen: moeten anderen ergens om lachen, dan blijft hij maar doorgaan. Momenteel is hij dol op ironische of zelfs sarcastische grappen. De juf (of een andere volwassene), ziet daar de humor wel van, maar bij de andere kinderen valt dat meestal verkeerd. Hij kan ook opmerkingen maken als "ik haat je", wat hij dan helemaal niet meent, maar ik kan me voorstellen dat de kinderen dat niet leuk vinden.
Verder leeft hij in een soort fantasiewereldje, waar zijn oudere broertje (ze schelen veertien maanden) soms in meegaat, maar wat voor hem wel héél er belangrijk is.
Ik merk dat hij het naar vindt dat hij geen vrienden heeft, maar hij zegt dat hij niet snapt waarom niet en dat hij er niet over wil praten.
Tot en met groep drie speelde hij wel heel veel met meisjes en vond hij die eigenlijk leuker dan jongens, maar toen is er (volgens mij) iets gebeurd, waardoor dat radicaal is omgeslagen. Hij roept steeds dat hij meisjes haat en dat alle meisjesdingen stom zijn.
Ik heb ook de indruk dat hij gepest wordt. Ik ving een keer flarden op van een gesprek tussen twee klasgenootjes van hem en ze hadden het duidelijk (in zeer negatieve zin) over hem. Toen ze mij zagen vielen ze meteen stil.
Vorig jaar had hij een aantal kinderen uitgenodigd voor zijn verjaardag. Ik vond de sfeer bijna onaangenaam. Hij is trouwens door helemaal niemand teruggevraagd. Tot en met groep drie was er één jongetje dat hem altijd uitnodigde en nog een paar meisjes, maar die vragen hem nu ook niet meer.
Ik vind het erg moeilijk om zijn karakter te omschrijven. Enerzijds lijkt hij sociaal-emotioneel veel jonger dan hij in werkelijkheid is, want hij doet graag kleuterspelletjes (iedere keer zich achter de bank verstoppen als zijn vader thuiskomt) en kan soms heel primair reageren (huilen als hij zijn zin niet krijgt bijvoorbeeld) maar van de andere kant maakt hij soms opmerking waar van ik denk "waar háált hij het vandaan".
Tegen volwassenen is hij heel spontaan. Met name bejaarden lopen echt weg met hem. Hij gaat vrolijk een gesprek aan met wildvreemde dames.
Verder is hij momenteel geobsedeerd door de dood. Hij heeft regelmatig nachtmerries en roept mij dan en zegt dat zijn hart niet meer klopt o.i.d.
Ik ben bang dat ik het allemaal niet echt duidelijk kan omschrijven, maar ik hoop dat jullie enigszins een beeld hebben gekregen van hoe hij is.
Ik probeer er met hem over te praten, maar hij kapt het altijd af en zegt dat hij het er niet over wil hebben. Iemand tips?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Heb je het over mijn zoon?

Heel herkenbaar dit, mijn zoontje is 6,5 jaar, groep 3. Geen aansluiting in de klas, in de kleuterklas nog wel, kleuterachtig gedrag, Spontaan tegen volwassenen, rare grapjes maken, met de dood bezig zijn, ik haat je zeggen. En er vooral moeilijk over willen/kunnen praten. Het gebeurt hier ook allemaal! Wij zijn hem aan het laten testen op autisme of NLD, of wat dan ook. Misschien is het niets, misschien komt er wel iets uit de testen. Heb je er wel eens aan gedacht om hem te laten testen?
Ik laat hem maar zijn zoals hij is. Als hij nare opmerkingen maakt tegen of over iemand, dan zeg ik er wel wat van, maar ook dat probeer ik te doseren. Teveel kritiek geven is ook niet goed lijkt me. Ik merk wel dat als ik hem niet teveel vraag dan gaat het beter. Ik probeer dan ook niet elke keer te vragen hoe het was op school enzo. Ik heb met de juffen afspraken over de infovoorziening aan mij en daar doe ik het mee.
Echt tips heb ik helaas niet voor je, behalve dan het testen, wel veel herkenning.

Sterkte ermee

Testen idd

Ik denk aan Asperger (mijn zoon heeft dat). Jouw verhaal komt om sommige punten overeen met mijn zoon. Aan de ene kant dat kinderlijke, maar verder heel volwassen opmerkingen kunnen maken. Laat hem testen dus!! Veel sterkte en succes. Suus

Coco

ik heb je verhaal gelezen. Toen je op het eind vertelde dat je zoon juist met volwassenen zo leuk kan praten, schoot meteen NLD door me heen.

Ik wil verder geen enkel etiket gaan plakken of wat dan ook. Maar wellicht kan het je helpen om eens daarop te googlen, zodat je een idee krijgt wat dat behelst.

Verder wil ik je veel succes en wijsheid wensen. Het klinkt alsof je zoon het niet makkelijk heeft en daarmee jullie als ouders het ook niet.

Bij mijn oudste zijn vermoedens van NLD, daarom schoot het door me heen. Momenteel gaat het erg goed met hem (overstap gemaakt naar speciaal basisonderwijs), dus we willen momenteel niet verder onderzoeken wat er aan de hand is.

Groetjes van Purk

Diagnoses

Ook ik herken veel in je karakteromschrijving over je zoon. Maar de tips van diagnoses van de vorige schrijfsters vind ik nogal voorbarig. Je zoon kàn ndd hebben, asperger, autistisch??? Ik schrik daar nogal van.
Je zoon kan ook sociaal nog wat onhandig zijn. Wij verwachten allemaal van onze kinderen dat ze zich aanpassen, lief zijn voor een ander, rekening houden met...enz.
Dat is voor veel kinderen (en volwassenen) niet zo vanzelfsprekend. Mijn zoon heeft ook weinig "vrienden" op school. Dat hoeft ook niet van mij, vrienden heeft hij buiten school. Op school moet hij leren omgaan met klasgenoten, die kan hij zelf niet kiezen.Zich handhaven in een grote groep. Dus ik zou gaan praten over je vermoeden dat hij gepest wordt. Waarom? Wat kan de leerkracht er aan doen? Is er al gepraat in de klas? Er zullen meer kinderen zijn die moeilijk aansluiting krijgen.
Pesten, onderlinge concurrerende groepjes enz. beginnen vaak in groep 5/6. Het haantjes gedrag en populair zijn wordt steeds belangrijker. Als je met de leerkracht gaat praten kan blijken dat er meer kinderen buiten "de groep" vallen. In iedere klas, op elke school vallen er kinderen door "ander gedrag" buiten de groep. Al zolang er scholen zijn. Die hebben echt niet allemaal een diagnose. Je zoon moet misschien sociaal wat "handiger" worden? Misschien is daar hulp voor nodig? Ik zou gaan praten met de leerkracht( als je daar vertrouwen in hebt) of met je huisarts.

Lena

Lena

25-02-2009 om 21:38

Nld/pdd nos

Hoi,
Even een vraagje voor de ervaringsdeskundigen, wat is het verschil tussen NLD en PDD NOS? Bij mijn zoon is de laatste geconstateerd, maar ik herken nu al lezende veel in NLD, meer dan in pddnos. Maar ja, er zijn ook overeenkomsten...
Coco, sterkte met je zoon, ik hoop dat de juf je kan helpen. Mijn zoon werd de laatste tijd ook wat gepest, hij begint vaak snel te huilen en zoekt ruzie, snapt vaak niet hoe de regels van het spel zijn. We oefenen nu vaak in het negeren als iemand stom tegen je doet. Groetjes, Lena

Ja hoor

hoi coco,
alsof je mijn zoon omschrijft! ik ben al vanaf zijn vierde bezig geweest met testen,maar daar kwam alleen uit dat hij een hechtingsstoornis zou hebben.
er werd wel gesproken over moeite met ruimtelijk inzicht. nu lees ik kenmerken van nld en ik moet zeggen dat ik daar zoveel in herken dat ik met kippenvel zit.
maar ja...dat zou dan al eerder uit testen gekomen moeten zijn denk ik dan...
ik laat het iig morgen aan juf lezen..
succes met je zoon

Coco

Coco

26-02-2009 om 00:45

Zeker geen nld

Ik herken hem helemaal niet in het "NLD-plaatje". Hij is verbaal juist heel sterk. Begrijpend lezen is zijn sterkste vak. Met sport is hij niet supergoed, maar hij is zeker motorisch niet overdreven zwak (kon bijvoorbeeld met tien maanden al lopen). Er zijn best een paar kenmerken die hij wél heeft, maar dat geldt ook voor allelei andere syndromen en stoornissen. En ik denk dat zelfs het meest "normale" kind wel één of twee eigenschappen heeft die kenmerken kunnen zijn van een bepaalde gedragsstoornis.
Wat mij een beetje dwarszit, is dat hij vroeger heel graag met meisjes speelde en "meisjesdingen" leuk vond, maar dat dat om één of andere reden van de ene op de andere dag is omgeslagen. Hij wil heel erg graag "stoer" zijn (en met "stoer" bedoelt hij dan "jongensachtig"), maar dat is hij gewoon niet.
Nou, we wachten wel eerst even het gesprek met de juf af en misschien moeten we hem inderdaad laten testen.
Speciaal onderwijs lijkt mij geen optie, omdat hij totaal geen leerproblemen heeft. Het gaat mij er vooral om dat hij in een isolement is gekomen. Als hij dat zelf geen probleem zou vinden, zou ik daar niet mee zitten, maar uit allelei dingen maak ik op dat hij het zelf wél erg vindt...

Stoer

Hoi,
mijn zoon speelde eerst ook het meeste en liefste met meisjes. werd ook uitgenodigd voor feestjes.
ook hij is 8 jaar en groep 5 en ineens is het over.
hij wil stoer zijn.
Ik had bjorn borg onderbroeken gekocht. zegt hij: gaaf, die moet je boven de broek zien.
stopt hij zijn shirt in zijn onderbroek, zijn spijkerbroek omlaag en zijn onderbroek ver naar boven getrokken. heb je een idee?
hij wil dus stoer zijn maar is het niet

succes

bobbit

bobbit

26-02-2009 om 11:34

Met wil40 eens

Beste Coco.

als een kind in een isolement is gekomen in een klas, heeft dat zeker effect op een kind.Dus dat juf en jij je zorgen maken is terecht, maar we moeten de boel niet omdraaien. Het is inderdaad zo dat kinderen met een ontwikkelingsstoornis als NLD/autisme vaak door hun opstelling sociaal-emotioneel niet meekomen met de klasgenoten ,gepest worden enz. Maar zoals Wil40 ook al aangeeft in de jungle van een klas,heb je altijd kinderen die de zondebok kunnen worden,daarvoor hoef je niet een ontwikkelingsstoornis te hebben.

Probeer voor je in gesprek gaat met de juf eerst al het positieve aan jouw kind duidelijk in beeld te hebben.
Je zoon is niet het jongetje waarvan je er 10 in een dozijn hebt. Het doorsnee jongetje dat lijkt op alle andere jongetjes in de klas,zodat hij lekker met hen mee kan hobbelen.Dat niet.Uit je verhaal komt bij mij naar boven een gevoelige jongen met veel fantasie en inlevingsvermogen die wel mee wil doen, erbij wil horen. Maar dat is moeilijker als je niet 10 uit een dozijn bent. Maar een uniek kind kan uitgroeien tot een hele stevige volwassene, met unieke talenten,vaardigheden enz.

Maar inderdaad de weg ernaar toe kan wat moeilijker zijn. je zoon wil er natuurlijk wel bijhoren en ik beeld me altijd in hoe het moet zijn voor kinderen die er niet bij horen volgens de groepsnorm. Vreselijk moeilijk, dan krijg je clowntjes gedrag,nepstoer doen, thuis aandacht vragen, angsten en hierdoor juist nog minder geaccepteerd worden en geisoleerd raken.

Hier ligt een taak voor twee partijen. De juf die moet zorgen voor een klimaat in de klas waarbij het haantjesgedrag niet de norm is, maar ook andere kinderen erbij horen. Daar mag je haar zeker op aanspreken. In de praktijk is het heel moeilijk voor onderwijzers om dat haantjesgedrag om te buigen-ervoor te zorgen dat ook andere kinderen gezien worden.Het is dan heel makkelijk om te zeggen dat jouw zoon moet veranderen,dat het aan hem ligt. Als de klas veiliger is,hoeft jouw zoon minder nep/stoer te doen.

Jouw taak is je zoon te begeleiden met omgaan met zichzelf en de klasgenoten. Daarvoor is het heel belangrijk dat jij hem positief blijft benaderen en naar hem luistert .Een cursus sociale weerbaarheid kan hier zeker helpen .Ken je de cursus Ho, tot hier en niet verder,. Deze cursus gaat verder dan een sociale vaardigheidstraining. Het komt er op neer dat als een kind mag zijn wie hij is, zichzelf accepteert hij vanuit dit zelfvertrouwen weer open in beweging komt naar anderen en ander gedrag kan aannemen. I.t.t het aanleren van gesprekstrukjes.

Mijn oudste heeft jaren geleden deze cursus gedaan, er zit ook een oudercomponent bij. Ik herken heel veel van jouw verhaal in mijn zoon. Ook hij kwam in een geisoleerde positie, ging zich daardoor steeds onhandiger gedragen , kreeg angsten, ging zich aan de volwassene optrekken. Nu is het een creatieve puber, met leuke vrienden en een mentor op de middelbare school die zegt dat ze zich niet kan voorstellen dat hij ooit gepest is geweest-geen vrienden had.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Blijf geloven in je zoon

*Lotus*

*Lotus*

26-02-2009 om 12:39

Bobbit (ot)

Wat een ontzettend mooi bericht schrijf je hier!
Je beschrijft het met zoveel liefde.
Dank je, dit zet me aan denken!

Ik denk juist aan iets heel anders

vindt je zoon alles makkelijk op school?
Verveelt hij zich misschien?

Ik denk aan hoogbegaafdheid namelijk...
(herkenning)

Coco

Coco

26-02-2009 om 14:41

Nor@

Hij is erg slim, maar hoogbegaafd? Ik weet het niet hoor.
Het is wel zo dat de juffen altijd verbaasd zijn dat hij zoveel oppikt, aangezien hij de hele dag zit te dromen. Ze hebben dan het idee dat alles langs hem heen gaat en achteraf blijkt hij gewoon alles te kunnen reproduceren wat er gezegd is. Als hij bijvoorbeeld een half uur krijgt om rekensommen te maken, zit hij eerst twintig minuten van alles te doen behalve rekenen. Vervolgens raffelt hij zijn sommen dan in de overige tien minuten af, meestal vrijwel foutloos.
Hij is in september begonnen met harp spelen (hij heeft helemaal zelf besloten dat hij dát instrument wilde). Toen puntje bij paaltje kwam, en de lessen begonnen waren, begon hij eerst te sputteren dat hij volgend jaar weer ging stoppen, want dat harp toch eigenlijk een stom instrument was (ik denk dat kinderen uit zijn klas dat tegen hem hebben gezegd), maar in december mocht hij op school voor Sinterklaas spelen en na de kerstvakantie begon er echt schot te komen in zijn spel en nu heeft hij gezegd dat hij het geweldig vindt en er nooit meer mee wil stoppen (ik ben dolblij, want hij volgt nu tenminste zijn eigen gevoel en laat zich niet door een paar macho jongetjes uit het veld slaan). Ik hoop eigenlijk dat hij misschien over een jaar of twee in een orkest kan gaan spelen. Wat ik van mijn periode in een blokfluitensemble, een studentenmuziekvereniging en mijn huidige koor heb meegekregen is dat in de muziekwereld (de amateurmuziekwereld, hoe het er bij professionele musici aan toegaat weet ik niet) tenminste niet zo'n macho-cultuur heerst. Misschien kan hij daar gelijkgestemden vinden (in navolging van wat Non Etiquette zegt).

Mareld

Mareld

26-02-2009 om 21:27

Hier ook zo'n kind

Mijn kind van bijna 12 is ook zo. Behoorlijk slim, maar ik denk niet hoogbegaafd. In ieder geval altijd hoge cijfers, altijd A-scores. En wel vriendinnetjes t/m groep 6, daarna werd het minder en nu in groep 8 speelt ze altijd alleen. Is heel stil op school, maar kan juist met volwassenen heerlijk kletsen, is spontaan. Dus ze kan het allemaal best, met mensen die haar (redelijk) goed kennen, waar ze zich bij op haar gemak voelt. Maar dus níet met leeftijdsgenoten. Ik hoop dat ze volgend jaar in de vwo-brugklas wél een "klik" heeft met ene paar kinderen.

Wat je in je laatste bericht schrijft Coco, dat klinkt toch als een slim kind met andere interesses dan de meeste kinderen. Ik zou zelf toch eerder aan zoiets denken dan nld, asperger etc....Het kind is anders dan de rest, en dan is het sociale verkeer soms best lastig helaas.

Mareld

Mareld

26-02-2009 om 21:28

Oja...

Ze vindt het ook nog steeds leuk om zich te verstoppen, kan ook soms nog erg kleuterachtig doen, hoewel dat gelukig nu wel minder wordt.

Marmar

Marmar

27-02-2009 om 02:32

Hm....

Tja, hier wel herkenning. Zo was ik ook als kind. Veel later is bij mij hoogbegaafdheid gevonden. En geen autisme spectrum stoornis (wat mijn oudste dochter wel heeft, die is bovengemiddeld begaafd getest) of Non-Verbal Learning Disorder (werd nog even aan gedacht).
Tja, ik kan niet zeggen dat ik nú veel aan die wetenschap heb. Wel kan ik me herinneren dat mijn ouders wel eens zijn gaan praten op mijn school (toen ik tegen ze had gezegd dat ik liever dood was want niemand praatte er met me). Met het effect dat de leerkracht een lange preek hield voor de klas, zonder mijn naam te noemen. Toch geneerde ik me.
Sindsdien nam ik mijn ouders niet meer in vertrouwen. Daarna kwam ik op de middelbare school: dat was pas feest. Inderdaad, veel 'pears'.
Het vervelende van op de basisschool 'de beste van de klas zijn' is dat andere kinderen dat niet leuk vinden. En dat laten ze wel merken. Wat ze wel leuk vinden, is als een jongen hard kan slaan of schoppen, brutaal is, er een rotzooitje van maakt etc. Want dat is stoer. Stoere meiden zijn er ook, maar die doen anders.
Dus, ik denk dat je zoontje eens moet nadenken wat hij nou voor 'stoers' heeft. Misschien is hij wel goed in games ofzo? Of dammen/schaken? Computers? Of met dieren?

Maar,....

waarom zeggen jullie, nou, wel slim ,maar niet hoogbegaafd...hoe weet je dat zo zeker?!
Ik zou aanraden om me er eens in te verdiepen, ik heb inmiddels ontzettend veel gelezen over kinderen waarbij zgn allemaal stoornissen aan werden toegeschreven, maar het kind was hoogbegaafd, en de zgn stoornissen, verdwenen als sneeuw voor de zon, toen het kind eenmaal didactisch op zijn niveau werd uitgedaagd.

Een goed boek is van Tessa Kieboom: Hoogbegaafd, als je kind (g)een Einstein is.

Pippin

Pippin

27-02-2009 om 11:09

Met nor@ eens

Het klinkt echt wel hoogbegaafd hoor! Het schijnt dat ouders dit heel vaak niet opmerken bij hun eigen kind. Wat kan het voor een kwaad om dat te laten testen? Het klinkt alsof het kind zich verschrikkelijk verveelt, niet op een lijn zit met de kinderen in de klas en zich ongelukkig voelt. Ik vind vooral het stukje over harp spelen heel opvallend.
Ik zou niet teveel van school verwachten, niet op de juf gaan hangen. Leerkrachten hebben erg weinig competentie op het gebied van zorgleerlingen, van hoogbegaafdheid hebben ze over het algemeen helemaal geen kennis. Bij ons op school zitten er nog een stel die denken dat het niet eens bestaat! (echt waar!) Volgend jaar zit hij weer bij een ander in de groep, en dan moet je weer helemaal van voor af aan beginnen.
Lees er anders iets over op internet. Bijvoorbeeld op HIQ.nl
Pippin

Anna

Anna

27-02-2009 om 12:08

Hoogbegaafd

Ik zie zoveel herkenning. Hier ook een hoogbegaafde dochter die bij tijd en wijle nog als een kleuter loopt te schreeuwen/huilen als ze haar zin niet krijgt. Een paar jaar geleden is ze in (spel-) therapie gegaan omdat wij niet meer wisten hoe we met haar om moesten gaan. Ze had allerlei angsten, leek depressief en riep vaak dat ze een rotleven had ('was ik maar dood'), en was compleet onhandelbaar. Uiteindelijk bleek ze hoogbegaafd, en emotioneel achter in haar ontwikkeling. Qua cognitieve ontwikkeling loopt ze 3 jaar voor en emotioneel 2 jaar achter. We hebben van de therapeute duidelijke handvatten gekregen over hoe met haar om te gaan (geen discussies aangaan, bij ongewenst gedrag direct ingrijpen). Op school krijgt ze een heel aangepast werkpakket. Versnellen vinden we (nog steeds) geen optie omdat ze nu eindelijk haar plekje gevonden lijkt te hebben in de klas.

Coco

Coco

27-02-2009 om 12:33

Anna, speltherapie

Hoe oud is jouw dochter, Anna? Misschien is speltherapie inderdaad wel wat voor hem.
Ik nam aan dat hij niet hoogbegaafd is, omdat hij niet super voorloopt in de klas. Hij scoort meestal op A-niveau bij taal en rekenen en is erg goed in begrijpend lezen, maar er is bijvoorbeeld ook een jongetje bij hem in de klas dat met een hogere groep mee mag rekenen en dat is bij hem niet het geval. Anderszijds zijn zijn prestaties, gezien de tijd die hij er in steekt, misschien wel opvallend goed. Als je bedenkt dat hij tachtig procent van de tijd in zijn hoofd met iets anders bezig is dan met schoolvakken...

Mareld

Mareld

27-02-2009 om 12:59

Nor@

Nor@, doelde je ook op mij met "Slim, maar niet hoogbegaafd"? Ik heb dat zo geschreven omdat ik het gewoon niet weet. Ze zou best hoogbegaafd kunnen zijn, maar ergens verwacht ik eerder dat ze "begaafd" is. Zoals ik mijn kids zie is de ene waarschijnlijk hoogebgaafd en de ander begaafd. Of de ene hoogbegaafd en de andere nog "hoogbegaafder". Of allebei net zo slim, maar uit het zich anders. Kortom, ik weet het niet.

Wat ik er eigenlijk ook mee wilde zeggen is dat een kind niet persé hoogbegaafd hoeft te zijn om zulke problemen te hebben, een bovengemiddeld kind (wat mijn kids zéker zijn) kan die problemen ook hebben.

In ieder geval is Hiq een goeie tip (weet niet meer wie die tip gaf), heb ik ook veel aan gehad. En nóg trouwens.

Anna

Anna

27-02-2009 om 13:52

Coco

Mijn dochter is nu bijna 10. Ze heeft ongeveer een jaar therapie gehad toen ze 7/8 jaar was. Mijn dochter is ook geen prototype hb'er. Ze is uitermate tevreden met de leerstof die ze aangeboden krijgt. Als het af is gaat ze een beetje zitten dromen en vindt het wel best dan. De leerkracht moet er dus echt alert op zijn om op tijd nieuwe stof aan te bieden. Ik heb haar hoogbegaafdheid ook niet opgemerkt. Ze is mijn eerste kind dus ik vond alles wat ze deed wel normaal.

Coco

Coco

27-02-2009 om 14:21

Anna

Ja, zo is het ook met hem. Hij heeft een ouder broertje. Dus ik heb wel vergelijkingsmateriaal. Zijn broertje is slim, maar ik merk dat hij in veel opzichten dingen toch nog sneller door heeft. Toen hij net anderhalf was vroegen ze op het consultatiebureau of hij al zinnetjes van twee woorden maakte en toen praatte hij in hele volzinnen, compleet met bijzinnen!
Als zijn broer iets wil uitrekenen roept hij snel het antwoord (terwijl ze hem op school met moeite aan de gang krijgen en hij altijd als laatste klaar is)
Hij is heel vlot van begrip, maar lijkt een zekere prestatiedrang te missen. Dat is voor mij een beetje dubbel. Ik zit echt niet te wachten op zo'n strebertje als kind, maar het zou natuurlijk wel leuk zijn als hij een beetje "woekert met zijn talenten".

Anna

Anna

27-02-2009 om 14:52

Coco

Dat vroege praten herken ik ook bij mijn dochter, wat mij doet vermoeden dat het bij jouw zoon ook best om hoogbegaafdheid kan gaan. Heeft hij wel eens behoefte aan bevestiging? Mijn dochter weet echt wel dat ze dingen snel begrijpt maar voordat ze ergens mee door gaat wil ze altijd even horen dat ze op de goede weg is.

boeke

boeke

27-02-2009 om 16:54

Mijn eerste gedacht

was "hoogbegaafd".
ik herken niet echt iets van autisme spectrum stoornis in het verhaal.
Ik zou hem laten testen op hoogbegaafdheid. En zoals al werd voorgesteld, ergens buiten school gelijkgestemde zieltjes laten ontmoeten en een hobby vinden waarin hij zijn ei kwijt kan.
Bieke

Ilva

Ilva

27-02-2009 om 21:49

Meerbegaafd

Tussen normaal begaafd en hoog begaafd heb je natuurlijk ook nog meer begaafd (tussen 120 en 130 iq). Dat is natuurlijk ook mogelijk. Ik moest er namelijk ook aandenken. En je had het over motorisch niet slecht want hij liep al met 10 maanden. Mijn zoon liep ook met 10 maanden maar heeft wel heel lang bij de fysiotherapeut gelopen omdat hij zowel grof als fijn motorisch heel slecht was. Succes met hem in ieder geval. Als je het met de juf over hoog/meer begaafd gaat hebben verwacht niet dat ze gelijk op springt en zegt: daar heb je een punt, dat zou best iets kunnen zijn. Scholen zoeken het liever in een andere hoek. Maar zoek wat meer info, misschien herken je hem erin.

Coco

Coco

27-02-2009 om 23:52

Ilva

Hoogbegaafd, meerbegaafd, gewoon begaafd of minder begaafd. Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik denk niet dat een bepaald gedrag alleen maar gekoppeld is aan IQ-scores.
Motorisch is hij op sommige vlakken beter dan op andere, maar wat ik wilde zeggen is dat hij niet opvallend slecht is in grove en fijne motoriek (hij is niet overdreven goed in sport (gym is trouwens wél zijn favoriete vak), maar het is ook niet zo dat hij zich als een hark begweegt en voor wat betreft de fijne motoriek: mij lijkt dat een harp bespelen toch wel enige controle vereist).
Ik wil gewoon graag dat hij niet het gevoel krijgt dat hij nergens bij hoort.
Ik weet zelf hoe dat is en ik wens dat mijn kinderen zeker niet toe.

Marmar

Marmar

28-02-2009 om 10:27

Coco

Je schreef: 'Hoogbegaafd, meerbegaafd, gewoon begaafd of minder begaafd. Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik denk niet dat een bepaald gedrag alleen maar gekoppeld is aan IQ-scores.'
Helaas wél. Gedrag is een reactie op de omgeving. Als iemand hoogbegaafd is, dwz horend bij de minstens 98e percentiel, dan wil dat dus zeggen dat 97% van zijn/haar omgeving een lager IQ heeft. Daar hoor je dus niet bij. Daar kan je niet mee praten. Die begrijpen je niet. Daar moet je je aan aanpassen. En hoe je je best ook doet, je zal altijd 'anders' zijn.
Hoe ver ga je, als je omgeving je niet lust?
Stel je voor, je bent 'normaal begaafd'. Hoe voel je je dan, in een wereld vol met 'minderbegaafden' dus IQ van 70-80 (jazeker, dat is zwakbegaafd). Oops, wrong planet.
Laat je zoontje dus altijd 'pears' gaan zoeken. Zelfs al is-ie niet hoogbegaafd maar bovengemiddeld begaafd.

Coco

Coco

28-02-2009 om 14:14

Marmar

Natuurlijk is intelligentie een factor die meespeelt bij het "ontstaan" van een bepaald gedrag. Wat ik wil zeggen is dat het niet allesbepalend. Het is niet zo dat kinderen die een score hebben 110-115 zich zus gedragen, van 115-120 zo, van 120-130 zo etc.
Het is niet zo dat als je een IQ van 119 hebt je de wereld anders ervaart dan als je een IQ van 121 hebt. Je hebt genieën die heel sociaal handig zijn en heel extrovert en je hebt er ook die verlegen zijn en moeilijk met andere mensen kunnen omgaan. Maar dat geldt net zo goed voor mensen met een IQ van 100!
Als je, om wat voor reden dan ook, buiten de groep valt, zal een bepaalde karaktereigenschap misschien versterkt worden.
Het lijkt mij niet goed IQ-scores te gaan gebruiken om kinderen in een soort hokje te stoppen. Ik weet dat mijn kind momenteel niet gelukkig is. Maar stel dat ik hem laat testen: moet het probleem dat anders aangepakt worden als hij een score heeft van tegen de 120 (wat de meeste academici hebben) of één van boven de 130? Zeggen ze "oh, hij heeft een IQ van 128", dat is gewoon begaafd en niet hoogbegaafd. Nou dan gaan we het zus en zo doen. Had hij nou drie punten meer gehad, dan hadden we het héél anders gedaan".
Je ziet in basisschoolklassen ook regelmatig vriendenkoppels van kinderen die veel in intelligentie verschillen en waarvan er één na groep acht naar het VMBO gaat en de ander naar het VWO. Die VWO-er is dan wel niet hoogbegaafd, maar het verschil in intelligentie is waarschijnlijk toch net zo groot als dat van een hoogbegaafde en een "gewoon begaafde". Voor de basisschoolperiode is dat kennelijk geen bezwaar. Later houdt die vriendschap over het algemeen geen stand, maar de tijd die het duurt is de relatie kennelijk bevredigend.
Het feit dat het met mijn zoontje niet lekker loopt in de klas, ligt dus niet alleen aan zijn mogelijke hoog- of meerbegaafdheid (na al jullie reacties begin ik dat vermoeden ook te krijgen), maar ook in bepaalde karaktereigenschappen die ervoor zorgen dat hij moeilijk aansluiting vindt bij andere kinderen. Het is een combinatie van van alles. En aangezien hij dat zelf vervelend vindt, moeten we een manier vinden dat hij daar beter mee om kan gaan. Het zou prachtig zijn als we de andere kinderen zover zouden kunnen krijgen dat ze hem accepteren zoals hij is, maar ik ben bang dat dat een utopie is.

bobbit

bobbit

28-02-2009 om 15:01

Coco ,n.a.v je reactie op marmar

Dat zie je goed. Maar een kind moet wel eerst zichzelf accepteren zoals hij is/ zelfvertrouwen krijgen-hebben en vanuit die zekere houding zal je zien dat hij in zijn opstelling naar anderen duidelijker kan worden/rustiger/opener en door anderen geaccepteerd worden. Het begint dus bij werken aan zelfvertrouwen. Heb je zelfvertrouwen dan kun je open staan voor suggesties vanuit je omgeving(ouders) hoe je je naar de anderen op kunt stellen (is het zelfvertrouwen er niet, dan werkt het eerder averechts als zout in de wonden).

Een sociale weerbaarheidscursus kan hierbij een goede steun in de rug zijn.
Mijn zoon is hierdoor gebleven wie hij is (zachtaardig/gevoelig/bovengemiddeld intelligent) en mag van zichzelf zijn wie hij is .Zit op het VWO,maar heeft binnen school en ook buiten school vrienden. Zijn vriendenkring is gevarieerd. Van VMBM0 praktijk tot VWO. Het is niet hoe intelligent je bent, maar wie je als persoon bent ,zegt hij.

Monique D*

Monique D*

28-02-2009 om 16:04

Cursus: "ho en niet verder"

Coco,
Heb je het bericht van Bobbit gelezen? De cursus "Ho, tot hier en niet verder" lijkt mij wel wat voor jouw kind.
Posting Bobbit: "Ho, tot hier en niet verder,. Deze cursus gaat verder dan een sociale vaardigheidstraining. Het komt er op neer dat als een kind mag zijn wie hij is, zichzelf accepteert hij vanuit dit zelfvertrouwen weer open in beweging komt naar anderen en ander gedrag kan aannemen. I.t.t het aanleren van gesprekstrukjes."
Ik denk dat het volgen en het toepassen van die training los staat van al die hoogbegaafdheden. Het wel is leuk als een kind zeer slim is, maar het maakt wat dit punt betreft zeker niet uit of het kind intellectueel niet zo goed mee kan komen. Het punt is dat jouw zoon geen aansluiting heeft met de klas. De reden is dat hij "anders" is. De kinderen vinden zijn grappen niet leuk, zijn clownske en kinderachtig gedrag worden niet gewaardeerd en hij ligt daardoor buiten de groep. Als hij vertelt dat hij harp speelt dan wordt hij uitgelachen. Ik ken die cursus "Ho en niet verder"niet, maar ik denk dat hij bij zo'n cursus leert dat hij zijn grenzen kan aangeven. Hoe kom je eigenlijk aan die cursus? Ik denk dat zo'n training kan helpen tegen pesterijen.
Ook als hij tegen zijn klasgenoten zegt dat hij harp speelt en de kinderen reageren hierop dat dit een stom instrument is dan zou hij er maling aan moeten hebben. Voorbeeld: "Ik heb wèl plezier van mijn instrument. Dat jij dat stom vindt is jouw smaak, zo heeft ieder zijn ding", zou een goed antwoord moeten zijn.
Wat die "grotemensengrappen" betreft zou hij meer sturing moeten krijgen van jou of van de lerares. Meld dat kinderen die grappen niet leuk vinden en zeg ook waarom. Er zijn ook voorbeelden van moppen die kinderen wel leuk vinden (bijvoorbeeld in moppenboekjes), die hij aan de klas kan vertellen.
Mijn dochter (12) is ook gevoelig voor kritiek van anderen. Als een klasgenoot meldt dat haar laarzen niet leuk zijn dan zal ze die niet meer aantrekken. Ook staat ze lang voor de spiegel om te controleren of elk haartje goed zit of haar kleren goed bij elkaar passen. Ik heb haar verteld dat ze niet de kleren aan moet trekken wat haar klasgenootjes willen, maar wat zij zelf wil. En als ze die schoenen leuk vindt en de klasgenootjes niet, daar moet ze maling aan hebben. Dit gaat niet in een keer, er is een lange weg te gaan. Maar ik probeer haar keer op keer te leren dat ze BOVEN kritiek van anderen moet staan. En dat vereist innerlijke kracht.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.