Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Ontzettend druk stiefje

Mijn nieuwe partner heeft 3 dochters (5-11-15) die om het weekend en elke donderdag komen. We wonen nu ongeveer 1,5 jaar samen. Zelf heb ik 2 meiden van 11 en 14. Het probleem voor mij is momenteel het stiefje van 5.

Het is een ontzettend druk kind, altijd aan het praten, zingen, kletsen, kortom CONSTANT geluid. Daarnaast wil ze constant alle aandacht en wordt ontzettend verwend en voorgetrokken door papa. Ze is erg stiekem en kan de andere meiden echt treiteren (als niemand het ziet), het bloed onder de nagels uithalen en dan mooi weer spelen bij papa met dikke olifanten tranen.

Ze mengt zich altijd overal in, er moet constant gedaan worden wat zij wil en ze heeft nogal wat eisen. Mijn kinderen trekken zich inmiddels al terug op hun kamers omdat er geen rust in huis is als zij er is. Ik doe hetzelfde, want na 40 uur werken heb ik geen zin in constant gekwebbel, gedans, gezing, gevraag, etc etc.

Ik heb aan lief reeds aangegeven dat het kind echt onuitstaanbaar wordt als hij niet gaat ingrijpen, maar hij is veels te zachtaardig en wil alle alleen maar honingzoete weekendjes met ze. Iedereen begint echt een hekel aan haar te krijgen.

Enig advies?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Minne

Minne

16-03-2009 om 21:20

Wat is het probleem...

Wat is nu echt het probleem? Is het een probleem dat ze treitert? Of dat ze verwacht dat er gedaan wordt wat zij wil? Of is het dat ze altijd aanwezig is dmv geluid?

Het eerste kan ik begrijpen, het tweede ook. Maar het derde niet. Ik vind het zelf erg hard klinken, als je zegt dat je na 40 uur werken geen zin meer hebt in constant gekwebbel/gedans/gezing en gevraag om je heen. Het is een meisje van 5 jaar! Als het gegil/gedrein/geruzie zou zijn, zou het een heel ander verhaal zijn.

Onze jongste dochter van net 6 jaar is alleen stil als ze slaapt. Vanaf baby maakt ze veel geluid (veel geluid dus geen hárd geluid). Maar is ze irritant? Nee. Ze is gewoon een heel sprankelend meisje dat werkelijk de hélé dág zingt en/of kletst en beweegt. Ze neuriet zelfs als ze haar tanden poetst, vraag me niet hoe ze dat kan .

Advies? Jawel hoor: als je zelf rustig bent, en lief, heeft dat een positieve uitwerking. Hoe geïrriteerder je doet, hoe meer je haar op haar kop zult geven of zult negeren, hoe erger het zal worden. Wanneer ik moe ben, zeg ik dat dus gewoon. Dan zeg ik dat ik haar heel lief vind, maar dat ik een beetje moe ben en dat ik het fijn zou vinden als ze een beetje rustig doet en me eventjes met rust laat. Dat doet ze dan ook braaf. Dan gaat ze knutselen oid (en zachtjes neurieën ).

* Geef haar dingen te doen die bij haar passen. Meezingen en meedoen met bijv. een K3 dvd.
* Of rollenspellen met popjes/barbies/knuffels oid, dan kan ze naar hartelust kletsen.
* Laat haar uitrazen in een speeltuin.
* Geef haar nieuwe dingen te leren (lichamelijke dingen, er zijn leuke sites hiervoor).
* Geef haar zo min mogelijk zoetstoffen en E-nummers.
* Laat haar helpen met klusjes
* Geef haar het gevoel dat ze gezien wordt, dus dat ze er niet om hoeft te vragen door druk gedrag.
* Help haar door een stoplicht te maken met ROOD: als ze je niet mag storen en met GROEN als dat wel mag.
* Geef haar iedere dag op hetzelfde tijdstip haar eigen exclusieve tijd. Bijv. een half uur voor het koken: dat je samen iets doet, en er helemaal bent voor haar.
* Geef andere kinderen ook hun eigen tijd, en zet dan het 'stoplicht' op rood, zodat ze niet komt storen.
* Zo leert ze dat het niet alleen om haar draait, maar dat iedereen rekening moet houden met iedereen.
* Wanneer er iets gedaan moet worden, benoem dat eerst als 'jouw tijd'. En wanneer ze zich daarbij goed aanpast, is het direkt daarna 'haar tijd' waarbij jij je aanpast aan haar.
* En...probeer je rustig te voelen in jezelf...

Succes!
Groetjes,
Minne

Verleg je perspectief

Dag Liaska,

Als ik je berichtje zo lees zou je veel eerder naar jezelf en je vriend moeten kijken, dan naar het gedrag van je "stiefje". Zij gedraagt zich in mijn ogen als een gewoon kind van 5, dat grenzen opzoekt,. Maar dit meisje is een gewoon kind van 5 in een ongewone thuissituatie. Ze is wellicht ontregeld door een echtscheiding, wisselingen in verblijf tussen papa en mama, sinds 1,5 jaar een stiefmoeder en 2 grote stiefdochters erbij heeft en is bovendien ook nog eens echt de allerkleinste in het gezin is want eigen zussen ook een stuk groter. Dat ze daardoor veel aandacht wilt en opeist, boos kan zijn, haar papa wil claimen en verdrietig wordt als het niet loopt als zij wilt lijkt me volkomen begrijpelijk.

Wat minder begrijpelijk is dat ze daarbij een stiefmoeder getroffen heeft die haar volledig afwijst en of ieder geval een kind van 5 verantwoordelijk maakt voor de problemen die voortvloeien uit een gecompliceerde gezinssituatie. Zie je zelf wel hoe naar je over haar praat? "Stiefje". Sorry hoor, maar hoe denigrerend klinkt dat? Ik heb zelf ook stiefkinderen en ben zelf ook stiefkind geweest, maar never nooit zou ik benoemd willen worden of mijn stiefkinderen zo benoemen. En daarbij: "Het Kind". "Iedereen krijgt een hekel aan haar"..... Ja? Iedereen? De hele wereld? Of alleen jij en je dochters? "Geen zin in gekwebbel na 40 uur werken": Ze komt toch maar 1 dag in de week en verder om het weekend? Van de 30 dagen per maand zie je haar dus hooguit 8/9 dagen begrijp ik? En dan zo boos en intolerant naar een klein kind?

Ik denk veeleer dat jij en je vriend eens een goed gesprek moeten voeren. Wellicht dat jij je zo ergert aan zijn manier van opvoeden, dat je die boosheid allemaal op je "stiefje" projecteert ipv op hem. Een samengesteld gezin-ook al is het partime- is heel moeilijk en zwaar dus ik snap best dat je daar heel veel moeite mee kunt hebben, maar ik geloof echt dat je de oorzaak van je boosheid en irritatie niet bij je "stiefje" maar bij jullie eigen onvermogen moet leggen om hier samen over te praten of opvoedkundig op 1 lijn te komen.

Volgens mij kun je dit topic ook beter plaatsen bij relatieproblemen, of hulp zoeken bij een site over stiefouders.nl.

Nivea

Nivea

16-03-2009 om 22:39

Begin bij jezelf!

Getver, wat een denigrerende houding tegenover het 'stiefje'. Alleen die naam al! Ik kan gewoon geen woorden vinden voor JOUW houding en gedrag. Begin bij jezelf ipv bij het kind. Jopi heeft prima omschreven hoe JIJ daar mee kunt beginnen.
Ik ga er ook vanuit dat het (mogelijk) negatieve gedrag van de dochter van je vriend in grote mate wordt beinvloed door jouw gedrag en jouw houding. Zij kan niet anders dan daar negatief op reageren. JIJ (JULLIE) zijn aan zet en niet dochter.
Ik heb het erg te doen met het kind.

Nivea

Nivea

16-03-2009 om 22:41

Liaska

"Ik heb aan lief reeds aangegeven dat het kind echt onuitstaanbaar wordt als hij niet gaat ingrijpen, maar hij is veels te zachtaardig en wil alle alleen maar honingzoete weekendjes met ze. Iedereen begint echt een hekel aan haar te krijgen."

In mijn ogen is jouw gedrag richting het meisje onuitstaanbaar. Ik begin ook al een flinke hekel aan jou te krijgen.

Christientje

Christientje

16-03-2009 om 23:58

Stiefje?

In de eerste plaats vind ik de omschrijving 'stiefje' niet kunnen.
In de tweede plaats denk ik dat het voor het meisje ontzettend zwaar is. Vergis je niet, ze is 5 jaar oud !, is sommige dagen bij haar vader en haar stiefmoeder (die haar duidelijk te druk vindt) en moet opboksen tegen 4 puberzussen ! Ga er maar aanstaan. Wat kan ze anders doen op die leeftijd dan van zich laten horen ? Ze is nog zo jong, ze is nog zo klein, jij bent de volwassene, en vergis je niet, ze heeft dondersgoed in de gaten hoe jij over haar denkt. Eigenlijk vind ik dat heel zielig voor 'stiefje'.
Christientje

Laminaat

Laminaat

17-03-2009 om 08:27

Wel leuk

Ik vind Stiefje eigenlijk wel leuk klinken. Liaska, misschien helpt het als je er toch wat energie in steekt. Of eigenlijk veel energie. Als Stiefje merkt dat ze de aandacht en liefde ook bij jou kan halen, zal ze het niet allemaal bij haar vader hoeven te vragen. Dan zijn jullie geen concurrenten meer en kan je beginnen een gezonde relatie met haar op te bouwen. Ik was overigens de eerste jaren ook onuitstaanbaar tegen vaders nieuwe liefde. Dat ging vanzelf over. Sommige dingen hebben tijd nodig.
Laminaat

Echt buiten proportie?

Liaska, al sluit ik me aan bij de voorgaande schrijfsters, ik ga er van uit dat je het meisje best wel aardig vindt, maar dat ze 1. voor jouw nogal druk is en 2. dat ze teveel haar papa claimt en 'misleidt'.

Beide stellingen kunnen natuurlijk waar zijn, maar bedenk toch wel dat het gaat om een 5-jarige kleuter.

Gezien de leeftijd van je eigen kinderen, zijn die kleuterjaren bij jouw kinderen al lang achter de rug, en ben je de drukke kant van 5-jarigen daardoor misschien wat vergeten. Ik heb zelf een 5-jarige en -kort gezegd- haar mondje staat werkelijk nooit stil (ze praat zelfs bij tanden poetsen!), en dat lijkt mij bij haar vriendinnetjes net zo. Normaal gedrag dus.
Als ik lees wat het meisje doet (zingen, dansen, aandacht vragen), vraag ik mij wel af wat jij vindt dat ze zou moeten doen? Voor TV en zwijgen?

Ik kan me best inbeelden dat jij vindt dat papa haar teveel verwendt en dat is misschien zo, maar daar moet je het meisje niet op afrekenen. Maar, ik vind dat je je ook wat mag inleven in je partner. Hij ziet zijn kinderen al zo weinig, natuurlijk wil hij dan niet alle strijd aangaan.
zolang natuurlijk jullie wel regels kunnen bespreken en dan toepassen.

Dat je eigen dochters in hun kamers wegkruipen als het meisje er is, lijkt mij niet kunnen. Dat verhoogt bovendien nog eens jouw gevoel van onuitstaanbaarheid naar het kind toe. Ik vraag me toch wel af of tienermeiden zich niet zouden moeten kunnen weren tegen een kleuter? Bekijk eens het gedrag van je eigen kinderen. Misschien gaan ze gewoon naar hun kamer omdat ze dat leuk vinden (op die leefijd zit je toch niet heel de tijd bij je moeder?). Of vertonen ze misschien dat gedrag door jouw negatieve houding, die ze overgenomen hebben?

Tot slot vraag ik mij ook af of je niet een beetje ‘jaloers’ bent op haar? Ze jaagt je dochters naar hun kamer, ze doet vals en gaat dan toch lekker met papa’s aandacht lopen; papa die natuurlijk door dat vervelend gedrag niet doorprikt?

Tijd dus voor een gesprek met papa.

Veel succes, en wees toch echt niet te streng voor zo'n klein kind.

MaximeM

MaximeM

17-03-2009 om 10:11

Aanvulling

Hoi,

De anderen hierboven hebben al veel goede tips gegeven. Ik heb er nog eentje, misschien zo nu en dan een ander meisje van dezelfde leeftijd vragen te komen spelen? Meestal staat dat garant voor een rustige middag ! Meiden samen lekker spelen (ook al maken ze herrie, als ze zich vermaken dan stoort mij dat helemaal niet zo) en het is iets positiefs bij jullie in huis. De sfeer zal hier best van opknappen en wellicht de rest van de dag goed blijven, ook als vriendinnetje al weer naar huis is.

Succes
Maxime

Vic

Vic

17-03-2009 om 11:45

Kleutermeisje

Je hebt zelf ook kleutermeisjes gehad, ben je vergeten hoe dat was? Ik weet niet beter dan dat die de godganse dag alleen maar aan het kletsen en zingen zijn. Dat kan van je eigen kinderen bij tijd en wijlen al irritant zijn, maar voor kinderen van een ander (dus ook stiefkinderen) ligt je tolerantiegrens sowieso lager. Jouw stiefkinderen komen maar om het weekend, misschien moet je je gedurende die tijd inderdaad maar een beetje terugtrekken. Je partner geniet waarschijnlijk wel heel erg van de tijd die hij met zijn kinderen doorbrengt. De rest van de tijd zit hij met jouw pubers opgescheept, en dat zal voor hem ook niet altijd makkelijk zijn.

Liaska

Liaska

17-03-2009 om 19:23 Topicstarter

Perplex

Ik sta echt een beetje perplex van jullie felle reacties, maar wellicht zitten er geen stiefmoeders bij die gereageerd hebben. Stiefje is absoluut geen denigrerende benaming, maar eerder een benaming die gewoonweg met vaste regelmaat gehanteerd wordt in dit soort forum. Bezoek bv het stiefmoeder forum maar es.

Daarnaast wil ik toch nog even aangeven dat ik TEN ALLE TIJDE lief ben tegen haar, met haar fiets, speel, badder, knuffel, etc etc. Het feit zijn echter dat zij niet alleen bij ons in huis maar ook in moeders huis de allesbepalende factor is waar het hele gezin zich op aan moet passen. Zelfs de eigen zussen klagen steen en been en willen niet naast haar zitten, bij haar slapen, met haar op stap, etc etc.

En ja hoor, ik heb mijn meiden ook klein gehad. Maar ik heb ze wel geleerd dat ze ook de behoeften van anderen moeten respecteren en niet de hele dag constante aandacht kunnen hebben en dat de anderen ook rust nodig hebben en ook es aan het woord willen zijn. Ik vind het dus absoluut verkeerd dat de 4 andere meiden (incl mezelf) zich moeten terugtrekken omdat 'stiefje' als een wervelwind door het huis waait. Ook de anderen willen es graag bepalen wat op tv komt zonder een boos kleintje omdat Barbie niet omstaat en zonder dat ze dan maar voor het beeld gaat dansen om te treiteren.

Daarnaast sta ik uiteraard op dit forum omdat ik de sitatie wil verbeteren, en niet alleen om te ventileren. Ik vind het van belang dat kinderen deze dingen al jong leren, zodat ze later in het leven op een leuke wijze met vriendinnetjes en anderen om kunnen gaan. Stiefje heeft bv ook problemen op school, met vriendinnetjes, enz. Het is op zich een heel lief kind, maar grenzen worden door niemand gelegd, en ik mag me er niet mee bemoeien. Ik vind het zo jammer voor haar dat de mensen om haar heen (zelfs visite die over de vloer komt) haar als vervelend en irritant ervaren en nu is het wellicht nog niet te laat om iets bij te sturen.

Liefje (of is dat ook denigrerend) wil nl uiteraard het liefst harmonieus met zijn 6 meiden samenleven, dus moeten er regels gesteld worden die voor alle 5 meiden gelden en niet slechts voor 4 omdat nr 5 te klein is.

Liaska

Liaska

17-03-2009 om 19:30 Topicstarter

Oh ja

Oh ja, en ik steek er tonnen positieve energie in, ik ben met haar op zwemles gegaan (niet mama), ik heb haar leren fietsen (niet papa), ik beloon haar met stickers voor goed gedrag, en dat werkt allemaal prima. Maar ik mag haar van lief niet berispen, of haar afremmen in haar ADHD achtige enthousiasme, dat doet hij zelf ...(helaas dus niet, amper gezien hij niet tegen haar op kan). Dus vandaar, als ik liefje niet meer 'ruggegraat' kan geven, hoe kan ik hier dan op een liefdevolle manier een omwenteling in teweeg brengen?

Liaska

Liaska

17-03-2009 om 19:37 Topicstarter

Andere ervaringen

Ik had ditzelfde thema op het stiefmoeder forum geplaatst, en zie daar, een gehele andere reactie. Wel frappant om te zien. Interessant om te zien hoe de beleving van stiefmoeders toch wel geheel anders is van biomams (ook stiefmoeder jargon).

Dus wellicht hoort dit thema hier ook niet echt thuis. Toch bedankt voor jullie oprechte reacties

zon

zon

17-03-2009 om 19:49

Karakter

Zo te lezen zit het gewoon in haar karakter dat ze erg druk en aanwezig is. Zoals je al schrijft zingt en praat ze de hele dag en is ze de hele dag actief. Daarnaast moet ze de aandacht verdelen met nog 4 andere kinderen die ook nog eens vele jaren ouder zijn. Ik snap wel dat ze haar aandacht probeert op te eisen.
Natuurlijk heeft een kind grenzen nodig maar ik denk dat als een kind van karakter druk en aanwezig is je dit maar het beste kan accepteren. Dat jij geen zin hebt in haar gekwebbel na een hele week werken vind ik echt een belachelijke opmerking. Als je voor kinderen kiest dan kan je niet verwachten dat het allemaal precies zo gaat als jij wil en als een kind niet geheel aan jou wensen voldoet zal je het toch moeten accepteren. Wangedrag hoef je niet te accepteren maar gepraat en gezing vind ik weer iets heel anders, helemaal bij een 5 jarige. Dat jou kinderen niet zo waren heeft er niks mee te maken.

Malihu

Malihu

17-03-2009 om 21:05

Liaska

ik kan me voorstellen dat dit vaak een lastige/vermoeiende situatie is. Maar als ik je verhaal zo lees lijkt het me toch dat je het beste met je lief hierover kunt gaan praten. Ik denk dat jullie hierover samen op 1 lijn moeten proberen te komen, zodat ze van beide 'ouders' dezelfde signalen krijgt.

Succes!

Weinig zelfreflectie

Hi liaska,

Jammer dat je weinig in staat blijkt te zijn om kritisch naar je eigen gedrag te kijken. Je roept nog steeds dat jij het fantastisch doet, en dat je stiefje gewoonweg een lastig kind is en je vriend een slappe hap als vader. Bovendien zet je alle kritiek buitenspel want niemand is blijkbaar stiefmoeder dus geen recht van spreken. Sterker: op het stiefmoederforum reageerden ze veeeeeeeel leuker!!

Ik ben ook stiefmoeder (zoals je al in mn eerste bericht had kunnen lezen) en ik heb ook moeten accepteren dat je bij andersmans kinderen niet altijd de onvoorwaardelijke liefde voelt zoals je die bij je eigen kinderen voelt. Die van mij waren soms ook lastig en vervelend, maar altijd heb ik wel begrip gehad waarom ze dat waren. Omdat ze een moeilijke tijd achter de rug hadden, of gewoon soms lastig deden omdat dat hoort bij de leeftijd. Het is vervelend, maar dat zijn je eigen kinderen soms ook. Maar ja, dat is blijkbaar makkelijker met de mantel der liefde te bedekken.

Je vertelt nu wel veel meer over de inzet die je hebt gedaan om stiefje te begeleiden en te stimuleren, maar je legt nog altijd de schuld van haar- in jouw ogen onacceptatble gedrag- bij haar zelf terwijl dit meisje het misschien gewoon heel moeilijk heeft. Jammer voor stiefje dat je daar geen begrip voor hebt en meteen de botte bijl inzet, en niet de moeite neemt om eens te onderzoeken hoe jij, haar vader en haar moeder dat gezamenlijk kunnen verbeteren. Je kunt wel klagen en zeiken op een kind van 5, maar daar bereik je niks mee. Neem je verantwoordelijkheid, en spreek je partner daar ook op aan. Als je de intentie hebt om met deze man een langdurige relatie te behouden EN een goede relatie met zijn kinderen te onderhouden, dan ontkom je er niet aan om ook je eigen rol onder de loep te nemen. Misschien hou je helemaal niet van stiefje... Dat is treurig, maar dat kun je stiefje niet kwalijk nemen. Dat zal stiefje jou op latere leeftijd zelf wel doen

Sterkte, Jopi.

Niet makkelijk

Hoe makkelijk is het denk je voor een energieke kleuter om thuis al met 2 van die zeurende pubers als zussen opgescheept te zitten en dan in het weekeinde met VIER van die exemplaren opgescheept te zitten. Tegen vier pubers kun je qua aandacht krijgen op een normale manier niet op. Dan ga je vanzelf voor de TV dansen.

Waarom stel je je lief niet eens voor om de pubers en de kleuter te scheiden en ze eens een weekeindje apart te hebben? Dan hebben de pubers geen last van de kleuter en kan de kleuter opbloeien zonder lastige pubers.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

18-03-2009 om 08:11

Nou ja

Nou ja zeg, wat een heftige en felle reacties. Volgens mij legt Liaska hier gewoon haar twijfels en vragen neer. En het begint met een negatieve reactie, en daar lijken de anderen door te worden geinspireerd om ook lekker te gaan hakken. Ik ben hierover wel verbaasd hoor. Als iemand dergelijke vragen zou stellen over haar eigen kind, zouden de reacties waarschijnlijk veel meer gaan over ´herkenning!´ en ´misschien haar eens laten onderzoeken´.

Liaska, wat is je eigen gevoel over een mogelijke oplossing? Denk je dat het vooral te maken heeft met de opvoedstijl van haar vader, of is er volgens jou iets ´aan de hand´ met je stiefdochtertje? Hoe is haar gedrag als ze bij haar eigen moeder is, en hoe gaat ze daar met haar grote zussen om? Ja schrijft dat ze ook problemen heeft op school; wat zijn dat voor problemen? Hoe staan de leerkrachten hier tegenover? Zou een onderzoekstraject naar ADHD volgens jou iets kunnen zijn?

Nivea

Nivea

18-03-2009 om 09:42

Mijn reactie

Mijn reactie was juist ook uitlokkend. Ik heb precies hetzelfde opgeschreven over Liaska als zij schrijft over haar 'stiefje' (wat ik écht geen koosnaampje vind).
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te roepen dat Liaska onuitstaanbaar is (gedrag is onuitstaanbaar), zij doet het wel over de dochter van haar vriend.

Rafelkap

Rafelkap

18-03-2009 om 10:04

Moeder

Heb je al met de moeder overlegd? Dat zou ik als eerste doen (en met de vader) Ik zou trouwens als moeder niet zo blij zijn om dit allemaal te lezen over mijn dochtertje.

Euh?

ijsvogeltje, ik was helemaal niet onaardig in mijn reactie (ik ging er nl. van uit dat ze het meisje best graag heeft).

Maar ik de tweede posting geeft liaska wel meer informatie. Ze doet een en ander met het meisje (al weegt dat blijkbaar zwaar), er wordt plotseling vermeld dat het kind ADHA-achtige trekjes heeft, en dat ze problemen heeft op school. Welnu, dat is toch geen onbelangrijke informatie, die er eerst niet was.

Verder antwoordt liaska niet op de tips dat ze in eerste plaats een gesprek met de vader moet aangaan, wat toch vrij evident is?

Nee, alleen een verwijt dat hier geen stiefmoeders tussenzitten. Naja, ik ken anders genoeg stiefmoeders, en weet dat het zeker niet altijd gemakkelijk is. Dat wil nog niet zeggen dat ze daarom nogal oneerbiedig over de stiefkindjes spreken.

Als de problemen zo erg zijn, moet iemand anders dat toch ook zien; zoals de juf bv. Heeft de juf dan nog niets met de ouders besproken? Zonee, dan is er mss. toch niets op school, zoja, hebben de ouders daar dan geen mening over?

Trekjes

Bijna iedere kleuter heeft adhd-achtige trekjes, zeker als er weinig/geen grenzen zijn. Ik begrijp ook niet zo goed waarom jij niet in zou mogen grijpen als stiefdochtertje bijv. recht voor de tv gaat staan dansen of ander "wangedrag" vertoont. Ze behoort die dagen tot jullie gezin en heeft zich ook aan de regels te houden. Alleen als bijv. 4 pubers om de beurt mogen bepalen wat er gekeken wordt en zij op haar beurt ook komt ze er wel slecht vanaf. Veel dingen moet een 5 jarige nog leren, je spreekt over dingen die ze moet weten en doen alsof ze ook bijna puber is. Het is een kleuter en ik denk dat je je dat goed moet realiseren en haar ook van daaruit moet gaan benaderen. Kleuters zoeken voortdurend grenzen en zullen proberen daar overheen te gaan. De taak van de ouders is die grens duidelijk aangeven en bewaken, ik denk dat een goed gesprek met je partner hard nodig is. Succes.
PS. En dat visite/vrienden/kennissen ook hun ongenoegen kenbaar maken zou ik niet blij mee zijn. Misschien reageren ze op de negatieve sfeer die er rond het meisje hangt?? Pas daarmee op, lijkt me voor een kind vreselijk om door iedereen afgewezen te worden.

Mathilde

Mathilde

18-03-2009 om 15:55

Gooi het in de groep

Misschien tijd voor algeheel gezinsberaad? Niet om de jongste af te kraken, maar met de inzet om de weekeinden met zijn allen leuker te maken? En dan kun je tot afspraken komen over wie wat wanneer gaat doen en wie wat wanneer mag (tv-tijden, speeltijden, etenstijden etc). Misschien hebben de puberella's verrassende oplossingen (pubers zijn creatief). En verder afspraken met de vader maken over welk gedrag je echt niet vindt kunnen en welk gedrag je morrend kunt toestaan . Dat laatste doen we hier zelf ook, ik denk niet dat het daarbij uitmaakt of het je eigen kinderen zijn of niet.
Mathilde (ik vind mijn man vaak te tolerant en hij mij vaak te streng)

mirreke

mirreke

19-03-2009 om 14:31

Hier een stiefmoeder

van een 'stiefje' van nu al weer 20. Ik ben de term stiefje nooit zo tegengekomen, en zou hem zelf ook nooit zo gebruiken. Ik schrijf soms weleens stieflief, of stiefdochterlief, maar net zo gemakkelijk dochterlief.
Ik vond jouw eerste berichtje zo onaangenaam gesteld dat ik maar niet heb gereageerd, er waren al genoeg andere reacties vond ik.
Ik weet wel dat op het stiefouderforum heel erg gekankerd kan worden op de stiefhelft. Misschien valt het je dan niet meer op dat je bijdrage echt heel onaardig geformuleerd was.
Over je stiefdochter: ik denk serieus dat zij in een niet benijdenswaardige positie zit. Vijf pubermeiden boven haar. Ik heb zelf één puberella en die kan echt heel onaardig doen tegen haar kleuterbroer van bijna 5, die ook zijn mond maar niet kan houden (hij kletst maar door), en nu ook af en toe voor de tv staat te saboteren als hij zijn zin niet krijgt. Ik denk dat dat vooral de leeftijd is, van beiden dus. Pubers zijn snel onaardig en kunnen zich (nog) totaal niet verplaatsen in een ander, laat staan een kleuter die op een heel andere manier aandacht vraagt en krijgt. Wel valt me op dat mijn puberella, ondanks haar soms best wel volwassen gedrag, ontzettend véél aandacht vraagt, en zij in haar broertje natuurlijk een aandachtsconcurrent ziet. Dat zal in jouw gezin waarschijnlijk ook het geval zijn.
Wat ik zou doen: familieberaad, waarbij je afspraken maakt over gedrag, zoals hierboven door iemand genoemd. Wat ik zéker zou afspreken is dat de meiden niet onaardigtegen en over hun (stief)zusje mogen praten. Want dat is voor die kleine meid vreselijk, en het werkt averechts, haar gedrag zal zich alleen maar versterken. En ze moeten begrip krijgen voor het feit dat hun zusje nog maar een kleuter is, die gedragen zich gewoon anders. Ik denk dat zij nog te jong is om zich zelf aan afspraken te kunnen houden die natuurlijk ook voor haar moeten gelden, dus daar moeten jullie als ouders bij helpen (bv. over tv-tijd oid).
Verder zou ik met je partner gaan praten over het feit dat jij de jongste blijkbaar niet mag corrigeren en dat hij zo weinig conflicten met haar wil aangaan die juist nodig zijn - zij moet wel degelijk haar grenzen leren -, en ook zéker met de moeder over het gedrag van de jongste. Kunnen jullie misschien een gezamenlijke aanpak vinden. Als iedereen overal even consequent is (bv. na twee keer waarschuwen op de gang oid, of boven op de eigen kamer spelen), lijkt mij dat het negatieve aspect van haar gedrag toch moet gaan verdwijnen.
En dan als laatste: misschien heeft ze ook wel ADHD of iets wat erop lijkt. En dan? Je kunt je toch niet op je kamer blijven verstoppen. Je zult ermee moeten dealen, ook de jongste hoort erbij!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.